Radar

Beste geertjan,

Je zegt dat je het middel nu 2 jaar slikt. Je kan dus nu onder goede begeleiding gaan afbouwen. Dat moet dus heel maar dan ook heel langzaam gaan. Geef het ruim de tijd. Je gaat jzelf dus op de proef stellen, of je dus daadwerkelijk zonder die medicatie verder kan. Het is dus nog afwachten of je hersenen weer zelf voldoende serotonine kunnen aanmaken/vasthouden. Ik hoop voor je van wel natuurlijk. Ik wens je in elk geval veel sterkte met afbouwen.

@ achter de wolken:

De eerste weken kunnen inderdaad een soort van roes zijn. Je kan erg moe worden, gevoelens worden wat afgevlakt. Ik denk dat je de meeste bijwerkingen wel hebt gelezen hier in het forum ook. Het hoeft niet eens zo te zijn dat je er erg last van gaat krijgen. Ik slik het nu 3 weken en ik begin stukje bij beetje wat op te knappen. Hiervoor heb ik een heftiger middel gebruikt genaamd efexor en daar was de afvlakking enzo nog erger bij. Na 5 weken zat er nog geen milimeter verschil in. wat dat betreft zit je met citalopram wel goed. Iedereen kan erover meepraten dat de eerste weken gewoon rot zijn, maar je komt er echt doorheen.

Wat betreft de ggz....ik heb eerst ook bij een eerstelijns psycholoog gelopen zonder resultaat. Nu zit ik dus sinds 4 weken ook bij de ggz en naar mijn weten kan dat echt geen invloed hebben op een eventuele nieuwe baan ofzo. Als je bij een vaan bijvoorbeeld veel auto moet rijden of machines besturen vragen ze of je medicatie gebruikt en of die invloed erop kunnen hebben. verder kunnen zij nooit info aanvragen bij de ggz hoe het met jou is ofzo hoor. Ook kan een werkgever er dus niet achter komen dat jij bij de ggz loopt, behalve als je dat zelf verteld. Dit kan/mag nooit een reden zijn om iemand niet aan te nemen of ontslaan. Zou wel van de gekken zijn zeg. En je bent zeker niet de enige want een miljoen mensen in nederland slikken deze pillen voor depressies en angsten, waaronder wij hier allemaal in dit topic.
Ik hoop voor je dat je spoedig een goed herstel maakt en dat je weer de dingen kan doen zoals voordat je deze klachten kreeg.

groetjes

Zo zo...wat loop ik te hyperen zeg,whaaaa!!!!

Ik heb zo een blind date en ik het het gevoel alsof de adrenaline uit m'n oren spuit! haha....
Ja, ik lach er maar om, want wat moet je anders?
Ik merk dat als ik me ergens op verheug dat dit gevoel heel erg doorslaat. Dus bijvoorbeeld 'sochtends denk ik, hey vanavond leuk een meisje op bezoek....en tegen de middag ben ik er vet gestress onder.
Het lijkt dus wel alsof er iets vreemds aan de gang is in mn hoofd.

Het is namelijk zo dat dit tijdens de laatste maanden van mijn Paroxetine gebruik ook al zo was....en nu ik sinds anderhalve week op 30 mg cita zit lijkt dit niet minder te worden...

Ik ben ook geen type die stilletjes op de bank gaat zitten wachten en braaf therapeutisch verantwoorde dingen gaat doen...Dus ja, ik heb een blind date, maar ondertussen denk ik wat doe ik me zelf aan!

Ik wordt vrolijk van: m'n zoontje en Hardstyle!!!

Hey bonzo

veel plezier

Hahaha! Die Bonzo een blind date! Knap hoor! Ik ben daar voorlopig ECHT niet aan toe....
Uiteraard willen we hier ALLE DETAILS horen he, hihi! Have fun, gozer!

Bonzo, hoe was je blind date?

Ik heb zo een blind date en ik het het gevoel alsof de adrenaline uit m'n oren spuit! haha....
Ja, ik lach er maar om, want wat moet je anders?
Ik merk dat als ik me ergens op verheug dat dit gevoel heel erg doorslaat. Dus bijvoorbeeld 'sochtends denk ik, hey vanavond leuk een meisje op bezoek....en tegen de middag ben ik er vet gestress onder.
Het lijkt dus wel alsof er iets vreemds aan de gang is in mn hoofd.

Toevallig heb ik vd week een reportage op Discovery gezien ( ) over de invloed van verliefdheid op de hersenen...wow, was echt interessant. De hersenen vergroten en tonen grote gelijkenis met iemand die cocaine heeft gebruikt (en nog veel meer leuke feitjes maar die zal ik jullie besparen). Dus dat kan nog wat worden als het een geslaagde blind date was!

Luna Maan, had ik bereik in DH met mijn positieve energie?

@Achter de wolken: je vriend zit helemaal niet met je opgescheept! Je bent toch nog steeds dezelde persoon als waar hij op viel? Ja het gaat nou niet lekker met je..so what dat heeft iedereen wel eens. En als hij het niet snapt...stel je voor dat hij z'n been breekt en daardoor veel thuis zit en niet zoveel kan ondernemen, dan zou je dat hem toch ook niet kwalijk nemen?
Verder lijkt de GGZ een goed idee, zeker als mensen in je directe omgeving er niet zoveel mee kunnen. Succes!

Zo...hehe.
De blind date is net de deur uit..jaja,ze bleef ook gelijk maar slapen,maar dat was van tevoren al bekend(de jeugd van tegenwoordig...). Verdere details omtrent het bezoek hou ik graag voor mezelf, behalve dat ik erg weinig geslapen heb. .
Maar nu even serieus, want jullie zijn wellicht benieuwd hoe ik zo'n spannend bezoek voorbereidt? Eigenlijk vrij simpel; van tevoren zeggen wie je bent en wat je doet, maar daarnaast ook duielijk zeggen dat je iets mankeerd waardoor het voor jou nog iets moeilijker is dan voor een ander.
Nu is het zo dat ik met een goed functionerend medicijn zelf ook goed functioneer, maar zoals nu met de overstap naar Citalopram gaat het dus een stuk minder en dat geef ik van tevoren dus gewoon aan.
En geloof me, op het moment dat je daar open in bent, dan gaat de blind date vanzelf. Dan heb je in ieder geval niets meer te verbergen en dat is prettig.
Het zou natuurlijk kunnen dat een meisje afketst vanwege het feit dat je een angststoornis hebt of dat je medicatie slikt. Maar dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent en dan moet ze vooral maar even verder gaan kijken...

Liefs, Bonzo.

Hey bonzo,

Beter dat je je vermaakt hebt zeg. En wat je zegt over die eerlijkheid al gelijk tegenover die andere persoon....dat is helemaal waar. Ik durf niet zo goed in contact meer te gaan met meiden omdat ik van te voren al denk van wat moet een meisje nou met een jongen die bang is. Dat houd me dus altijd al tegen. Ook om het feit dat mijn vorige relatie van 2 jaar (zelfs met samenwoonplannen ed.) ineens kapot ging omdat madam niet met mij kon leven....Nou zijn andere mensen daar misschien makkelijker in en denken van tsjah....ze is het dan gewoon niet waard. Maar ik zit er dan gelijk weer over in (heel stom).
Maar het maakt het allemaal wel makkelijk als je gewoon bij de eerste gesprekken gelijk al zegt dat je iets "mankeert" want je weet gelijk waar je aan toe ben en de andere persoon ook.
Die uitspraken die je doet daarover doen mij wel weer goed moet ik eerlijk zeggen.

Niet dat ik ala minute een relatie wil ofzo want daar ben ik nu niet echt aan toe. Maar voor in de toekomst heb ik zeker om iets aan te werken.
Maar hoe heb je elkaar dan leren kennen? gewoon via een datingsite ofzo?

De groeten

Ha die James,

Ik heb haar inderdaad leren kennen via een datingsite.

Vorige week mee aan de praat gekomen. Ik ben een nogal open persoon, wellicht soms iets te open maar goed...komt misschien ook door alle tharapie die ik al gehad heb.

Toen ik merkte dat ze in me geinterreseerd was heb ik al vrij vlot laten blijken waar ik op dit moment mee zit en dat pakte ze goed op. Je merkt dan dat de andere persoon ook meer open wordt meestal. Als een meisje tegen mij eerlijk is dan zal ik dat ook erg waarderen, dus waarom zal iemand anders het dan niet waarderen als jij dat bent?


Ik heb natuurlijk met meer meiden gechat enzo en ik heb al zeker 6 jaar een angststoornis en geloof het of niet, ik heb nog nooit een meisje ontmoet die me daardoor niet moest, integendeel zelfs.
Ik heb ook 2 en half jaar samengewoond en het feit dat de relatie stuk liep had hier ook niets mee te maken.

Er zullen ongetwijfeld mensen en dit specifieke geval vrouwen zijn die er wel moeite mee hebben, maar daar wil ik niet eens contact mee, al kreeg ik er geld bij.

Groet, Bonzo

Dank jullie wel voor de reacties. Heb vandaag echt een rot dag maar dat ik reactie van jullie kreeg voelt alsof er toch wat mensen aan me denken.

Inge, hoe is het met je??
Hoe was de eerste pil? Valt het mee of tegen??

Jana, ik ben vandaag weer happy, dus het is zeker aangekomen!!
THANKS!!

Ik moet toch even kwijt wat mijn negatieve hersenspinsels zijn vandaag. Gister kreeg ik het bericht dat een goede kennis van de familie is overleden. Hij had kanker en ik ben ******** m'n leven aan het verknallen door zo te zijn zoals ik nu ben. Ik moet genieten, lol maken, bij de mensen zijn om wie ik geef. Ik moet blij zijn met de dingen die ik wel heb, maar ik kan dat ******** niet! Ik heb het gevoel dat ik idereen teleur stel omdat ik nu zo ben. Ik voel me in de steek gelaten door mijn familie, niemand komt langs of is er voor mij. Ze zeggen alleen wat ik moet doen, niet in bet blijven liggen, leuke dingen doen, enz. Als ik het had gekunt dan had ik het gedaan, niets liever dan dat! Ze hebben het ook alleen grotendeels over hun en andermans problemen net of ik er niet toe doe. Pff, ik begrijp heel goed dat het niet te begrijpen valt voor mensen die het zelf niet hebben meegemaakt, ik zelf snap het zelfs niet als ik me weer goed voel en terug kijk naar de slechte periode. Ik had vandaag afgesproken met een goede vriendin maar heb het afgezegd omdat ik het niet kon. Ook had ik in de sms gezet, wat ik overigens heel moeilijk vind, dat ik depressief ben en aan de AD ben. Het enige wat ik terug kreeg was "veel sterkte en tot snel". Had toch wel wat meer verwacht dan dat. Ik verwacht te veel van mensen denk ik....

Liefs

Hee luna maan!

Wat leuk dat je der naar vraagt, ik ben begonnen met de eerste druppel gister.. omdat ik zo heavy reageer op de bijwerkingen hebben ze me nu druppels gegeven en ik begin met de opbouw van 2mg..
en dan iedere week een druppel erbij.. dus over 5 weken zit ik dan op de 10 mg als het allemaal goed blijft gaan.. dus vergeleken met jullie 10 of 20 mg om meteen mee te beginnen.. valt het bij mij nu nog reuze mee..

Ik zat echt mega in de zenuwen.. maar voel me vandaag eigelijk nog best wel oke.. ik heb wel erge hoofdpijn.. en ik heb ook steeds momenten dat ik even van de wereld af ben ofzo.. zo voelt het.. een beetje een vaag gevoel in mijn hoofd.. maar als het zo blijft met opbouwen.. dan teken ik ervoor

Het is wel goed om zo de verschillende bijwerkingen te zien tussen de pillen en de druppels.. misschien hebben andere mensen die hier ook zo gevoelig voor zijn der misschien nog wel baat bij..

Vanavond de 2de ronde.. ik hoop dat het zo blijft gaan!

over de invloed van verliefdheid op de hersenen...wow, was echt interessant. De hersenen vergroten en tonen grote gelijkenis met iemand die cocaine heeft gebruikt

Dat kan nooit goed zijn in combinatie met Antidepressiva...

dat ze daar nou in de bijsluiter niet voor hebben gewaarschuwd!

dat ze daar nou in de bijsluiter niet voor hebben gewaarschuwd!

Tjsa, zie maar eens 40 verliefde proefkonijnen in je lab te krijgen, zal niet meevallen!

Hallo lieve mensen!

Ik was een beetje stilgevallen....Voel me afschuwelijk! De eerste periode na het opbouwen van de Citalopram leek het wat opwaards te gaan...Toen begon die enorme hoofdpijn weer (maandje terug zoiets). Mijn peute zegt dat die pijn komt van de depressie...Ik moet beter plannen en minder drukke dingen doen en eigenlijk maar 1 aktiviteit per dag. Van pijn word ik jankerig en zie ik meteen niets meer zitten, en in die fase hang ik nu. Voel me een eenzame suffe vrouw die geen reet kan....Nou had ik wel een grote vergissing gemaakt...ik dacht dat ik wel ff naar een feest kon gaan. Daar moest ik een heel eind voor rijden, ben ik halverwege omgekeerd want ik vloog totaal in de paniek. Janken natuurlijk toen ik thuis was, en veel veel zelfmedelijden, dat ik niets meer kan, niets meer meemaak enz.
Overdag zet ik door, ondanks mijn nare gevoelens, maar s'avonds als mijn dochter slaapt, komt het allemaal eruit, vaak in tranen en woede. Grote woede over mijn geest die niet mee wil of kan werken.
Morgen ga ik de peute bellen of ik de Citalopram mag gaan opbouwen naar 30mg.
Ik ben niet meer naar mijn klasje geweest, de Arbo hijgt in mijn nek...Ik wil dit allemaal niet, maar ik ben de grip even kwijt...

knuf voor iedereen....liefs, EnJoy

Lieve Achter de Wolken, zeer herkenbaar!!
Ik heb die diepte ook gehad en soms nog steeds. Je wil zo graag, maar het lukt niet! Daardoor krijg je nog meer een hekel aan jezelf en je leven. Dat andere mensen je niet zien, doet ook heel veel pijn. Het meest erge is dat mensen je negeren, je gewoon weg niet zien staan!!!
Ik heb niet 1,2,3 een oplossing, maar ik begrijp het precies hoe jij je voelt!! Ik ben ontzettend met mezelf aan de slag gegaan, om mezelf te accepteren en te vormen en mezelf eens te ZIEN!!
Bij mij heeft dat veel goeds gedaan, maar ik heb nog steeds een (lange) weg te gaan. Ik hou altijd in mijn hoofd dat ook ik ooit echt gelukkig ben en weer de normale dingen kan doen, al ben ik 90!! Ik geef niet op!!
Een hele dikke knuffel voor je!!

Enjoy, ik heb echt tranen in mijn ogen van jouw verhaal. Achter de Wolken schreef al dat mij echt raakte en bij jouw stukje kan ik het gewoon niet droog houden. Ik zou zo veel tegen je willen zeggen, maar ben even sprakeloos. De pijn is niet uit te drukken in woorden. Zo herkenbaar...
Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel!! Smak!!

Lieve Enjoy,
Het is herkenbaar. Ook ik heb een terugval gehad nadat ik al een tijdje aan het slikken was. Mijn psych zegt dat het er heel erg bijhoort. Je hebt een aantal goede dagen en dan een aantal slechte dagen of slechte dagmomenten. Maar over het algemeen zul je naar verloop van tijd steeds meer goede of redelijke dagen hebben en steeds minder slechte dagen. Die terugvallen zijn heel normaal, maar wel (ik spreek dus ut ervaring) teleurstellend. Ik had hetzelfde als jij hoor!

Wat ik overigens ook heel erg herkenbaar vind, is wat 'wolkje' schriijft. Die vrienden die zo stilvallen. Jeminee! Van één van mijn beste vriendinnen hoor ik ook heel weinig, alleen gisteren belde ze me ineens of ik kaartjes voor haar kon regelen voor een gala waaar ik bij betrokken ben. Niet even van: "goh meis, hoe is het nou met je". Een andere vriendin had ik mee afgesproken aanstaand weekend om naar Groningen te komen en die is het gewoon vergeten en heeft andere dingen gepland.
Weet je wat het is.
Als ik me verplaats in de ander denk ik dat het simpelweg niet te bevatten en niet te begrijpen valt. Sommige mensen zijn ook bij wijze van spreken bang dat het besmettelijk is en gaan je uit de weg. Ik probeer bij mezelf ook steeds te beredeneren: eerst ik en mijn zoontje, dagritme moet okay zijn, dus alles schoon, opgeruimd, lekker eten en ontspannen. Werk komt op de tweede plaats. Dat probeer ik langzaam op te bouwen en collega's lijken ook bijna veel meer begrip te hebben dan mijn eigen vrienden! Ik ben dus hier en daar ook teleurgesteld in vrienden, maar ik heb ze daarom ook echt even op een derde plan gezet. Komt wel weer. Daarom ben ik ook juist zo blij met dit forum! Hier zijn mensen die je heel goed begrijpen en naar je luisteren. We zitten allemaal min of meer in hetzelfde schuitje en heel veel is herkenbaar.
De teleurstelling is terecht overigens. Maar ik/wij moeten ons echt gaan richten op onszelf. Eerst goed in het velletje en dan komt de rest vanzelf wel weer. Ik heb een ander op dit moment niet giga veel te bieden, dus nu even niet!

Even een anekdote.
Ik heb een achternicht die al heel lang depressief is. Toen ik haar in tranen belde om te vertellen dat mijn oma was overleden afgelopen januari, was haar enige reactie: "nou, ZIJ is er tenminste vanaf. Ik wil ook dood." Ik was helemaal in shock. Want ik wilde gewoon troost en medeleven van haar en ze kon mij niks anders zeggen dan dit. In het begin was ik heel kwaad, maar naderhand begreep ik wel dat depressieve mensen gewoon enorm met zichzelf bezig zijn en zich afsluiten. Dat empatische vermogen is uitgeschakeld. Omgeving is daar bang voor en kan er ook niks mee. Ik herken nu ook dat ik mij wat afsluit omdat ik andere mensen er gewoon niet teveel mee wil belasten. Het voelt wel alsof mijn vrienden een beetje hun eigen dingen belangrijker vinden, maar ik denk dat ikzelf daar ook een rol in speel. Ben ik dan zelf zo hartelijk en warm en geïnteresseerd? Waarschijnlijk niet!
Ik leg het daarom ook zo even uit aan iedereen. "Jongens, ik ben een beetje uit de route. Ik doe mijn best om weer in de rails te komen, dus ik spreek even wat minder af, maar dat komt wel weer". Weet je wat het is. Je zult de levenskracht uit jezelf moeten halen en hoe meer je dat zelf doet, hoe sterker je er uit zult komen. Het gaat om jou en jouw zelfvertrouwen!
Wat ik al eerder schreef: die vriendschappen komen wel weer. En ook ik ga zodra het beter gaat echt om mij heen kijken om te kijken of er niet een frisse wind doorheen kan; nieuwe vrienden zijn welkom! Wat James schreef kan ik me trouwens ok voorstellen: soms zit je in zo'n fout kringetje waar je je al een tijdje niet okay in voelt, maar uit gewoonte blijf je het maar je vrienden noemen. het is helemaal niet erg om af en toe eens kritisch naar je vriendenkring te kijken!

lfs
Mathy

Oproep:
Gezocht: 40 verliefde proefpersonen met een zware tot zeer zware depressie! Hihi!

De reactie zullen overweldigend zijn! Zakken vol post!

Geert-jan, ik heb ervaring met afbouwen. Ik ben afgelopen mei gaan afbouwen. Wat ik weet is dat het belangrijk is dat heel langzaam afbouwt. Neem er ruimschoots de tijd voor! Ik kreeg klachten als een drukkende hoofdpijn en een soort spacey electrische schokjes in mijn hoofd. Viel mee dus.
Helaas is mijn depressie na 3 maanden weer teruggekomen.... Maar ik ken gelukkig ook andere verhalen!

mathy