Maar eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik na het lezen van je gehele reactie, eigenlijk aangenaam verrast was dat eindelijk iemand heeft begrepen op welke toon je moet communiceren. Jij geeft in heldere bewoordingen jouw kijk op de zaak zonder VOORAF een mening gevormd of partij gekozen te hebben. Dat is voor mij het uitgangspunt om iemands mening (zelfs al ben ik het er niet mee eens) te respecteren. Dit is een prettige manier om met elkaar van gedachten te wisselen. Ik hoop dat "sommigen onder ons", eindelijk snappen waarom ik me zo opwind om bepaalde kortzichtige reacties. Wat betreft de taalfouten; ik had voor nederlands (zonder huiswerk te maken) altijd hoge cijfers. Alleen, als ik een reactie schrijf voor het forum, is dat vaak eventjes snel tussendoor. Ik zit namelijk wegens tijdgebrek niet vaak achter de PC. Vandaar dat ik nogal wat schrijffouten (die ik vaak wel zie) laat zitten. Het gaat er immers niet om wie de minste fouten maakt in zijn verhaal, maar om wie wat zinnigs te melden heeft. By, the way, is zingen niet veel lucratiever als reageren op zo'n forum? ("reflex"of a "wild boy")
Beste Eddo (klinkt wel errug klef
)
En eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik zo'n rustige evenwichtige reactie niet verwacht had, zoenen? (Just Kidding!!) Ik ventileer idd graag mijn betweterige mening maar stel hem regelmatig bij na verandering van inzicht in de situatie of persoon. Zo ook hier.
Wat ik wel geleerd heb is dat een ieder communiceert vanuit zijn eigen belevingswereld. Ieders achtergrond is anders en daardoor ontstaan er al gauw misinterpretaties die te snel als persoonlijke aanvallen wordt gezien, ook al is het niet zo bedoeld. Heb ooit eens een boek gelezen "Meesterschap in Liefde" (oid), beetje vaag, zweverig boek maar heeft me destijds wel heel anders naar dingen laten kijken en me stukken rustiger gemaakt.
Op forums (ok, fora... toch priewjet?
) zitten er merendeels mensen die anderen belangenloos willen helpen of van goede raad willen voorzien/ervaringen delen. Vaak blijkt achteraf dat je aanvankelijke 'tegenstander' de dingen vanuit een ander perspectief bekijkt maar het grotendeels met je eens is. Begrip is ook erg moeilijk wanneer iemand een mening heeft die recht tegenover de jouwe (lijkt te) staat. Dat maakt het nog steeds niet persoonlijk, tis een opvatting, een logisch gevolg van de ervaringen van de ander. Niet van belang voor jezelf. Het gaat erom wat je er zelf mee doet.
En ook ik, de perfecte man (NOT dus!, of wel? want geen mens is perfect...laat maar), interpreteer reacties nooit helemaal zoals ze bedoeld zijn, ondanks mijn hoge IQ (KUCH). (En idd ook nooit huiswerk gemaakt, nou ja soms, in het uur voorafgaand aan de les
) Ik probeer alles wel zo open mogelijk te benaderen. Elke keer krijgt een verhaal een andere kant doordat je meer van de achtergronden denkt te begrijpen en het verhaal compleet wordt. Zo ook dit verhaal.
Maar nogmaals de kortzichtige reakties: tis maar de vraag wie misinterpretatie aan te rekenen is: degene die leest of degene die geschreven heeft. antwoord: allebei en geen van beiden. Voor degene die leest geldt dat hij leest vanuit zijn belevingswereld. En degene die schrijft kan in zijn eigen verhaal geen fouten of mogelijkheden tot andere interpretatie ontdekken.
Maar als je zelf imker bent en een huisvrouw/man een briefje geeft met: "De was was wel wit", kan het lang duren voordat de ander doorheeft dat de rekening voor de witte was mét (btw)faktuur moest zijn.
Vandaag was ik op de school waar ons zoontje van 4 zit in gesprek geraakt met zijn juf (lerares). Er waren mensen die dachten dat met hogere klassen de klassen op de verdiepingen werden bedoeld.
edit: Nu ik dit lees: zie ik ook andere interpretaties die je aan hogere klassen kunt geven. Duidelijk communiceren is dus erg belangrijk! In gesprekken is dit een stuk makkelijker door de nonverbale signalen.
Maar om terug te komen op jouw 'ellende', als ik het zo oneerbiedig mag noemen, wat bij mij destijds heel veel verschil maakte was een vast contactpersoon. Was in mijn geval een sympathieke man die niet te beroerd was eea uit te zoeken en begrijpelijk uit te leggen. Heb ervoor ook een persoon gehad die een instelling had van: "Jij bent ondernemer, dus jij moet dat gewoon weten, en als je het niet weet moet je mij er niet mee lastig vallen, volgende!" Deze persoon is zo wel snelst van het gezeur af en is zo thuis misschien beter te genieten. Dus het is soms maar net wie je treft en in welke stemming. Maar personen die in een organisatie zitten, weten meestal wel de wegen te vinden die het beste zijn, dus waarom niet een persoon ervan 'gebruiken'.
Maar als je telkens met een ander persoon te maken krijgt, krijg je elke keer weer de hele riedel van voor af aan, waardoor je weer opgefokt raakt (zo werkte het bij mij). Dat zuigt. Ze kunnen je niet direct helpen. Het opgefokt raken komt uit jezelf en je richt deze woede op de persoon terwijl deze totaal geen invloed heeft gehad op de oude situatie, en nu een boos/geirriteerd persoon tegenover zich heeft.
Ondanks dat je hier een flinke uiteenzetting hebt gedaan, ben ik niet volledig op de hoogte van de situatie die zich bij jou thuis heeft afgespeeld en de werkelijke oorzaak ervan en kan en wil ook niet te beoordelen wie/wat er fout was/is. Mijn mening is hierin ook niet relevant omdat die geen invloed heeft op de situatie. Ik weet wel dat als er een vreemde je huis binnenkomt en alles wat er is noteert, dat je dat niet in de koude kleren gaat zitten. Die machteloosheid en (schijnbare) kilheid waarmee het gebeurt. DAT ZUIGT! Vooral wanneer je weet dat je onschuldig bent. In de situatie zelf is het vrijwel onmogelijk om objectief en kalm te blijven. Relativeren onder zoveel stress idem dito.
Achteraf besef je wat je bezit en wat je op het spel zet. Soms hoeven maar een paar grote klanten laks te zijn met betalen en wat andere stomme pech en je krijgt deze grote ellende en meer.
Heb het vaak zat van dichtbij zien gebeuren (bij anderen) toen ik nog bij een speelautomatenexploitant werkte. De meeste die het moeten doen (comes with the job) scheppen er echt geen genoegen in, tis heel vervelend om te doen, zeker wanneer er kinderen zijn en zijzelf vader zijn.