Radar

Beste bezoekers en hulpvrager ouders of kinderen.

Onder deze stukken kunt u verschillende stukken in zien en makkelijk informatie vandaan halen. Ik wil er wel op wijzen dat hier in duidelijke zorg en onderzoek is geweest wel te verstaan al 10 jaar door zelf ervaring onderzoeken medemensen en EX collega`s van diverse instanties. Ik wil ook alles duidelijk naar voren brengen dat het voor een leek duidelijk haal baar is bij ondersteuning en meer bij Jeugdzorg en onder koppelende organen.



U kunt altijd advies krijgen maar juridisch bij stand en dingen opzetten die af wijken vragen wij wel een kleine bijdrage. Reden dit alles en de onderzoek heb ook veel geld tijd en ruimte gekost.

Als u zelf stukken wil opgeven of bekent baar maken hebben wij altijd de officieel stukken en onderzoeken nodig. Reden is ; wij zetten alleen dingen online die naar waarheid zijn.

Zie hier een verhaal dat ik kan op maken tussen alles wat is gebeurt onder jeugdploegen en andere zaken.

Alle jaren met jeugdzorg ben ik doorgekomen. Het geheel gaat me steeds beter af. Ik zorg van te voren dat ik letterlijk tot in de puntjes alle regels weet, van mijn kant houd ik me er ook aan en zorg dat Jeugdzorg geen grote vinger in mijn pap krijgt. Wat ik wettelijk verplicht ben volg ik keurig. Regelmatig confronteer ik hen met de wet en weiger antwoorden te geven die ik niet hoef te geven. Inmiddels ben ik niet meer zo angstig voor de jeugdzorg. Maar ik treed nog steeds niet in het openbaar. En ergens schaam ik me daarvoor.

Angst, dat is wat ik lees in vele verhalen van mensen, die net als ik ooit onbedorven en onbevooroordeeld bij bureau jeugdzorg aanklopten. Regelmatig met als eindresultaat dat hun kinderen niet meer thuis wonen, onder toezicht geplaatst zijn of in een justitiële inrichting verblijven. Niet omdat er iets aan die ouders mankeert, noch omdat er iets aan de opvoedingssituatie mis is, soms is er zelfs niets mis met het kind.

Maar de jeugdzorg verlener heeft eigen normen en waarden, sommigen houden er absoluut niet van dat er kritiek is op hun rapportages. Fouten maken doen ze niet en mochten ze daar toch op betrapt worden dan maken ze je het leven knap zuur. Hun rapportages gaan een eigen leven leiden (of zou ik moeten zeggen: lijden), waar je het recht zet, komt altijd wel weer een kopie van die foute rapportages in een volgend dossier boven water. Het is vechten tegen de bierkaai voor ouders die uiteindelijk vastlopen in het gevecht tegen bureau jeugdzorg, want echt maatregelen nemen of wettelijk aanpakken is er nauwelijks bij. Al win je de rechtszaak, dan nog is hun woord wet.

Inmiddels is er een waarschuwingscircuit op gang gekomen. Velen die eerst vrijwillig naar de jeugdzorg stapten, waarschuwen anderen om dit vooral niet meer te doen. De verhalen spreken voor zich. Ik bewonder de moed, vasthoudendheid en de liefde voor hun kinderen die mensen zelfs naar het buitenland doet vluchten om hun kinderen niet in handen van jeugdzorg te laten. Perfect zullen die ouders niet zijn, maar ze weten wel wat belangrijk is voor hun kinderen: liefde en een stabiele thuissituatie, niet rond hoppen in pleeggezinnen, opvanghuizen en inrichtingen waar de kinderen zo wie zo zwaar beschadigd uit komen, terwijl het enige wat die ouders wilden: wat hulp bij de opvoeding of wat extra zorg voor het kind.

Bron:
http://www.wm-advies.nl/index.php?optio ... &Itemid=68

Feiten vast stellen en ten last leggen van Raad van de Kinderbescherming. Enige wat ze vergeten te zeggen de jeugdzorg alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden.

Hier bij kan je de hoorcollege in horen betrekking psychologie in de Rechtzaal en hoe de rechter denk. Luister goed en zet jouw eigen verhaal neer in jeugdzorg zaken en merk op dat er duidelijk verschil zijn tussen vermoedens en feitelijkheden.

Zijn file in MP3 hoorcollege universiteit leiden rechtspsychologie .
Werkterrein

Rechtspsychologen worden betrokken bij problemen als; het opstellen van misdadigersprofielen, betrouwbaarheid van getuigenverklaringen, psychologische aspecten van het strafrechtelijk bewijs, mishandeling en seksueel misbruik van minderjarigen, omgangsregeling en pleegoudersschap. Hoe moeten verdachten en getuigen wél en juist niet verhoord, hoe je kunt zien of mensen liegen, en begrijpen waarom mensen misdaden begaan. Wat zijn de zwakke zijden van het menselijk geheugen, en hoe kan dit een stempel drukken op getuigenverklaringen. Rechtspsychologen verrichten niet alleen onderzoek, maar leveren ook in toenemende mate bijdragen aan de rechtspraktijk in de rol van getuige deskundige in strafzaken en civiele zaken.
Deze hoorcollege : Willem Albert Wagenaar Hoogleraar aan de Universiteit Leiden.

ZIP File: Hoorzitting deel 1 http://www.wm-advies.nl/index.php?optio ... &Itemid=68

ik herken de problemen rondom het AMK.
ik zelf ben er mee in aanraking gekomen door bepaalde omstandigheden en een maatschappelijkwerskter die ik nog nooit heb gezien alleen telefonisch gesproken.
mijn dossier heeft eerst in deventer gelegen en is daar door iemand behandeld die nu ineens niet meer werkzaam zou zijn bij het AMK.
Het is overgedragen naar AMK gelderland(arnhem) omdat ik in apeldoorn verblijf.
het heeft bij mij meer als een maand geduurt voor ik te horen kreeg wie mijn dossier behandeld en word vervolgens opgebeld met de mededeling dat er een melding is dat ik mijn zoontje mishandel ik word behandeld als zijnde crimineel waarop ik boos word en de beste mevrouw vertel dat als zij mij op deze manier benaderd het geen nut heeft een gesprek te voeren en ik haar niet wil spreken.
omdat mijn vriend bang is dat de boel gaat escaleren neemt hij de telefoon over en spreekt met haar af dat omdat er leugens in het dossier staan zij hier niks mee doet en dus opnieuw zou beginnen met het onderzoek ook zou zij mensen die niks met ons dossier te maken hebben er buiten houden.
vervolgens duurt het weken voor ik iets hoor. tot ik bij een maatschappelijkwerkster in het ziekenhuis de situatie uitleg en zij bereid is voor mij contact op te nemen met de voor mij nog steeds onbekende contact persoon van het AMK. de maatschappelijkwerkster krijgt de leugens die in het dossier staan te horen en daar komt bij dat ik de vrouw van het AMK uitgemaakt zou hebben voor kankerhoer, dit zijn woorden die ik echter nooit in de mond zou nemen omdat ik mensen aan deze ziekte heb dood zien gaan de maatschappelijkwerkster van het ziekenhuis kiest naar mijn mening partij voor het AMK waarop mij zeer getrapt voel en aangeef dat als ik op deze manier behandeld word het voor mij geen nut heeft om hulp te zoeken.
vervolgens duurt het 2weken voor er weer contact word opgenomen omdat mijn vriend niet in de gelegenheid was om zijn telefoon op te nemen ivm werkzaamheden word de voicemail maar ingesproken alsof het de normaalste zaak is dat iemand met een prepaid kaart zijn voicemail uitluisterd.
vervolgens weer een poos niks van het AMK tot dat mevrouw op eens voor de deur staat op een adres dat wij niet hebben door gegeven. Volgens mevrouw staat dit in de GBA wat niet kan aangezien mijn vriend nergens een inschrijf adres heeft en ik met mijn zoontje in deventer sta ingeschreven.
als wij mevrouw confronteren met het feit dat dit niet zo is zegt zij glashard dat wij de boel voorliegen:!:
wij vragen haar of ze ons zoontje wil zien, ze moet tenslotte onderzoeken of de melding over de mishandeling juist is. waarop wij krijgen te horen dat dit niet nodig is
als wij mevrouw confronteren met de afspraken die zij gemaakt heeft waarvan wij getuigen hebben omdat wij de telefoon op luitspreker hadden staan, is dit niet waar en liegen wij weer de boel voor.
waarop we simpelweg te horen krijgen als wij niet doen wat zij wil dan stapt ze naar de raad van kinderbescherming.
wij ten einde raad naar de huisarts situatie uitgelegd en deze adviseerd om eens met een psygiater/psygoloog te gaan praten omdat de situatie voor ons te veel word en wij er aan onder door gaan. wat onze huisarts echter wel erg bevreemd is dat wij van onze contact persoon bij het AMK alleen een voornaam hebben en verder helemaal niks.
tot wij een brief krijgen van haar we moeten maar met ons zoontje in een crisisopvang gaan zitten en dan zorgt zij op een korte termijn voor een pleeggezin voor mijn zoontje.
ook wisten wij niet beter dan dat zij een onderzoek leid terwijl op de papieren die wij van haar hebben staat dat zij een maatschappelijkwerkster is
ook hebben wij nog steeds geen dossier wat wij na kunnen lezen alleen een brief met dat we naar een crisis opvang zouden kunnen.
maar we krijgen het dossier zo snel mogelijk(al 4maanden)
echter kan zij niet eerder dan in september weer contact opnemen omdat zij de laatste week van augustus op vakantie is en waarschijnlijk de rest van de tijd uit haar neus zit te eten.

Hoop dat dit "draadje"nog aktief is. Heb nl. een dringende vraag.

guusjeneel schreef:Hoop dat dit "draadje"nog aktief is. Heb nl. een dringende vraag.

Klopt het dat het standaard procedure is dat ze álle kinderen binnen een gezin "onderzoeken" bij een (valse!!!) melding?!! kan mijn verhaal later wel even toelichten maar ben hier heel benieuwd naar!!

Dat zal er waarschijnlijk ook aan liggen wat de melding precies is.

ja dat is misschien nog wel even handig om te vermelden.

Als het onder de noemer gaat van kinderverwaarlozing dan zal er waarschijnlijk inderdaad gekeken worden naar alle kinderen binnen het gezin.

En sorry heb geen idee of er een termijn is waarbij ze alles onderzocht moeten hebben.

Wat gebeurt er bij een AMK onderzoek?
Het AMK gaat na of het kind inderdaad verwaarloosd, mishandeld of misbruikt wordt. Daartoe gaat het AMK in gesprek met het kind, de ouders en met mensen in de omgeving van het kind, die betrouwbare informatie kunnen verstrekken. Zo wordt er overlegd met de huisarts, het consultatiebureau, de school en met andere beroepskrachten die contact hebben met het gezin. Beroepskrachten hebben het recht om - zonodig zonder toestemming van hun patiënt of cliënt - informatie aan het AMK te verstrekken, ook wanneer zij een beroepsgeheim hebben.

Op grond van deze informatie vormt het AMK zich een oordeel over de situatie en neemt een besluit over het vervolgtraject dat ingezet moet worden. Daarbij zijn er de volgende mogelijkheden:

Hulpverlening: het overdragen van het gezin naar een of meerdere vormen van hulpverlening of behandeling.
Bescherming: het overdragen van het gezin aan de Raad voor de Kinderbescherming om aan de kinderechter een verzoek voor te leggen voor het treffen van een kinderbeschermingsmaatregel.
Strafrechtelijke vervolging: het doen van aangifte bij de politie indien de veiligheid van het kind of de ernst van de gemelde feiten daar aanleiding toe geeft.

Advies- en Meldpunt Kindermishandeling Landelijk nummer: 0900 - 123 123 0 (€ 0,05 p.m.)



Mischien anders gewoon contakt met ze opnemen (anoniem) en vragen hoe het zit met of er een termijn is ja of nee.

ik weet niet of het echt verwaarlozing is

guusjeneel schreef:ik weet niet of het echt verwaarlozing is hoor, dat nam ik zelf aan, als het geen mishandeling is, zal het wel verwaarlozing zijn? Maakt misschien oko niet uit. School vindt het één, wij, artsen universitair z'huis, psychiater, en ga zo maar door vinden het ander, en dat allemaal mbt onze dochter. Wij niet eens met school, dús melding aan de broek. Artsen, psychiater, iedereen op achterste p*ten, helpt geen bal, het gebeurt gewoon en duurt maar en duurt maar.... Ik zit echt te koken van woede, het maakt zóveel kapot, en doet zoveel met je als ouders zijnde, en dat mág gewoon allemaal maar???!

Ik begrijp heel goed dat je zit te koken van woede en vooral als het ook nog gaat om een onterechte melding bij het AMK.
Artsen, psych die achter je staan.
Maar zoals ik begrijp heeft de school van u dochter een melding gemaakt bij het AMK en wordt dat nu uitgezocht ?

Maar als je zelf heel goed weet dat ieder en alles achter u staat dan zou ik toch proberen om u minder zorgen te maken, al klinkt dat natuurlijk wel erg makkelijk allemaal.

ja dat weet ik

Ik denk dat jullie zelf het beste zullen weten of jullie je zorgen moeten
maken of niet, dat kan een ander niet beoordelen.

Vindt het ontzettend vervelend voor u en u gezin als het daadwerkelijk
gaat om een onterechte melding bij het AMK.

Maar sommige meldingen zullen wel terecht worden gedaan, daar ben ik
van overtuigd en ben dan blij dat elk kind wat hulp nodig heeft het dan gaat
krijgen.
Maar helaas zullen er ook onterechte meldingen bij zitten maar ga er vanuit
dat het AMK dat snel doorziet zulke dingen. (hoop ik)

Heel veel sterkte en probeer ondanks de ellende die je nu doormaakt toch te kunnen genieten van jullie baby.

Het is inmiddels al weer bijna tien jaar geleden, maar toendestijds heeft het AMK bij ons wel het hele gezin laten onderzoeken door een instelling. Misschien zijn in de tussentijd dingen wel helemaal anders... Mijn vader had aangifte gedaan dat mijn moeder ons (=drie kinderen) zou verwaarlozen en (geestelijk) mishandelen. Was een onterechte melding en weer een onderdeel van de (v)echtscheiding en de strijd die mijn ouders samen niet opgelost kregen. Eerst was er een mevrouw thuis komen praten, alleen met mijn moeder en later ook met ons. Dit was schijnbaar niet voldoende.

We moesten toen alle vijf naar een instantie (naam ben ik inmiddels vergeten) en werden allemaal tegelijkertijd onderzocht door verschillende maatschappelijk werkers/pedagogen. Het onderzoek bestond uit verschillende onderdelen: IQ test, een gesprek over thuis en beleving van de situatie en plaatjes waar je dan een verhaal in moest zien. Mijn ouders waren eerder klaar, dus ik denk dat zij alleen een gesprek hebben gehad en niet die zweverige onderdelen zoals ik en mijn broertjes. Het nam wel een hele dag in beslag. Sommige details zijn wel blijven hangen, maar wat ik vooral nog weet was dat ik me heel bedreigd voelde. Ik voelde de angst van mijn moeder en de druk die mijn vader erop legde en was heel bang om iets fouts te zeggen.

Uiteindelijk liep het wel met een sisser af. Mijn ouders moesten mediation gaan doen (zonder succes) en ik en mijn broertjes moesten regelmatig gaan praten met een MW van Bureau Jeugdzorg. Verder is mijn moeder niet meer door het AMK 'lastig gevallen'. Maar zoiets vergeten doe je nooit, ook als kind niet.

Sterkte, alle ouders op dit forum.

oh ik ben er ook zéker van overtuigt dat er terechte meldingen gedaan worden.

guusjeneel schreef:oh ik ben er ook zéker van overtuigt dat er terechte meldingen gedaan worden. En dat door de laagdrempeligheid van het melding kunnen doen ook gevallen opgespoord worden die anders niet aan het licht gekomen waren. Maar er dus ook een andere partij, een andere kant, en als je zelf in die schoenen staat, en voelt wat het met je doet, hoeveel het kapot kan maken, dan vind ik dat het níet zomaar moet kunnen. En áls het dan zomaar kan gebeuren, dat je dan in ieder geval in het geval van écht onterechte melding, zelf ook iets moet kunnen ondernemen!

Denk dat er weinig valt te doen tegen een onterechte melding bij het AMK, je kan alleen bewijzen op 'tafel' leggen dat het niet zo is.

Al is het draadje wat oud ... Nadat ik enkele berichten hier las, wilde ik toch graag even reageren.

Allereerst wilde ik even zeggen het prettig te vinden een discussie op het internet tegen te komen waar i.i.g nog een beetje serieus op dit onderwerp wordt gereageerd. Mijn ervaring leert me dat als mensen vertellen het slachtoffer te zijn geworden van de zogenoemde 'valse AMK-melding', ze vaak lacherig - of achterdochtig - worden aangekeken. Men denkt maar al te vaak 'waar rook is, is vuur'. Nu is het echter soms zo dat de rook uit een andere pijp komt, dan men aanvankelijk denkt. Die 'andere pijp' kan die van de buren zijn (in geval van een burengeschil), maar soms ook een instantie (niet zelden ook weer voortkomend uit een geschil).

Het probleem is dat kwaadwillenden het opzettelijk en 'vals' doen van een amk-melding wel bijzonder makkelijk is gemaakt. En men komt er nog mee 'weg' ook!

Ter vergelijking; het doen van een valse aangifte kost (als ik goed heb onthouden) een slordige Euro 4.500 aan boete!
Kijk, dan laat je het wel uit je hoofd om een valse aangifte te doen, toch?

Wat gebeurt er als u een valse AMK-melding doet? .... Helemaal niets!

Slechts éénmaal eerder sprak een rechter uit: "...Van een onrechtmatige melding van kindermishandeling is pas sprake indien blijkt dat er opzettelijk een valse beschuldiging van kindermishandeling is gedaan. ..." (in een zaak waarin het 'opzet' noch het 'valse' werd aangenomen, maar toch...).
Zie: http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=bb1671

Meer ontwikkeling t.a.v. wat nu te doen tegen valse amk-meldingen is er niet binnen de rechtspraak!

Helemaal lastig wordt het als er inderdaad een zorgbehoefte binnen het gezin bestaat. Bijvoorbeeld wegens een handicap, ongeacht of dat nu 'fysiek' of 'psychisch' zou zijn.

Voorbeeld 1:
Stel nu dat een hulpverlener een behandeling stopzet - bijv. omdat er verschil van mening is over de diagnose/behandelmethode - , maar vervolgens de ouders verwijt (en ook schriftelijk, dus op papier) dat deze de behandeling stop gezet zouden hebben en daarom een AMK-melding doet?
In die situatie wordt dan a) door de hulpverlener de hulpbehoevende 'verlaten' d.m.v. stopzetting van behandeling op onjuiste gronden, b) wordt 'gelogen' over wie de behandeling stopgezet heeft en, c) wordt vervolgens daarmee de 'amk-procedure' MISBRUIKT(!) teneinde hetzij de 'onwillige' of 'lastige' hulpbehoevende een smerige poets te bakken, hetzij de hulpbehoevende koste-wat-kost het zorgtraject ingedwongen naar gelang de keuze van de hulpverlener, waarbij d) volledig voorbij gegaan wordt aan rechten van de hulpbehoevende v.w.b. 'second opinion' (opnieuw bekijken van de diagnose) of 'recht van keuze' (het recht van overstappen op een andere zorgverlener).

Wat zou in dit geval tegen de hulpverlener ondernomen kunnen worden?
- indien de melding anoniem wordt gedaan, is niet mogelijk aangifte te doen omdat je eenvoudigweg niet weet tegen 'wie'!
- aangifte is niet mogelijk, alles wordt gegooid op 'vermoeden van'.
- indien blijkt dat de melding ongegrond was, wordt vanuit AMK het laakbaar handelen van de hulpverlener niet 'terug-gekoppeld' aan de instantie waar deze hulpverlener werkzaam is.
- indien blijkt dat de melding (evident) onjuist was, wordt geen verder onderzoek gedaan naar of sprake is van 'vals' of 'opzet'.
- indien blijkt dat de melding niet alleen onjuist was, maar de hulpverlener dit ook wist of kon weten (en dus wel 'vals' moet zijn), wordt geen onderzoek gedaan naar de 'opzet'.

Waarom kan dit van belang zijn?
Dit is van belang omwille van de kinderen waarover melding wordt gedaan; niet enkel verdienen zij bescherming tegen kindermishandeling, maar zijn verdienen ook bescherming tegen kwaadwillende hulpverleners die de AMK-melding als procedure misbruiken.

Voorbeeld 2:
Stel nu dat een gezin - waarbinnen een zorgbehoefte aanwezig is en hulpverlening reeds geregeld is - verwikkeld is geraakt in een burengeschil. Veel mensen wonen nu eenmaal niet graag naast iemand met een handicap. En zeker niet naast een gezin waarvan één of meer gezinsleden een handicap hebben; bijv. i.g.v. een gedragsstoornis zoals ADHD. En, stel nu dat die omwonenden ook daar bekend mee zijn en weten welke handicap in dat gezin speelt en dat er hulpverlening is.

Niettemin is er ook een burengeschil en wederzijds is één of beide partijen is niet aanspreekbaar, wil niet meewerken aan gesprek met politie of buurtbemiddeling. Laten we aannemen dat over weer vinden pesterijen en treiterijen plaatsvinden. De 'normale' buur groepeert zich met andere buren, roddelt over het gezin met de handicap, gooit bijv. vuil in de tuin, scheldt z'n gehandicapte buren met regelmaat uit, veroorzaakt deuken en krassen aan de auto van z'n gehandicapte buren, maar ja ... de buren willen maar niet verhuizen!
Nou, vooruit, dan maar ... precies, u raadt misschien al waar zo'n soort buur dan als middel naar grijpt ... een (valse) AMK-melding waarin - bijvoorbeeld - wordt verteld dat de kinderen altijd gillen en schreeuwen, en ... eh, de ouders ook, en ... eh, er wordt gescholden, en ... eh, er is agressie, en ... eh, misschien worden ze ook geslagen, dat denkt de buur, vermoedt-ie maar weet-ie niet zeker, enz.

Daar waar sprake is van 'misbruik' van de AMK-melding ligt het vaak dus wel zó 'subtiel'. Het komt voor de hulpbehoevende dan er op aan de 'mazzel', het 'geluk' te hebben met een onderzoeker te praten die daar door heen prikt. Vergelijkt u dat maar met het gooien van een ... 'dobbelsteen'!!!!!

In het geval van Voorbeeld 1 zou echter - naar mijn mening - de hulpverlener strafrechtelijk vervolg moeten worden wegens het afleggen van een valse verklaring (art. 228 Wetboek van Strafrecht). Op dit moment wijst de praktijk echter anders uit ... helaas.

In het geval van Voorbeeld 2 is de 'valsheid' en het 'opzet' evident aanwezig. Mijn inziens kan dat eveneens strafrechtelijk vervolgd worden als 'laster' (art. 262 Wetboek van Strafrecht). Maar ook hierin wijst de praktijk anders uit ... helaas.

De gedachte achter voorgaande is dat de 'belangen van het kind' behoren te prevaleren boven andere (belangen).
Daar ben ik het mee eens, maar ben van mening dat dit niet 'absoluut' behoort te zijn. Juist in de voorbeelden 1 en 2 zie ik, en wel juist vanwege diezelfde 'belangen-van-het-kind' en recht op bescherming, grond voor een uitzondering (naast een reden voor vervolging van de 'melder')!!!!

Conclusie: juist in die gevallen van gezinnen met een zorgbehoefte vanwege een aanwezige handicap, en waarbij reeds hulpverlening in het vrijwillig kader (of de bereidheid daartoe) aanwezig is, en waarin duidelijk is, waarin vast staat (of naderhand vast is komen te staan) dat met 'opzet' en de wetenschap dat de melding a) onwaar was, of b) duidelijk is dat de amk-melding met een ander doel is verricht dan waar deze voor verleend is (dus als in het voorbeeld van 'wraak-op-de-buren'), JUIST in die gevallen zouden mensen, zouden gezinnen met handicap beschermd moeten worden!

'Belangen van het kind' betekent nml. ook het recht om in 'vrijheid' te leven, 'vrij' van discriminatie o.g.v. handicap, 'vrij' om van mening te mogen verschillen met een hulpverlener, 'vrij' om in je buurtje te leven zonder door buren te worden 'weggetreiterd'.

Weg-treiteren van mensen is ook nog eens een actueel onderwerp.
We lezen de laatste tijd nogal veel over homo's (of lesbo's) die weggetreiterd worden op hun werk, uit de klas, of uit hun woonwijk.
Gelukkig is daar nu (meer) aandacht voor, en wordt daar (wat meer) tegen opgetreden.

Zo bezien kom je er slechter van af als 'gezin-met-een-handicap'. Homo-stellen die gediscrimineerd worden genieten méér rechtsbescherming tegen dit soort (en andere) 'treiterijen'.
Dat is mooi, en ik gun ze dat, maar ik gun diezelfde mate van rechtsbescherming gezinnen met een handicap ook.
In de voorbeelden die ik omschreef is deze groep a.h.w. letterlijk vogelvrij!

Sinds 8 maand woon ik alleen met mijn kinderen, 7 en 6 jaar. Mijn vrouw is naar Den Helder gaan werken, 200 km hier vandaan, en komt in het weekend bij de kinderen. Er is een relatie probleem en zij wil scheiden. Officieel woont ze hier nog wel. Dit als situatie schets.
Op 28 februari heeft ze de kinderen onverwachts van school gehaald en bij telefonisch contact heeft ze me gezegd om contact te nemen met het AMK te Tilburg.
Dat heb ik dan ook onmiddellijk gedaan. Ze gingen me terugbellen op donderdag 1 maart. Toen hebben ze me verteld dat er een zorg was over mijn kinderen en dat ik op gesprek moest komen op dinsdag 6 maart, op mijn vraag of het sneller kon was de reactie negatief. Intussen weet ik niet waar en hoe mijn kinderen zijn.
Daar vernam ik dat de klacht "anoniem" was en het ging over verwaarloozing en eventueel sexueel misbruik en er ging een gesprek komen met mijn kinderen op vrijdag 9 maart. Ik weet nog steeds niets van mijn kinderen alleen dat ze "veilig" zijn.
Het gesprek van 9 maart gaat niet door omdat de betreffende maatschappelijk werkster, Mevr. Velders, ziek is. Na elke dag bellen weet ik totaal niets van mijn kinderen. Als mijn moeder het AMK belt krijgt ze geen informatie wat er dan wel gezegd wordt is dat de klacht niet anoniem is.
Sinds die dag bel ik elke dag maar verneem niets hoe het verder loopt, soms zegt men dat ik de volgende dag terug gebeld zal worden en ik krijg geen telefoontje terug. Als ik dan zelf terugbel zegt men, Mevr. Velders zal het te druk hebben. Mijn bezorgdheid over mijn kinderen is van ondergeschikt belang blijkbaar. Er wordt me ook gezegd : morgen moet je niet bellen want Mevr. Velders is er niet. Zo zijn we bijna 3 weken verder en ik weet nog steeds niets van mijn kinderen.
Is dit normaal of is dit nu echt kindermishandeling van hun uit?

Graag uw reactie.

Wat bedoel je met kindermishandeling van het AMK uit ?

Je kinderen zijn opgehaald op school door je vrouw, heeft je
vrouw zelf geen melding gemaakt bij het AMK ?

Karin38, als je zelfs tot 2 maal toe wordt verklikt bij het AMK dan is er wellicht toch ergens iets aan de hand. Zoiets gebeurt niet zomaar. 1 keer kan misschien door een misverstand, maar 2 keer is toch in mijn ogen een "waar vuur is, is rook" situatie. Of je roept het gewoon over jezelf heen door je gedrag naar anderen en/of je kinderen toe al dan niet in het bijzijn van buitenstaanders, of je mishandelt echt.

Ik weet niet hoe jullie dat zien hoor, maar als je in aanraking komt met het AMK dan zit er volgens mij echt wel iets niet helemaal goed hoor?.. of je geeft naar buiten signalen af die daartoe leiden of je maakt er echt een potje van. Maar ja, eerlijk zijn is moeilijk... zelf ben je natuurlijk nooit de schuldige, altijd een ander.

Ik weet hoe ik omging met mijn kids en heb mezelf niets te verwijten. Ik begrijp wel je reactie.