Radar

@tienepien:
Je hebt helemaal niet goed gelezen wat ik heb gezegd. Aan het begin van mijn betoog stelde ik al de retorische vraag: waarom kost iets 1,99 en niet 2 euro? En de complete uitleg van die reden zat erbij. Jouw opmerking slaat nu dus echt nergens op! Als jij gelijk had, zouden veel dingen bij de HEMA 1,05 moeten kosten ipv 95c. Maar nee, bij de HEMA eindigen heel veel prijzen op 95 waar ze elders op 99 eindigen, en ook dat had ik al gezegd.

Dat is dus wat ik bedoelde met "argumenten aandragen die al weerlegd waren".

En die andere argumenten waar ik volgens jou niet naar luister... dat zijn allemaal nonsens-argumenten die ik al honderden keren heb gehoord en weerlegd. En opvallend daarbij is, dat alléén Nederlanders het niet met me eens zijn; die zijn na al die jaren van afronden niet meer in staat om normaal te denken als het over geld gaat, enkele uitzonderingen daargelaten.

@ S. Dat is rekenkundig gezien idd geen afronden, daar heb jij gelijk in.

In een eerdere reactie heb ik al aangegeven hoe het bij ons in de winkel gaat wanneer de prijzen aan de hand van de inkoopfax worden bepaald. Dat zal ik niet nogmaals doen.
Maar misschien kun je me uitleggen waarom een winkelier per product 4 cent op zijn marge toe zou gaan geven, wanneer het psychologisch effect ook werkt wanneer hij de prijzen net iet hoger maakt. Let wel, per product! Dat lijkt weinig, maar reken maar eens uit wat dat per maand voor een winkelier betekend.

Als voorbeeld neem ik nu de H&M, daar eindigen alle prijzen op 90 cent. Stel dat de verkoopprijs daar tweemaal de inkoopprijs is. Een product heeft als inkoopprijs 1.50, maal 2 wordt 3 euro. Wat denk je dat de verkoopprijs wordt, 2,90 of 3,90? (Dat is nu daarwerkelijk een retorische vraag) Mijns inziens wordt dit 3,90 omdat er anders per product 10 cent op de marge ingeleverd wordt, wat over alle producten een enorm bedrag wordt.
(Uiteraard wordt er ook wel gekeken of een product deze prijs waard is, maar een winkelier zal niet op al zijn producten toegeven op zijn marge, die is er namelijk niet voor niets)

Is mijn punt nu iets duidelijker?

@tienepien,

Voor mij ben je heel duidelijk.


@FerryG,

Dat is dus wat ik bedoelde met "argumenten aandragen die al weerlegd waren".

Het gebruik van een dergelijk 'argument' in een discussie lijkt me nou niet bepaald sterk. Geen betere argumenten, dan "die heb ik al weerlegd" voorhanden?

Of anderen jouw 'weerlegging' aanvaarden is niet aan jou. Daar gaan anderen over.
Waar blijven de échte argumenten?

Mij heb je niet kunnen overtuigen met je aannames (want meer is het niet wat je tot nu te berde brengt):

De waarheid is, dat alle prijzen die op 99 eindigen, verlaagd zouden worden naar 95, omdat anders het psychologische effect verloren gaat

Zeker weten? Je neemt hier aan:
- dat het vasthouden van het 'psychologisch effect' doorslaggevend(allesbepalend) is bij het vaststellen van een prijs. Hoe weet je dat zo zeker? Er zijn veel andere factoren: 'marge' bijvoorbeeld zoals tienepien al aangeeft!
- je neemt bovendien aan dat er geen andere manieren zijn om het psychologisch effect te behouden: we kunnen ook de prijs verhogen met bijvoorbeeld 10 cent naar 1,09 of 2,09 etc. Prima psychologisch effect! (1 euro erbij kan ook nog)
- hoeveel prijzen (van het totale aantal prijzen) eindigen eigenlijk op 99?

Het bewijs zie je in de HEMA: zoveel prijzen als elders op '99' eindigen, zoveel eindigen bij de HEMA op 95.

Het bewijs waarvan?
Vergelijkbare artikelen kosten elders misschien wel '89', of '79'.

Het voordeeltje dat je de consument met deze drijfzandredenering denkt te kunnen bezorgen kan bovendien alleen vorm krijgen als het ondernemers onmogelijk wordt gemaakt prijzen te hanteren die niet op '0' of '5' eindigen.
Wil je dat bij wet afdwingen soms?

(ben benieuwd naar argumenten)

€ 1,99: Ik pleit voor het afschaffen van deze manier van prijzen, ik heb alleen wat medestanders voor nodig. Immers, de klant is medeverantwoordelijk, als deze uit is op voordeel, niet afkomstig van misbruik maken van een psychologische vinding. Dit is oneerlijk, onduidelijk, eigenlijk niet hanteerbaar, en (dus) tijdverspilling.

Is het soms bevordelijk om niet alles prijs te geven om de deur open te houden voor verrassingen, als u die mogelijkheid heeft, of hebben we het over een luchtkasteel dat toch niet zo luchtig is als het lijkt?

Geld is niet een inkomstenbron op zich; dat gaat altijd ten koste van iets anders (iemand anders). Opzichzelf heeft het namelijk die intrinsieke waarde niet. De waarde wordt bepaald door iets wat waardevol (van waarde) is, en zonder dat blijft alleen nog maar een stukje metaal over. Alles wat men dan nog probeert (als winkelier), met sterretjes of andere lettertypes, is niet echt, en niet echt meer te redden.

Onjuiste informatie, verkeerde voorlichting. Kan de winkel stand houden met correcte prijzen? Of moet de hele branch daar dan gehoor aan geven?

Wat willen we nu? We hebben het over de intrinsieke waarde van geld, de waarde die we eraan geven. Kunnen we het geld dan waarderen? Of is het eigenlijk niks waard. Van de ene kant maken we onszelf gek met 1,99, en van de andere kant, tegelijkertijd, staan we niet achter de euro, dat voorheen gulden heette. Is uw betoog voor de gulden nog wat waard.

Als je fl 1,99 naar boven afrond krijg je de euro, en dan is dat dus twee gulden. Ofwel, de euro is een naar boven afgeronde gulden.. Tel uit je winst. De vraag is of je dat echt wilt, of je dat jezelf aanrekent, en dat moet dus wel zo zijn. Is één euro dan twee euro waard? Lijkt me niet. Klant is koning? Nou, dan beeld je je maar wat in. Klant is koning. Hoeveel is dat u waard?

Geen idee of zo'n late reactie nog zin heeft, ik houd 'm dan ook maar kort. Zeker na de vorige reactie, die ik overigens helemaal niet begrijp.

Eén punt dat iedereen voor het gemak steeds vergeet, is dat we leven in een vrije markteconomie. Vraag en aanbod regeren grotendeels de prijzen, zelfs in de supermarkt. We leven niet in een communistische heilstaat waarin alle prijzen door de overheid gedicteerd worden en daarmee in geen enkele verhouding staan met vraag en aanbod.

Als consumenten dingen kopen, bepalen ze daarmee de prijs. Het lijkt alsof de winkelier/leverancier/producent dat doet, maar strict genomen geldt natuurlijk: wat een gek ervoor geeft (of: wat veel gekken ervoor geven). En daartegen hebben we concurrentie: een mooie manier om, bij voldoende vraag, de prijs zo dicht mogelijk bij 'kostendekkend' te krijgen.