Radar

Ik ben een vrouw van 56 jaar en slik sinds 2002 Paroxetine.
Vanaf mijn 28ste leed ik aan hyperventilatie- en angstaanvallen. Dit heeft +/- 13 jaar geduurd. De laatste 2 jaar hiervan ernstig overspannen geweest. Met behulp van gesprekken met psychologen en verbeterde leefomstandigheden werden de aanvallen minder en verdwenen. Voor 90% had ik mijn klachten overwonnen, maar ik bleef last houden van de huilbuien en onzekerheid.
Mijn huisarts heeft mij, na uitgebreide gesprekken, seroxat voorgeschreven.
Ik heb geen last van bijwerkingen (gehad) en ik reageerde meteen positief op de medicijnen. Mijn overtuiging is dan ook ik een stofje in de hersenen mis.
Ik ben zielsblij dat dit middel bestaat en ik weet dat ik dit middel mijn hele leven zal moeten slikken. So what. Mijn leven is hierdoor zoveel positiever geworden.
Er zijn zoveel mensen die hun hele leven afhankelijk zijn van medicijnen.

Dus Lisss10, het kan ook positief uitpakken.

Ik heb precies dezelfde mening, Alda!

Ook al zou ik door die medicijnen tien jaar korter leven, dan heb ik liever een kwalitatief leven dan een kwantitatief leven!

Navraag bij mijn arts en therapeut leverde het volgende op.

Verslaving betekend dat men na verloop van tijd steeds meer van het medicijn nodig heeft om het zelfde effect te krijgen.
Dat is met dit medicijn niet het geval. Dus niet verslavend.

Omdat het lichaam door het medicijn continue een stofje krijgt toegediend, raakt het lichaam hieraan gewend en dus moet, door zorgvuldig afbouwen, het lichaam weer gaan wennen aan werken zonder toediening van dit stofje. Dit zijn de ontrekkingsverschijnselen waarover gesproken word. Het is een proces waar men doorheen moet en wat met gereguleerd afbouwen zonder al te veel problemen moet gaan.

Ik ben tot nu toe doorgegaan met de medicijnen. Mijn eerste indruk is dat ik van alle bijverschijnselen last heb gehad/heb. Nu 15 dagen later merk ik dat mijn enorme huilbuien zijn gestopt. Soms heb ik het idee dat ik verdoofd ben en niets meer voel. Waar ik tot nu toe eigenlijk wel blij mee ben, het geeft me rust. Wat de verdere uitwerking word weet ik dus nog niet. Ik ben vooralsnog niet van plan om op te geven.

Groetjes Lissy

Bij heftige ontwenningsverschijnselen paroxetine afbouwen met max 10% per maand. Meer info www.paxilprogress.org

Na alle nare berichten nu maar eens een positief bericht! Ik slik ook paroxetine, een halve tablet per dag volstaat momenteel. Ik heb ongeveer 5 jaar geleden een ernstige depressie gehad. Daar was geen aanleiding voor, maar ik zakte langzaam weg en hoeveel moeite ik ook deed om de positieve kant van het leven te zien: ik bleef afglijden. Na een aantal bezoekjes bij de huisarts en een verhelderend gesprek met een vriendin ("Gun het jezelf nu eens!") besloot ik, ondanks mijn weerzin tegen medicijnen sowieso seroxat te gaan slikken. Het duurde 4 weken voordat ik mezelf weer terugvond en zo was het echt: ik kende mezelf weer.

Na 2 jaar ben ik met behulp van de huisarts gaan afbouwen, heel langzaam: ik slikte toen een hele tablet per dag en toen 1 dag per week een halve. Tweede week: 2 dagen per week een halve. Heel langzaam en ik heb geen enkel bijverschijnsel gekend. Na een jaar çlean' bleek ik (ik dacht zelf dat ik gek geworden was en dacht niet aan een depressie: dit was zo chaotisch en angstig en dat kende ik niet!) weer weg te glijden. Nu waren er wel een aantal dingen gebeurd, die ik maar bleef herkauwen, dus ik dacht dat het gewone downheid was. Maar nee... ik begon met behulp van huisarts EN psycholoog (die me zei dat dit toch heus een kwestie van afwachten was tot het middel aan zou slaan: alle uitspraken die ik deed, kwamen zo uit de boekjes over depressie)(een andere vriendin was boos dat mijn huisarts dat ook wilde: "Kun je die psycholoog gaan vertellen hoe men het beste met rampen om kan gaan!Misschien leert hij wat van jou!") weer aan de seroxat, 1 tablet per dag! Geweldig: na 3 weken begon ik langzaam terug te komen en waren de dagen niet meer zo dof en grijs (is er ooit onderzoek gedaan naar de kleurenwaarneming van depressieve mensen? Ik zag alles flets en grauw, terwijl het zomer was: het groene gras was somber groen!). Ik ben er weer en ik heb geen enkele last van bijverschijnselen of iets. Ja, ik kan zeggen dat ik wat dikker ben geworden, maar dat blijkt na de overgang normaal te zijn!

Ik slik nu een halve tablet per dag en moet elk half jaar terug naar een inmiddels nieuwe huisarts. Zij heeft, net als ik, geen enkel bezwaar tegen een half pilletje per dag...

Ik heb MS en ik slik daarvoor geen enkel mdeicijn. Als het me heel slecht gaat, ga ik aan de prednison, een kuur van 1000mg per dag gedurende 3 dagen. Ik doe dat omdat het me helpt: het ontstekingsproces wordt gestopt en ik kan langzaam (zeer langzaam) de berg weer op! Verder geloof ik dat ik mijn lijf goed moet verzorgen en voor mij is dat ook: paroxetine slikken!

Ik ben erachter gekomen dat er in mijn familie meerdere depressieve mensen zijn. Misschien heb ik dat mee gekregen? In ieder geval helpt het mij geweldig en ik ben oh zo blij dat dit middel er is! Hoef ik niet zo zneuwachtig en op van de zenuwen en angsten door het leven te gaan, zoals tantes van me dat wel moesten!

Spanning is funest voor een chronische ziekte als MS. Ik loop gelukkig te wezen in mijn leven, mede dankzij de seroxat!

Voor Lisss10: geef het een kans ! Er zijn ook goede ervaringen!

hallo,

ik zit nu bijna een maand aan het spul en moet zeggen dat ik er niet zo veel last van heb ondervonden... 1ste week een beetje draaierig en wat winderigheid.. maar heb nu alleen nog een droge mond en verders niet veel last..

ik zit tegen depressie aan en had ook vaak een emotie uitbarsting! zo kon ik opeens uren lang huilen om niks.. en daar ga je pas echt aan kapot! ook werd ik heel erg boos/agressief om hele kleine dingen.. daar ben ik nu dus helemaal vanaf! en kan soms zelfs een beetje lachen.. dus voor mij heeft paroxetine "nog" geen problemen veroorzaakt...

Hallo allemaal,

Sinds 2003 gebruik ik paroxetine, aanvankelijk 20 mg/dag. Het heeft me heel goed geholpen om mijn leven weer op te pakken. Ik kreeg echter steeds meer last van de bijwerkingen, met name van veel te dunne slijmvliezen in het lichaam. Net of mijn lichaam langzamerhand begon te protesteren tegen het spul. Heb heel langzaam en voorzichtig afgebouwd tot 5 mg per dag. Nu gaat het veel beter, heb ook geen zweetaanvallen meer 's nachts. Heb ook nog geen oude klachten weer. Toch durf ik niet helemaal te stoppen met de paroxetine. Zijn er nog meer mensen die maar een minieme hoeveelheid gebruiken?
Zou graag eens van gedachten wisselen.

groet,

Annadine

Zelf heb ik 13 jaar lang seroxat (paroxetine) gebruikt en ik wou dat ik er nooit aan begonnen was. Heb enkele mislukte afkickpogingen achter de rug waarin ik alle hiervoor genoemde ontwenningsverschijnselen kreeg zoals extreme duizeligheid, emotionele labiliteit, huilbuien, paniekaanvallen (die ik nooit van mijn leven gehad had), hypersensibiliteit, extreme onzekerheid, een piekerstoornis en nog wat andere klachten die niet direct met afkicken te maken hadden maar wel met een soort persoonlijkheidsverandering die ik meen te hebben ondergaan na langdurig gebruik van deze drug. Verder heb ik concentratieproblemen en geheugenverlies. Op een gegeven moment wilde mijn huisarts mij cymbalta voorschrijven die niet alleen de serotonine huishuiding in de war schopt maar ook de dopamine huishouding en ze weten zelf niet wat nog meer. Ik nam dit een maand maar ging toen toch maar weer over op paroxetine. Nu ben ik gelukkig ongeveer 1.5 jaar clean maar het lijkt alsof ik opnieuw moet leren leven, alles wat vroeger vanzelfsprekend was is veranderd en ik wou dat ik er nooit aan was begonnen. Ik ging met wat vage licht depressieve en sociaal-faalangstige klachten naar de huisarts en hij schreef me dat voor. Ik was altijd anti-medicatie en zocht ook elk medicijn op in het boek Medicijnen van Ivan Wolffers voordat ik het slikte. Ik nam zelfs zelfden aspirine. Hoe heb ik in godsnaam zulk een zware drug kunnen nemen zonder goed de gevolgen in te schatten? En hoe kan een huisarts, waar je toch op vertrouwt, je met zulk een gemak zulke zware medicijnen voorschrijven? Na enkele maanden wilde ik al stoppen maar zijn advies was om het toch nog een hele tijd te nemen! Wederom vertrouwde ik hem. Toen ik na een jaar de eerste afkickpoging ondernam ging het al mis. Na enkele jaren opnieuw, ging weer mis, weer enkele jaren later weer mislukt. Tot vorig jaar dus, pfff wat ben ik blij dat ik er vanaf ben, ondanks dat ik me een ander mens voel, maar dit is wat ik ben en geen verdoofde zombie meer die zich nergens meer iets van aantrekt.
Ik kan me best voorstellen dat men bij zware klinische depressies medicijnen voorschrijft en dat dit dan op dat moment wellicht ook de beste remedie kan zijn maar het gemak waarmee bij lichte klachten van depressie of tegenwoordig ook bij overspannenheid en burn-out, dit soort zware middelen ingezet worden vind ik zeer verwerpelijk. Het boek "de depressie epidemie" van Trudy Dehue kan ik iedereen zeer aanraden.

Sorry voor het lange verhaal maar het wordt tijd dat mensen hun ogen openen voor de ellendie die de gemakzuchtige houding waarmee anti-depressiva voorgeschreven worden, veroorzaakt.

Ik heb niet alles gelezen, maar ik heb wel herkenning gezien. Vooral bij degene in 2009 waar MS werd "vastgesteld". Ik heb namelijk twee MRI-scans gehad omdat de arts dacht dat ik MS had.

Sinds vorig jaar december slikte ik voor de tweede keer binnen drie jaar Paroxetine. Ik was neerslachtig en ik kreeg van de huisarts het middel gewoon weer voorgeschreven. De aanloopperiode ben ik rustig aan gaan opbouwen. Van 5 mg naar 20 mg, dit omdat ik de eerste keer dat ik het gebruikte in 2008 hier heel erg ziek van ben geworden. Deze aanloopperiode ging alles goed. Ik voelde me al snel weer fijn en maakte mij nergens meer druk om, want dat is namelijk mijn probleem. Ik pieker nogal veel.

Alles ging prima totdat ik afgelopen voorjaar ben begonnen met hardlopen, toen begonnen de problemen. Ik kreeg last van stroomstootjes in mijn hoofd, iets wat ik herkende van de tijd dat ik aan het afbouwen was tijdens het allereerste gebruik van de medicatie. Maar op dit moment was ik helemaal niet aan het afbouwen. Ik vond het heel raar, het was net alsof mijn lichaam bijna naar meer paroxetine vroeg. Uiteindelijk kwam ik bij de huisarts terecht omdat ik helemaal niet goed meer functioneerde, inmiddels was ik gestopt met hardlopen en ben ik gaan wandelen, maar zelfs dat was een crime. Ik was continue duizelig en kon mijn ogen en hoofd niet normaal draaien/bewegen zonder dat ik last van de stroom door mijn hoofd. Ik kon ook niet meer goed werken. Ik kreeg fysiotherapie voorgeschreven, nadat mijn bloed was gecontroleerd op vitamine B12. Dit was prima in orde. De fysiotherapeut vermoedde dat mijn spieren, mijn zenuwen blokkeerden en ik kreeg massage en oefeningen. Maar dit werkte allemaal niet.

Ik begon te vermoeden dat mijn klachten bijwerkingen waren van de medicatie, maar dit uitte ik niet bij de dokter. Ik wilde eigenlijk eerst zelf uitsluiten dat het toch niet iets anders was. Ik werd doorgestuurd naar een neuroloog. Ook daar verzweeg ik mijn medicijngebruik, ik wilde namelijk niet direct in een hokje geplaatst worden dat het misschien wel aan de medicijnen lag. Inmiddels was ik wel aan het afbouwen, omdat ik mij gewoon goed voelde en ik ook nog eens wilde weten of het echt door de paroxetine kwam. Ik kreeg eerst een MRI-scan van mijn nek en dat zag er prima uit. Daarna kreeg ik nogmaals een MRI-scan, ditmaal van mijn hersenen omdat mijn klachten leken op die van MS. Ik had dus de stroomstootjes, maar ook slecht zicht, urineverlies en spiertrekkingen. Ik raakte zelfs in de ziektewet omdat ik totaal niet meer kon functioneren. Fietsen, wandelen, werken...alles was een uitputtingsslag. Uit de MRI-scan kwamen geen bijzonderheden, gelukkig! De neuroloog vermoedde dat ik geveld was door een langdurig virus dat op mijn zenuwstelsel doorwerkte. Inmiddels had ik binnen drie maanden de medicatie afgebouwd en twee weken na het laatste pilletje van 5 mg waren mijn klachten als sneeuw voor de zon verdwenen. En dat vind ik wel het melden waard.

Helaas is het weer december en ik voel me weer niet helemaal happy, maar ik vertik het om die troep nogmaals tot mij te nemen. Ik weet bijna 100% zeker dat de klachten door de Paroxetine kwamen, omdat het nu helemaal over is. Een virus is ook nooit aangetoond in mijn bloed. Ik heb echt in spanning gezeten, als jonge moeder. Ik was er zelf bijna van overtuigd dat ik MS had. Maar nu weet ik beter. Ik ga binnenkort op zoek naar een andere oplossing voor mijn klachten, in de vorm van homeopatische middelen.

Groetjes Miek

Inmiddels heb ik wel alles gelezen. Ik ben zeker van mening dat je lichaam vraagt om het medicijn en dus vind ik het verslavend. Door het hardlopen is het begonnen bij mij toen ik nog 20 mg slikte. Toen is mijn lichaam volgens mij naar meer gaan vragen. Nu slik ik al bijna twee maanden niets meer en kan ik gewoon weer hardlopen zonder stroomstoten in mijn kop.

Hoi Mieke, je schrijft dat het december is en je je niet helemaal happy voelt. Zou dat voor jou een reden zijn om deze zware middelen te gebruiken? Is het misschien volkomen normaal dat sommige mensen zich niet altijd helemaal happy voelen? Niet helemaal happy is iets anders dan een zware klinische depressie waar naar mijn mening die middelen eigenlijk voor bedoeld zijn als niets anders op zo'n moment helpt. Ik ben er ook ooit aan begonnen omdat ik me niet helemaal happy voelde en heb er spijt van als haar op mijn hoofd dat ik er ooit mee begonnen ben.

Hoi Nicolaz, ik schreef dat omdat ik het niet zo op wilde blazen. Nee natuurlijk voelde ik me niet alleen niet happy, ik voelde me helemaal niet goed. Ik voelde mij doodongelukkig, piekerde veel, begon zelfs te tellen en het alfabet op te noemen in gedachten om het gepieker stil te leggen. Ik was bang om naar buiten te gaan en als ik aan bepaalde mensen dacht waar ik nerveus van werd, begon ik te trillen en werd ik bang. Zelfs op vakantie durfde ik mijn tent niet meer uit en wilde ik naar huis, omdat ik bang was van de mensen die op ons veldje stonden, omdat ze onaardig deden. Dus ik schreef het misschien wat luchtig, maar dat moet je dus niet letterlijk nemen.

Nu voel ik dat ik weer terug glijd in mijn oude gedrag en dat wil ik niet meer meemaken. Dit komt ook mede doordat mijn man door bedrijfseconomische redenen is ontslagen. Ik gebruik nu sinds vandaag St. Janskruid, omdat ik nooit meer die enge medicijnen wil gebruiken. En ik ben mijzelf elke keer weer aan het oppeppen.

Snappie?

Hoi Miekie

Ik herken veel in jouw verhaal.... Niet het feit dat ik dacht MS te hebben, maar wel het gestopt zijn met een antidepressivum (nu 5 maanden gestopt) en nu toch weer terugkeren in het oude gedrag. Je schrijft dat je nu sint janskruid slikt. Heb je dit op advies van een natuurarts of homeopaat genomen? Een stuk begeleiding is misschien wel zo prettig.

Ik ben 2 maanden terug naar een homeopaat gegaan, maar de druppels die ik van haar kreeg verergerden mijn klachten echter zodanig dat het niet leefbaar was, dus ik ben daar nu mee gestopt.

Ik heb nog niet zulke 'heftige' klachten als jij beschrijft, maar af en toe heb ik wel weer last van intense somberheid, zonder dat er daadwerkelijk een aanleiding voor is. Gelukkig heb ik ook nog goede dagen en lichtpuntjes, dus daar houd ik mij maar aan vast. Ik denk ook dat het nog lang kan duren voordat je lichaam is hersteld van het jarenlang slikken van medicijnen (in mijn geval 11 jaar). Nog even geduld hebben, tenzij het natuurlijk niet meer leefbaar is.

Sterkte ermee Miekie!

Groetjes
Miekje

Hee Miekje, wat leuk...een naamgenootje.

Nu is het niet zo dat ik als een zombie leef hoor, ik geniet evengoed intens van alle dingen om mij heen. Maar ik ben zo onzeker, terwijl niemand het aan mij ziet. En dat hoeft ook niet hoor, wil niet zielig gevonden worden. Maar vooral het gedrag van dominante mensen hakt op mij in, kan daar niet tegen.

Ik gebruik nu twee weken Sint Janskruid op eigen initiatief en ik voel me best goed. Mijn man is wegens bedrijfseconomische reden ontslagen en toch kan ik er redelijk genoeg mee omgaan en dat verbaast me.
Ik ga hier in ieder geval nog even lekker mee door. Ik wil niet dat mijn leven verknald wordt door "andere" mensen.

Groetjes Miek

Nou, daar heb ik dus ook veel last van, van dominante mensen. Ik vind het heel bijzonder te merken dat ik nooit moeite heb gehad met een bepaalde collega die overal haar mening over klaar heeft en zich met alles en iedereen bemoeit. Maar sinds ik gestopt ben met de Efexor ben ik daar overgevoelig voor. Vaak bedenk ik mij achteraf pas wat ik had willen zeggen, maar dan is het vaak te laat omdat het dan uit zijn verband gerukt zou zijn. Intussen zit ik dan wel met de spanningen en soms zelfs een woedegevoel naar die collega toe.

Ik hoop voor je dat de sint janskruid aanslaat! Ik heb dit ook geslikt voordat ik aan de antidepressiva begon. Het hielp helaas maar voor de 'helft'. De depressie was toen te erg om met een kruid aangepakt te worden (alhoewel ik diverse fora ook weer lees dat ook sint janskuirdin een fabriek met chemische toevoegingen wordt vervaardigd....).

Hai allemaal,

Beste mensen, kijk alsjeblieft uit met st. janskruid. Het is bekend dat het voor veel mensen werkt maar je mag het niet samen nemen met anticonceptie en met veel bloeddruk verlagers.

Dat staat niet altijd op de bijsluiter. Als je het voorgeschreven krijgt staat het er vaak wel op, want dan is het een geregistreerd middel maar als je het gewoon als supplement koopt bij de kruidvat staat het er vaak niet op want dan is het een supplement.

Ik zeg natuurlijk niet dat niemand het mag nemen, maar laat je arts weten dat je het neemt. Je zult niet de eerste zijn waarbij de werking van bloeddruk verlagers niet meer werkt, of die opeens toch zwanger is omdat je op eigen houtje st. janskruid bent gaat slikken.

groetjes

Isabel

Bij onze DA drogist werd het keurig netjes vermeld. Nu slik ik geen bloeddrukverlagers en ik gebruik geen anticonceptie. Dus voor mij geen problemen.
Evengoed bedankt voor de tip...

Dankzij Paroxetine kan ik een prima leven leiden.
Ruim 10 jaar gebruik ik dit medicijn.

Vorige week kreeg ik Paroxetine van Sandoz, nadat ik deze nu enkele dagen gebruik, merk ik dat ik weer angstig en onrustig word, volgens de apotheker was dit medicijn precies hetzelfde.

Wie heeft hier ervaringen mee?

Sint Janskruid is niet aan te raden. Veel mensen vinden dit een aantrekkelijk middel omdat het "natuurlijk" is en daarom goed zou zijn. Niet goed vanwege de bijwerkingen, maar ook om een andere reden. Omdat het een natuurproduct is, is het gehalte aan werkzame stof(fen) sterk verschillend per preparaat. Dit leidt in de praktijk tot een variabele dosering. En dat terwijl een precieze en vaste dosering voor geneesmiddelen nu juist zo belangrijk is. In vergelijking met Paroxetine: de ene dag een half tabletje, de volgende dag anderhalf, de dag daarop een hele....

De verschillen in werkzame stof per preparaat kunnen zeer groot zijn.

Zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Jansk ... ch_gebruik