Radar

Eeliane, de vrouw aan de tafel naast me slurpt terwijl zij de soep naar binnen werkt. De man naast me trekt zijn schoenen onder tafel uit en hoe gezellig; zijn sokken ruiken een uur in de wind. En krijg nou de hik, de persoon die meer weegt dan gemiddeld neemt ook meer ruimte in en dat kan natuurlijk niet in een kleine zaak. Om nog maar niet te spreken van die mensen die het durven om notabene met een kinderwagen, rollator of rolstoel binnen te komen. En ik stel tijdens mijn etentjes geen prijs op dronken lui, luidruchtige types etc.

Moeten we al die mensen dus de toegang maar ontzeggen? Nee, lijkt me niet erg wenselijk. Geen begrip voor allergie? Ik denk dat je zelf eea over je hebt afgeroepen door je stellingnames dat hulphonden maar even in alle openbare gebouwen geweigerd moeten worden, want er kon wel eens iemand met een allergie voor hondenharen langs komen. We leven in een maatschappij en daar zul je tegen plezante en minder plezante zaken aanlopen. Een (grotere) groep een sociaal leven ontzeggen omdat een andere (kleinere) groep wellicht!!! langskomt, dat werkt natuurlijk niet. Het is samen leven met alle groepen, of jezelf het leven wel heel moeilijk maken. In overleg is vaak meer mogelijk dan gedacht, waar 'ik ik ik en de rest kan stikken' maakt dat je in ene niets meer gedaan zult krijgen.

Laten we wel zijn; hoe vaak kom jij hulphonden in de bios tegen? Hoe vaak in het winkelcentrum? Hoe vaak in de bieb? Hoe vaak in de supermarkt? Ik kan die keren op mijn hand tellen. En ben je echt tegen het paranoïa-achtige af bang om een hond tegen te komen, dan kun je altijd even voor het reserveren van een bioscoopkaartje vragen of er niet toevallig gereserveerd is door iemand die een hulphond meeneemt (wordt vaak van te voren al aangegeven). Blijft nog altijd het feit dat de kans ongeveer zo'n oh zeg 100 keer groter is dat je in die bios naast iemand zit die onder de hondenharen zit omdat hij/zij een hondenliefhebber is en hondlief thuis nog een vette knuffel heeft gegeven, dan dat er in dezelfde zaal een hulphond aanwezig is.

Kom op, denk nou even na. We hebben het hier niet over honden alsin het huisdier dat meegesleept wordt om de gezelligheid. We hebben het hier over hulphonden, hulpmiddelen alsin ook een rolstoel, krukken en rollators een hulpmiddel zijn. Hmm, doet me denken; die ook maar een blokje om. Zelf neem ik immers ook wel eens per ongeluk een teentje mee, zonde van de nieuwe schoenen die versierd worden met mijn bandenspoor.

Voor ik het verwijt krijg me niet te kunnen inleven; ik ben naast rolstoelgebruikster (zonder hulphond omdat ik het onderhoud niet kan opbrengen, maar anders met ) ook allergisch. Nee, niet voor honden, maar laten we het er op houden dat ik na oa wat shockreacties wel mag zeggen dat ik weet waar ik over praat. En persoonlijk? Liever létterlijk 10 keer goed ziek omdat ik tegen een allergeen aanloop dan ooit ook maar in mijn hoofd halen om een groep mensen hun sociale leven te ontzeggen door hun hulpmiddel!! nergens te willen verdragen.

En allergie een ernstige handicap noemen? Ik heb een aantal zeer uitzonderlijke gevallen gezien en die zijn heftig. Maar niezen, tranen, jeuk een ernstige handicap noemen? Echt, ik heb smakelijk gelachen, wat een humor! Het is vervelend, onhandig en soms om moe van te worden? Maar ernstige handicap?

Eeliane,ik heb deze discussie enige tijd gevolgt en wil nu toch eens reageren.Ik zou je willen adviezieren om enkele dagen je benen vast te binden en lasbril op te zetten om te kunnen ervaren hoe het leven is voor iemand met een handicap.De hulphond waar ze over beschikken is voor veel gehandicapten een redmiddel om zich in deze maatschappij op sociaalvlak staande te kunnen houden.Het leven bestaat uit geven en nemen,maar ontneem niets van iemand,en veel mensen met een hulphond hebben er vaak jaren over gedaan om schaamte te overwinnen om zich zo op straat te begeven.En Annemiekje,informeer eens bij de stichting hulphond en bij de wvg in de gemeente waar je woont voor tegemoetkoming in de kosten m.b.t. een hulphond want die zijn er meer als je denkt,maar je komt zomaar niet in aanmerking voor een hulphond van de criteria die aan je gesteld worden zijn zeer hoog net zo als de opleidingskosten van de hulphond.Ik kan me gelukkig redden zonder hulphond maar ben wel donateur van de stiching want je wilt toch ook niet dat een hond gaat stellen

@ eeliane

had je mijn vorige post gelezen ?
bn nieuwschierig ernaar

Sjauffie, ik ken de regelingen mbt tegemoetkoming, maar thnx voor de tip. Ik doelde puur op het onderhoud dat een hond lichamelijk met zich mee brengt; uitlaten, dat soort zaken. En dat verdient zo'n beestje toch wel minimaal 3 keer per dag.

Ten eerste wil ik even stellen dat ik me dooderger aan deze discussie. Ik sluit me volledig aan bij de reactie van annemieke.

Natuurlijk is het ook erg om een allergie te hebben, maar naar mijn idee belemmert dit niet de mogelijkheid tot een onafhankelijk leven. Een allergie is eventueel met medicatie te onderdrukken en zal niet continu problemen opleveren in tegenstelling tot het missen van het zicht, waar deze wereld volledig op gebaseerd is. Er blijven verhoudingsgewijs maar weinig dingen waar van tevoren rekening mee wordt gehouden. Inleveren is de normaalste zaak van de wereld voor een visueel gehandicapte. Voorbeeld: Hoeveel restaurants kent u met een braille-menu-kaart, ze zijn er wel, maar nog steeds heel weinig! Ander voorbeeld: Oversteken, naar links en rechts kijken, voor een visueel gehandicapte is dit vaak 'op goed geluk', maar wel met hun leven in de waagschaal.

Mijn broertje (van 28 en een kop groter dan ik) heeft ook een blindengeleidehond. Zonder deze hond is hij volledig afhankelijk van zijn moeder en mijzelf (zit zelf trouwens in een rolstoel en hoop nooit een hulphond nodig te hebben, maar ben blij dat het bestaat). Sinds de hond kan hij op zichzelf wonen, zelf boodschappen doen (met hond en nee, hij eet niet uit de schappen!) zelf uitgaan zonder eerst door anderen (ook vaak blinden) opgehaald te moeten worden. Ook hij gaat naar de bios (en niet alleen naar Nederlandse films). En niet onbelangrijk, hij kan zelf naar zijn werk toe in de drukke binnenstad.

Een heel redelijke jongen trouwens. Met enige uitleg en overleg is het vast wel te regelen dat hij of u (hij is vanwege zijn beperkte zicht afhankelijk van een bepaalde plek) een ander plekje opzoekt in de bios. En als er in zo'n grote ruimte al problemen met allergie zijn, hoe moet dat dan op straat, bij een bushalte bijvoorbeeld, waar de kans op een hond duizendmaal groter is.

Iedereen zijn eigen lot en dan merk je dat er af en toe beperkingen zijn, helaas, voor mij ook en mijn dochter ook, maar er zijn dus idd zaken waar hond niet naar binnen mag, wij hebben restaurant in de familie, mag ook geen hond in. Punt 1: ze liggen meestal in de weg, en de zaak is al krap. Punt 2: sommige honden ruiken wat minder prettig(en dan druk ik mij nog netjes uit), je zou er maar naast moeten gaan eten. Punt 3: dat geslurp als ze even een bakkie water moeten hebben, heel vies voor de andere klanten. Punt 4: de andere klanten stellen absoluut geen prijs op een hond in de zaak, ik ook niet.

Verder vraag ik me trouwens af of het probleem niet gewoon is dat u niet van honden houdt, eeliane. Dit zijn namelijk geen redenen om een hulphond of blindengeleidehond te weigeren. Punt 1, ze liggen in de kleinste hoekjes, vaak onder de tafel... U weigert mij dus ook, mijn rolstoel neemt ook veel ruimte in, ik pas toch echt niet onder de tafel. Punt 2, onzin, een goed verzorgde hond hoeft niet te ruiken en aan bazen van dit soort honden worden zeer hoge eisen gesteld tov verzorging en voeding (grootste oorzaak van geurtjes) en parfummetjes van 'normale' mensen kunnen veel erger stinken. Punt 3, zijn uw tafelpartners zo oninteressant dat u let op een hondje dat dorst heeft.... En ik ken een heleboel mensen die smakken!! Punt 4, dat is toch eigenlijk hun probleem, al zie ik het maar zeer zelden. De meeste mensen zijn betoverd door het lieve beestje dat zo stilletjes zich zeer netjes gedraagd. En nog liever, ze knuffelen het beestje, al is dat niet toegestaan!!

Eigenlijk wilde ik me niet in deze discussie mengen, maar kon het niet laten.

Ik wilde eigenlijk alleen reageren op de eerste reactie van dit onderwerp: Nee, mijn broertje is eigenlijk nog nooit ergens geweigerd. Ooit is ie gestopt bij een restaurant door een onwetende medewerker, maar na overleg met de baas kon ze, zijn hond, gewoon blijven en zelfs het bakkie water werd gelijk voor haar gehaald.

Greetz,
Janine

Ik ben onder de indruk van alle bovenstaande postings! Ik kon het maar moeilijk onder woorden brengen, maar jullie vertellen precies hoe het zit!

Steeds als Eeliane een bericht post, begint het bloed te borrelen... Hoe kunnen mensen zo onverdraagzaam zijn naar mensen die het juist nodig hebben...Onbegrijpelijk!! Chapeau voor de rest!!

Inderdaad,Janine heeft het heel goed onder woorden weten te brengen hoe belangrijk een hulp/geleidehond is.De zelfredzaamheid is van deze personen een van de belangrijkste punten om niet afhangkelijk te zijn van andere.En soms krijg ik de indruk van de hedendaagse samenleving dat als je niet gewoon mee kan doe met de rest je steeds meer buitengesloten wordt,terwijl de intergratie van homo´s alochtonen en zoal meer een heel gewoon iets hoort te zijn

Sinds een half jaar heb ik een hulphond waarvoor je 10 dagen intensief cursus moet doen samen met je maatje. Binnen die cursus is ons uitgelegd waar je wel en niet naar binnen mag... In een supermarkt mag je in principe MET hulphond (en geleide hond ook hoor) naar binnen, maar de hond mag geen dingen uit de schappen pakken ivm de warenwet, maar valt er een product dat jij moet hebben, of de hond pakt wel iets dan ben je in principe verplicht het product te kopen. Mijn hond en ik doen dan ook altijd samen boodschappen.
Op de school van mijn dochter mag ik ook niet met mijn hulphond naar binnen, maar daar weet ik van waarom en daar gaat t om denk ik... PRATEN met elkaar...
maar afgelopen zaterdag wilden we lekker uit eten gaan bij een chinees, en daar mocht ik niet naar binnen met mijn hond, maar waarom konden (wilden) ze me niet vertellen... Dat was een harde klap... dus zijn we met de hele familie weer opgestapt (de helft was al binnen en zat al)... en zijn we naar "de buren" gegaan hihi... Overigens maak ik het wel mee dat is soms wel en soms niet naar binnen mag Zelfs bij familie... Tja... MAAR met praten en overleggen kan je reëel tot elkaar komen...

Dit vind ik eigenlijk de enige zinnige post in dit topic. Praten en samen overleggen is namelijk zeker belangrijk. En dat betekend niet : praten en uiteindeljik krijg ik mijn zin. Rekening houden MET ELKAAR en niet alleen met iemand die een beperking heeft, maar ook met degene die zich aan zou moeten passen vanwege jou beperking. Deze persoon kan daar om verschillende redenen (goede en minder goede) moeite mee hebben. Daar moet je ook begrip voor proberen op te brengen en er samen oplossingen voor zoeken. Daar bereik je veel meer mee dan met direct op je strepen gaan staan

okeej golfje, ben ik weer, bloed weer borrelen?, lekker verdraagzaam ben jij trouwens zelf zeg als een ander een andere mening ergens overheeft. Je slaat meteen op tilt! Top!
Kijk wat jij denkt laat mij dus volledig koud, ben t wel eens met bovenstaande stelling, Dat niet alleen rekening gehouden moet worden met iemand met beperkingen maar dat er ook rekening gehouden moet worden met diegene die weer eens rekening moet gaan houden met iemand met een beperking. Snap je, soms word ik er zo moe van om steeds maar rekening te moeten houden met allerlei mensen die beperkingen hebben en/of een minderheid in de samenleving zijn. Die eisen en eisen soms van iedereen maar begrip en medeleven. Die vlieger kan niet altijd op gaan...soms willen 'gewone' mensen ook eens het eerste recht!

sorry maar ik heb nog nooit zo'n gevoelloos kreng als jou meegemaakt.
je manier van schrijven doet ook mijn bloed meteen koken.
''weer eens rekening moet gaan houden met iemand met een beperking''
maar die mensen moeten wel rekening houden met de allergie van JOU dochter?
wat is het verschil als ik vragen mag.

Beste eeliane,

Ik denk dat tienepien een iets andere bedoeling had met haar post.
Wat jij nu weer doet is niet praten, maar toch op je strepen gaan staan en je zin doordrijven.

Eeliane,

Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je echt zo verrot in elkaar zit als je postings doen geloven... Als dat wel zo is, hoop ik van harte dat wanneer jij een eenzelfde positie terecht komt op dezelfde manier behandeld wordt zoals jij anderen behandeld...

Het lijkt wel of je het niet wilt begrijpen!

Ik heb in een supermarkt gewerkt waar mensen met een zoals wij dat noemden een hulphond (want geloof het of niet niet alleen blinde of slechtziende gebruiken een hond) naar binnen mochten. Deze honden zijn overigens ook goed te onderscheiden van de "gewone"hond want ze hebben vaak een hesje aan.
De klanten die daar kwamen hadden er totaal geen moeite mee.
En waarom zou iemand met een hulphond niet naar een bios ofzo kunnen vanwege iemand die allergisch is kom nou toch.
Hoe doen ze dat dan als ze bij iemand op visite gaan die een hond hebben.

Nu werk ik in een bouwmarkt oke totaal iets anders maar daar komen regelmatig hulphonden in opleiding en als je zoiets ziet kun je alleen maar bewondering hebben voor deze dieren en begeleiders.

@ bitchy

vraag maar niets aan eeliane want je krijgt toch geen antwoord ik wacht er ook al een hele tijdop

aha,
dus toch een ''veel blabla & weining inhoud type''

nou bedankt voor je tip

En waarom zou iemand met een hulphond niet naar een bios ofzo kunnen vanwege iemand die allergisch is kom nou toch.
Hoe doen ze dat dan als ze bij iemand op visite gaan die een hond hebben.

Dit bedoel ik nou: waarom zou je alleen rekening moeten houden met degene die een hulphond nodig heeft en niet met iemand die zich daarom moet aanpassen omdat hij een allergie heeft? Ik kan me voorstellen dat het heel frustrerend is om een beperking te hebben die niet zo zichtbaar is en daarom door veel mensen niet erkend wordt. (Wanneer een allergie zo ernstig is als eelianne het nu voorstelt, zal ze ook niet met haar dochtertje naar mensen met een hond op visite gaan, dat is ook een beperking)

Dat betekend echter niet dat die hulphond dan maar resoluut geweigerd moet worden. Dat betekend wel dat je je moet realiseren dat er mensen zijn die een gegronde reden hebben voor bezwaren op jou hond. Ga dan dus niet meteen bekvechten (dat geld ook voor degene die bezwaar maakt) en elkaar van alles ontzeggen, maar probeer gezamelijk tot een oplossing te komen. Dat maakt het leven zoveel makkelijker.

Als ze aan mij zouden vragen als ik in een bioscoop zou zitten of ik bezwaar zou hebben dat er een klant met geleidehond bij zou komen zitten, zou ik zeggen: 1. als ik alleen zou zijn, is prima. 2. met mijn dochter erbij, liever niet want dan kan ik nu weggaan met haar.
De vraag hier bij is dus, voor wie ga je 'party trekken' als bioscoopbaas?
Prima hoor die blinde geleidehonden overal voor blinde of anders gehandicapten, maar zodra mijn dochter er bij in de buurt staat is ZIJ zo goed als 'blind' en benauwd want haar ogen zwellen op bij paarden, katten, honden, vogels en donzendekbedden. Ook wij zijn soms genoodzaakt ergens te vertrekken omdat er donzendekbedden, honden etc in huis zijn. Dat is ons probleem en dat is dan jammer. Dat je als bezoeker van een bioscoop dan geen hond mee naar binnen mag nemen dat is dan ook maar eens jammer. Waarom mag een blinde met een blindegelidehond opeens niet meer tegen opstakels aanlopen, die zijn er altijd in t leven ook als je ziende bent.
Ieder gezin/persoon heeft wel iets waardoor je niet alles kan wat je zou willen. En nogmaals diegene die blind is lijkt dan wel zwaarder gehandicapt dan mijn dochter maar ga maar eens met een allergie leven, waar voorlopig weinig aan te doen is en het enige dat nu helpt is de prikkels uit de weg te gaan.

Eeliane, het valt mij op dat je berichten die je "niet passen" negeert. Het kan natuurlijk puur toeval zijn, maar toch. Je verwijt dat een ieder die jou op je uitspraken (die ronduit grof soms zijn) wijst niets snapt en niet kan weten hoe "jou kant" er uit ziet. Verbazend, aangezien oa ikzelf duidelijk heb aangegeven die kant van binnen en buiten te kennen. Ik zou zeggen; doe hetzelfde, en verdiep je eens daadwerkelijk in het leven van mensen met hulphond, blind en/of lichamelijk gehandicapt. Dan praten we verder.

En die blindengeleidestok? Die ziet niet dat er een balkon op ooghoogte in je weg staat, waar je even omheen moet, de omhoog uitstekende been van een kind etcetc. Met een geleidestok kun je slechts de zéér directe (zeg een vierkante meter) omgeving voor je, zeg zo vanaf vloer tot kniehoogte in kaart brengen. Bovendien is het zeer bewerkelijk, op het moment dat jij de linkerkant verkent met je stok schiet er net een kind voor je aan de rechterkant (kinderen zijn immers snelle donders ) en boem! daar lig je. Een hulphond heeft als enorme meerwaarde dat deze al die opstakels op bijv. hoofdhoogte, dynamische snelle bewegingen (zoals je veel in een bioscoop zult tegenkomen!) weet in te schatten en de persoon in kwestie zonder problemen hier doorheen leidt. Wil ik een stok wel eens zien doen.

En als de keuze gemaakt moet worden? Tja, het is kennelijk te moeilijk om te zeggen "he jammer, nou ja dan nemen we gewoon de film in de volgende zaal." Laat de persoon met de hulphond zich maar aanpassen want "ach ja in elk leven zijn er wel obstakels?". Absoluut, elk leven kent obstakels! Maar laten we die van de gemiddelde persoon met een hulphond maar niet opnoemen, dan zijn we nog wel even bezig. Zelfs met hulphond levert deze groep al meer in dan waar de meeste mensen, jij incl waarschijnlijk, bij stilstaan. Hoeft men ook niet bij stil te staan, maar kom op zeg; om een allergie doodserieus verwachten dat deze hulphonden de toegang tot openbare gebouwen wordt ontzegd? Mwah...........


Tienepien; ik ben het absoluut met je eens dat er gewoon eea via een babbeltje opgelost moet kunnen worden. Zelf ben ik daar niet moeilijk in, het kan niet altijd (meestal niet zelfs ) 100% gaan zoals belang A nodig acht en laat belang B maar bungelen, nee 50-50 is in bijna elke situatie te regelen, zelfs hier als er daadwerkelijk een babbeltje mogelijk was. Helaas lijkt Eeliane niet open te staan voor babbeltjes, maar moet die hulphond erg grof gezegd maar "wegwezen".

ik ben oprecht onder de indruk
wat een prima verwoord stukje.

Als bioscoopbaas zou vragen, heeft u bezwaar tegen hond in de zaal zou ik zeggen als ik alleen was, geen bezwaar, met mijn dochter erbij zou ik bezwaar maken, Hond eruit of ik??!!! Er is hier geen vraag of babbeltje dat de zaak kan oplossen dus waar hebben jullie t eigenlijk over?? Het is hij of wij! Jullie zorgen er zo wel voor dat mijn dochter dus helemaal t heen en weer kan krijgen zodra er dus een gehandicapte in de buurt komt die nog gehandicapter is. Bedankt!
Heb de indruk dat ik met mensen op deze forumvraag zit die zelf helemaal geen last hebben van beperkingen. Die, mensen die er 't verst vanaf staan, schreeuwen altijd t hardst.