Radar

Kun je er echt karakterveranderingen van krijgen?
Ik heb het vanmorgen voorgeschreven gekregen ivm een depressie, maar ik ben nu al bang om te beginnen....

Hoi,

Ik ben zelf al 2 en half manden bezig met efexor. Ik was onzetend depressief en volgens psechiyater moet ik 2 jaar sliken.
Maar ik ben nu al zat van diet middel. Want ik ben niet meer mij zelf. Ik heb geen gevoel voor sex, ik heb geen gevoel voor liefde aan mij man. En als ik heb nieks om te doen wordt ik gek. Somber gevoel bij mij is niet helemaal verdwenen. Smiddags mijn stemming is wel goed maar savonds word ik zo somber dat ik geen zien hebt om het leven soms. Ik heb geen eetlust, ik weet het niet hoe zijn jullie allemaal aangekomen of eten jullie andersom te veel door efexor?
Ik zal het eigenlijk zeggen dat alle antie-depressieva is gewoon drucs. En als je gewoon zonder kan leven alstublieft niet innemen. Want ik ben nu al bang dat ik nooit van mijn depressie af zullen komen.
Ik ben ook 2 jaar bijna getrouwd en door die alle mij klachten en medicijnen kan ik geen kientje laten op wereld zetten. Want ik ben bang dat het ook voor mijn zwangerschap en kiend slecht zou het zijn. Dusss ik weet het helemaaaal niet wat moet ik doen.....

Niemand kan een karakterverandering krijgen van medicijnen. Hoe kan dat mogelijk zijn? iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen ik en niemand kan dat veranderen alleen jij zelf. daarom kan dit medicijn je ook nooit genezen, het helpt alleen om je emoties te temperen. wat vroeger heel heftig was wordt nu afgevlakt.
en wat het aankomen betreft: ik ben zelf ook wat kilo's aangekomen maar dat komt omdat ik beter in mijn vel zit en erg geniet van eten. ieder pondje gaat door t mondje..

mensen die denken dat dit medicijn je verandert moeten eens goed naar hun eigen wensen kijken. is het niet misschien een reden om het medicijn de schuld te geven van wat je al die tijd al werkelijk voelde?

Ik slik het medicijn sinds kort. Vooral last van slaapproblemen. Na een paar uur wakker worden, en dan slecht meer in slaap kunnen komen.

Is die uitzending uit 2002 van RADAR over antidepressiva nog ergens terug te kijken?

..

Bedankt! Interessant (en een beetje eng)

7 jaar geleden was ik onder behandeling van een therapeut i.v.m mijn eeuwige gepieker. Na bezoek van mijn therapeut aan een bijeenkomst waar efexor werd gepromoot door de fabrikant, wist hij opeens dat ik efexor moest gaan slikken. Geen beter middel dan dat, van verslaving kon geen sprake zijn, ik kon er zo mee ophouden. Hij zei wel dat ik het mijn hele leven zou moeten slikken. Ik nam capsules van dagelijks 75 mg. slow release. Het wennen aan het medicijn was geen pretje. Daarna voelde mijn leven heel evenwichtig aan. Eindelijk rust. Helaas werd mijn rust ernstig verstoord, toen ik er na een oogveldonderzoek achter kwam dat kleine stukjes van mijn gezichtsveld aan het verdwijnen waren. Na gespeur op internet bleek dat efexor het gezichtsvermogen kan aantasten. Mijn beslissing was gauw gemaakt. Afbouwen met die handel. Voor de therapeut zat het werk er 7 jaar geleden al op, dus die had ik niet meer. Mijn huisarts schreef mij de halve hoeveelheid efexor voor. Ik merkte geen verschil. Na een aantal maanden ben ik op eigen initiatief verleden week helemaal gestopt met innemen. Over wat er toen gebeurde maakte ik mij pas goed zorgen. In mijn hoofd leken er steeds ballonnetjes te knappen, ik voelde mij vaak licht in het hoofd.Sliep slecht en droomde afschuwelijk. Ik ben erg bang voor de schade die efexor in mijn lijf heeft aangericht. Het zal niet gemakkelijk zijn zonder efexor te leven, want het gepieker is inmiddels weer begonnen, maar ik laat mij toch in ruil voor gemoedsrust niet vergiftigen.
Had dit forum 7 jaar geleden maar bestaan, dan was ik er nooit aan begonnen.
Wat ik nog niet begrijp is wat er vanbinnen in je lijf gebeurt wanneer je gestopt bent.
Mocht iemand het weten, dan zou ik dat heel graag lezen
Eeva

Ik gebruik nu 2 maanden efexor 75mg en eerlijk gezegd vind ik het maar niks. Ik voel niks meer en slaap heel erg onrustig.
Vaak koude rillingen en heb uitslag op mijn been.

Ik heb besloten te stoppen om te kijken wat dit met mij doet. Ik doe dit vrij abrupt omdat ik capsules heb van efexor die ik niet doormidden kan doen. Ik neem de ontwenningsverschijnselen op de koop toe. Want dit voelt echt niet goed. Ik wil baas zijn over mijn eigen lichaam

Ben nu ongeveer vijf maanden geleden begonnen met het slikken van efexor ivm een lichte angststoornis. Moet zeggen dat ik er vreselijk blij mee ben! Had ik maar jaren eerder geweten dat er zoiets bestaat! In het begin inderdaad last van bijwerkingen, die niet prettig waren maar daar heb ik nu nu geen last meer van.
Ik voel me erg goed en kan eindelijk weer verder met 'gewoon' leven... Bij mij dus niets wat op vervlakking lijkt, alle emoties zijn in tact gebleven. Het duurt hooguit iets langer voor ik klaarkom, maar voordat ik efexor slikte was dat ook lastig omdat ik me nooit echt kon ontspannen. Heft elkaar dus prima op zeg maar...
Het is volgens mij met vrijwel alle medicijnen zo dat mensen er verschillend op reageren, daarnaast ben ik ervan overtuigd dat je goed begeleid moet worden. Een huisarts heeft naar mijn idee te weinig inzicht in dit soort zaken, vandaar ook dat ik naar een psychiater ben gegaan voor begeleiding. Die heeft er tenslotte voor doorgeleerd nietwaar?
Moet wel zeggen dat ik in verband met depressies al flink wat therapie heb gehad, wat overigens ook tot goede resultaten leidde. Uiteindelijk bleek dus dat ik lichamelijk toch ook nèt even wat extra's nodig had om me echt goed te voelen. Volgens mijn psych kan ik na ongeveer een jaar proberen af te bouwen, er bestaat een kans dat mijn lichaam dan zelf doet wat nu de efexor voor mij regelt. Dat zou uiteraard mooi zijn, maar zo niet ga ik met alle plezier door met slikken!

Ik heb al meer dan 7 jaar repeterende a-typische depressies. Na een tijd Prozac heb ik een jaar Parnate geslikt (prima spul alleen werd ik erg ongelukkig van het enorm strenge tyramine-beperkte dieet wat je erbij moet aanhouden) en na 1,5 jaar zonder pillen nu Efexor.

Ik ben gestart op de dosis 75mg en na 4 weken is dit verhoogd naar 150mg (en volgens de psychiater zou ik met mijn voorgeschiedenis naar de maximum dosering van 375 moeten)

Bij de 75mg had ik, behalve zweten en droge mond, weinig last.
Na de verhoging is het mis gegaan, uitslag, jeuk, niet slapen, enge gedachten en erg depressief. Mijn psychiater hoorde van de enorme bulten,vlekken en jeuk in ik mag nu meteen in 3 dagen stoppen. (Ik heb nu 3 weken 150 gebruikt)

Heeft iemand ervaring met de te verwachten ontwenningsverschijnselen?

Groetjes,
Zadinia

Vandaag werd me eindelijk verteld wat er mis met me was. Manisch depressief. Het is nog maar een vermoeden. Ik heb 30 jaar zonder medicijnen gekunt. en voel me nu voor het eerst echt gelukkig.. ik wil dit blijven.. echt blijven voelen en weten wie ik ben. kan iemand me vertellen uit eigen ervaring wat het beste voor me is? rust reinheid regelmaat zou moeten werken. met een beetje begeleiding en een maand of 4 wonen op aruba per jaar om de donkere dagen door te komen. een i-pod om me te concentreren en iemand die mijn geld beheerd om me niet meer te laten uitgeven dan ik heb..

Ik hoop graag een reactie van iemand te ontvangen.. Ik zie nu alleen de positieve kanten van het bijzonder zijn... maar welke weg staat me te wachten?

Ik wil echt blijven.. puur blijven.. zijn wie ik nu ben? is dat mogelijk?

Dit is mijn 2de dag dat ik het ga slikken wat ik gisteren voelde nadat ik het voor het eerst had geslikt is dat ik me rot en suf begon te voelen helemaal vol voelde ik me verder als ik iets at smaakte het; en zoet en zoutig koffie kreeg ik ook niet op droge mond en verder voelde ik me plotseling erg moe ik ging zwevend naar mijn slaapkamer net of ik droomde alhoewel ik me erg slaperig vond kon ik niet slapen ik sliep om half elf en zat 4 uur te rollen in bed ik had wel zeer kort geslapen tussendoor het laatst toen ik naar de klok keek was het 03.15 en werd wakker om 06.25 maar der zat een verschil al hoewel ik weinig geslapen had voelde ik me prima ik heb verder wel heel suf gevoeld nu twijfel ik of ik wel een tweede pil moet nemen...

Wat een horrorverhalen.

Ik ben op mijn 15e begonnen met het slikken van efexor, nu 5 jaar geleden. Ik was toentertijd redelijk depressief. Heb ook een tijdje in therapie gezeten, maar dat haalde geen donder uit. Ben daar toen maar gewoon mee gestopt, omdat het na een tijdje (na een gigantische terugslag; het bleek een half jaar later uit onderzoek dat het op jongeren onder de 18 juist een averechts effect kan hebben) toch een stuk beter ging met efexor (XR 75 mg).

Vanwege allerlei ellendige dingen die op mijn pad kwamen (o.a. moeder overleden) ben ik het langer dan gepland blijven gebruiken. Een half jaar geleden ben ik overgestapt op 37,5 mg. Dat ging eigenlijk zonder problemen (3 dagen dat bizarre duizelachtige gevoel in m'n hoofd, daarna niks meer). Ik ben van plan deze zomer een weekje uit te trekken om in alle rust volledig te stoppen.

Van karakterverandering heb ik niet veel gemerkt, behalve dat het depressieve gevoel verminderde (hetgeen mij ook de bedoeling lijkt van de pillen!). Verder heb ik natuurlijk nog wel baaldagen, maar ook veel 'normale dagen', en ook heel vrolijke dagen. Mijn gedrag is ook niet veranderd volgens mijn naaste familie die het hele proces op de voet hebben kunnen volgen.

Het enige wat ik zou kunnen zeggen is dat ik aangekomen ben, maar dat kan er net zo goed aan liggen dat ik van lekker eten (en snoepen!)hou en niet zo sportief ben - je moet niet alles op medicijnen gooien natuurlijk

Ik wens iedereen die het gebruikt heel veel sterkte!

Hallo,

Ik wil even in het algemeen reageren op berichten over Efexor (XR); ik heb het middel bijna 1 jaar gebruikt (75 mg p dag), heb me er bij perioden wel goed bij gevoeld (evenwichtiger dan met Prozac), ben wel wat kilootjes aangekomen, en nu sinds 3 weken (in overleg met psychiater) gestopt...en ik voel me RAAR; alsof er elektrische stroompjes door mijn hoofd en lijf lopen (vreemde sensatie!) en ook ben ik af en toe op het manische af! alsof mijn serotoninespiegel nu ineens omhoog schiet! (terwijl ik het middel dus al 3 weken niet meer slik)...ook "hitte-aanvallen"(hitte in mijn hoofd...); heel vervelend allemaal; ik weet wél:dit zijn uiteindelijk ZULKE onnatuurlijke stofjes, dat ik niet gauw weer zal beginnen met zo'n middel met zo'n intrigerende naam! Efexor? Nooit meer!
Ton.

hallo allemaal.
ik heb last soms van paniekaanvallen (hartkloppingen benauwd duizelig) de ene keer erger en de andere keer voel ik me gewoon heel goed.
nu de laaste dagen heb ik erg last van huilbuien en hartkloppingen en benauwd.
Ik ben nu bang dat de paniek niet meer weggaat dus schreef de dokter efexor voor.
maar ja ik kijk natuurlijk ook op internet en kom op deze form nu durf ik gewoon het niet meer in te nemen.
eerste twee weken word het erger je word misselijk duizelig en bla bla.
ik ben nu gewoon heel bang om het in te nemen.
nu heb ik angst voor de pillen
ik weet het nu echt niet meer wat ik moet doen
graag commetaar advies

..

en ik heb ook thuis twee kinderen van 10 maanden en 3 jaar is het dan wel zo verstandig

ik weet dat er ook mensen zijn die het positief ervaren maar ja je kijkt en leest altijd het negatieve en dan word je bang.
dan ga je nadenken wil ik dat wel. ik weet ook dat ik het zelf moet doen en beslissen.
maar toch bedankt voor je reactie

Ik gebruik AD gedurende 7 jaar, eerst Zoloft, die waren wat soft, daarna Efexor 4 jaar gebruikt. Eerst opbouwen 75mg daarna lange tijd op 150 mg gezeten. Vorig jaar 37.5mg geminderd. Na een jaar weer 37.5mg geminderd. Nu zit ik op 75mg. en het gaat goed. Doe het in een rustige relaxte periode wanneer je je goed voelt. in overleg met de huisarts om de dag gedaan 37.5mg eraf, na 2 weken alleen 75mg. Misschien over een jaar halveer ik weer. Zoek veel afleiding, bewegen,lopen of fietsen, veel water drinken. Af en toe ben je wel wat licht, duizelig in je hoofd. Zorg dat je niet te veel prikkels of onrust hebt als je kunt. Regelmaat is ook belangrijk. Eet gezond. Ik was niet erg veel aangekomen, gedurende deze jaren. ong. 6 kilo, wat natuurlijk niet vd AD hoeft te zijn. Met Sonja Bakker heel langzaam weer 7 kilo eraf.
De medicijnen hebben me geholpen op de been te blijven en toch mijn werk kunnen doen. Het is vaak een proces van jaren hoe je met depressie kunt leren omgaan en leert herkennen en ingrijpen. En soms moet je dan van 2 "slechte" dingen voor jezelf de beste kiezen.

ik ben zo bang voor de eerst bijwerkingen het kan eerst erger worden
maar dat zou de bedoeling toch niet moeten zijn.
ik ben nu elkedag al misselijk niet lekker in mijn vel hartkloppingen (hoe erger kan het worden)
ben bang als ik het ga slikken dat ik helemaal in paniek raak
ik vind de keus toch heel moelijk maar heb besloten maar eerst zelf te doen en met accenpunctuur.
moeilijk moellijk