Radar

Hallo allemaal

Ik heb een vraag, Ik gebruik Paroxetine bijna 2 weken
Ik gebruik het omdat ik angst heb om naar buiten te gaan, eigenlijk niet zo zeer niet buiten durven te komen maar zodra ik buiten ben wil ik zo snel mogelijk weer naar huis en begin dan zweet handen te krijgen en angst begint op te komen

dus heeft mijn huisarts dit voorgeschreven iemand hier ervaring mee
heeft het geholpen zoja na hoeveel weken/maanden graag alles erbij vermelden

Ik dank jullie zeer

Gr karin

ben nu 3 weken clean na 5 jaar gebruik. heb netjes volgens het boekje afgebouwd en dat ging beter dan verwacht. Had al 2 eerdere stoppogingen ondernomen maar deze gestaakt wegens overgevoelig emotioneel en de tweede keer vanwege de misselijkheid.
Heb me in mijn hele leven nog niet zo slecht gevoeld als afgelopen dagen, krijg sterk de neiging weer te gaan beginnen. Ben vreselijk down, zie het allemaal niet meer zitten, bang, agressie aanvallen, huilerig. Gaat dit nog over?

Hoi Casandra

Ik kan je zeggen dat het overgaat, ik was de laatste weken vreselijk en toevallig vandaag voelde ik me weer een klein beetje gewoon, heerlijk gevoel!

groetjes jermen

Hoi karin1984,

Ik ben zelf even oud als jij en heb dit de afgelopen maanden ook meegemaakt. Ik had eerst therapie en daarnaast slik ik paroxetine 20 MG. Het duurt altijd even voordat een antidepressiva werkt...bij de een na een aantal dagen bij de ander na twee weken. Bij mij voelde ik de werking al na dag 2, maar het effect, het verdwijnen van de angst kon ik pas na 2 weken merken. Na 4 weken werkt de paroxetine optimaal maar ik moet zeggen dat je al eerder de werking voelt hoor. Ik mag zeggen dat antidepressiva en therapie mij enorm heeft geholpen. Ik doe alles weer, van boodschappen tot drukke mensenmassa's.

De antidepressiva heeft mijn emoties stabiel gemaakt zodat ik kon werken aan de oorzaken/problemen van mijn angststoornis.

Suc6 ermee!

dank je jermen, Ik moet van mezelf volhouden tot einde van dit jaar en dan een keuze maken, maar het valt echt niet mee

hoi casandra

Even een steuntje in de rug na afbouwen duurt het ongeveer 3 weken voor het uit je bloed is maar 3 maanden tot dat je echt kan zeggen dat het uit je systeem is en je je balans weer gevonden hebt.
Het is vreselijk die tussentijd en ik heb al een paar keer gezegd ik begin weer maar ik voel me als mens gewoon weer mens en ik weer veel afgevallen en tot nu toe blijf ik nog steeds zeggen liever zonder seroxat.
Als het niet gaat dan gaat het niet en dan zal ik het ook zeker weer nemen zo ben ik dan ook wel weer maar tot nu toe nog niet de voordelen wegen nu nog zwaarder als de nadelen.
sterkte jermen

Kijk, zoals leonard het verwoord is eigenlijk de functie van een antidepressiva. Stabiel worden en dan werken aan je valkuilen. En soms zijn die pillen echt nodig, geloof me. Mensen die zeggen dat je het even zonder pillen moet doen wens ik de ernstigste depressie toe om maar even te voelen hoe het is om zo machteloos te zijn.........

Enneh karin....hoe is het nu met je?

Hoi James 86

Dat iemand een middel nodig kan hebben is waar, maar niet om de problemen op te lossen want zolang het lekker gaat als je paroxetine slikt werk je wel aan jezelf maar lang niet zo diep als zonder medicatie je voelt je namelijk best lekker.
Als je dan gaat afbouwen komen de problemen want wat blijkt er is een hele hoop achter gebleven van je probleem waarvoor je paroxetine kreeg en je moet dus keihard aan het werk om het leven weer zonder paroxetine te kunnen leven.
En het gaat erom dat heel veel mensen dit middel voorgeschreven krijgen terwijl ze beter aan hun problemen kunnen werken. Paroxetine is geen wondermiddel waardoor alles in eens verdwijnt het komt keihard terug als je gaat afbouwen en pas dan heb je goeie hulp nodig want als je het alleen moet doen is het bijna niet te doen.
Ik wil di tmiddel niemand afraden maar weeg wel voor jezelf goed af of je dit middel echt nodig hebt

En daar komt inderdaad het verschil tussen een dip en een echte depressie naar voren. Vaak krijgen mensen na een echtscheiding, verlies van baan of ruzie in de familie gelijk seroxat ofzo omdat ze in de put zitten. Vaak gebeurd dit bij huisartsen die veel minder verstand van die pillen hebben dan psychiaters. Naar mijn idee zou het verboden moeten worden dat deze medicatie door een huisarts uitgeschreven kan worden. Een psychiater kijkt inderdaad eerst of je klachten het wel waard zijn om zwaar geschut in te zetten. De meeste psychiaters dan....

Als dit nou eens in acht genomen zou worden zouden er naar mijn idee veel minder negatieve verhalen over AD's zijn.

Precies james, dat is helemaal waar, dit middel moet niet door huisartsen voorgeschreven worden vooral omdat die je ook niet (kunnen) helpen in de afbouw fase, ze gissen maar wat en daardoor hebben veel mensen zoveel problemen met het weer afbouwen. Ik zeg echt niet dat het een rot middel is het heeft mij toen het zo slecht ging er doorheen geholpen maar als je gaat afbouwen ga dan please naar een psychiater of psycholoog als het niet helemaal lukt want dan komen de achterliggende problemen naar boven waardoor je weer zou gaan slikken terwijl dat eigenlijk niet nodig is.
En inderdaad kan een psychiater veel beter bekijken of een middel nodig is en of je kan afbouwen en op welke manier. Een huisarts is een soort poortwachter en heeft geen tijd om zich te verdiepen dus zou hij zo wie zo iemand door moeten sturen die verstand van zaken heeft.
groet jermen

maevers schreef:Ik gebruik al wel 10 jaar paroxetine 20. Heb er altijd baat bij gehad. Nu ik ook met de overgang te maken krijg werkt het echt minder. Heb op internet gezocht en gelezen over een hoge dosering magnesium /taureaat. Wil dit gaan proberen. Heeft iemand daar ervaring mee? Misschien heeft het allemaal wel met hormonen te maken en moet ik daar iets aan gaan doen? Kent iemand deze reaktie op paroxetine icm menopauze...

Hoi maevers,

Ik heb hetzelfde probleem ondervonden! Wat jammer dat ik nu pas je berichtje lees! Ik was ook al 15 jaar aan de paroxetine, toen het niet meer voldoende bleek te werken! Ook ik was met de overgang bezig, (al 3jaar in 2007 bleek later)! Via een omweg kwam ik in 2008 bij de GGZ terecht.Maar nog wilde ze er niet aan dat het puur met de overgang te maken had! Uiteindelijk kreeg ik er Mirtazapine 15mg bij om de stemming te verbeteren en beter te slapen! Ja na 3 jaar tobben was ik wel uitgeput ja! Depressief ben ik nooit geweest. Kreeg de paroxetine voor paniekstoornis met straatvrees. En nu krijg ik alsnog Livial voor de menopauzeklachten. Het heeft dus wel degelijk invloed op je stemming de overgang, en hormonen!

groetjes, Margreet.

Lucas9 schreef:In antwoord op uw reactie het volgende:
Ik heb van een zeer bekwame psychiater na gebruik en onderzoek door hemzelf vernomen dat Sint Janskruis zeker zo goed werkt dan welk ander chemische anti depressief middel.

Het gaat hier om de psychiater/columnist Rene Diekstra die wekenlijks een column voor het Dagblad van het Noorden schrijft.

Met vr. groet,

Lucas.

Beste Lucas,

Rene Diekstra is geen psychiater, maar psycholoog !
Even om verwarring te voorkomen.

Ik ben een moeder van twee jonge kinderen. De oudste is bijna twee en de jongste is net een half jaar. Beide zwangerschappen zijn erg moeilijk verlopen, tot twee keer toe belandde ik in een rolstoel waardoor mijn man moest thuisblijven om voor mij, het huishouden en de laatste keer ook de oudste te zorgen. Ik voelde me waardeloos, een lastpak en erg onzeker. Ook zit ik al twee jaar thuis voor de kinderen, en hoewel ik sociaal niet geïsoleerd was begon het me zuur op te breken.
Ik was bang om alleen thuis te zijn met de kinderen, kon het niet meer bolwerken, het huishouden bleef liggen, de jongste bleek reflux te hebben en krijste dag en nacht, familie woont in het buitenland dus kon niet inspringen. Ik werd er helemaal gek van en het ging van kwaad naar erger.
Tot ik op een dag tegen de baby stond te schreeuwen en me hem in gedachten wat zag aandoen. Toen heb ik aan de alarmbel getrokken en ben ik naar de huisarts gegaan. Na een lang gesprek heeft ze me paroxetine voorgeschreven. Ik was erg bang om er aan te beginnen, ik had immers ook op het internet wat opzoekwerk verricht en wat ik las liet me doodsangsten uitstaan. Ik was bang voor de bijwerkingen, om verslaafd te raken en om mijn klachten erger te maken.
Ik neem het nu vijf weken en ik kan zeggen dat ik me helemaal voor niets zorgen heb gemaakt.
Ik heb twee weken last gehad van bijwerkingen, af en toe misselijkheid en duizeligheid (maar LANG niet zo erg als een prille zwangerschap, dat geef ik je op een blaadje!), droge mond, trillende kaken/tanden en veel geeuwen. Dat geeuwen heb ik nog wel, maar verder heb ik nérgens meer last van. Ik heb géén afgevlakt gevoel, mijn klachten zijn niet verergerd en ik heb geen zelfmoordneigingen (maar die had ik voor de pillen ook al niet). Ik heb al drie weken niet meer gehuild, ik ben weer in staat om minstens de helft van de week zélf eten te koken voor mijn gezin (en dat wil wat zeggen in mijn geval), ik durf weer met de twee kinderen zonder hulp naar buiten komen en ik ben zelfs niet meer gefrustreerd als ik voor de zesde keer 's nachts uit bed moet om de baby te troosten (de andere zes keren was mijn man al opgestaan...).
De relatie met mijn kinderen en man is er nu al op verbeterd. Inderdaad, de zin in seks is weg, maar die was al weg voor ik de pillen nam. De humor is wel terug in mijn relatie, de communicatie en de 'gewone' intimiteit ook.

Ik kan begrijpen dat het middel té snel wordt voorgeschreven en dat het niet voor iedereen het juiste medicijn is, maar mensen moeten ook maar eens snappen dat wat niet goed voor hén is, wel goed voor een ànder kan zijn. Schreeuw dus niet te snel moord en brand. Je moet mensen (vooral zwaar depressieven en mensen met een angststoornis) niet van te voren de stuipen op het lijf jagen terwijl het hun redding kan zijn.

Had ik naar mijn angsten geluisterd, dan was ik er niet aan begonnen en dan stond ik nu nog steeds elke dag hysterisch te gillen en te huilen dat ik het niet meer aan kon.

Leonard_ schreef:Hoi karin1984,

Ik ben zelf even oud als jij en heb dit de afgelopen maanden ook meegemaakt. Ik had eerst therapie en daarnaast slik ik paroxetine 20 MG. Het duurt altijd even voordat een antidepressiva werkt...bij de een na een aantal dagen bij de ander na twee weken. Bij mij voelde ik de werking al na dag 2, maar het effect, het verdwijnen van de angst kon ik pas na 2 weken merken. Na 4 weken werkt de paroxetine optimaal maar ik moet zeggen dat je al eerder de werking voelt hoor. Ik mag zeggen dat antidepressiva en therapie mij enorm heeft geholpen. Ik doe alles weer, van boodschappen tot drukke mensenmassa's.

De antidepressiva heeft mijn emoties stabiel gemaakt zodat ik kon werken aan de oorzaken/problemen van mijn angststoornis.

Suc6 ermee!

Dit werkt oppeppend Leonard, dit is mijn 2de dag paroxetine, ik hoop dat het bij mij ook zo snel gaat!

ook ik slik dit middel. ik heb het destijds gekregen tegen hyperventilatie-aanvallen. het eerste jaar slikte ik 1 tabletje per dag. nu "vergeet" ik het zelfs soms meer dan een week te nemen en heb daar totaal geen last van. ik ben de dokter die het me destijds voorschreef ontzettend dankbaar want kreeg 4 tot 5 keer per dag zo'n aanval en durfde amper nog buiten te komen uit angst voor zo'n aanval. ik was daarbij gewoon uitgeput door het slaaptekort.
ik heb heel zelden nog eens een beginnende hyperventilatie-aanval en totaal geen last van bijwerkingen. verslaafd ? nee hoor want zoals ik al schreef ik vergeet het regelmatig te nemen. enkel in stress-situaties denk ik er aan...
veel sterkte en hopelijk heb je hier iets aan maar net zoals hier voor mij al geschreven werd : ieder mens reageert anders op medicijnen

ik kan maar één ding zeggen, los de problemen op zonder pillen!
Zuip je eens een stuk in je kraag, ga eens lekker dansen en ga niet als een zombie op de bank zitten onder invloed van pillen!
Elk mens heeft zijn ups en downs, nou deal met het!
Ook ik heb heel diep gezeten, maar pillen zijn niet de oplossing en dat gaan ze ook niet worden!
Waarom denkt een ieder die hier schrijft, dat seroxat, oxezepam en de rest een oplossing zal zijn?
Ga die deur uit, kijk naar de zon, kijk naar de kleine dingen in het leven, soms naar de grote!

Kennelijk heeft Kaarsje nooit een echte depressie gehad. Het zou toch mooi zijn als depressieve mensen genezen kunnen worden met een schop onder hun kont.
Een anti-depressivum kan mensen helpen, niet genezen. En als er onderliggende problemen zijn voor de psychische klachten, dan moet daar wel aan gewerkt worden. Zoals anderen al schreven: de medicijnen geven je de ruimte om juist dit te doen.

Ik slik al zo'n 10 jaar Seroxat/paroxetine voor mijn paniekaanvallen. Omdat ik graag zwanger wil worden en er een verhoogde kans is op complicaties en omdat ik nu eens wilde weten hoe ik ben zonder mijn medicijnen, wilde ik stoppen. Ik heb dit gedaan na overleg met mijn vriend en mijn huisarts. Mijn huisarts stuurde me aanvankelijk door naar de GGZ, maar uiteindelijk ben ik zelf gaan afbouwen. De GGZ heeft me namelijk nog altijd niet gebeld voor een afspraak en voorheen wilden ze ook niet dat ik zou stoppen. Op zich gaat het aardig goed, alleen heb ik veel last van mijn darmen, ben ik veel misselijkheid en heb ik vaak hoofdpijn. Verder is mijn dissociatie erger geworden (ik heb een dissociatieve identiteitsstoornis). Dit geeft weer angst en zo is het cirkeltje weer rond. Maar goed, tot nog toe is het onder controle te houden. Ik ben nu ca. 2,5 week helemaal gestopt, dus ik hoop dat de boel nog wel wat beter in balans komt. Enne, mijn libido is terug!

hallo allemaal,

Ik vond dit forum toen ik paroxetine googlede, en ik ben erg blij te lezen dat ik niet de enige ' mafkees' ben die hyperventileert en de supermarkt niet meer in durft.
Ruim 1,5 jaar geleden kreeg ik de 1e aanval achter het stuur nadat ik net de zeelandbrug was opgereden. Vreselijk en doodeng. Wat is dat kreng dan lang zeg. Ik zat wel in een periode van stress, maar dat had ik wel vaker gezeten en nooit gehypert. Ik snapte er niets van, want ik reed dat geval al 5 jaar bijna wekelijks en nooit een centje pijn. De huisarts wilde me toen paroxetine geven. Ik durfde er niet aan omdat ik in het verleden slechte ervaring had met andere a-d (efexor) en erg bang was geworden voor de bijwerkingen van al die pillen. Dus ik sprak mezelf streng toe en heb de zeelandbrug sindsdien nooit meer gereden.
Maar dat was niet echt de oplossing, want door de angst voor weer een aanval werd ik bang achter het stuur. Ook op de rijksweg waar je niet harder mag dan 80. En ja hoor, toen kwamen ze daar ook. De laatste aanval was in januari op de rijksweg. Die reed ik sindsdien dus ook niet meer. Alles was nog steeds wel te behappen zolang ik maar geen auto reed, dacht ik.
Tot een nieuwe periode van stress zich aandiende. Dit was aan het begin van deze zomervakantie. In 1e instantie ging er ik er heel goed mee om. Ik was sterk, stabiel en regelde alles. Tot ik op de kermis ineens een soort klap in mijn nek kreeg en spontaan hyperde. Hoewel ik het nu wel herkende bleef het doodeng. Ik heb er nog niet mee leren omgaan. Ik sprak mezelf weer streng toe en gaf de warmte en drukte de schuld. 2 dagen later kon ik dezelfde kermis prima aan.
Maar de toon was gezet. Ik hyperde daarna nog eens in de supermarkt en ben toen toch maar weer naar de huisarts gegaan. Hij gaf me weer paroxetine, 10 mg om mee te beginnen. Volgens hem had deze soort de minste bijwerkingen.... Nou.......
Eerst nam ik ze 's avonds en kon ik er niet van slapen. Midden in de nacht wakker, rare dromen etc, dus ik werd oververmoeid. Toen moest ik ze 's ochtends nemen. Dat heb ik 1 x gedaan en een uur later had ik barstende koppijn en zwabberbenen, het einde van de tuin haal ik niet eens vanwege de duizeligheid. De bijwerkingen voelen voor mij aan alsof ik zware griep heb. Niet echt tof als je een kind thuis hebt dat zomervakantie heeft en je staat er alleen voor.
Het liefst zou ik ze nu al in de hoek smijten. En de huisarts wil het ophogen naar 20 mg... Het idee dat ik me de komende 4 tot 6 weken nog zo zal voelen klinkt idd alsof het middel erger is dan de kwaal. Vergelijk het maar met zware griep: Ik ben soms niet eens in staat normaal te douchen of te koken omdat ik zo wankel ben. Mijn zus gebruikt paroxetine al jaren (40mg zelfs) en zegt dat dit normaal is en overgaat. Dus ik ga een paar zware weken tegemoet. Heeft idee advies over het wanneer te nemen van paroxetine zodat je het minst last hebt van die bijwerkingen? Of het erbij nemen van iets kalmerends om die 1e periode door te komen?

Hey!

Lastig van die bijwerkingen maarrrrrrr ze horen erbij.

Ik heb altijd erg veel profijt (en nog steeds) gehad van het 's ochtends slikken van de medicijnen. Even een boterham naar binnen in de pil er achteraan. Het zwabberen is met een week of 2 weg. Slapen gaat een stuk beter wanneer je ze 's ochtends slikt.

Slik overigens nu sertraline na 2 jaar paroxetine. Heb nu nog minder last van bijwerkingen (vermoeidheid e.d.)

Succes!

Hey Harry,

Bedankt voor je reactie. Ik neem ze nu bij de lunch in overleg met de huisarts en dat gaat een stuk beter. Heb de indruk dat ze al een beetje beginnen te werken al waag ik me liever nog even niet alleen in de albert heijn. Voel me een beetje stabieler.
Schrik wel een beetje van de tijden die ik voorbij zie komen dat mensen paroxetine gebruiken. Voorzie dat het voor mij ook niet tijdelijk gaat worden. Serotonine tekort zit bij mij in de familie. Moet nog ff wennen aan dat idee.

Mijn vriend heeft overigens een tijdje sertraline gebruikt. Hij werd er erg afgevlakt en agressief van, niets interesseerde hem meer. Ook had hij tunnelvisie in de auto. Maar het zal allemaal wel per persoon verschillen. Ik had ook al 2 x een korte stressperiode efexor gebruikt, en bij de 3e x ging dat finaal fout.

Gr, Charlotte