Radar

Hey Charlotte,

Fijn dat het nu beter gaat. Een week is een hoop verschil hè.

Iedereen reageert er anders op ja. Van paroxetine raakte ik vooral oppervlakkig. Nu lijkt het een stuk beter. Agressiviteit heb ik persoonlijk geen last van maar ik hoor het wel vaker.

Als je jezelf instelt dat je het een jaar gaat gebruiken geeft het je een hoop rust. Voor jezelf die termijn afspreken om dan te gaan evalueren. Dan kijken of je gaat minderen, afbouwen of doorgaat. Kijken naar anderen word je nooit gelukkig van en zou ik ook lekker niet doen Iedereen is anders of leeft anders.

Overigens moet ik elke 3 maanden langs de huisarts (na een andere dosis elke maand) om te kijken hoe het gaat. Op die manier blijf ik er zelf ook bewust mee omgaan.

Succes, nog ff doorzetten en dan de appie weer in

Groetjes,

Lennart

Ik gebruik nu bijna 3 maanden seroxat om dwanggedachten te bestrijden (en de angstaanvallen die de dwanggedachten opwekken). De eerste 3 weken waren zeer zwaar: de angstsymptomen namen toe en op een bepaald moment begon ik niet alleen angst te krijgen dat ik iemand iets zou aandoen, maar kreeg ik ook angst voor kleine ruimtes, voor drukke winkels, voor autorijden, … Gelukkig ging het na ongeveer 4 weken beter.

Nu voel ik me beter dan 3 maanden geleden. Ik kan gaan werken en meestal is het rustig in mijn hoofd, maar ik voel mij zeer vaak vermoeid en mijn zin in sex is enorm gedaald. Mijn eetlust is enorm toegenomen, maar waar ik het meeste mee worstel zijn de mindere dagen, waarop ik het gevoel heb dat ik de meest eenvoudige dingen niet aankan. Ook heb ik soms het gevoel dat ik geen sterke band meer heb met de personen die ik het liefste zie, zoals mijn vriendin, mijn dochtertje en mijn ouders. Dit alles maakt mij dan neerslachtig omdat ik mezelf niet meer herken en begin te twijfelen aan wie ik nu echt ben.

Zijn er nog seroxat-gebruikers die deze ervaringen hebben? Zo ja, wat denken jullie dat de oplossing is? De dosis verhogen? Maar dan wordt het nadien natuurlijk weer moeilijk om af te kicken…

P.S.: Momenteel neem ik 30 mg seroxat per dag, terwijl ik gestart was met 20 mg deroxat (de variant die ze in Frankrijk verkopen). Toen ik moest overschakelen naar 20mg seroxat (omdat deroxat hier niet te krijgen is), kreeg ik opeens afkickverschijnselen, waardoor ik mij enorm depressief voelde. Uiteindelijk bleek dat het hoofdbestanddeel van de pillen wel hetzelfde was, maar dat de hulpmiddelen verschilden, waardoor ook de halfwaardetijd verschillend is. De dokter raadde mij toen aan om over te schakelen naar 30 mg seroxat, waardoor de sterk depressieve gevoelens verdwenen.

ik heb paroxetine anderhalf jaar geslikt en ben toen gestart met 20 mg.
ik voelde me na 2 weken al weer heel goed.
in april dit jaar gestopt maar de onrust en paniek kwam al weer snel terug.
ik ben nu 4 weken geleden weer begonnen.
eerst 10mg toen 15 en zit sinds 2 weken nu op 20 mg.
het trillen word wel minder en de diarree maar ik vraag me af wanneer word ik weer een beetje vrolijker.
ben bang dat het nu niks doet omdat het zo vlug de eerste keer aansloeg.
heeft iemand hier ervaring mee???
hoop dat iemand mij een positieve antwoord kan geven.

Ik gebruik nu sinds 2 jaar paroxetine 20.
Niks interesseert me meer...kan niet slapen, maar ben wel de hele dag ontzettend moe...vergeet alles....geen vreugde meer in t leven...sex is taboe voor mij......en nog veel meer.

Probeer der vanaf te komen, maar na 2 dagen zie ik alles dubbel....alles draait..dus neem er dan meer weer 1.

Paroxetine!
Maakt meer kapot dan je lief is!

Absoluut een aanbeveling voor mij. Ik reageerde er heel erg goed op. Paroxetine (seroxat) is het beste wat mij ooit is overkomen. Mijn depressie was weg en ik voelde mij kiplekker. Mijn sociale angst was ook een heel stuk minder en ik veranderde 100% de goede kant op. De bijwerkingen vielen erg mee. Top!

Hallo,

Ik sukkel al een paar jaar met een lichte angststoornis mijn inziens te wijten aan burnout klachten. Meestal verdwijnen mijn klachten als ik beter slaap of vakantie ga. Ik ben perfectionist en pieker veel zodat mijn geest soms compleet een loopje neemt. Gevolg, veel onrust, spanning in het lichaam, slecht slapen, .... de bekende viciueze cirkel. Ik ben echt het zonnetje niet meer in huis en toch was ik een heel uitbundig persoon.

Ik heb een tijdje occasioneel Alprozalam genomen. Dit in 0,25 dosis of zelfs nog minder. Ik brak ze in twee. Dit haalde de scherpe kantjes eraf overdag (voor presentaties bvb) en ik sliep ervan als een os. Soms nam ik ook zolpidem als inslaper. Ik neem dan ook maar af en toe een kwartje.

De dokter heeft me nu Paroxetine voorgeschreven 20mg die ik moest beginnen met 10mg. Ik ga hier slechts een kwartje van gebruiken (5mg) om de scherpe kantjes eraf te halen en mits therapie terug een beter balans en grip te krijgen op mijn leven. Bedoeling van de dokter is dit in lage dosis te houden. Dus niet te upgraden naar 20mg of meer. Ik hoop zelfs gewoon op 5mg te blijven om net dat kleine stukje emotioneel stabieler te worden.

Heeft er iemand ervaring om Paroxetine in lage dosis te gebruiken? Ik ben niet depressief. Ga elke dag de deur uit. Ga absoluut niet voor een trein springen maar voel dat ik "iets" nodig hebben dat me voor een tijd emotioneel stabieler maakt. Ik heb een vrij hoge functie en kan me dus niet permitteren om er als een zombie bij te lopen en achteraf zwaar te gaan afkicken. Ik heb een beetje schrik om zelfs die 5mg te verhogen. Als ik mij hiermee goed voel hou ik het erbij...

Iemand ongeveer dezelfde situatie?

Bonvivant schreef: De dokter heeft me nu Paroxetine voorgeschreven 20mg die ik moest beginnen met 10mg. Ik ga hier slechts een kwartje van gebruiken (5mg) om de scherpe kantjes eraf te halen en mits therapie terug een beter balans en grip te krijgen op mijn leven. Bedoeling van de dokter is dit in lage dosis te houden. Dus niet te upgraden naar 20mg of meer. Ik hoop zelfs gewoon op 5mg te blijven om net dat kleine stukje emotioneel stabieler te worden.

Heeft er iemand ervaring om Paroxetine in lage dosis te gebruiken? Ik ben niet depressief. Ga elke dag de deur uit. Ga absoluut niet voor een trein springen maar voel dat ik "iets" nodig hebben dat me voor een tijd emotioneel stabieler maakt. Ik heb een vrij hoge functie en kan me dus niet permitteren om er als een zombie bij te lopen en achteraf zwaar te gaan afkicken. Ik heb een beetje schrik om zelfs die 5mg te verhogen. Als ik mij hiermee goed voel hou ik het erbij...

Iemand ongeveer dezelfde situatie?

Je gaat dus tegen het advies van je arts in, héél onverstandig.
Die man/vrouw zal je niet voor niets op 10 mg hebben gezet.
Het is echt heel belangrijk om de aanwijzingen van je arts op te volgen!

Ik begrijp je opmerking. Ik heb het er zelf ook moeilijk mee.
Maar, één conclusie die ik alvast getrokken heb is om héél gelijdelijk op te bouwen en niet meer te nemen dan nodig.

Ik heb ik het verleden al een paar keer tegen het advies in te gaan van dokter met een positief resultaat. Ga met een psychisch probleem naar een dokter en je kan 5 verschillende opinies/medicaties krijgen en dat zint me niet... Dokters zijn ook maar mensen en in de psyche is er héél veel voor interpretatie vatbaar.

Dus, ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten die zowat dezelfde situatie hebben.

Ik gebruik Paroxetine sinds 2003 toen ik aan het eind van mijn burn-out angstaanvallen had. Die had ik altijd al wel enigszins gehad bovenop een algehele nervositeit. Vooral de angst om weer terug te vallen in een burn-out hield verder herstel tegen.
De paroxetine heeft mij veel goed gedaan. Na een aanloopje 20mg per dag geslikt. Door de jaren heen heb ik de dosis verminderd tot 5mg en soms tijdelijk ook weer vermeerderd tot 15 mg.
Angstaanvallen zijn afwezig of in ieder geval veel minder sterk.
Geen nervositeit meer en daar door geen last meer van een prikkelbare darm.
Mijn temparament (sex-drive) is iets minder maar dat is niet onprettig. (Is nog meer dan genoeg).
Het duurt wat langer voor ik klaarkom. Best prettig.
Een nadeel is dat ik vaak heftig zweet, zeker bij warm weer en enige inspanning. Dat is genant. Daar zou ik graag vanaf willen.

Bonvivant schreef:Ik begrijp je opmerking. Ik heb het er zelf ook moeilijk mee.
Maar, één conclusie die ik alvast getrokken heb is om héél gelijdelijk op te bouwen en niet meer te nemen dan nodig.

Ik heb ik het verleden al een paar keer tegen het advies in te gaan van dokter met een positief resultaat. Ga met een psychisch probleem naar een dokter en je kan 5 verschillende opinies/medicaties krijgen en dat zint me niet... Dokters zijn ook maar mensen en in de psyche is er héél veel voor interpretatie vatbaar.

Dus, ben eigenlijk op zoek naar lotgenoten die zowat dezelfde situatie hebben.

Ik ben na 2 weken gestopt met Paroxetine. Ik had 1x 10mg genomen en voelde een onmiddellijk effect van de bijwerkingen. Aangezien ik het vrij heftig vond ben ik verminderd naar 5mg/dag en dit heb ik 2 weken volgehouden.
Ik moet zeggen dat ik serieus heb afgezien: Misselijk, emotioneel, duizelig, hoofdpijn, braken, nog amper eten dus x aantal kilo's afgevallen, niet meer slapen, .... en dit dus slechts van een kwartje paroxetine.

De dokter raadde mij aan onmiddellijk te stoppen. Voor iemand van 1,89m en 82 kilo zijn de bijwerkingen veel te hevig voor deze dosis. Dus medicatie is totaal geen match met mijn lichaam.

Na deze ervaring toch even medicamenteuze behandeling uitstellen. Heb geen zin om dit nogmaals over te doen. Ben een week thuis moeten blijven van het werk omdat ik amper nog op men benen kon staan.

goeiedag ik heb paroxetine 2 jaar lang gebruikt, 40 mg per dag

ik ben er nu 1 maand vanaf, en heb 40 mg in ongeveer 3 maanden afgebouwd

door mijn jarenlange verkeerde diagnose(borderline) kreeg ik deze medicijnen in samenwerking met risperdal(2mg per dag)

dit bleek een combinatie te zijn die zo suf maakt dat ik minimaal 15 uur per dag sliep, de afgelopen 2 jaar heb ik dus de meeste tijd slapend doorgebracht

door mijn diagnose asperger hoef ik geen medicijnen meer

hier ben ik zo blij mee, ik voel erg mee met mensen die paroxetine moeten slikken

de bijwerkingen waren bij mij:
1. ernstig overgewicht, 25 kilo binnen 2 maanden aangekomen
2. suf, zo suf dat ik constant sliep, elke stap kostte moeite
3. verslavingen, ik werd opeens verslaafd aan alles, roken, blowen, drinken, seks
4. suicidaal, ik kreeg zelfmoordneigingen waardoor er 1 poging geweest is(traumatisch)
5. emoties weg, niet meer huilen, niet lachen, niks

ik raad ze af, omdat het bij mij 2 jaar van me leven heeft verwoest

maar bij iedereen is de werking anders, ik wil wel zeggen dat je meer aan therapie hebt dan aan medicijnen over het algemeen

ik gebruik dit medicijn nu 20 jaar ., 20mg perdag
en kan niet meer zonder, omdat er een stof in de hersenen niet meer aangemaakt
wordt ., heb geprobeerd te stoppen maar lukte niet.
ook weer angst en van alles

Paroxetine kreeg ik een 15 jaar geleden voorgeschreven omdat ik slecht sliep. Het was meer eigenlijk de angst om niet goed te slapen . De angst verdween wel e zo sliep ik wat beter.
Na zo,n 10 jaar gebruik vond ik het wel eens welletje,s. Met moeite had ik de dosis terug gebracht naar 10 mg hetgeen volgens de dokter geen therapeutische werking had. Stoppen was lastig, duizelig, angst, humeurig, slecht slapen, emotioneel, nergens tegen kunnen , snel in de stress. Zeer langzaam LEEK dit minder te worden althans dat dacht ik.
Langzaam maar zeker werd ik steeds somberder hetgeen ik weet aan mijn werk en de werkdruk. Hiermee ging ik naar de dokter die mij doorverwees naar een psycholoog . IK was inmiddels behoorlijk wanhopig en verre van gelukkig .
De man hoorde mijn verhaal aan en kwam al snel tot de conclusie burn out wat eenvoudig was te verhelpen met een pilletje . Daar ik wanhopig was en de andere dag op vakantie zou gaan greep ik dit advies met beide handen aan en kreeg ik zoloft.
De tijd welke volgde valt echt niet te beschrijven. De eerste dagen somber , eenmaal op vakantie werd ik zo vreselijk depressief dat ik gewoon dood wilde. Gelukkig heb ik een heel lieve vrouw en kinderen en dat weerhield mij daarvan. Ik stopte dus met zoloft maar de problemen bleven aanhouden en ik werd gewoon echt mentaal en fysiek dood en doodziek. Ik vond nog wat paroxetine en besloot daarvan een pil te slikken en voelde me toen iets beter.
Bij terugkomst dus terug naar de Psycholoog welke versteld stond maar het geen goed idee vond om door te gaan met paroxetine. Ik kreeg efexor voor geschreven. De hel begon opnieuw en ik belde waarop een psychiater zei "slik er nog maar eentje dan zal je je beter voelen" ik was zo wanhopig en deed dat . Het hielp niet e ik werd zieker en zieker en sliep niet meer wat ze oploste door me een middel te geven tegen dubbele persoonlijkheid en jawel ik sliep .
Ik veranderde echter in een zombie en was niet aanspreekbaar, ernstig emotioneel waarop mijn vrouw zei dit kan niet langer en zei ging mee. Ik was inmiddels zo afgetakeld dat ik niet meer kon en durfde te werken en zelfs helemaal de deur niet meer uitkwam. De shrink vond ook wel dat ik wat heftig reageerde . Ik besloot toen met alles op 15 mg paroxetine te stoppen in 1 keer. De maand die toen volgde was er eentje die ik niemand toewens en wat ook echt niet te beschrijven valt. Uiteindelijk heeft het ruim 2 jaar geduurd voor ik weer "normaal" was en over de grootste angsten heen was. Ik slik nu nog steeds 15 g paroxetine en durf daar echt niet mee te stoppen want ik weet wel heel zeker dat bepaalde stoffen nu niet meer worden aangemaakt in mijn hersens en stoppen voor mij geen optie meer is daar gewoon gevaarlijk. Voor een ieder begin NOOIT met die rommel. Ik had slaapstoornissen en kreeg dankzij de doktoren en valse hoop er een verwoest leven voor terug. Meer dan mijn best doen om er het beste van te maken doe ik nu. Depressie sluimert nu voortdurend op de achtergrond en zeker de angst daarvoor. Voorts heb ik er autistische trekje,s aan overgehouden, overgewicht en nog wel een waslijst. Problemen moet je oplossen door er over te praten met mensen die je lief zijn. De oplossing zit hem niet in een pilletje integendeel . Voor mij is het te laat ik maak me geen illusie meer dat ik ooit nog helemaal de oude wordt

Mijn uitgebreide verhaal staat al beschreven onder het Lexapro topic. Maar zal nog eventjes in het kort de situatie schetsen. In september vorig jaar begon ik met een nieuwe opleiding en daarbij een stage. In deze stage kreeg ik heel vaak te maken met angstaanvallen en faalangst. Dit werd steeds erger en dus besloot ik naar de huisarts te gaan. Hij schreef Sipralexa voor (de Belgische variant van Lexapro). Eerst begonnen met 5mg en na drie dagen opgehoogd naar 10mg. Ik kreeg ineens verschrikkelijke lichamelijke klachten: continu heel moe, onzeker op mijn benen, duizelig, steken in mijn hoofd en hoofdpijn, opgezwollen droge ogen (en het gevoel dat er een soort van druk rond zit), een raar zicht (wazig en alsof ik naar een tv kijk waarvan het contrast heel slecht is afgesteld - lichte tinten te fel en donkere tinten te donker), geheugen- en concentratieproblemen, oorsuizen en het idee dat ik minder goed hoor.
Teruggegaan naar huisarts en die raadde me aan om maar meteen te stoppen. Dat heb ik gedaan maar mijn klachten bleven, zelfs 3 weken na gebruik. Ik werd doorverwezen naar een psychiater en zij raadde me aan toch met Sipralexa te herbeginnen en door te zetten tot het zou gaan werken, wat wellicht dan na 6-8 weken zou gebeuren. Ik ben dus opnieuw begonnen maar alles bleef, zelfs na 10 weken gebruik. Alles begon mij enorm te beangstigen en het werd bijzonder moeilijk om gewoon nog maar te functioneren. Ik zag het allemaal op den duur niet meer zitten, het werd zo erg dat ik mij eventjes heb laten opnemen. Daar haalde ik aan dat ik een tijd geleden (begin 2013) erg ben geholpen door Paroxetine. Toen zat ik zonder werk en werd daar echt depressief van. Maar al binnen een paar dagen veranderde ik met de paroxetine, en dat in positieve zin. Ik kreeg een nieuwe job, ging daarvoor een opleiding doen in Parijs 3 dagen lang, kreeg energie als nooit tevoren,... Tijdens mijn opname haalde ik dit aan, dus toen is de Sipralexa stopgezet en ben ik overgeschakeld naar Seroxat. Ik ben gestart met 10mg de eerste week en zit nu bijna een week op 20mg. Helaas is er nog niets veranderd, al mijn lichamelijke klachten blijven. Ik hoop binnenkort toch te merken dat het allemaal iets doet, want op den duur maak ik mij zorgen dat er met mij gewoon iets medisch niet in orde is.
Is er iemand die deze dingen ook ervaren heeft met Lexapro of met Seroxat, en is dat dan voorbijgegaan?

Hoi even een berichtje voo MattPebbles..hoe gaat het

Hey Flaxie, leuk om je nog eens te horen!

Met mij helaas nog maar weinig beterschap. Ik zit nu 2,5 weken op 20 mg Seroxat en de meeste lichamelijke klachten die ik al had zijn er nog steeds. Wel heb ik soms de indruk dat mijn geheugen wat verbetert, en ook heb ik weer meer eetlust, tijdens de Sipralexa was dat niet altijd het geval.

Nog steeds heb ik de schrik dat er echt iets medisch aan de hand is, maar als ik op het forum lees over Seroxat dan lees ik toch wel dat dingen als (erge) moeheid en slappe benen er in de eerste weken bij horen. Ik heb dus nog altijd ergens wel de hoop dat de Seroxat binnenkort bij mij echt aanslaat en mij weer meer energie geeft. De komende dagen ga ik met mijn vrouw op weekend, we trekken er dus even tussenuit. Hopelijk lukt me dat goed en kom ik er dan stilaan wat door.

Ik werk nog wel maar heb sinds anderhalve week een terugval in een terugval. Ik kan niet meer terugkeren in mijn eigen functie. Ik ga morgen naar de huisarts

Hey Flaxie,

Da's echt vervelend. Waaraan merk je die terugval dan? En wat zei de huisarts?

Bij mij nog steeds hetzelfde verhaal. Wel ben ik met mijn vrouw er een weekendje tussenuit getrokken. Ik zag er eigenlijk wel tegenop maar ik heb aangegeven dat ik mijn best zou doen als we het rustig aan zouden doen en daar heeft ze rekening mee gehouden. Bij momenten toch wel genoten, zeker van het eten en een rustig partijtje mini-golf. Sommige momenten ging het dan weer totaal niet, zo deden we een autoroute door de streek en mijn vermoeidheid sloeg me compleet lam. Ik ga nu mijn 4de week Seroxat in dus ik hoop toch wel dat het nu stilaan dan echt wat gaat doen en mij wat energie teruggeeft.

Na een aantal weken nog altijd geen enkele verbetering in mijn situatie. In overleg met arts ga ik nu Seroxat afbouwen en een tijdje zonder AD doen. Zelf ben ik meer en meer van de overtuiging dat mijn lichamelijke klachten weinig te maken hebben met psychische toestanden of met AD. Ik lees meer en meer over CVS en fibromyalgie. Mijn onderzoeken in het ziekenhuis waren allemaal normaal, maar blijkbaar geloven de meeste artsen niet in ziektes als CVS. Ik ga volgende week woensdag naar een arts die daar wel in gelooft, hoop dat ik daar dus weer wat meer duidelijkheid krijg.