@jaaap aaap
Het wordt pas een algemeenheid wanneer het voor iedere x geldt, zonder nuance, voor ieders bijdrage, zonder nuance.
Maar droomt u gerust verder.
Uw definitie snijdt in deze geen hout, entirely subject to, dat is niet aan de orde.
U beticht iets of iemand, wie of wat is nog niet geheel duidelijk, van slavernij, zonder enig nuance, doch u komt maar niet tot onderbouwing waarom nu juist dit woord het juiste woord is.
U doet het daarbij voorkomen dat de te werk gestelde langdurig werkeloze onder een soort totalitair regime komt te vallen, een curatele zo u wilt, en de werkeloze geen enkele beslissing meer toekomt. Feitelijk kan de werkeloze doen wat deze wil, enkel kan en zal dit in gevallen consequenties hebben. Dit wijkt niet af van de situatie waarin reguliere werknemers zch bevinden, of om het even wie, eenieder kan doen wat deze wil, in gevallen leidt dit tot consequenties. Uw redenatie doorvoerend leven wij allen onder het juk van slavernij. Of bekleedt de langdurig werkeloze een uitzonderlijke positie, ten voordele van die langdurig werkeloze, en zo ja, kunt u deze bevoorrechtte positie definieren en verdedigen?
Overigens, de door u herhaaldelijk genoemde bemoeienis met het prive-leven, wat houdt deze in? En waarin ondervindt u deze als onredelijk?
Ik zeg op geen enkele wijze dat u niet gerechtigd bent te schoppen en roeptoeteren, stel enkel vast dat u dit doet. Derhalve missen uw vragen grondslag.
Bij de statistiek staat vermeld wat de statistiek betreft, en welke periode deze beslaat, anders zou deze statistiek een onvolledige statistiek zijn, en niet als statistiek bruikbaar zijn. Wanneer u genoemde context weglaat is het natuurlijk gemakkelijk statistieken als onwaar of halve waarheid te bestempelen. De gemiddelde mens met enig GBV doet dit echter niet, dit zou immers de genoemde halve conclusie betreffen.
Cijfers liegen nog steeds niet.
De vraag mbt. rechtvaardiging van slavernij is irrelevant, en zal derhalve onbeantwoord blijven. De goed verstaander heeft overigens aan een half woord genoeg.
De werkgever heeft de morele verplichting mede de maatschappij in stand te houden. Dit naast de wettelijke verplichtingen richting werknemers. Tewerkgestelde langdurig werkelozen zijn veelal geen werknemers, kunnen ook niet als zodanig beschouwd worden, worden echter de mogelijkheid geboden werkervaring op te doen, waarbij de werkgever (deels) de lasten welke deze persoon op de maatschappij doet drukken voor zijn rekening neemt.
Mocht een langdurig werkeloze overigens te werk gesteld worden in een functie waarbinnen deze (vrijwel) meteen 100% kan functioneren, behoort deze ook (vrijwel) meteen 100% betaald te worden, anders is er immers sprake van uitbuiting (nog steeds geen slavernij).
Wanneer een langdurig werkeloze niet bekwaam is kan deze dit nog wel worden. U kunt gerust zijn dat onbekwamnen doorgaans niet de status werknemer zullen bereiken, althans niet lang zullen behouden.
Het anticiperen ging u niet erg best af, gezien het feit dat het door u vermeende antwoord geenszins in de buurt van mijn antwoord kwam.
Ik heb geen loon, ik voorzie anderen van loon. Loon naar werk.
Een jaar playstation spelen staat nog minder sjiek op een CV dan een jaar Wsw, dit laatste toont dan tenminste nog goede wil aan, wat door potentiele werkgevers nogal eens als belangrijk wordt ondervonden.
Wie bent u te bepalen wat een redelijk minimum is? Wat redelijk is wordt bepaald door de overheid welke wij zelf hebben gekozen, we leven immers in een democratie. Of wilt u dit nu ook tot punt van discussie maken met een dooddoener?
Nogmaals, wanneer het e.e.a. u werkelijk dermate hoog zit, praat er dan niet over, maar doe er wat aan. Het is per slot van rekening een democratie, maak er een punt van in uw partijprogramma.
Door betaling neemt een bedrijf de lasten welke een werkeloze op de maatschappij doet drukken (deels) over. Dus lasten en lusten, beide beperkt. Of bent u werkelijk van mening dat een langdurig werkeloze volledig ingezet kan worden als bestonden er geen hiaten in het arbeidsverleden? En acht u zichzelf in staat te bepalen wat hiervoor dan een passende beloning zou zijn? Of vervalt u dan tot de uitspraak dat het toch op zijn minst het minimum loon zou moeten zijn? Bent u dan in staat te bepalen dat de gemiddelde langdurig werkeloze het minimum loon waard is? Waarom werkt deze dan nog niet voor het minimum loon? Komt de uitspraak 'ik zal me daar elke dag gaan werken voor die paar rotcenten extra!' u wellicht bekend voor? Mij wel, in dat licht bezien, ziet u enig verklaring waarom een langdurig werkeloze in gevallen wellicht niet bereid is te gaan werken voor het behoud van de uitkering? Ik wel. Ik zie mensen om mij heen in de bijstand die al ziektes en dwars zittende scheten fingerend maandelijks meer geld vrij tot hun beschikking hebben, zeker met hun nevenactiviteiten, dan mensen om mij heen die per week een uurtje of 50, 60 per week met hun werk bezig zijn, en geen tijd of energie hebben voor nevenactiviteiten welke geld opbrengen. Die laatsten voorzie ik overigens niet van loon, voordat u weer tot een overhaaste en ondoordachte aanname komt. Dit is praktijk, uit eigen waarneming, een waarneming die veel mensen delen naar ik vermoed. Nu is de vraag wat uitzondering is en wat regel. U heeft daar vast een antwoord op?
@Jolijn
Uw zoetgevooisde toetsenbord-strelingen werken op het gemoed als een fikse herfstbui op een hondedrol: verzachtend.
@Sacredfour
Kennelijk zou u tewerk gesteld worden in een situatie waarin u per direct volledig zou kunnen functioneren. Dit roept om een normale baan, met bijbehorend loon. Jammer dat er bedrijven zijn die een loopje nemen met de werking van het systeem, ik ben er echter van overtuigd dat op de lange duur dit probleem zichzelf zal oplossen.
Re-integratie bureaus zijn in de regel m.i. nog grotere schurken dan incasso-bureaus.
Het loon-naar-arbeid principe ben ik het volledig mee eens.
Heeft u overwogen voor uzelf te beginnen?
