Dat is nu juist wat anders dan de economische levensduur. Die wordt door iedere gebruiker zelf bepaald; met als beperking de technische levensduur. Voor iemand die een PC koopt om alleen maar te internetten en te e-mailen is de economische levensduur misschien wel 10 jaar. Voor een gamer is de economische levensduur wellicht maar 1 jaar. De gemiddelde levensduur is gewoon een indicatie van de verwachting van de markt; dus ook de consument. Dat kan en mag een fabrikant niet bepalen. Die hebben compromitterende belangen.
De technische ontwikkelingen beperken ook de economische levensduur.
Ik heb er persoonlijk geen moeite mee als de economische levensduur van computers bijvoorbeeld op 5 jaar wordt gezet, maar dat betekent wel dat dit ook voor de keten winkelier-fabrikant moet gaan gelden.
Nu komt het teveel op de financiele situatie van de winkelier terecht en die kan dat echt niet financieren.
Komt ook nog bij dat veel onderdelen dan niet meer leverbaar zijn.
Kijk je naar processoren van de computers. Die zijn maar 2 jaar leverbaar.
Wat ik wil zeggen dat als je de positie van de consument wilt verbeteren, dat je dan als wetgever naar de gehele keten moet gaan kijken.
Ook bedoel ik ermee dat het niet zo kan zijn omdat de consument in beginsel alleen met de verkopende partij te maken heeft, dat de wetgever dat ook maar doet.
Wil je dat de consument gedurende de 5 jaar recht heeft op kosteloze reparatie of vervanging, dan wilt dat zeggen dat de consument recht heeft op garantie, dan moet de fabrikant ook gedurende die periode onderdelen leveren en ook 5 jaar garantie geven.
Als de fabrikant geen 5 jaar garantie hoeft te geven, maar dat hij maar 1 jaar garantie mag geven, en dat de winkelier wel 5 jaar garantie moet geven, dan zijn we uitgepraat, omdat dat systeem niet werkt.
Ja natuurlijk is dat zo. Stel: Je koopt een kilo appels bij de supermarkt en bij thuiskomst blijken die appels bedorven te zijn. Je gaat meteen terug naar de supermarkt voor je garantie (consumentenbescherming) en de winkelmanager zegt tegen jou: Ga jij maar lekker naar de groothandel waar ik de appels heb gekocht. Jij naar de groothandel. Die zegt tegen jou: Ga jij voor je wettelijke garantie (consumentenbescherming) maar naar boer Jansen waar ik die appels heb gekocht. Zou jij dat normaal vinden BBCS? Uit jouw reacties op dit forum ga je denken dat jij dat inderdaad normaal vindt.
Helemaal niet.
Op het moment dat de consument zich bij de winkelier meldt, zal de winkelier zich bij de fabrikant gaan melden.
Ik zeg niet dat de consument zich moet melden bij de fabrikant. Heb ik ook nooit gezegd.
Dus kom nooit meer met dat verwijt, want dat heb ik nooit gezegd!!!
Zou jij dat normaal vinden BBCS? Uit jouw reacties op dit forum ga je denken dat jij dat inderdaad normaal vindt.
Och, de consumentenautoriteit vind het wel normaal dat de supermarkten en de electrowarenhuizen dat wel doen en vervolgens de vakhandel keihard afstraft omdat ze dat niet mogen doen.
Jij begrijpt niet wat ik steeds bedoel. Jammer.
Die fabrieksgarantie is alleen maar door de branche zelf bedacht.
Dan weet jij niet wat de term garantie betekent:
Garantie is een begrip waarmee men aangeeft dat men ergens voor instaat. Een ander woord voor garantie is waarborg. Wanneer een verkoper van een product een garantie geeft op de kwaliteit van het product, betekent dit dat hij ervoor instaat dat het product voldoet aan de beloofde eisen. Een garantie is daarmee een sterke belofte die ook de nodige juridische gevolgen kan hebben. Iemand die een garantie biedt, schiet sneller tekort in zijn prestatie dan iemand die geen garantie biedt. Meestal is aan een garantie een garantietermijn verbonden.
wikipedia
Misschien moet jij als winkelier eens proberen je eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ga bij je branche organisatie klagen
Ik wil er dit op zeggen:
Dat heef totaal geen zin.
Ook de consumentenautoriteit heeft geconstateerd dat er problemen zijn. In de uitzending van Omroep Gelderland, waar men een geschil volgde van een consument en winkelier, en daar gaf een politieke partij aan (GSP) dat er iets gedaan moet worden en dat er in de wet veel te veel grijze gebieden zitten.
De politiek moet dit oplossen en de politiek doet er niks mee, ook Europa doet er niks mee.
Dat zou betekenen dat ik als kleine zelfstandige een politieke partij zou moeten oprichten en in de tweede kamer moet gaan zitten om het probleem op te kunnen gaan lossen, en dan ook nog zetels in Brussel gaan veroveren om de politiek naar de problemen te laten luisteren.
Heel kort gezegd:
Omdat Europa schijt heeft aan de winkelier, krijgt de consument niet datgene wat Europa de consument heeft toegekent.
En wat Europa wilt:
Duurzame kwaliteitsproducten.
Wil je dat bereiken, dan moet je ook het koopgedrag van de consumenten gaan aanpassen.
De consument bepaalt uiteindelijk wat er verkocht wordt en wat zij kopen.
Wil je een kwaliteitscomputer?
Ga dan niet voor die aanbieding van €250,- voor een laptop!
Voor €250,- heb je heus geen kwaliteitscomputer.