Radar

Ik ontneem de verkoper helemaal niet de mogelijkheid om aan zijn verplichting te voldoen. De winkelier is verplicht om het product herstel uit te voeren als de consument dat eist met een beroep op art. 7:21 BW. De winkelier is verplicht het product te vervangen als de consument dat eist met een beroep op art. 7:21 BW. De winkelier is verplicht de koop te ontbinden als de consument dat eist met een beroep op art. 7:22 BW. Als de consument het niet eist heeft de winkelier geen verplichting om het toch te doen. Soms hoeft de winkelier die eis niet uitvoeren, maar dan moet overlegt worden met de consument wat hij wil. In dit geval gaat het duidelijk om een keuze tussen ontbinding of het product terug. Je moet dus niet voordoen alsof de koper beide eist.

Artikel 3 lid 3 bepaalt dat de consument in eerste instantie recht heeft om van de verkoper het kosteloze herstel of de kosteloze vervanging van de goederen te verlangen, behalve als dat onmogelijk of buiten verhouding zou zijn. Indien dit laatste zich niet voordoet heeft de consument de keuze tussen herstel of vervanging. Ook artikel 21 lid 1 BW kent de koper bij non-conformiteit deze rechten toe.

Tweede Kamer, vergaderjaar 2000–2001, 27 809, nr. 3, p. 6

Dit weet je best.

De winkelier is verplicht de koop te ontbinden als de consument dat eist met een beroep op art. 7:22 BW.

Dacht het van niet.

Ik heb ook eens een geschil met een klant gehad en hij eiste zijn geld terug.

Hij had geen vertrouwen meer in het product en eiste zijn geld terug.

Met het product was niks mis mee, hij kon er zelf niet mee omgaan.
Dus krijgt hij zijn geld dus niet terug.
Die eis is dus verworpen.

Ik ontneem de verkoper helemaal niet de mogelijkheid om aan zijn verplichting te voldoen. De winkelier is verplicht om het product herstel uit te voeren als de consument dat eist met een beroep op art. 7:21 BW. De winkelier is verplicht het product te vervangen als de consument dat eist met een beroep op art. 7:21 BW. De winkelier is verplicht de koop te ontbinden als de consument dat eist met een beroep op art. 7:22 BW. Als de consument het niet eist heeft de winkelier geen verplichting om het toch te doen. Soms hoeft de winkelier die eis niet uitvoeren, maar dan moet overlegt worden met de consument wat hij wil. In dit geval gaat het duidelijk om een keuze tussen ontbinding of het product terug. Je moet dus niet voordoen alsof de koper beide eist.

Je weet dat het in de praktijk anders gaat.

Je hebt niet alleen met de schakel consument-winkelier te maken, maar ook met de schakel winkelier-fabrikant.

De consument heeft garantie bij de winkelier, en de winkelier heeft garantie bij de fabrikant.

Als dus de consument een garantieclaim doet bij de winkelier, zal de winkelier ook een garantieclaim leggen bij de fabrikant.

En daar is de gewoonte dat de fabrikant eerst zal proberen om het product te repareren, als dat niet kan te vervangen en als dat ook niet kan krijgt de winkelier het geld terug, oftewel het product wordt gecrediteerd.

De winkelier heeft dus niet alleen met de consument te maken maar ook met de fabrikant.
En als die claim van de winkelier naar de fabrikant eenmaal in gang is gezet heb je er als consument totaal geen zeggenschap over.

En als je als consument daar niet mee eens bent, heb je gewoon pech, want zoals ik het beschreven heb, zo gaat het in de praktijk.

update:

mail gestuurd naar Asus hier hun reactie:

"Het door u opgegeven nummer is het serienummer van uw moederbord. Wanneer deze wordt opgezocht in het systeem komt naar voren dat de garantie eindigde op 2008/11/30. Indien u een aankoopsbewijs heeft met een latere datum hierop vermeld dan zal deze datum worden aangehouden. Uw moederbord heeft een garatieperiode van 3 jaar."

"In het systeem is het product niet als zijnde ter reparatie te vinden."

Naar mijn idee is het nu dus zo dat de winkelier aansprakelijk kan worden gesteld voor het feit dat het niet naar Asus is opgestuurd en dat het inmiddels is vernietigd.
En dat deze het gehele aankoopbedrag zal moeten retourneren, immers de garantie van Asus (3 jaar) overtreft de wettelijke garantie van 2 jaar, en dus alle voorgaande reacties ten aanzien van gebruiksduur/levensduur e.d. zijn niet van toepassing.

rennie44 schreef:Naar mijn idee is het nu dus zo dat de winkelier aansprakelijk kan worden gesteld voor het feit dat het niet naar Asus is opgestuurd en dat het inmiddels is vernietigd.

Juist. Je zou ook nog aangifte kunnen doen bij de politie van vernieling. Dan kun je voegen voor de schade in dat proces. En tevens een klacht indienen bij de consuwijzer zodat de consumentenautoriteit daarop hiervoor een boete zou kunnen geven.

rennie44 schreef:En dat deze het gehele aankoopbedrag zal moeten retourneren, immers de garantie van Asus (3 jaar) overtreft de wettelijke garantie van 2 jaar, en dus alle voorgaande reacties ten aanzien van gebruiksduur/levensduur e.d. zijn niet van toepassing.

Er bestaat geen wettelijke garantie van twee jaar. De wettelijke garantie is afhankelijk van van de gemiddelde levensduur van producten van het zelfde soort.

Houd wat betreft het bedrag waar je recht op heb rekening met het volgende:

LJN:AO5654

8. Het voorgaande houdt in dat [Eiser] de overeenkomst mocht ontbinden (...)

10. [Eiser] heeft 12638 km gereden in de 21 maanden tussen 25 april 2002 en 18 januari 2004, dat is globaal 600 km per maand, 7200 km per jaar. Dat gebruik kan ondanks alles niet gratis zijn, hij is er een vergoeding voor verschuldigd. De voorzieningenrechter neemt als uitgangspunt voor het schatten van die vergoeding dat een goede brommobiel 10 jaar of 72000 km kan meegaan en dat hij bij aankoop van een andere nog € 500,- opbrengt in de vorm van inruilwaarde of korting op de aankoopprijs. De afschrijving bedraagt dan gelet op de aankoopprijs totaal € 11.875,-, per kilometer derhalve € 0,1649, afgerond 16,5 cent. De kilometervergoeding over 12.638 km schat de voorzieningenrechter, rekening houdend met aan [Eiser] opgekomen inconvenienten, op € 2.000,-. [Eiser] claimt dat zijn schade groter is dan de aankoopprijs die hij voor de brommobiel heeft betaald, maar die schade is in kort geding niet vast te stellen.

Situatie 1. Je wilde het product door een derde partij laten herstellen zodat je geen nieuw geheugen en processor hoefde aan te schaffen.

Situatie 2. Het product is vernietigd en je hebt 32 euro terug gekregen. Je bent nu gedwongen om nieuw geheugen en een nieuwe processor aan te schaffen.

Het verschil tussen situatie 1 en 2 is de schade die je leid.

BBCS schreef:Je weet dat het in de praktijk anders gaat.

In mijn reactie gaf ik aan hoe het wettelijk zat. Jij reageert hier op met ook uitspraken over wat volgens jou rechtmatig zou zijn. En na enige tijd kom je wederom met het handelspraktijk argument. Heb je nu echt de illusie dat wat als een verkoper iets in de praktijk doet het daarmee automatisch rechtmatig wordt?

Dieven stelen in de praktijk, maar dat maakt het nog niet rechtmatig. Verkopers mogen niet zomaar op eigen houtje besluiten dat producten van eigenaar wisselen.

BBCS schreef:En als je als consument daar niet mee eens bent, heb je gewoon pech, want zoals ik het beschreven heb, zo gaat het in de praktijk.

Hoe zou jij het vinden als iemand van jou een product had gestolen, je tot advies zou wenden op een forum en een forumlid dan zou verklaren dat zo iets in de praktijk gebeurt, en dat als je het er niet mee eens bent je gewoon pech hebt, want zo gaat het in de praktijk?

Artikel 350 Sr schreef:Hij, die opzettelijk en wederrechtelijk, enig goed, dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort, vernielt, beschadigt, onbruikbaar maakt of wegmaakt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee jaar.

Een van de verkopers heeft zich hier schuldig gemaakt aan strafbare vernieling, omdat hij daar geen toestemming had van de eigenaar; die heeft immers nooit ingestemd met ontbinding. De praktijk is dat er aangifte gedaan kan worden bij de politie. De praktijk is dat het OM een van deze verkopers een schikking kan geven en anders tot vervolging kan overgaan. De praktijk is dat eigenaar een schade claim kan voegen in dit proces. En de praktijk is dat de politierechter een van deze verkoper kan veroordelen voor een strafbaar feit.

De praktijk is dat eigenaar een schade claim kan voegen in dit proces. En de praktijk is dat de politierechter een van deze verkoper kan veroordelen voor een strafbaar feit.

De eigenaar doet een beroep op de garantie en die krijgt hij.

Jij vergeet nogmaals dat de consument bij een beroep op de garantie totaal geen invloed heeft.

Dat heet geen diefstal, dat heet gewoon uitvoeren van de verplichtingen.

Als de kopende partij bij de verkopende partij een beroep doet op de garantie is het aan de verkopende partij om het op te lossen en daarbij behoort hij geen toestemming te vragen van de kopende partij.

Het enige wat hier mis gaat is dat de verkopende partij niet het complete aankoopbedrag heeft geretouneerd, slechts een gedeelte.

Deze discussie hebben we vaker gevoerd. Waarbij een aantal mensen steeds van mening zijn dat de kopende partij ten aller tijden de eigenaar blijft van een product in de garantieperiode. En dat is dus niet zo.
Nogmaals: in de garantieperiode blijft de kopende partij alleen eigenaar als het product gerepareerd wordt.

Wordt het product vervangen of het geld terug, dan is de kopende partij in de garantieperiode niet meer de eigenaar.

Jij stelt iedere keer dat de regels voor normale reparaties van toepassing zijn, en dat is dus niet zo.
De normale regels voor reparaties hinderen de verkopende partij om zijn verplichtingen na te komen.

Daarbij komt ook nog dat er bij garantieclaims nog een derde partij bij betrokken is en wel de fabrikant.

De consument kan daar mee eens zijn of niet, hij heeft dat maar te accepteren.
Als de consument bij de winkelier een garantieclaim doet, gaat de winkelier daarna bij de fabrikant een garantieclaim indienen.
De consument heeft daarover totaal geen zeggenschap over.

Als de winkelier bij de fabrikant een garantieclaim doet, zijn er 3 opties:
- de fabrikant repareerd het product.
- de fabrikant vervangt het product en het defecte product wordt vernietigd.
- de fabrikant geeft de winkelier het geld terug (crediteerd) en vernietigd het product.

Als het product vervangen wordt of gecrediteerd wordt, is de kopende partij nooit geen eigenaar meer van het defecte product.

Waarom negeer je steeds het bovenstaande??

Het bovenstaande verhaal negeer ik niet. Het klopt niet.

Ik haal met enige regelmatig kamer stukken aan waaruit blijkt dat de winkelier niet card blank heeft. Die negeer jij.

Dat jij steeds roept "in de praktijk" komt omdat je het wettelijke verhaal niet rond kan krijgen. Hier is gewoon spraken van vernieling of verduistering.

De consument kan zelf naar de kantonrechter, kan een klacht indien bij de consuwijzer, en/of naar de politie om aangifte te doen. Voor de rechter heb jij niets aan "in de praktijk", dan heb je uitspraak gewoon te accepteren.

Ik heb eerder als een uitgedaagd om je ideeen over de eens voor te leggen op rechtenforum.nl, maar volgens mij ben je daar een beetje bang dat van je verhaal gatenkaas wordt gemaakt.

Situatie 1. Je wilde het product door een derde partij laten herstellen zodat je geen nieuw geheugen en processor hoefde aan te schaffen.

Situatie 2. Het product is vernietigd en je hebt 32 euro terug gekregen. Je bent nu gedwongen om nieuw geheugen en een nieuwe processor aan te schaffen.

Het verschil tussen situatie 1 en 2 is de schade die je leid.

Neen, grootste onzin, via marktplaats of sommige winkels zijn nog s478 moederborden te krijgen. Hij hoeft toch het geheel niet door een derde partij te laten herstellen? Wat valt er te herstellen?

En dat hele verhaal over diefstal raakt ook geen kant. Ga hiermee maar naar de politie, die geeft toch aan dat het civiele zaak is en doet er helemaal niets mee.

Bij mijn weten is het zo dat als ik (in deze situatie mijn moederboerd) ter reparatie aanbied, ik gewoon eigenaar blijf.
Wordt het moederbord gerepareerd, dan worden de 'oude' onderdelen eigendom van de fabrikant. Ik krijg ook nog eens een bepaalde tijd garantie op het vervangen onderdeel.

Nu is in deze situatie het moederbord niet gerepareerd maar, blijft achter bij de importeur (volgens de winkelier).
Zolang ik niet akkoord ga met het voorstel wat mij is gedaan blijf ik eigenaar.
Als ik helemaal niet akkoord ga kan ik het moederbord ook ongerepareerd weer in ontvangst nemen.

En daar zit nu net het probleem: volgens de winkelier heeft de importeur het moederbord vernietigd.

Hij heeft dus iets wat nog steeds van mij is gewoon vernietigd, en dat kan toch niet??

Het bovenstaande verhaal negeer ik niet. Het klopt niet.

Ik haal met enige regelmatig kamer stukken aan waaruit blijkt dat de winkelier niet card blank heeft. Die negeer jij.

Klopt, omdat de situatie anders is.

Als een consument een product bij een winkel koopt, zit er op dat product ook fabrieksgarantie.

En als de winkelier dan aanspraak wilt maken op die fabrieksgarantie wordt het product naar de fabrikant teruggestuurd.

Wat er dan gebeurd heeft de consument totaal geen invloed op.

Het verhaal van de garantieclaim van de consument stopt niet bij de winkelier. Net zo min dat de winkelier altijd gewoon die garantieclaim zelf kan oplossen.
Dus klopt die situatie dus niet dat de consument bepaald wat er gebeurd.

Als de winkelier die garantie claim bij de fabrikant neerlegt, dient de consument gewoon te aanvaarden wat er gebeurd.

Dat jij steeds roept "in de praktijk" komt omdat je het wettelijke verhaal niet rond kan krijgen. Hier is gewoon spraken van vernieling of verduistering.

Dat wettelijke verhaal van jouw kijkt alleen naar de schakel consument/winkelier en niet naar de keten consument/winkelier/fabrikant.

De consument kan zelf naar de kantonrechter, kan een klacht indien bij de consuwijzer, en/of naar de politie om aangifte te doen. Voor de rechter heb jij niets aan "in de praktijk", dan heb je uitspraak gewoon te accepteren.

Ik denk niet dat een rechter alleen naar de consument zal gaan kijken, maar ook naar de gehele situatie.

En als de consument een garantieclaim in de garantieperiode legt bij de winkelier en de winkelier stuurt dat product naar de fabrikant en de fabrikant kan het product niet repareren of vervangen en crediteerd het product bij de winkelier en de winkelier geeft de consument dan zijn geld terug, dan zal er geen rechter zijn die de winkelier zou gaan vervolgen op diefstal en moedwillig een eigendom van een ander vernielen.

Bij mijn weten is het zo dat als ik (in deze situatie mijn moederboerd) ter reparatie aanbied, ik gewoon eigenaar blijf.

Buiten de garantieperiode wel, binnen de garantieperiode kan de voorschakel van de winkelier of de winkelier zelf oordelen als het product niet meer te repareren is, dat de klant een vervangend product krijgt of zijn geld terug. In beide gevallen is de koper niet meer de eigenaar van het product.

Let wel: het product moet dan wel vervangen zijn of het geld terug gegeven zijn.

Wat de winkelier fout heeft gedaan is dat hij de restwaarde terug heeft gegeven en niet het volledige aankoopbedrag teruggegeven.

Jij bent in dit geval niet meer de eigenaar, omdat jouw het (gedeeltelijke) aankoopbedrag is geretouneerd.

En daar zit nu net het probleem: volgens de winkelier heeft de importeur het moederbord vernietigd.

Is standaard. De producten die niet meer gerepareerd kunnen worden in de garantieperiode worden standaard vernietigd door de fabrikant.

TheLD schreef:Neen, grootste onzin, via marktplaats of sommige winkels zijn nog s478 moederborden te krijgen. Hij hoeft toch het geheel niet door een derde partij te laten herstellen?

Het niet de grootste onzin. Het punt wat ik wil maken is dat met zo'n vergelijking de schade moet bepalen. Ik had van de TS begrepen dat er geen geschikte s478 moederborden meer beschikbaar waren. Ik ken niet alle details, maar geef een algemene lijn aan.

TheLD schreef:Wat valt er te herstellen?

Dat kunnen we niet meer vaststellen omdat de verkoper het product heeft vernietigd terwijl dit niet zijn eigendom was omdat de koper niet heeft ingestemd met ontbinding.

TheLD schreef:En dat hele verhaal over diefstal raakt ook geen kant. Ga hiermee maar naar de politie, die geeft toch aan dat het civiele zaak is en doet er helemaal niets mee.

De vergelijking met diefstal heb ik gemaakt om het gevoelsmatig uit te kunnen leggen. Hier is spraken van vernieling of verduistering. Het verschil tussen diefstal en verduistering is dat de dader de goederen in het laatste geval reeds in bezig heeft. Als we BBCS moeten geloven is dit laatste gebeurt.

De politie is verplicht om de aangifte op te nemen. Toen Bright een ludiek paybackparty hadden gehouden, naar aanleiding van de agressieve verkoop praktijken van UPC, heeft UPC aangifte gedaan van vernieling en heeft het OM een schikkingsvoorstel gedaan van 300 euro. Juridisch klopt dat niet, maar het geeft wel aan dat dit serieus opgepakt wordt door politie en justitie.

BBCS schreef:Quote:
Het bovenstaande verhaal negeer ik niet. Het klopt niet. Ik haal met enige regelmatig kamer stukken aan waaruit blijkt dat de winkelier niet card blank heeft. Die negeer jij.

Klopt, omdat de situatie anders is.

(...)

Het verhaal van de garantieclaim van de consument stopt niet bij de winkelier. Net zo min dat de winkelier altijd gewoon die garantieclaim zelf kan oplossen.
Dus klopt die situatie dus niet dat de consument bepaald wat er gebeurd

Heb je soms gemist dat van deze wetgeving niet in het nadeel mag worden afgeweken in het nadeel van de consument?

Als de winkelier de hulp in roept van een derde is hij wettelijk aansprakelijk voor diens gedragingen.

BBCS schreef:Ik denk niet dat een rechter alleen naar de consument zal gaan kijken, maar ook naar de gehele situatie.

http://www.rechtspraak.nl/ljn.asp?ljn=AO5654
Verder kan de verkoper zich in geval van klachten niet verschuilen achter de importeur, de importeur niet achter de fabrikant en de fabrikant niet achter zijn toeleveranciers.

BBCS schreef:En als de consument een garantieclaim in de garantieperiode legt bij de winkelier en de winkelier stuurt dat product naar de fabrikant en de fabrikant kan het product niet repareren of vervangen en crediteerd het product bij de winkelier en de winkelier geeft de consument dan zijn geld terug, dan zal er geen rechter zijn die de winkelier zou gaan vervolgen op diefstal en moedwillig een eigendom van een ander vernielen.

Een rechter vervolgt niet, dat doet het OM. Als de winkelier kan onderbouwen dat hij het product heeft opgestuurd naar de fabrikant dan zal niet hij maar een ander vervolgd worden voor vernieling of verduistering. Dat laat onverlet dat hij wel civiel aansprakelijk te houden is.

BBCS schreef:Buiten de garantieperiode wel, binnen de garantieperiode kan de voorschakel van de winkelier of de winkelier zelf oordelen als het product niet meer te repareren is, dat de klant een vervangend product krijgt of zijn geld terug. In beide gevallen is de koper niet meer de eigenaar van het product.

Iets wordt geen waarheid omdat je het maar steeds blijft herhalen. Als je geen juridische argumenten hebt dan is het eerlijker om het te laten bij een keer je meningen geven.

Heb je soms gemist dat van deze wetgeving niet in het nadeel mag worden afgeweken in het nadeel van de consument?

Als de winkelier de hulp in roept van een derde is hij wettelijk aansprakelijk voor diens gedragingen.

Nogmaals:
Zoals jij het aangeeft moet de winkelier zelf de garantieclaim afhandelen en moet hij maar zien hoe hij deze kosten bij de fabrikant kan gaan verhalen.

Zo werkt het dus niet.

Nogmaals:

Als een consument zich bij de winkelier meldt, gaat het product naar de fabrikant (omdat de winkelier ook bij de fabrikant garantie heeft) en de fabrikant handeld de garantie claim af.

Jij bent teveel gefixeerd op de schakel consument/winkelier, terwijl de winkelier daardoor flink benadeeld wordt.
En de garantieclaim bij de fabrikant verhalen via het regresrecht is echt geen optie.

Als de winkelier de hulp in roept van een derde is hij wettelijk aansprakelijk voor diens gedragingen.

Echt onzin zeg!
Ik weet hoe de juristen denken: theoretisch en in hun eigen wereld die totaal niet overeenkomt met de realiteit.

Verder kan de verkoper zich in geval van klachten niet verschuilen achter de importeur, de importeur niet achter de fabrikant en de fabrikant niet achter zijn toeleveranciers.

Haha, wat gemakkelijk gedacht.
Als een consument een probleem heeft met een product, zal de winkelier vaak gelijk bij de fabrikant verhaal gaan halen. Dus hij koppelt dit door.
Dat is juist.

Wat niet juist is, is dat de winkelier gewoon de claim op zijn kosten gaat oplossen en dan maar moet zien dat hij die kosten bij de fabrikant of wie dan ook vergoedt krijgt.

Nogmaals:

De juristen kijken bij problemen alleen naar de schakel consument-winkelier, terwijl ze gewoon naar de gehele keten moeten kijken.

Als een consument bij de It's een product koopt, kan hij die niet bij de MediaMarkt laten repareren onder de garantie. Want als de consument dat wel doet kan hij niet meer bij de It's aankloppen.

Zo is het precies hetzelfde bij de winkelieren en zijn voorschakels.

Als ik dus een Asus moederbord zelf zou gaan repareren in de garantieperiode, dan ben ik daarvoor door Asus niet gemachtigd om dat te doen. Dus Asus bepaald door wie de garantieclaims uit naam van Asus opgelost mogen worden.
Dus als ik zelf het moederbord ga repareren, kan ik nooit bij de fabrikant die kosten gaan verhalen.

Simpel gezegd:
De consument heeft garantie bij de winkelier en de winkelier heeft garantie bij de fabrikant.
Dus wordt het product gewoon naar de fabrikant opgestuurd.

Als een consument zich bij de winkelier meldt, gaat het product naar de fabrikant (omdat de winkelier ook bij de fabrikant garantie heeft) en de fabrikant handeld de garantie claim af.

dat zou je wel denken ja, maar als de winkelier het naar (volgens zein eigen zeggen) de importeur stuurt ??

Zoals hier is gebeurt?

Simpel gezegd:
De consument heeft garantie bij de winkelier en de winkelier heeft garantie bij de fabrikant.

hoewel ik geen jurist ben ben ik dat niet met je eens, immers je kunt als consument ook rechtstreeks naar de fabrikant.

dat zou je wel denken ja, maar als de winkelier het naar (volgens zein eigen zeggen) de importeur stuurt ??

Zoals hier is gebeurt?

Dat maakt op zich niet uit.

Als de winkelier het product naar die persoon gestuurd heeft die uit naam van de fabrikant handeld, dan blijft de situatie gelijk.

Echter is het bij mijn beste weten dat in de garantieperiode geen gebruikersdeel mag worden ingehouden, iets wat dus wel gebeurd is.

Dus heb je in dit geval gewoon recht op je complete aankoopbedrag terug.

hoewel ik geen jurist ben ben ik dat niet met je eens, immers je kunt als consument ook rechtstreeks naar de fabrikant.

Klopt, dat is van de fabrikant een extra service.

Eigenlijk is het heel simpel:

In de fabrieksgarantieperiode behoort de fabrikant gewoon het probleem op te lossen.
Dus als de consument zich bij de winkelier meldt, dan zal de winkelier zich bij de fabrikant melden.

Hierdoor zal de degene die een product fabriceerd gewoon alle claims op zich krijgen.

En waarom zijn de juristen hierop tegen?
Waarom verdraaien de juristen het altijd zo dat zij alleen maar naar de consument hoeven te kijken?
Dat begrijp ik dus niet.

Geplaatst op 23 Jan 2009 15:21 door BBCS

Dat begrijp ik dus niet.

Dat wisten we al...

BBCS,

BBCS schreef:Zoals jij het aangeeft moet de winkelier zelf de garantieclaim afhandelen en moet hij maar zien hoe hij deze kosten bij de fabrikant kan gaan verhalen.

Je mag het best opsturen naar de fabrikant, maar als die iets doet wat niet mag ben jij daarvoor aansprakelijk te houden.

BBCS schreef:Jij bent teveel gefixeerd op de schakel consument/winkelier, terwijl de winkelier daardoor flink benadeeld wordt.

Dat de wet zo in elkaar zit kan ik ook niet helpen, maar mij zie je daar niet over liegen.

BBCS schreef:

Als de winkelier de hulp in roept van een derde is hij wettelijk aansprakelijk voor diens gedragingen.

Echt onzin zeg!
Ik weet hoe de juristen denken: theoretisch en in hun eigen wereld die totaal niet overeenkomt met de realiteit.

Ik geef gewoon aan hoe het wettelijk zit, terwijl jij aangeeft hoe je zou willen dat het is en net doet alsof jouw mening een feit is. Als de realiteit niet met jouw fantasie overeenkomt dan reageer jij met "Echt onzin zeg!" en "je leeft in een eigen wereldje". En dat terwijl ik heb verwezen naar een arrest dat laten zien dat dit niet alleen in de wet staat, maar ook in de praktijk zo werkt.

Als je het er niet eens bent met hoe de wet in elkaar steekt dan moet je gaan klagen bij de politiek of emigreren

BBCS schreef:De juristen kijken bij problemen alleen naar de schakel consument-winkelier, terwijl ze gewoon naar de gehele keten moeten kijken.

Nee, de rechter spreekt recht op basis van wat de wetgeving hierover aangeeft, dus daar moeten de juristen naar kijken. Als juristen jouw wil zouden uitvoeren zouden ze de ene na de andere rechtzaak verliezen.

BBCS schreef:Als een consument bij de It's een product koopt, kan hij die niet bij de MediaMarkt laten repareren onder de garantie. Want als de consument dat wel doet kan hij niet meer bij de It's aankloppen.

Burgerlijk wetboek boek 7, artikel 21 lid 6.
Indien bij een consumentenkoop de verkoper niet binnen een redelijke tijd nadat hij daartoe door de koper schriftelijk is aangemaand, aan zijn verplichting tot herstel van de afgeleverde zaak heeft voldaan, is de koper bevoegd het herstel door een derde te doen plaatsvinden en de kosten daarvan op de verkoper te verhalen.

Burgerlijk wetboek boek 7, artikel 6 lid 1.
Bij een consumentenkoop kan van de afdelingen 1-7 van deze titel niet ten nadele van de koper worden afgeweken en kunnen de rechten en vorderingen die de wet aan de koper ter zake van een tekortkoming in de nakoming van de verplichtingen van de verkoper toekent, niet worden beperkt of uitgesloten.

Zeker gemist?

Jouw idee dat jij binnen de garantie zomaar even mag besluiten om het eigendom van de klant mag afpakken klopt gewoon niet. En als de fabrikant dat doet en dan ben jij daar ook aansprakelijk voor te houden.

Als je het hier niet eens bent met hoe de wet in elkaar steekt dan moet je gaan klagen bij de politiek of emigreren

De consument heeft een overeenkomst met de winkelier, de winkelier met de toeleverancier. Als de winkelier iets niet met de toeleverancier/fabrikant/weet ik veel wat kan regelen, is dat het probleem van de winkelier.
Ik kan heel goed begrijpen dat het als winkelier ook niet altijd even makkelijk is, maar dat probleem is echt jouw probleem. Als je door de fabrikant benadeeld wordt dan moet jij zorgen dat het wordt opgelost.
Een winkelier is ook een soort consument, van de toeleverancier
jouw situatie is bijna precies zo als die van een consument, alleen heeft iemand anders er last van als het je niet lukt om het op te lossen

Als de winkelier iets niet met de toeleverancier/fabrikant/weet ik veel wat kan regelen, is dat het probleem van de winkelier.

Klopt.

Wat ik dus probeer duidelijk te maken is dat de consument garantie krijgt van de winkelier en de winkelier krijgt garantie van de fabrikant.

Dus als een consument bij de winkelier een garantieclaim doet, zal de winkelier diezelfde claim bij de fabrikant doen.

Sommige mensen zijn van mening dat de winkelier eerst op eigen houtje het probleem dient op te lossen en de kosten daarvan bij de fabrikant behoort te declareren.

Zo werkt het dus niet.

Daarnaast:

Als de overheid de consument bepaalde rechten toekent, moet dit wel naar realiteit zijn en niet zomaar verzonnen zijn.

De vraag vaak is waarom dat de winkelieren niet aan de consumentenregels houden.
Dit is simpel uit te leggen.
Ten eerste zijn de meeste regels gewoon voor de schakel van consument/winkelier van toepassing en niet voor de gehele keten, waardoor de winkelier door die regelgeving die kosten niet bij de fabrikant kan declareren.

Punt 2 is dat de wetgever en ook de diverse commissies de consumenten bepaalde rechten toekend waaraan de winkelier nooit kan aan voldoen. Met name vooral dat de winkelier garant moet staan voor voor de goede werking voor een bepaalde periode.

Daarnaast zijn de meeste rechten voor de consument niet gebaseerd op de uitspraken en meningen van de fabrikanten of winkelieren, maar puur op de verwachting van de consument en ook de mening van de verschillende commissies.

De inhoud van de koopovereenkomst, de handelsgaranties van de fabrikanten en winkelieren en de uitspraken van de fabrikanten en winkelieren doen er al lang niet meer toe.
We kunnen dit net zo goed uit de wetsartikelen schrappen. De verschillende "consumentenrechten"experts beamen dit ook.

Want de gratis reparatie of vervanging gedurende de verwachte levensduur van 5 tot 6 jaar voor een computer is echt een totaal onhaalbare zaak.
De industrie zegt 3 jaar. De consumentenbond is van mening 5 jaar, een andere instantie zegt 6 jaar (gebaseerd op de technische levensduur) dus wordt er gezegd dat die termijn van 3 jaar die de industrie aangeeft er niet toe doet, waardoor steeds maar weer de winkelier in grote problemen komt.

Wil je dat de consument recht heeft op 5 jaar gratis reparatie of vervanging? Zorg er dan voor dat je de fabrikant verplicht om 5 jaar garantie te geven.
Trek voor de gehele keten de regelgeving gelijk. Dan pas worden de problemen opgelost.

En als men van mening is dat de fabrikanten niet gedwongen kunnen worden om 5 jaar garantie te geven, moeten ze de consument ook niet het recht gedurende die 5 jaar op gratis reparatie of vervanging te geven.