Als zodanig staat dat inderdaad niet in de wet. Wat wel in de wet staat, 7:26 art. 1, dat de koper verplicht is de prijs te betalen. Bij een bedrag van precies 100 euro is een biljet van 100 een wettig middel ter kwijting van uw schuld. Overhandigt u deze aan de winkelier dan heeft die geen rechtsgrond meer om de klant niet in het bezit van het goed te stellen en is hij daarmee in verzuim als hij dat nalaat.Er bestaat geen wettige acceptatieplicht. Bel maar eens op naar het ministerie van Financien, en vraag naar dhr. Bouwman.
Wat een verkoper wel kan doen is een hele betaalwijze niet te accepteren. Als hij bijvoorbeeld de apparatuur voor een chipper niet heeft mag hij deze betaling weigeren. Ik neem aan dat de Ferrari dealer geen chartaal geld zal accepteren, en op de koninginnemarkt kan men niet met cheques of creditcards terecht. Dat is allemaal legitiem.
In uw geval heeft de verkoper om gepaste betaling gevraagd toen hij het biljet van 100 zag. Ook dat kan. Van twee biljetten van 50 had hij er één moeten wisselen, en ook die mogelijkheid heeft hij als hij dat wil. De onduidelijkheid ontgaat me inmiddels. Bij een bedrag onder de 100 euro mag hij wisselen maar moet hij dat niet zodat hij de keus heeft de 2x50 te accepteren en de 1x100 niet, bij een bedrag boven de 100 moet hij het biljet van 100 accepteren, als hij betalingen in chartaal geld accepteert, en is hij in verzuim als hij de schoenen niet overdraagt.
Het probleem is zoals altijd welke actie te ondernemen als de winkelier zich niet aan de wet houdt. Het exacte bedrag op de toonbank achterlaten en met de goederen de winkel uit lopen stuit op de bewijslast als de winkelrechercheur er achteraan gaat en beide partijen eenmaal op het politiebureau zitten. Er is ten slotte geen kassabon en de ongewenste denominaties liggen nog steeds op de toonbank, de koop is nog niet afgesloten en voorlopig kan de klant nog als dief worden aangemerkt. In kort geding als klant de levering van een pak musli tegen gepaste contante betaling eisen is lichtelijk aan de overdreven kant. Het is maar theorie dat de wet in alles zou voorzien.
In het geval van de schoenen zou ik de aankoop van een derde paar hebben overwogen, en in het geval van de musli zou ik het pak hebben opengescheurd met de vermelding dat ik echt maar 59 cent bij me had, om de resp. verkopers voor het blok te zetten.
Dat vroeger de 250 guldenbiljetten uit de pinautomaat kwamen kan ik niet bevestigen. Ik heb ze in ieder geval nooit gezien, maar ben te arm om vaak de proef op de som genomen te hebben.
