Radar

Dit kwam eruit na grondig onderzoek na zelfdoding agent in december 2019 die ook gepest werd op de werkvloer: Er zijn idd alleen maar verliezers, maar dat zal voor alle zaken gelden waarin dit is gebeurd.

Politiechefs overgeplaatst na zelfdoding agent
Twee leidinggevenden van de Landelijke Eenheid van de Nationale Politie zijn overgeplaatst na een intern onderzoek naar de zelfdoding van een agent. Zij hebben de agent volgens het onderzoek onzorgvuldig behandeld.

De 31-jarige agent werkte als digitaal expert bij de politie. Hij maakte eind vorig jaar een einde aan zijn leven. Kort voor zijn overlijden had hij aangegeven dat hij gepest werd op het werk.

Volgens de onderzoekers hebben de leidinggevenden fouten gemaakt, maar is er geen sprake van plichtsverzuim. Ook kan er geen uitspraak worden gedaan over een verband tussen de gemaakte fouten en de zelfmoord van de agent.

Het rapport stelt dat de communicatie tussen de leidinggevenden en de man gebrekkig was. De chefs kwamen afspraken niet na en er was onduidelijkheid over een eventuele overplaatsing van de agent, waardoor die niet wist waar hij aan toe was.

“
Deze zaak kent alleen maar verliezers.

Politiechef Jannine van den Berg
De agent is volgens de baas van de Landelijke Eenheid, Jannine van den Berg, "niet met de zorgvuldigheid behandeld die hij mocht verwachten". "En dat betreur ik."

Ze noemt de dood van de agent in- en intriest. "Zijn overlijden bracht onder de directe collega's een enorme schok teweeg. Nog steeds overheersen ongeloof en verdriet. Deze zaak kent alleen maar verliezers."

Van grote betekenis
Volgens Van den Berg was de agent van grote betekenis voor de organisatie. "Hij was onderscheidend omdat hij steeds weer met originele invalshoeken kwam voor operationele problemen. Zijn leidinggevenden hadden oog voor zijn kwaliteiten, maar worstelden ook met de vraag hoe om te gaan met zijn eigenzinnigheid."

Van den Berg zegt dat ze werkt aan een nieuwe manier van leidinggeven bij de politie. De familie van de overleden agent is vandaag op de hoogte gesteld van de uitkomsten van het onderzoek, meldt RTV Utrecht.

Ik had de twee leidinggevenden op staande voet ontslagen, maar dat is mijn eigen mening natuurlijk. Kunnen ze op hun nieuwe stek
verder gaan en dat is helaas aan de 31-jarige overleden agent niet gegeven. Het onderzoek duurde ruim 9 maanden en kwam naar buiten op 23 september j.l.

Ik wil even iets plaatsen ter nagedachtenis aan degene (n) die het niet meer aankonden:

Het werd avond

Zijn we uitgevochten vroeg een man

Wij zijn uitgevochten zei een engel

En hij tilde de man op, hield hem tegen het licht
en zei: Je bent doorzichtig nu.

Laat me maar los, zei de man

en de engel knikte en liet hem los

Toon Tellegen

Toon Tellegen: TOP!!

De man staat niet alleen tegen het licht, hij staat nu ook in het licht.
De barmhartige God heeft zich over hem ontfermd , hij is veilig.

Bij zulk extreem pestgedrag heeft elk personeelslid het recht om zo'n persoon te ontslaan. Dat is fijn om te weten.

kuklos schreef: ↑

01 okt 2020 09:52

In juridische zin? Lijkt me niet te kloppen. Wat is je bron hiervoor?

Vertaal pesten naar 'dringende reden voor ontslag' of naar 'discriminatie' en je staat versteld van de mogelijkheden.

Moneyman schreef: ↑

01 okt 2020 12:35

Zij zijn waarschijnlijk puur bezig met damage control.

Daar heb ik wat twijfels. Jeanne heeft haar wensen geuit: aan de ene kant een protocol, een verandering en aan de andere kant geen contact meer willen. Dat laatste lijkt mij de insteek voor deze reactie.
Als je er nog energie in wilt stoppen, dan zou ik nog een mail sturen met de opmerking 'op deze vraag ben je niet ingegaan. Waarom?'


Voor wat het waard is: Onder de term 'angstcultuur' heeft de Volkskrant dit onderwerp al een beetje opgepakt - angstcultuur is breder dan alleen pesten. Afgelopen vrijdag in de dagelijkse bijlage en begin september met de casus, die Jeanne heeft aangehaald hierboven.

Jablan schreef: ↑

03 okt 2020 21:17

Bij zulk extreem pestgedrag heeft elk personeelslid het recht om zo'n persoon te ontslaan. Dat is fijn om te weten.

kuklos schreef: ↑

01 okt 2020 09:52

In juridische zin? Lijkt me niet te kloppen. Wat is je bron hiervoor?

Vertaal pesten naar 'dringende reden voor ontslag' of naar 'discriminatie' en je staat versteld van de mogelijkheden.oven.

Dank voor je reactie, maar hiermee blijkt dus dat je eerdere uitspraak niet klopt. Elk personeelslid heeft dus niet het recht zo iemand te ontslaan. Ze kunnen en mogen de situatie aankaarten bij HR en leidinggevende(n).

Dat is de normale route, maar je kan het ook zelf doen en zo'n ontslag houdt stand als jij alleen getuige, dus geen slachtoffer of dader bent. Denk hierbij aan incidenten zoals pesten, vechten, sabotage, onder invloed van op het werk verschijnen, seksuele intimidatie. Mijn voorbeeld van een slavendrijfster als cheffin zou ik nu zo oplossen: telefoon op opnamestand zetten, de cheffin haar opmerking tegenover haar assistente laten herhalen en dan de deur wijzen.

In het geval van Jeanne was de DGA deel van het probleem. Dat is minder makkelijk op te lossen - ook onder directeuren-eigenaren zijn er genoeg hufters te vinden - en daar heb ik op de eerste pagina van dit topic al een richting gegeven.

@Jablan, dank voor je respons. Maar het klopt nog steeds niet. Je kan als medewerker niet zomaar iemand ontslaan. Je bent daartoe niet bevoegd, ongeacht de omstandigheden.

Iemand die werkzaam is in HRM en die blijft volhouden dat in principe iedere werknemer een andere werknemer (bijv. een collega, maar ook je leidinggevende) kan ontslaan en dat zo te zien zelf écht gelooft.
Man, man, man

Ach, als een burgeraanhouding (of burgerarrest) bij een heterdaadje is toegestaan, dan kan een burgerontslag bij een staandevoetje vast ook wel

Zonder verwijzing naar een betrouwbare bron of jurisprudentie geloof ik er werkelijk niets van.

@Jablan

""Als je er nog energie in wilt stoppen, dan zou ik nog een mail sturen met de opmerking 'op deze vraag ben je niet ingegaan. Waarom?'""


Dat ga ik nog wel doen nadat ik mijn partner naar zijn laatste rustplaats heb gebracht volgende week, want daar hebben ze idd geen antwoord op gegeven en dat is belangrijk voor mij wat ze nu hebben ondernomen verder.
Alleen over dat onderwerp "Het Pestprotocol" wil ik nog wel contact hebben.

Uit de huiskamer:

Jablan schreef: ↑

04 okt 2020 16:46

Uit het 'pesten op de werkvloer' trek ik de mogelijkheden voor ontslag hierheen. Anders wordt het daar teveel off-topic.

kuklos schreef: ↑

03 okt 2020 22:00

@Jablan, dank voor je respons. Maar het klopt nog steeds niet. Je kan als medewerker niet zomaar iemand ontslaan. Je bent daartoe niet bevoegd, ongeacht de omstandigheden.

Drie voorbeelden uit 2019.
- Directeur wordt de toegang tot het bedrijf ontzegd door een ploegleider. Reden: stomdronken aankomen op het bedrijf.
- Er worden spullen gestolen. Het blijkt iemand uit de productie te zijn. Tijdens de avonddienst betrapt een collega hem en heeft hem direct naar huis gestuurd.
- Stelselmatige intimidatie door een teamleider, want die kon er niet tegen, dat de mensen uit zijn team hem op fouten wezen. Totdat een collega-teamleider hier getuige van was en deze teamleider per direct ontsloeg, want 'zo gaan we hier niet met elkaar om'.
Zomaar ontslaan kan niet, je moet wel weten of het onder de dringende redenen voor ontslag valt of niet. Mensen op basis van concreet fout gedrag of concrete voorvallen eruit zetten, kan wel. Personeelszaken en directie maken het ontslag dan af. Zo duidelijker?

Ik trek me toch weer hier heen, de discussie op meerdere plekken voeren is niet handig.

Je voorbeelden overtuigen niet. Want: ze sluiten niet aan bij het betwiste statement dat je eerder maakte, te weten:

Jablan schreef: ↑

01 okt 2020 00:22

Bij zulk extreem pestgedrag heeft elk personeelslid het recht om zo'n persoon te ontslaan. Dat is fijn om te weten.

Dit is en blijft onjuist, en zo gebleven en je daar zelf inmiddels ook achter.

@jeanne-veghel

Ik lees nu pas jouw bericht en wil je alsnog condoleren.

Ik heb het geluk gehad dat ik thuis was toen mijn 13 jarige zoon met een touw om zijn keel aan de trap hing.
Hij heeft zwaar ADHD en werd al jaren gepest op de basisschool en het voortgezet onderwijs en in zijn vrije tijd.
En dit alles omdat op een dag er een glas melk over de laptop ging. En toen barstte de bom, hij kreeg een mega woedeaanval. Nadat ik hem rustig had gekregen stuurde ik hem naar zijn kamer en zou 10 min later gaan kijken. Dit was altijd een vast iets omdat hij op zijn kamer even de rust kreeg.
Nadat ik een bak koffie had gepakt en op de bank zat kreeg ik een heel naar gevoel over me heen. Ik loop de kamer uit richting de trap en zag mijn zoon hangen.
Die blik in zijn ogen vergeet ik nooit meer. Ik heb hem opgepakt en bovenaan de trap gezet nadat ik het touw van zijn nek af had gehaald.
Meteen begon hij te huilen en te roepen dat hij echt niet dood wilde maar niet meer wist wat hij moest doen.
Ook al praatte we veel, dit was voor hem te erg, wilde mij niet belasten.
Mijn zoon is inmiddels bijna 22 jaar en door goede hulp van school en een psychologe kwam hij er weer bovenop.

Nu werk ik als vrijwilligster bij een winkel en is mij te horen gekomen dat een mannelijke vrijwilliger mijn vrouwelijke collega lastig heeft gevallen door verbale en non-verbale seksuele intimidatie. Hij stuurt geen smsjes of appjes omdat er dan geschreven tekst als bewijs is. Wel heeft hij via Whatsapp gevideobeld.
Zij heeft meerdere keren aangegeven dat ze hem niet wil, dat hij haar met rust moet laten, meerdere keren nee gezegd. Zij heeft een beperking en woont begeleid.
Nu is er een gesprek geweest tussen haar, de man en de vertrouwenspersoon. Die vertrouwenspersoon is een vriendin van mijn baas en dus niet meer onafhankelijk in mijn ogen.
Het blijkt nu dus zo te zijn dat deze man mag blijven. Hij schijnt met een grijns uit het kantoor gelopen te zijn, dit kan ik niet bevestigen als waarheid omdat ik er niet was. Mijn vrouwelijke collega is deze week vrij van het werk.
Ik ben met info bezig om te vergaren want zoals het er nu naar uitziet gebeurt er niets en kan de man gewoon door blijven gaan. Deze man heeft een agressieprobleem, daarvoor heeft hij al 3 jaar therapie. Dit weet ik omdat hij me dit heeft verteld in een gesprek met mijn baas omdat hij me uitschold. Deze man is al 2x terug genomen door mijn baas en blijkbaar heeft hij ook een beperking want zij krijgt subsidie voor hem.

Ik wil nu met mijn vrouwelijke collega gaan praten omdat ik exact weet wat zij door maakt. Zelf heb ik op 10 jarige leeftijd met incest te maken gehad en op mijn 18de heeft een collega mij bij mijn borst gegrepen. (Ik werkte toen als timmervrouw in een timmerfabriek). Helaas mocht deze man blijven werken maar moest uit mijn buurt blijven. Toen wist ik niet dat ik rechten had.
Ik ga dus volgende week met mijn collega in gesprek en hoop dat ze mij wil vertellen wat er is gebeurt.
Ik wil daarmee naar de baas en de vertrouwenspersoon en eigenlijk aangifte doen bij de politie samen met mijn collega.

Kan ik nog meer doen voor haar. Ik wil haar niet alleen laten tobben. Ze is zo bang en durft niet eens alleen op haar werkplek te zijn als hij er is.

Ik ben zo boos en snap de frustratie, het verdriet en de pijn van TS.
Ik vind het stoer van je dat je dit hebt neer gezet. Ik hoop dat je met de tijd het een plekje kan geven zodat je met je leven door kan.
Het zal altijd bij je blijven, ik zie soms nog het gezicht van mijn zoon en de angst die ik vaak nog voel als ik merk aan mijn beide zoons dat ze niet goed in hun vel zitten. Ze weten gelukkig dat ze altijd met alles bij me kunnen komen , 24/7.
Heel veel sterkte en liefde voor jou Jeanne. Dank je voor je verhaal.

Omdat het in dit topic past.

Vorige week miste een klant een personeelslid. Man, 48, had suïcide gepleegd en indirecte aanleiding was, net zoals de man van Jeanne, een zekere mate van autisme of jezelf niet kunnen uiten en hierdoor in de problemen komen op het werk.

Alleen is de afloop anders.

De man is opgebaard in het bedrijf, daar is ook het afscheid gehouden en van daaruit door naar het crematorium.

Directeur was er tegenover mijn collega kort over: dit is het enige, wat ik nog voor hem kan doen. Mijn collega zit nog met een vergelijkbaar schuldgevoel, omdat hij de signalen niet heeft herkend. Allebei willen contact houden met de weduwe en kinderen, de achterblijvers niet laten vallen.

Jablan schreef: ↑

27 jul 2021 21:27

(...) Mijn collega zit nog met een vergelijkbaar schuldgevoel, omdat hij de signalen niet heeft herkend.

Ik begrijp een schuldgevoel , maar het is zo niet terecht! Signalen worden vaak genoeg afgegegeven , maar vaak kun je er niet mee omgaan of je denkt dat het niet zo.n vaart zal lopen.
Iemand die wil gaan , gaat toch wel, op enig moment , er op inpraten heeft meestal ook geen zin , het landt niet en vaak staan ze niet ( meer ) open voor advies . In 9 van de 10 x is men te laat ook , ook al waren de signalen wel gezien .

schreef:Allebei willen contact houden met de weduwe en kinderen, de achterblijvers niet laten vallen.

Dát is heel goed! Er voor de achterblijvers zijn......
Suïcide bij de naasten , vrienden, kennissen of collega.s is verschrikkelijk .

Ik begin weer een beetje op te krabbelen, hoewel kort geleden had ik een kleine terugslag toen ik het bericht kreeg dat een collega van mijn man ook uit het leven was gestapt en hij was pas 44 jaar oud. Mijn man was 59 jaar. Er werken bij dat bedrijf minder dan 50 mensen en dan vind ik 2 mensen wel erg veel binnen 1 jaar. Veel steun van mijn familie en vrienden ervaren en dat heeft mij recht gehouden het afgelopen jaar en was heel belangrijk voor mij. Geen contact meer met zijn werkgever, want dat wilde ik niet meer. Ik besef inmiddels wel dat ik er niets aan had kunnen veranderen dat hij niet meer verder wilde en dat het zijn eigen keuze is geweest. Ik mis hem vreselijk, want 30 jaar samen is niet niks.