Radar

Dat niet alle zaken door Varde worden verloren blijkt o.a. uit een uitspraak door de rechtbank Zutphen van 24 maart 2010.
De eega heeft het contract uit 2000 in 2008 vernietigd, maar beiden hebben geen opt out verklaring ingediend.

3.3. [gedaagde] betwist de vordering en concludeert tot afwijzing daarvan. De echtgenote van [gedaagde] is pas nà 31 juli 2007 op de hoogte gekomen van het bestaan van de aandelenleaseovereenkomst. Zij heeft vervolgens tijdig de vernietiging van de aandelenleaseovereenkomst ingeroepen. De Duisenbergregeling kan niet van toepassing zijn. In elk geval is het in strijd met de redelijkheid en billijkheid om aan [gedaagde] de Duisenbergregeling tegen te werpen, nu zijn echtgenote niet eerder kon overgaan tot vernietiging van de overeenkomst. Zij is de Nederlandse taal niet machtig. [gedaagde] overigens evenmin.
Voor zover (een deel van) de vordering toegewezen zou worden, verzoekt [gedaagde] een betalingsregeling te mogen treffen, althans in een comparitie daarover met de wederpartij van gedachten te mogen wisselen, nu hij reeds in een traject van schuldhulpverlening is opgenomen. [gedaagde] en zijn echtgenote leven van een bijstandsuitkering waarop reeds beslag ligt.

De rechter:

4.2. In de WCAM-overeenkomst is voor de beleggers voorzien in de mogelijkheid kenbaar te maken niet onder die overeenkomst te willen vallen, de zogenoemde ‘opt-out’-regeling. [gedaagde] heeft hiervan geen gebruik gemaakt. Dit betekent dat de rechtsverhouding tussen [gedaagde] en Dexia vanaf het einde van de opt-out-termijn, 1 augustus 2007, werd beheerst door de WCAM-overeenkomst zoals door het Gerechtshof algemeen verbindend verklaard. De rechtsverhouding is hiermee opnieuw vastgesteld. [gedaagde] en zijn echtgenote hebben daarmee afstand gedaan van de mogelijkheden die zij (wellicht) hadden om de vernietiging van de overeenkomst met Dexia in te roepen. Dat de echtgenote van [gedaagde] op dat moment niet wist dat zij deze mogelijkheid prijs gaf, maakt dat niet anders. Deze omstandigheid komt voor rekening en risico van [gedaagde] en zijn echtgenote. Gesteld noch gebleken is dat zij niet door Dexia als ‘gerechtigden’ in de zin van deWCAM-overeenkomst zijn geïnformeerd over de verbindend verklaring en de mogelijkheid tot opt-out. Indien dit voor hen onvoldoende duidelijk zou zijn geweest, had het op hun weg gelegen zich in ieder geval naar aanleiding daarvan nader te laten informeren omtrent de voor hen openstaande mogelijkheden. Nu daarvan geen gebruik is gemaakt en niet tijdig een opt-out-verklaring is afgegeven, zijn [gedaagde] en zijn echtgenote gebonden aan de WCAM-overeenkomst.

4.3. Het voorgaande brengt mee, dat de vernietigingsverklaring die bij brief van 21 april 2008 namens de echtgenote is gedaan, geen doel treft.

Wel worden de gevorderde incassokosten afgewezen:

4.4. De vordering tot vergoeding van buitengerechtelijke kosten zal worden afgewezen. Varde heeft niet (voldoende onderbouwd) gesteld dat hij deze kosten daadwerkelijk heeft gemaakt en dat die kosten betrekking hebben op verrichtingen die meer omvatten dan enkele aanmaningen, het enkel doen van een schikkingsvoorstel, het inwinnen van eenvoudige inlichtingen of het op gebruikelijke wijze samenstellen van het dossier.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BM8246

Groeten,
Piet

De rechtbank Den Bosch locatie Eindhoven heeft op 20 mei 2010 een uitspraak gedaan in een Varde zaak.
De gedupeerde werd bijgestaan door Juridico.
De gedupeerde had diverse contracten bij Dexia, de restschuld is niet betaald en er is ook geen opt out ingediend.
Bekeken zaak zou je denken, maar dat was het niet.
Juridico had een kast vol argumenten opengetrokken en overal verweer tegen gevoerd.
De meest argumenten werden afgewezen, maar toen het kwam over de schadeverdeling en de incasso kosten toen werd het anders.
Varde vorderde de kosten conform de Duisenberg regeling en de incassokosten zijnde ruim 48.000 euro.
Maar daar ging de rechter niet mee akkoord.
De verplichte Duisenberg regeling moet buigen voor de latere uitspraken door de Hoge Raad (juni 2009):

4.30
In het licht van de diverse uitspraken van de Hoge Raad van 5 juni 2009 (LJN BH 2822, BH 2815 en BH 2811) en de daarin uitgesproken lijn dat ingeval van schending van de zorgplicht bij de te vergoeden schade ook de reeds betaalde rente en reeds betaalde aflossingen dienen te worden betrokken, is een vergoeding van slechts 17,55% naar het oordeel van de kantonrechter inderdaad onaanvaardbaar naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid, ook al betreft die vergoeding als zodanig tevens 66,67% van het geleden koersverlies ('de restschuld').

4.32. Dat Dexia althans haar voorganger zich adequaat in de mogelijkheden van [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] tot het dragen van alle lasten en in het bijzonder van dragen van het risico van een restschuld heeft verdiept, als in onderdeel 2.2 geschetst, is niet gebleken. Hetgeen [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] op dit punt, onder meer in de conclusie van antwoord heeft gesteld in onderdelen 8 tot en met 12, is niet althans onvoldoende weersproken. Het moet ervoor worden gehouden dat voor [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] sprake was van een te zware maandelijkse last. De zorgplicht als door de Hoge Raad in bovengenoemde arresten bevestigd, die ook al gold in 2007 en daarvoor, is dan ook geschonden.
Zonder WCAM-overeenkomst is het dan ook zonder meer aannemelijk dat [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] een veel hogere vergoeding zou hebben ontvangen.

4.33. Dit alles had Dexia bij haar beslissing uit hoofde van de WCAM-overeenkomst moeten betrekken, nu het relevante omstandigheden betreft die ook in dat verband dienen mee te wegen. Dat de WCAM-overeenkomst als zodanig bindend is verklaard en ook [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] bindt, maakt dit niet anders.
Nu Dexia dit heeft nagelaten, althans dat zij deze omstandigheden wel heeft meegewogen is niet gesteld of gebleken, en zich in de gegeven omstandigheden strikt aan de letter van de in de WCAM-overeenkomst vervatte regels van vergoeding voor de (categorie) overeenkomsten als door [gedaagde in conventie, eiser in reconventie] gesloten, heeft gehouden, is de beslissing naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.
Dat dit betekent dat in dit individuele geval de WCAM-overeenkomst op het punt van de beslissing ten aanzien van de vergoeding geen stand houdt, lijkt in strijd met de doelstellingen van de Duisenbergregeling (duidelijkheid voor alle betrokkenen, in het bijzonder voor Dexia) maar is mogelijk gemaakt door het wettelijk systeem.

4.34. De kantonrechter zal thans zelf de respectieve vergoeding waarmee de vordering van Varde Ltd in het kader van deze procedure moet worden verminderd (zie onderdeel 4.27.) vaststellen. Hij is daarbij wel aan de WCAM-overeenkomst gebonden. Dit betekent dat de kantonrechter maximaal 100% van de restschuld per overeenkomst als vergoeding kan vaststellen. Nu per overeenkomst al 66,67% van de restschuld als vergoeding is vastgesteld, betekent dit dat per overeenkomst het restant van de respectieve restschuld in mindering zal worden gebracht.

Ook een gedeelte van de gevorderde incassokosten wordt afgewezen (zoals ook in de meeste zaken bij andere rechtbanken):

Buitengerechtelijke kosten

4.39. Uit de overgelegde stukken (productie 4 bij dagvaarding en de producties bij conclusie van antwoord) blijkt voorts dat er door de gemachtigde van Varde Ltd voldoende is ondernomen om een vergoeding conform het Staffeltarief (Voorwerk II), derhalve uitgaande van de per saldo toe te wijzen hoofdsom plus rente € 1.190,= inclusief BTW, te rechtvaardigen.
Nu de overgelegde bescheiden - althans voor zover ziend op de onderhavige zaak -overwegend een sterk standaardmatig karakter dragen en door Varde Ltd niet is onderbouwd waarom een hoger bedrag dan het Staffeltarief gerechtvaardigd zou zijn, zal het op dit punt meer gevorderde, dat bovendien uitgaat van een verkeerde hoofdsom, worden afgewezen.

Dat betekent dat van de geëiste 48.000 euro uiteindelijk ruim 30.000 euro wordt toegewezen.
Hier komt dan nog de wettelijke rente bij en de proceskosten.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BN1788

Groeten,
Piet

Piet,
Die laatste uitspraak is indirect een duidelijke vingerwijzing aan het Hof Amsterdam. Anders gezegd, een algemeen verbindendverklaring blijkt toch niet zo heel erg ''algemeen'' bindend te zijn als Cortenraad c.s. wellicht zou hopen.
Voor doorzettende gedupeerden, o.a. in egaaleasegevallen, valt te hopen dat er nog menig van dit soort vonnissen volgt.

Lijkt mooi maar gaan we even rekenen, blijkt die 30.000 iets meer.

Vordering Dexia 39.539

Vordering is inmiddels opgelopen bij Värde tot 48.102 + 5.000 (wettelijke rente) = 53.102

Resultaat Juridico:
29.473 (uitspraak)
3.500 (wettelijke rente)
1.190 (zie uitspraak)
2.089 (zie uitspraak)
36.253 totaal uitspraak

Komen de kosten van Juridico nog bij (http://www.juridico.nl):
410,- + een percentage over het bedrag dat zij 'binnenhalen'.
53.102 - 36.663 = 16.439
29 % over de eerste euro 10.000,-: dus 2.900
21 % over de volgende euro 10.000,- dus tot euro 20.000,-: dus 1.352

volgt:
36.253
410
2.900
1.352 +
40.915 ..... iets meer dan 30.000 en meer dan de oorspronkelijke vordering.

Nu nog een hoger beroep door Värde en deze 'gedupeerde' is definitief in de aap gelogeerd. Waarschijnlijk mag hij dan alsnog 50.000 betalen en de kosten van het Hoger beroep.

Persoonlijk zou ik dit niemand aanraden...

Op 16 september en 7 oktober heeft de rechtbank Haarlem uitspraken gedaan in 2 Varde zaken.
Beide keren wordt de vordering van Varde (weer) volledig afgewezen.
De zaak van 16 september.
Varde schijnt het maar niet te willen accepteren dat de opt out verklaringen door mr. Rebel voor Leaseproces aangesloten gewoon rechtsgeldig is.
Keer op keer verliest Varde deze zaken, zo ook deze keer.
Uit het vonnis:

5. Uit de tekst van de volmacht blijkt dat [gedaagde] op of omstreeks 5 juli 2005 Leaseproces (althans mr. Van Dijk) heeft gevolmachtigd om - zakelijk weergegeven - met betrekking tot de door [gedaagde] gesloten effectenlease-overeenkomst correspondentie en overleg te voeren met Dexia en een procedure aan te spannen tegen Dexia. Verder heeft hij met Leaseproces afgesproken dat zonder zijn toestemming geen schikking mag worden getroffen.
Vast staat dat [gedaagde], indien hij geen opt-outverklaring zou uitbrengen, via de
WCAM-overeenkomst, gebonden was aan een als een schikking te kwalificeren vaststellingsovereenkomst én dientengevolge geen recht meer zou hebben om enige procedure tegen Dexia aan te spannen en voort te zetten. Vast staat eveneens, reeds door
de posita in deze procedure, dat [gedaagde] niet gebonden wenste te zijn aan de regeling vervat in de WCAM-overeenkomst.

De onder 5 genoemde feiten en omstandigheden, in onderlinge samenhang beschouwd, leiden tot de conclusie dat Leaseproces willens en wetens op redelijke grond de belangen van [gedaagde] heeft behartigd. Immers, had Leaseproces geen opt out-verklaring doen afleggen, dan zou [gedaagde] gebonden zijn aan een schikking terwijl zij daartoe nog geen toestemming had gegeven, én zou [gedaagde] geen mogelijkheid meer hebben om te procederen, waartoe zij wél toestemming had gegeven.

8. Het voorgaande brengt mee dat ervan moet worden uitgegaan dat de opt out-verklaring tijdig en geldig is uitgebracht. [gedaagde] is aldus niet gebonden aan de WCAM-overeenkomst. De daarop gebaseerde vordering van Varde moet daarom worden afgewezen.

In de tweede zaak van 7 oktober gaat het om iemand die een contract heeft getekend maar is overleden.
Varde stelt dat de partner die niet heeft meegetekend de schuld moet betalen ondanks dat zij geen erfgenaam is.
Gelukkig trapt de rechter hier niet in en wijst de vordering van Varde af en Varde moet ook nog eens de proceskosten betalen.

De uitspraken zijn hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO0099
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO0096

Groeten,
Piet

Varde kan beter teruggaan naar Ierland om die msstanden bij die door de Ierse banken veroorzaakte rotzooi op orde te stellen, dan hier al halve gare incassobeulen aan het werk te gaan met de groeten aan Knuppel

De rechtbank Alkmaar heeft onlangs 5 uitspraken gepubliceerd in Varde zaken.
Drie zaken (gevoerd door Leaseproces) zijn verloren door Varde en twee (gevoerd door anderen) zijn gewonnen door Varde.
In één zaak gaat het weer om de opt out die is aangevraagd door de advocaat mr. Rebel en weer wordt deze opt out rechtsgeldig verklaard.
Wanneer gaan ze het een keer leren bij Varde?
In een andere zaak gaat het om het niet mee tekenen door de eega, zowel op het contract als voor het Dexia Aanbod. Dat maakt dat de vordering door Varde wordt afgewezen.
Ook dit is niet de eerste keer dat op deze argumenten Varde een zaak verliest.
De derde zaal met een positieve ontwikkeling gaat over het voegen van de eega zodat de vernietiging en het niet meetekenen door de eega op het Dexia Aanbod kan worden ingebracht.
Dat dit kan leiden tot een afwijzing van de vordering door Varde blijkt wel uit de vorige uitspraak.
De vierde zaak is gewonnen door Varde.
Eigenlijk wel logisch want beide partners hadden het Dexia Aanbod getekend en was het verweer van de advocaat mr. Wegener m.i. van te voren al kansloos.
Ook de vijfde zaak gaat om het getekende Dexia Aanbod waardoor ook deze zaak kansloos was en deze zaak ook verloren is.

Hier de linken naar de uitspraken:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO5305
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO5296
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO5318
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO5333
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BO5334

Groeten,
Piet

Ook in hoger beroep slaagt Varde er niet in om overtuigend te zijn en het gelijk te krijgen.
Het gerechtshof Leeuwarden was hier op 28 december 2010 duidelijk over:

Dexia en haar rechtsopvolgster Varde hebben zeer onduidelijke en onvolledige informatie verstrekt over de resterende betalingsverplichting. Dexia/Varde mogen niet terugkomen op de door hen in deze correspondentie gewekte verwachtingen.

Zoals Dexia de eindafrekening opmaakt bij het contract Profit Effect en vergelijkbare contracten zoals o.a. Korting Kado is voor velen zeer dubieus.
Bij eerdere beëindiging moesten de resterende termijnen betaald worden, maar hierover wordt een korting van 50 % gerekend.
Dexia deed dit echter niet en rekende 5% contantmaking onder het mom dat dit voordeliger was als de 50 % korting.
Dit onderwerp is ook regelmatig onderwerp van gesprek geweest tijdens de hoorzittingen in Amsterdam.

Volgens het contract

4. Artikel 2 van beide overeenkomsten luidt:
"Deze lease-overeenkomst wordt aangegaan voor een ononderbroken periode van 120 maanden, te rekenen vanaf de aankoopdag van de waarden (de aankoopdatum). Lessee heeft het recht deze lease-overeenkomst dagelijks middels een schriftelijke mededeling aan de Bank te beëindigen. Ingeval van vervroegde beëindiging wordt een korting verleend van 50% op de alsdan geldende maandbedragen

Volgens het Hof:

5. Het hof stelt vast dat [BVIIL] niet heeft betwist dat de in artikel 2 genoemde korting in het onderhavige geval van toepassing is. Mevrouw Elschot heeft namens [BVIIL] ter comparitie bevestigd dat volgens het contract een korting van 50 procent op de bij vervroegde beëindiging verschuldigde boete kon worden verleend, maar heeft uitgelegd dat Dexia in dit geval de resterende maandtermijnen contant heeft gemaakt tegen 5%. Dat zou gunstiger zijn voor [appellant].

6. Het hof vermag dat laatste niet in te zien.
Volgens de eindafrekening van contractnummer [nr. 1] resteerden er nog 69 maandtermijnen van € 250,67; in totaal € 17.296,23. Dexia heeft dit bedrag contant gemaakt tegen 5% hetgeen leidt tot een bedrag van € 15.051,24.
Een korting van 50% resulteert evenwel in een veel lager bedrag, namelijk
€ 8.648,11.
Hetzelfde geldt voor contractnummer [nr. 2]. Blijkens de eindafrekening stonden nog 64 termijnen van € 67,92 in totaal € 4.346,88 open. Dexia heeft dit bedrag contact gemaakt tegen 5% hetgeen resulteert in een bedrag van € 3.819,57. Een korting van 50% op de resterende maandtermijnen komt daarentegen neer op een bedrag van slechts € 2.173,44.

Ook is het hof duidelijk over de buitengerechtelijke kosten die Varde claimt:

15. Gelet op het feit dat [BVIIL]/Dexia [appellant] jarenlang in het duister heeft laten tasten omtrent de omvang van haar vordering en pas bij memorie van antwoord een specificatie heeft gegeven die niet viel te rijmen met de eerder aan [appellant] verstrekte informatie, ziet het hof geen grond voor toewijzing van de door [BVIIL] bij dagvaarding in eerste aanleg gevorderde buitengerechtelijke kosten, ook niet tot het door de kantonrechter bij verstek toegewezen bedrag.
Voorts ziet het hof daarin aanleiding de gevorderde wettelijke rente over de toe te wijzen hoofdsom eerst toe te wijzen met ingang van de dag van dit arrest.

Resultaat is dat het gerechtshof de uitspraak door de rechtbank Leeuwarden vernietigt en dat de gedupeerde een lager bedrag aan Varde moet betalen als wat de rechtbank Leeuwarden had toegewezen.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BP1117

Groeten,
Piet

En weer is Varde onderuit gegaan in een Eegalease zaak
Ditmaal was het de rechtbank Arnhem die op 23 februari 2011 alle eisen van Varde afwees.
In deze zaak had de partner niet meegetekend op het contract, het contract vernietigd, niet meegetekend op het Dexia Aanbod en op tijd de opt out ingediend.

Uit het vonnis:

Varde stelt echter dat de mogelijkheid om op de vernietigingsgrond een beroep te doen is verjaard nu de overeenkomsten in 2000 met [gedaagde sub 1] zijn gesloten en [gedaagde sub 2] eerst in 2005 de vernietiging daarvan heeft ingeroepen. Varde betwist dat [gedaagde sub 1] niet op of kort na het sluiten van de overeenkomst daarvan op de hoogte was. Gelet op de verjaringstermijn van drie jaar ex artikel 3:52 BW kan [gedaagde sub 2] thans geen beroep doen op de vernietiging van de rechtshandeling.

De kantonrechter passeert dit verweer nu - wat er ook zij van het moment van bekend worden door [gedaagde sub 2] met het feitelijk bestaan van de door [gedaagde sub 1] gesloten overeenkomst - uit hetgeen door [gedaagde sub 2] is aangevoerd volgt dat hij zich in deze procedure verweert tegen de vordering van Varde met een beroep op de vernietiging. Een dergelijk als verweer gedaan beroep kan op grond van artikel 3:51 lid 3 BW te allen tijde worden gedaan, de verjaringsregels van artikel 3:52 BW zijn daarop niet van toepassing.

Op grond van het vorenstaande wordt uitgegaan van een geslaagd beroep op vernietiging door [gedaagde sub 2] van de door [gedaagde sub 1] met Dexia gesloten overeenkomst.

De gedupeerden werden vertegenwoordigd door Leaseproces.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BP6975

Groeten,
Piet

Dat niet alle rechtszaken door Varde verloren worden bewijst de uitspraak door het gerechtshof Arnhem van 8 februari 2011.
De rechtbank Arnhem, sector kanton Nijmegen had de eisen van Varde toegewezen, waarna de gedupeerden in hoger beroep zijn gegaan
De partner had niet meegetekend op het contract en ook niet op het Dexia Aanbod, maar had geen opt out verklaring ingediend.
De rechter oordeelde o.a.:

Ten gevolge van de verbindendverklaring van WCAM-overeenkomst en het achterwege laten van een tijdige opt out-verklaring staat vast dat de rechtstoestand tussen Dexia en [appellant] conform de WCAM-overeenkomst is, daargelaten wat de voordien tussen hen bestaande rechtstoestand inhield. Reeds daarom kan de grief [appellant] niet baten.

Hier de link naar de uitspraak:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BP8486

Groeten,
Piet

Geachte heer/mevrouw,

Mijn moeder heeft ooit bij een adviseur, 4 hefboom effecten afgesloten.
2 tal bedrijven betaald , om te procederen, helaas zonder resultaat.
Ben nu bezig met Beursklacht, en dit kost klauwen met geld, zonder enige duidelijkheid na bijna een jaar.

Het enige wat zij wilt is maximaal van haar inleg terug. (eventueel uitspraak)
Wie en wat kunt u mij aanbevelen....
Ik zie door de bomen het bos niet meer........

Break
[email protected]
06 55 381 200

Vriendelijk verzoek, hulp in deze (bvd)

Zou asap je nr hier weghalen voordat er andere zaken mee gebeuren dan je te helpen.

In de afgelopen periode zijn er weer diverse uitspraken gedaan in Varde zaken.

Het gerechtshof Amsterdam wees op 8 februari 2011 het hoger beroep van gedupeerden af in een Varde zaak.
Ook hier was sprake van het ontbreken van de opt out verklaring.
De rechter:
Ten gevolge van de verbindendverklaring van de WCAM-overeenkomst en het achterwege laten van een tijdige opt out-verklaring staat vast dat de rechtstoestand tussen Dexia (en dus Varde) en [appellant] conform de WCAM-overeenkomst is, daargelaten wat de voordien tussen hen bestaande rechtstoestand inhield.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BP8489

Op 30 maart wees de rechtbank Arnhem de eis van Dexia/EDR/ ARC toe omdat de gedupeerde geen opt out had ingediend.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BP9835

Op 5 april deed het gerechtshof Den Bosch 2 uitspraken in Varde zaken.
De uitspraken zijn hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BQ0413
http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BQ0416

Groeten,
Piet

Ook ik ben slachtoffer geworden van Varde.. Uitspraak van 13 jan. 2011 te Eindhoven. Geen mogelijkheid tot betalen en dus een lawine van deurwaarderstoestanden over me heen. Exploot na exploot.. zonder uitleg uiteraard. Pracht van een toekomst.. tot mijn 85e ongeveer, wordt mijn AOW nu gekort. Hoger beroep werd van alle kanten afgeraden, omdat het toch geen zin zou hebben.
Doch ik verwijt ook veel aan onze rechtspraak. Die staat dit gewoonweg toe. Rechter R de Moor die zich niets liet liggen aan ‘aan alle opgedane kennis’ omtrent Varde en eerdere uitspraken. Die ook klakkeloos de vordering toewees, omdat ik de ‘hoogte van het bedrag’ niet had betwist. Pfff.. Als ik de vordering betwist, mag ik toch aannemen dat ik uiteraard óók de hoogte betwist. Wat ik ook inbracht als argumenten, het maakte allemaal niets uit, want… die ontbrekende opt-out verklaring. Die stond alles in de weg. In andere zaken hebben rechters het vorderingsbedrag nog naar beneden bijgesteld, omdat het ‘te vaag’ omschreven was of om andere redenen. Rechter R de Moor vond het blijkbaar een te gemakkelijk hamerstuk om maar ‘snel af te handelen’.
En waarom wás er dat vonnis eigenlijk van de Amsterdamse rechtbank van die verbindend-verklaring ??? Was dat in het belang van de Rechtspraak ? Dat zie ik niet. Het regende erna zaken tegen Dexia/Varde, en nog steeds. In het belang van Dexia ? Daar een volmondig ‘JA’. Waarom dan deed die Rechter die uitspraak tegen veler advies in ? Hij had immers, in het belang van vele gedupeerden, de eis kunnen afwijzen. Er was dus ‘iets’ wat hem deed besluiten aan de eis toe te geven…. Wat dat iets is, zal ik in het midden laten. Bovendien, hij had ook kunnen neerleggen in dat vonnis dat Dexia iedereen schriftelijk had moeten informeren hierover. Deed hij echter niet. En uiteraard zijn er velen die, net als ik, om allerlei redenen niet op de hoogte waren van publicaties hieromtrent.
Wie is de boosdoener ? De Nederlandse Rechtspraak ? IK ? Of Dexia/Varde ?