Het begrip "wettelijke garantie" omvat de volledige wettelijke bescherming van de koper ten aanzien van gebreken aan verworven goederen, die direct voortvloeit uit de wet, als neveneffect van het koopcontract. In de richtlijn is sprake van het beginsel van overeenstemming van het goed met de overeenkomst.garantie is niet iets dat de fabrikant geeft, maar iets waarop de consument volgens de wet recht op heeft. Houdt die 2 uit elkaar en je komt een heel eind.
Het begrip "handelsgarantie" verwijst daarentegen naar de wilsuiting van een persoon, de garantiegever, die zich aansprakelijk stelt voor bepaalde gebreken. In de richtlijn wordt deze terminologie niet volledig overgenomen. De term "garantie" wordt voorbehouden aan de handelsgaranties, die als volgt worden gedefinieerd: "elke door een verkoper of producent tegenover de consument zonder bijkomende kosten aangegane verbintenis om de betaalde prijs terug te betalen, of om de consumptiegoederen te vervangen of te herstellen, of om zich er op enigerlei wijze om te bekommeren, indien de goederen niet overeenstemmen met de beschrijving in het garantiebewijs of in de desbetreffende reclame".
bron: http://europa.eu/scadplus/leg/nl/lvb/l32022.htm
Veel ondernemers en consumenten menen dat er een Europese wettelijke garantie bestaat van twee jaar.
Europese Richtlijn Koop en Garantie
In de Europese Richtlijn Koop en Garantie is inderdaad een wettelijke termijn van twee jaar opgenomen. Bij het omzetten van de Richtlijn naar Nederlands recht is er voor gekozen om deze twee jaar niet over te nemen. De richtlijn bevatnamelijk minimale eisen waaraan lidstaten moeten voldoen.
Nederlandse wet
Omdat de Nederlandse wet er vanuit gaat dat u recht heeft op een deugdelijk product (een product dat beantwoordt aan de overeenkomst) zou de termijn van twee jaar een beperking zijn van uw rechten; veel producten gaan namelijk veel langermee. Nederland biedt de consument dan ook een ruimere bescherming dan de Europese Richtlijn. Dit is toegestaan.
bron: http://www.consuwijzer.nl/content.jsp?objectid=4578
Economische levensduur
Gaat een product kapot buiten de garantietermijn en u wilt dat de verkoper (een deel van) de reparatiekosten betaalt, dan moet u aan kunnen tonen dat er sprake is van vroegtijdige slijtage. Dus dat de slijtage tijdens de economischelevensduur van het product plaats heeft gevonden.
Om dat te bewijzen vraagt u de producent van het product naar de verwachte levensduur van het apparaat.
bron: http://www.consuwijzer.nl/content.jsp?objectid=591
lees ook:
http://www.consuwijzer.nl/Specials/Garantie
Zeg, ikbenik, welke winkel heb jij eigenlijk? Dan hoef ik daar i.i.g. niets te kopen
Gooi dan de garantietermijn van de fabrikant weg, dan houd je de wettelijke garantie over. Die krijg ik niet bij jou, dus bij jou koop ik niet.
Ik leg vaak uit hoe het in de wet geregeld is. Wat jouw rechten als consument zijn, maar ook jouw plichten. Ook de rechten en plichten van de winkelier.
Jij maakt een hele grote fout: Jij gaat er vanuit dat als ik aangeef dat de consument een bepaald juridisch recht niet meer heeft, dat ik dan ook heel hard tegenover de klanten ben.
En daarin vergis je. Want dat is dus niet zo.
Nog iets:
Je hebt 2 verschillende garanties:
De handelsgarantie en de wettelijke garantie.
Als ik aangeef dat een consument geen recht meer heeft op de garantie, dan bedoel ik daarmee dat de consument geen recht meer heeft op de handelsgarantie. Maar de consument heeft ten aller tijden recht op de wettelijke garantie.
En in de wettelijke garantie zijn nu eenmaal hele andere zaken geregeld dan in de handelsgarantie.
Waar het hier om gaat is dat de TS 1 jaar handelsgarantie heeft gehad en daar niet mee eens is. Hij wilt dus dat hij recht heeft op een langere handelsgarantie. En dat is dus niet zo.