Radar

Ik heb het ook niet over de beleggingen. Helemaal mee eens; dat is een keuze. En als dat slecht uitpakt: dikke pech. Dat wist ik en dat wist iedereen wel.

Het gaat puur en alleen om de kosten en de dure vaak ongevraagde bijproducten. Die zijn in veel gevallen exoritant hoog en daar gaat het om.

Bij goede beleggingsresultaten zijn die kosten nog steeds hoog, maar vallen ze minder op. Ook mee eens. Ik zou het alleen even iets anders willen formuleren:

Bij goede beleggingsresultaten valt de diefstal minder op, maar het blijft DIEFSTAL.

Mij gaat het ook om dat van financiele experts financiele expertise verwacht mag worden. Als mij verteld wordt dat een product in elk geval de beoogde doelstellingen haalt, dan neem ik aan dat de 'expert' scenario's doorgerekend heeft waarin ook negatieve beursresultaten verwerkt zijn.

Toen in 2001 de koersen inklapten, maakte ik mij in eerste instantie dan ook niet zoveel zorgen, ik dacht, zoals de 'expert' mij had uitgelegd, dat het basisbedrag waarvoor de verzekering was afgesloten in elk geval niet in gevaar zou komen. Dat ik er geen extra centje aan zou kunnen verdienen was mij verteld, daar zeur ik niet over.

Dit vind ik, naast de kosten-gerelateerde diefstal, ook kwalijk.

Inderdaad, het grootste probleem is dat er in veel gevallen slecht advies is gegeven. Dit staat dan weer los van de kostenstructuur.

Beleggingspolissen geven meestal geen garantiekapitaal, en dit had duidelijker gecommuniceerd kunnen worden.

Nee, dit staat er niet los van het hangt zeer nauw met elkaar samen. Hoe kan je een goed advies geven mbt een slecht product. Leg me dat eens uit.

Er is hem verteld dat het eindkapitaal gehaald zou worden, dit is niet het geval. Dus slecht advies.

Maar wel een dubbel slecht advies, door de torenhoge kosten zou het eindkapitaal ook niet behaald worden wanneer de beurs wel goed gepresteerd zou hebben.

En dat komt dus in belangrijke mate door de torenhoge kosten; dus slecht 'product'.

Ik zag de post van benadeeld later... Je hebt gelijk benadeeld!!

In de verschillende reacties komt de positie van de tussenpersonen/adviseurs steeds ter sprake. Daar moeten we mee oppassen want dan raakt de producent van de producten, de verzekeraar en bankverzekeraar uit het beeld. Het zwarte-pieten gaat dan teveel richting tussenpersoon/adviseur.

In de jaren 80-90 had ik contact met verschillende adviseurs, vooral van interpolis.

In de jaren 80 is er een periode geweest dat deze adviseurs heel graag bij je thuis langs kwamen voor een gesprek/advies. Zelf was ik daar helemaal niet zo voor maar het waren wel vertrouwde/betrouwbare gesprekken/adviezen, vond ikzelf.

In de jaren 90 moesten ze bijgeschoold worden en moesten ze op cursus, vaak tegen hun zin. Met enkelen had ik wel eens gesprekken over de inhoud va die cursus. Ik herinner me nog dat het vooral curssussen verkooptechniek waren.
Het ging er ondermeer om dat je als verkoper/adviseur nooit negatief/ kritisch over je eigen product mocht doen. Altijd positief en met een verheugd en opgewekt gezicht het product aan de man zien te brengen. Bij twijfel toch zekerheid uitstralen, enz.

Maar van wie moesten deze adviseurs/ tussenpersonen op cursus en wie bepaalde de inhoud van die cursus?

Volgens mij zijn die adviseurs/tussenpersonen ook op het verkeerde been gezet.

Met vriendelijke groet, Arie Wever