Radar

1. [X] c.s. hebben in hun laatste akte verklaard dat de Belastingdienst heeft geweigerd aan hen biljetten van een proces te verstrekken. Dexia heeft aangevoerd dat uit de door [X] c.s. overgelegde gegevens niet kan worden opgemaakt wat het vermogen was ten tijde van het aangaan van de leaseovereekomsten. De kantonrechter is van oordeel dat voldoende is komen vast te staan omtrent de financiële situatie van [X] c.s. om een beslissing te nemen en acht het niet redelijk en billijk om de afwezigheid van de biljetten van een proces aan [X] c.s. toe te rekenen. Zoals nader is toegelicht in het vonnis van 27 april 2007 onderscheidt de kantonrechter voor de toerekening van het nadeel aan ieder van partijen in het hiervoor genoemde kader een aantal categorieën van afnemers. Mede gelet op de hoogte van de totale leasesommen is er geen reden om aan te nemen dat [X] c.s., ten tijde van het aangaan van de leaseovereenkomsten, over een zodanig vermogen beschikten dat dit van invloed zou zijn op de categorie indeling.

2. Nu de leaseovereenkomsten 1 tot en met 5 binnen een periode van eenjaar zijn gesloten ziet de kantonrechter hierin aanleiding de leasesommen van deze overeenkomsten, ter bepaling van de categorie die voor [X] c.s. van toepassing is, bij elkaar op te tellen. Op basis van de leasesommen en het inkomen van [X] c.s. in 1997, zoals vermeld in respectievelijk 1.2. en 1.4. van het in deze zaak gewezen tussenvonnis van 30 januari 2008, is voor de leaseovereenkomsten 1 tot en met 5 categorie 2 van toepassing, nu het inkomen lager is dan tweederde van de leasesommen.
De leaseovereenkomsten 6 en 7 zijn tevens kort na elkaar afgesloten. De som van de leasesommen 1 tot en met 7 in verhouding tot het inkomen over 1999 leidt voor de leaseovereenkomsten 6 en 7 eveneens tot toepassing van categorie 2.
Ook de leaseovereenkomsten 8 tot en met 11 zijn binnen eenjaar gesloten zodat deze worden opgeteld ter bepaling van de categorie indeling. Gelet op de hoogte van alle in geding zijnde leasesommen tezamen en het inkomen in 2000 is voor de overeenkomsten 8 tot en met 11 categorie 2 van toepassing. Dit betekent dat naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid 60 % van het nadeel voortvloeiende uit de leaseovereenkomsten 1 tot en met 11 voor rekening van Dexia dient te komen en het resterend percentage voor rekening van [X] c.s.. Bij de vaststelling van dit percentage is tevens rekening gehouden met het fiscaal voordeel en de te verrekenen dividendbelasting.

4.10. In de arresten van het gerechtshof te Amsterdam van 1 maart 2007 (LJN AZ9722),16 augustus 2007 (LJN BB 1855) en 15 november 2007 (LJN BB7971) alsmede in het arrest van het gerechtshof te Arnhem van 1 april 2008 (LJN BC9484), ziet de kantonrechter onvoldoende aanleiding anders te oordelen dan zij tot nu toe heeft gedaan.

De lening maakt een onlosmakelijk onderdeel uit van het door Dexia aangeboden product. Indien de overeenkomst niet tot stand zou zijn gekomen, zou de deelnemer dus ook het onderdeel daarvan dat uit de rentedragende lening bestaat niet zijn aangegaan.
De zorgplicht ziet mede op het in niet mis te verstane bewoordingen waarschuwen voor de mogelijkheid dat de over de lening te betalen rente met de opbrengst van de belegging niet zal worden terugverdiend en dus verloren zal gaan,…..

Hieruit volgt dat de kantonrechter blijft bij haar oordeel dat de rente in beginsel als nadelig gevolg van het aan Dexia verweten handelen in aanmerking dient te worden genomen bij de vaststelling van het totale nadeel. Bevestiging van dit oordeel vindt de kantonrechter in de uitspraak van de Commissie van Beroep DSI van 27 januari 2005 en in het arrest van het gerechtshof te Amsterdam van 24 mei 2007 (LJN BA5684).

Nu Dexia stelt dat het vernietigingsrecht van artikel 1:89 BW verjaard is, ligt de bewijslast daarvan bij Dexia. De stelling van Dexia dat er in de Nederlandse gezinsverhoudingen van uitgegaan mag worden dat de echtgenoot er steeds van op de hoogte is wanneer de partner investeringen als de onderhavige doet, moge in veel gevallen juist zijn maar is onvoldoende om deze bekendheid ook aan te nemen in gevallen waarin die bekendheid gemotiveerd wordt betwist. Aan deze eis van gemotiveerde betwisting hebben eisende partij en [Y] voldaan, doordat zij hebben gesteld en ter comparitie hebben uitgezet dat zij een andere rolverdeling kennen dan gebruikelijk in Nederlandse gezinnen, en dat eisende partij alle financiële zaken regelde, terwijl [Y] daarop geen enkel zicht had.

4.6. In dit licht heeft Dexia haar stelling dat [Y] leaseovereenkomst I na het verstrijken van de verjaringstermijn heeft vernietigd, onvoldoende met feiten onderbouwd, zodat die stelling gepasseerd dient te worden en er geen aanleiding is Dexia ter zake tot bewijs toe te laten. Er moet derhalve van worden uitgegaan dat [Y] ook leaseovereenkomst I tijdig heeft vernietigd. Nu sprake is van een rechtsgeldige vernietiging dienen ook alle betalingen van eisende partij aan Dexia ter zake van deze leaseovereenkomst te worden gerestitueerd,…..

5.1. De verjaring waar het hier om gaat is geregeld in artikel 3: 52 lid 1 sub d BW. Dit artikellid bepaalt dat rechtsvorderingen tot vernietiging van een rechtshandeling verjaren drie jaren nadat de bevoegdheid om deze vernietigingsgrond in te roepen, aan degene aan wie deze bevoegdheid toekomt, ten dienste is komen te staan. Noch in deze bepaling zelf, noch in de bijbehorende parlementaire geschiedenis is aanknoping te vinden voor de opvatting van Aegon dat in het onderhavige geval de verjaringstermijn begint te lopen op het moment van het aangaan van de overeenkomst. Blijkens de parlementaire geschiedenis is de hoofdgedachte dat de verjaring niet behoort te kunnen gaan lopen voordat degene die tot vernietiging bevoegd is, werkelijk over deze bevoegdheid beschikt. Naar het oordeel van de kantonrechter betekent dit in het onderhavige geval dat de verjaringstermijn is gaan lopen op het moment dat wist of kon weten dat er door zijn echtgenoot een vernietigbare rechtshandeling was verricht.

4.7.2. Als wordt uitgegaan van de dagvaarding in eerste aanleg als moment waarop [naam 1] op de hoogte raakte van de door [appellant] met Dexia gesloten overeenkomst, dan heeft zij - gelet op artikel 3:52 BW lid 1 aanhef en onder d - tijdig de vernietigingsgrond ingeroepen.
De vernietigingsgrond is [naam 1] dan immers pas ten dienste komen te staan toen zij op de hoogte raakte van de overeenkomst door de dagvaarding, en door Dexia is niet betwist dat tussen de datum van betekening van de dagvaarding in eerste aanleg en de ontvangst door haar van de brief van 15 augustus 2006 minder dan drie jaar is verstreken.

Bij elk uitstel volgt rekening advocaat
TRAGE RECHTBANK STROP VOOR EISER

door Gijsbert Termaat en Tjerk de Vries

De Telegraaf 28 augustus 2008

AMSTERDAM, donderdag
Slachtoffers die een dader voor de rechter willen slepen of winkeliers die een dief willen aanklagen, moeten geregeld diep in de buidel tasten omdat de rechtbank de zaak voortdurend uitstelt.
De druk op de rechtbank is de laatste jaren fors toegenomen en dat leidt ertoe dat rechtszaken geregeld op de lange baan worden geschoven.
De advocaten die hun cliënten daarvan, door middel van een telefoontje of e-mail, op de hoogte stellen, rekenen hier een gedeelte van hun uurtarief voor.
De Amsterdamse ondernemer Henk Grifhorst wacht bijvoorbeeld al maandenlang op een vonnis van de rechtbank. Talloze malen heeft hij via zijn advocaat van de rechter te horen gekregen dat de zaak niet doorgaat. Kosten per telefoontje of e-mail: 25 euro.

Aanklagen
De laatste rekening die de man kreeg, bedraagt 222,97 euro inclusief btw. En dat is niet de eerste rekening die de ondernemer kreeg. Zijn advocaat, mr. J. Oudendijk, vraagt per mededeling van zes minuten 25 euro. „Dit is al de zoveelste keer”, briest Grifhorst. „Op deze manier wordt iedereen die nog iemand wil aanklagen zwaar gedemotiveerd. Je zal het een volgende keer wel uit je hoofd laten!”
„Mijn cliënt is zeker niet de enige”, laat Oudendijk weten.

„De druk op de rechtbanken is toegenomen. Zaken moeten nu sneller worden afgehandeld en dat redt de rechter lang niet altijd. We wachten al heel lang op het vonnis van de vrouwelijke rechter. Waarom het steeds wordt uitgesteld, weten we niet. Dat kan van alles zijn. Vakantie, zwangerschapsverlof, ziekte. In dit geval gaat het over een civiele rechtbankprocedure waarbij een verplichte procesvertegenwoordiging van toepassing is. En voor de wederpartij geldt dat ook. Dus elk uitstel vanwege de rechtbank kost beide partijen geld.”

Achterstand
„Ik weet dat de gerechtshoven van Amsterdam en Den Haag een verontrustende achterstand hebben. Of het daar iets mee te maken heeft, durf ik niet te zeggen. Maar als iemand door slordigheid van de rechtbank of wederpartij op kosten wordt gejaagd door uitstel van een zaak, raad ik hun aan dat te verhalen”, zegt Willem Bekkers, algemeen deken van de Nederlandse orde van advocaten.
„Voortdurend uitstel van een zaak is ongewenst en als het motief niet redelijk is, moet het worden aangepakt. Overmacht als ziekte is acceptabel, maar als er zaken op de lange baan geschoven worden om tijd te rekken moet men aan de bel trekken”, aldus Bekkers.

© 1996-2008 Uitgeversmaatschappij De Telegraaf B.V., Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.