Radar

Ik weet sinds eergisteren dat ik CVS en fibromyalgie heb. Mijn klachten hebben dus niet te maken met iets psychisch of met de medicatie. Aan mensen die maandenlang last hebben van extreme vermoeidheid en alles wat daarmee gepaard gaat, raad ik dus aan ook na te gaan of ze het niet in die richting moeten zoeken.

Vandaag wordt de 2de dag dat ik paroxetine neem. Tot nu toe merk ik niks. Ik heb vannacht alleen slecht geslapen omdat ik bang was voor bijwerkingen na alles wat ik heb gelezen. Alsnog was dit een erg nuttig topic.
Het schijnt zeker wat tijd nodig te hebben voordat het werkzaam is, ik kijk er naar uit.
Zijn er ook ouders die dit gebruiken en de ervaring willen delen van omgang met kinderen voor en na dit medicijn? Hoe zit het met de emotionele afvlakking?

Update:
Na een week alweer gestopt. Bah, ik voel me een mietje. De 3de dag begon ik extreem moe te worden, dat werd steeds erger tot ik alleen maar apatisch kon bankzitten of slapen. Ik heb m'n zoontje moeten laten ophalen door m'n ouders omdat ik gewoon amper fatsoenlijk als ouder kon functioneren. Ook werd ik erg depressief, terwijl ik dat eerder niet zo was. Ik weet dat ik meer geduld had moeten hebben maar het is voor mijn gevoel gewoon niet verantwoord als alleenstaande ouder zo vreselijk suf te zijn.
Toen mijn zoontje bij m'n ouders was kon ik alleen maar slapen, ik had niet eens de puf om te koken maar wel vreetbuien. Ik heb zelfs die ranzige lidl kaasstengels gegeten die ik had bewaard om vogels te voeren. Ik wilde niet eens de deur meer uit, als ik een dag zonder sigaretten zit omdat ik niet de puf heb om de deur uit te gaan klopt er iets niet.
Op de tweede dag van het stoppen voelde ik me al een stuk energieker en heb ik m'n huishouden een beetje kunnen doen. Ik vind het best heftig spul. Als ik een partner had gehad die me kon bijstaan qua de aandacht voor m'n kind had ik wel kunnen doorzetten, maar helaas is het niet anders. Ik ben gewend te functioneren op spanning, het was wel interessant dat die spanning een beetje verdween, ik vind het echt jammer dat ik nu al gestopt ben. Ik heb zondag voor het eerst zonder licht aan geslapen, gewoon te onverschillig en moe om het aan te doen, dat was best een grappige ervaring.
Ik ga nu beginnen met fluoxetine.
Ik wil graag zonder licht aan blijven slapen en een leuk mens worden.

Hai, ik ben 42 en heb mijn hele leven al last van angst en spanning. Van vroeger erg verlegen zijn naar eind puberteit een sociale fobie. Ik heb van af mijn 16e heel veel aan therapieën gedaan: assertiviteitstraining, RIAGG, psycholoog, psychoanalyse, EMDR, opstellingen, enz. Daarnaast meditatie, tai chi, yoga en mindfullnes training.
Ik ben een gevoelig type, in tijden van stress een 'overgevoelig type' en raak snel overprikkeld. Ik heb antidepressivum altijd gezien als 'vals spelen' en vond dat ik er zelf wel uit moest zien te komen, maar nu na zoveel jaren aan zelfontwikkeling doen en maar proberen mee te blijven doen (werken, huishouden, opvoeden en sociale omgeving) ben ik weer op flinke overspannenheid uitgekomen en heb de huisarts om AD gevraagd.
Ik neem het nu 5 dagen (20 mg Paroxetine). Maar tsjongejonge wat valt het mij tegen...
Mijn ogen staan wijd opengesperd, in mijn hoofd voelt het 'strak', ik kan 's nachts niet slapen, overdag staar ik wat voor me uit, ik ben duizelig en een soort van misselijk, pijn in mijn maag en ik heb flinke hoofdpijn.
Ik hoop bij god dat vandaag de ergste dag was, want zoals ik me nu voel is vreselijk. Ik hoop dat er mensen zijn die me kunnen zeggen wanneer voor hun de beroerdste dag was bij het starten met Paroxetine. Tot nu toe lees ik wel dat een redelijk aantal mensen zich na 2 weken beter gaan voelen, maar voor zover ik heb gelezen staat nergens op welke dag hun dieptepunt zat. (bij het meteen starten met de 'volle dosis' 20 mg zoals mijn huisarts adviseerde/voorschreef). Kan iemand mij daar wat meer over vertellen? 'De hoeveelste dag' van de eerste weken was je zwaarste dag?

In 2012 ook een periode Paroxetine 10 mg gebruikt.
Voorzover ik mij kan herinneren van juni 2012 t/m september 2013.
Uiteraard in eerste instantie behoorlijk geschrokken van de bijwerkingen en toch nogal wat overredingskracht van de huisarts 'nodig' gehad om de eerste stap te zetten.
Na het beginnen direct behoorlijk last gehad van alle bijwerkingen maar toch maar doorgezet.
Uiteindelijk blij dat ik doorgezet heb.
In die periode ook hulp gehad van een psycholoog ivm klachten die te maken hebben met hypochondrie.
Die hypochondrie was m.i. een gevolg van een zware burnout in 2008 (3 dagen 'van de wereld' en in totaal 12 dagen ziekenhuisopname) en aansluitend de Mindfulness- en ACT training.
Op een gegeven moment gestopt aangezien ik het idee had dat ik weer boven 'jan' was.
Tot medio augustus 2014 ging het vrij aardig maar wel (steeds) regelmatiger van die terugvallen in de vorm van depressieve periodes, variërende van dagen tot weken.
Uiteindelijk toch maar weer 'besloten' om de hulp in te roepen van de paroxetine en een psycholoog.
Vanaf 5 augustus 2014 dus weer aan de paroxetine 10 mg en sindsdien gaat het weer beter. Uiteraard wel weer de bijwerkingen grotendeels doorlopen en momenteel merk ik wel nog steeds de vermoeidheid.
Aangezien ik nog niet full-time werk kan ik 's middags nog wat 'bijrusten' thuis op de bank maar dat gaat veranderen als ik weer full-time ga werken (m.i.v. 01.01.2015).
Mijn ervaringen zijn dus positief (veel beter dan het alternatief, niet slikken).
Zit nu wel, na 4 maanden gebruik, voor mijn gevoel, weer in een dip. Ik ga vanmiddag richting huisarts om uit te laten zoeken of het een opkomende griep is waardoor ik mij zo negatief voel of ...... dat de paroxetine niet (goed) aanslaat en evt verhoogd moet worden.
Zijn er mensen die eenzelfde ervaring hebben en tussendoor verhoogd hebben ?
Als je van 10 naar 20 mg gaat (of naar een andere naasthogere dosering), wat gebeurt er dan met de bijwerkingen ? (het zal misschien wel ergens in dit forum staan maar om nu al die 29 pagina's na te gaan lezen gaat mij iets te ver !).
Het is wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben met dit soort klachten en medicijngebruik. Door het forum te lezen voel ik mij wel een beetje verbonden.

Dat is een vraag voor de huisarts. De ene persoon hier slikt 5 andere medicijnen naast de paroxetine en reageert dus heel anders dan iemand die verder niets slikt. Die vraag kan hier dan ook niet (veilig) beantwoord worden. Succes bij de huisarts en met de klachten natuurlijk.

Huisarts gaf aan dat het overstappen van 10 naar 20 mg ook weer de bijverschijnselen laat zien.
Is nu dus even geen optie want om weer drie weken 'plat te liggen', daar zit ik, als het niet nodig is, niet op te wachten.
Ik heb wel een lijst gekregen die ik moet invullen en aan de hand daarvan kan bekeken worden wat de aard van de klachten zijn e/o waar het vandaan komt.
Zoiets soortgelijks heb ik ook al gehad bij de psycholoog (intake) en ik neem aan dat dit niets nieuws opleverd (zou me verbazen als .........)
Alleen het gesprek van vandaag en het uitsluiten van lichamelijke oorzaken geeft wel weer wat meer rust en 'ontspanning'.
Nu is wel wachten op de uitslag van bovenvermelde lijst en ..... De oproep van de psycholoog om te starten met de therapie.

Een hele tijd geleden dat ik hier heb geschreven. Ik heb hier een tijdje mijn verhaal gedaan over mijn ervaring met Sipralexa (Lexapro) en Paroxetine. Deze medicatie werd mij eigenlijk aangepraat maar kon mij niet helpen omdat ik ME/cvs heb. Ik ben dus echt fysisch ziek, maar veel artsen geloven niet in cvs en denken dat het tussen de oren zit. Als je al een tijd last hebt van heel extreme vermoeidheid en als je van de kleinste inspanning enkele dagen moet bijkomen, laat je dan niets aanpraten door huisartsen of "dokters die er iets van kennen". Ik heb het geluk gehad dat ik vaak op internet zocht en ondertussen in behandeling ben bij een arts die er wél in gelooft.

Verder ben ik blij te lezen dat veel mensen gebaat zijn met Paroxetine. Het heeft me zelf jaren geleden ook heel goed geholpen. Maar als je maanden/jaren aan een stuk niet zomaar vermoeid, maar uitgeput bent, dan heb je geen depressie of burn-out, maar dan ben je echt ziek. Laat je dan niet wijsmaken dat dit door een depressie komt. Ik ken ondertussen te veel mensen die echt lang in onwetendheid hebben gezeten.

Ik ben 6 weken paroxetine 20mg aan het nemen tegen angststoornissen, waar ik nog last van heb zijn vermoeidheid, zweten, hartkloppingen of ritmestoornisen, duizeligheid, misselijkheid en darmen. Gaat dit nog verminderen of volledig weg? Moet wel zeggen dat ik na 3 weken ben overgeschakeld van paroxetine EG naar Sandos. Heeft dat nog impact. Heb al een paar betere dagen gehad, maar stabiel ben ik zeker nog niet. Autorijden begint beter te gaan, langere wandelingen, ben ook al in apotheker en dagbladhandel geweest. Aan werken en grote winkels of alleen thuis wonen ben ik nog niet toe, hopelijk volgt dit snel.... Iemand ervaring dat het zolang kan duren, ik lees hier verhalen van mensen die na 4 à 5 weken volledig terug functioneren.

Bedankt!

Ik gebruik sinds 2004 20mg Paroxitine tegen depressie. Dit heeft mij al die jaren goed geholpen. Ik ben echter sinds enige tijd weer depressief en op aanraden van de psychiater gebruik ik nu een hogere docering, 30mg sinds een week. De eerste paar dagen ging het prima, geen klachten. Op dag 4 begonnen de bijwerkingen; rusteloos, geen eetlust, depressief gevoel. Sinds gisteren (dag 7 van de verhoogde dosis) heb ik last van zenuwpijn in mijn rechterbeen. Een stekende zeurende pijn, tintelingen en gevoelloze huid. Ik heb moeite met lopen en breng de dag dus voornamelijk zittend door. Ik heb in dit forum gelezen dat dit een mogelijke bijwerking is van Paroxiten. Zijn er meer mensen die deze ervaring hebben en is dit van voor bijgaande aard. Ik herken dit fenomeen door het gevolg van artrose in mijn nek waardoor een zenuw naar mijn arm beknelt was geraakt. Ik kon mijn arm nauwelijks bewegen. Gelukkig was dit van voorbijgaande aard door intensieve fysiotherapie.

Wim

Ik ben met slaapapneu geboren, maar weet dat helaas pas enkele jaren.
Mijn neurotische problemen ten gevolge van 0.s.a.s. en c.s.a.s. werden verminderd door paroxetine!?!?!?
Dit werd me veel jaren geleden voorgeschreven en nooit werd me aangemoedigd ze af te bouwen.
Toevallig zag ik een programma met twee professoren (psychiatri en medicijnen), die naar aanleiding van het moorden van mensen door het slikken van paroxetine, er duidelijk op wezen: "Slik die pil(len) met zorg.

Ik moest zelf eisen bij de huisarts(en) dat ik het ging afbouwen na veel te veel jaren gebruik.

Op een papiertje had ik alle 10 de bijwerkingen genoteerd, maar die had ik voor niets opgeschreven. Daar werd geen aandacht aan besteed.

HET BESTUUR VAN DE SKPO_HELMOND, ontsloeg me wegens niet goed functioneren(een oud directeur wide weer voor de klas....).
Het slaapapneu werd dankzij een goed onderwezen medicus uit GELDROP (neuroloog) ontdekt.
Ik dacht dat de geheugenverlies-aspecten aan mijn schedelfractuur en zware hersenschudding lagen. Hij hoorde mij aan (LUISTERDE=bijna uniek)en wist meteen te zeggen SLAAPAPNEU.
Naar specialist, ziekenhuis en nu zo'n 4 jaar slapen met een masker. echt wel GOED, maar nog steeds de paroxetine....
Nu aan de afbouw bezig.Twee weken 10 mg (was altijd 20 mg) en twee weken 5 mg. En ik denk dat ik veel minder lasten zal hebben.

Een goede gesprek met een medicus (zeldzaam helaas) strekt tot aanbeveling.

Probeer het, maar niet langer dan 6 maanden en met afbouw.
Veel succes.

Vandaag las ik dat een psychiater zich eerst specialiseert in medicijnen en daarna verder studeert op de behandeling van mensen met psychische problemen en probleempjes.

Had ik dit eerder geweten, dan was ik jaren geleden naar de psychiater gegaan.

Hartelijke groeten en veel succes/plezier.
Henk/Barend Wijnstekers

De bijsluiter eens goed gelezen en ik lees " een hogere kans op botbreuken is gezien bij patienten die dit soort geneesmiddelen gebruiken' .
Ik heb meegedaan aan een groot medisch bevolkingsonderzoek en kreeg vrij recent te horen dat ik osteoporose heb (Botontkalking).
Ik heb mij hier niet zo druk over gemaakt aangezien mijn bouwjaar (1958) daar wel iets mee te maken kon hebben maar de huisarts haalde mij uit die ' droom'
Op deze leeftijd is het niet normaal !
Navraag leverde mij wel op dat mijn moeder het ook heeft (86 jaar) en hier dus evt een erfelijke factor aanwezig kan zijn.
De reumatoloog in het ziekenhuis, mijn volgende stap, gaf verder aan dat het gebruik van paroxetine, in mijn geval ' maar' 10 gram ook een rol speelde.
Het hoeft dus voor anderen niets te betekenen te hebben, maar het is een bijwerking die er zomaar los onderaan staat maar wel een die dus voorkomt (ik praat nu uit 'ervaring')