Radar

Meestal....lees ff terug,ik dus niet! Heb geen stuiver gezien en was mijnopzet ook niet...

Dus idd meestal en NIET altijd,dus wie zegt er dat TS geld wilt...

Iemand die 8 dagen na een ingreep al loopt te piepen en aansprakelijk wil stellen heeft voor mij dollartekens in de ogen.

Ga eerst eens behoorlijk in overleg met je arts, geef e.e.a eerst eens de tijd om fatsoenlijk te helen, niet 8 dagen maar een behoorlijke periode. En als dat niet de gewenste resultaten heeft dan kun je alsnog overwegen om verdere stappen te nemen.

Ik geefhet op

puma73 schreef:Iemand die 8 dagen na een ingreep al loopt te piepen en aansprakelijk wil stellen heeft voor mij dollartekens in de ogen.

Ga eerst eens behoorlijk in overleg met je arts, geef e.e.a eerst eens de tijd om fatsoenlijk te helen, niet 8 dagen maar een behoorlijke periode. En als dat niet de gewenste resultaten heeft dan kun je alsnog overwegen om verdere stappen te nemen.

Ja, en dat geeft het ziekenhuis misschien de tijd om ineens gegevens weg te werken of zo. Hoor je vaker, "de papieren" in dit geval de status is onvindbaar.

ciske schreef:

JordyNijenhuis schreef:Ik zou zeggen, Als je last hebt van de blaffers Zoals Ruud_a, lees daar dan eens over heen en ga er niet mee in discussie, als je toch vind dat er geen nuttig woord uit komt.... Daar word TS niet beter of slechter van.

Ik kan me voorstellen dat dat een beetje lastig gaat worden, zou wel eens goed zijn als ze bij de Tros wat oplettender worden, zodat een TS hier niet helemaal afgebrand wordt, het is niet de 1 ste keer en het zal helaas ook niet de laatste keer zijn.

Ik denk meer dat het aan de TS is om voor haarzelf op te komen dan dat de forumbeheerders in moeten grijpen. Ik ga er vanuit dat iemand van 26 met kinderen wel tegen een stootje kan.

Ik denk meer dat het aan de TS is om voor haarzelf op te komen dan dat de forumbeheerders in moeten grijpen. Ik ga er vanuit dat iemand van 26 met kinderen wel tegen een stootje kan.

Dat wel ,maar denk dat TS wel stootjes genoeg heeft gehad, dus onnodig om nog effe een natrap te krijgen.

De diagnose tumor schrikt een beetje normaal mens toch behoorlijk van.

ciske schreef:

Ik denk meer dat het aan de TS is om voor haarzelf op te komen dan dat de forumbeheerders in moeten grijpen. Ik ga er vanuit dat iemand van 26 met kinderen wel tegen een stootje kan.

Dat wel ,maar denk dat TS wel stootjes genoeg heeft gehad, dus onnodig om nog effe een natrap te krijgen.

De diagnose tumor schrikt een beetje normaal mens toch behoorlijk van.

Dat begrijp ik, Maar van schrik wordt het leven niet meer of minder hard...

ciske schreef:

Ik denk meer dat het aan de TS is om voor haarzelf op te komen dan dat de forumbeheerders in moeten grijpen. Ik ga er vanuit dat iemand van 26 met kinderen wel tegen een stootje kan.

Dat wel ,maar denk dat TS wel stootjes genoeg heeft gehad, dus onnodig om nog effe een natrap te krijgen.

De diagnose tumor schrikt een beetje normaal mens toch behoorlijk van.

Weet je waar je van schrikt, in de avond lopend het ziekenhuis ingaan en de andere morgen compleet verlamd zijn. En een redelijk goede diagnose krijgen, maar het ziekteverloop is agressiever dan verwacht. En dan de rest van je leven in een elektrische rolstoel zitten.

Puma73 ik begrijp niet helemaal waar je op doelt?

Zoals ik al zei maakt schrik je leven niet meer of minder hard.
Ik kan me voor stellen dat je er van schrikt als je been het even niet meer doet. Of dat je schrikt als je in een rolstoel beland. Maar het leven stopt dan niet hoor. Je kunt je er bij neerleggen en er nog wat van maken.
Je kunt veel als je in een rolstoel zit, geloof me. Ik werk met mensen
die ZWAARlichaamlijk gehandicapt zijn en sommigen van hun kunnen meer
dan dat ik met 2 benen kan!

JordyNijenhuis schreef:Puma73 ik begrijp niet helemaal waar je op doelt?

Zoals ik al zei maakt schrik je leven niet meer of minder hard.
Ik kan me voor stellen dat je er van schrikt als je been het even niet meer doet. Of dat je schrikt als je in een rolstoel beland. Maar het leven stopt dan niet hoor. Je kunt je er bij neerleggen en er nog wat van maken.
Je kunt veel als je in een rolstoel zit, geloof me. Ik werk met mensen
die ZWAARlichaamlijk gehandicapt zijn en sommigen van hun kunnen meer
dan dat ik met 2 benen kan!

Ik heb het idee dat hij vooral op zijn eigen situatie doelt..
Denk dat in dat geval je uitleg nogal overbodig is.

Iemand die 8 dagen na een ingreep al loopt te piepen en aansprakelijk wil stellen heeft voor mij dollartekens in de ogen.

soms zijn mensen ook gewoon bang, het loopt niet zoals gehoopt en angst neemt de overhand. Wat als het nooit meer lukt, wat als ik nooit meer voel etc.
Natuurlijk is het productiever om die angst te benoemen, maar dat kan niet altijd iedereen.

Ik snap je reactie, ik voelde dat aan een kant ook wel zo, aan de andere kant zie ik een bang iemand die graag wil horen dat het goed komt.

Isabel

Helaas kunnen wij dat nooit zeker weten of het goed komt.
Dat had ze kunnen weten. Ik neem aan voordat je op een forum
je wat plaatst dat je het forum eerst doorkijkt of het je uberhaupt
wel zint. Aan de reactie van TS te zien is het forum niet naar wens.

JordyNijenhuis schreef: Je kunt veel als je in een rolstoel zit, geloof me. Ik werk met mensen
die ZWAARlichaamlijk gehandicapt zijn en sommigen van hun kunnen meer
dan dat ik met 2 benen kan!

Jordy, ik geloof dat onmiddellijk. Maar ik ben er van overtuigd dat al die mensen eerst een proces door moesten. Een proces van schrikken, berusten, acceptatie, en dan pas het beste er van maken. Voor de een gaat dat nu eenmaal sneller dan de ander.

Ik kan me voorstellen dat TS gewoon nog niet goed weet waar ze aan toe is, en nog helemaal niet het acceptatiepunt bereikt heeft. Eigenlijk begrijp ik niet zo goed, aangezien jij met zwaargehandicapte mensen werkt, dat jij dat proces niet kunt benoemen of begrijpen, en van daar uit de TS gerust kunt stellen?

Je zult je werk ongetwijfeld goed doen, maar ik heb het idee dat je nog geen 30 bent? Niks mis mee, maar ik zie wel de kracht in je reacties, maar het begrip kan mijns inziens nog wat groeien.

Ik snap ook best dat actepteren moeilijk is, maar om na 8 dagen al zonder bij een arts geweest te zijn te conluderen dat je been niet meer werkt en meteen een arts wil aanklagen vind ik een beetje raar.

Genezing is een heel proces, dat duurt wel een poos.

JordyNijenhuis schreef:Ik snap ook best dat actepteren moeilijk is, maar om na 8 dagen al zonder bij een arts geweest te zijn te conluderen dat je been niet meer werkt en meteen een arts wil aanklagen vind ik een beetje raar.

Genezing is een heel proces, dat duurt wel een poos.

Je snapt wat ik bedoel. Wat anderen ook zeggen, het heeft nog flink wat tijd nodig voordat duidelijk is wat de eindsituatie is. Wat de openingspost betreft, ik denk dat Isabel wel eens een heel eind in de richting kan zitten.

De TS gaat het ziekenhuis in met een prognose, en komt er heel anders uit dan verwacht, terwijl ze ook nog eens de zorg voor kleine kinderen heeft. Kinderen die ze op het ogenblik niet op schoot kan hebben.

Niemand van ons kan in het hoofd van de TS kijken. Maar het zou me niks verbazen dat ze emotioneel goed van slag af is, en van daar uit een openingsbericht heeft geschreven. Niet met dollartekens in de ogen, maar meer met: wat moet ik, wat kan er aan gedaan worden. Zonder eigenlijk te weten wat ze nu precies moet vragen.

Laten we eerlijk zijn, er zijn er maar weinigen die staan te juichen dat ze invalide zijn geworden, omdat ze eurotekens in de ogen hebben.

Laten we eerlijk zijn, er zijn er maar weinigen die staan te juichen dat ze invalide zijn geworden, omdat ze eurotekens in de ogen hebben

Ik weet wel zeker dat ze er heel wat euro's voor over zouden hebben, om niet in een rolstoel te komen.

TS heeft denk ik te veel te verwerken.

witte angora schreef:Je snapt wat ik bedoel. Wat anderen ook zeggen, het heeft nog flink wat tijd nodig voordat duidelijk is wat de eindsituatie is. Wat de openingspost betreft, ik denk dat Isabel wel eens een heel eind in de richting kan zitten.

De TS gaat het ziekenhuis in met een prognose, en komt er heel anders uit dan verwacht, terwijl ze ook nog eens de zorg voor kleine kinderen heeft. Kinderen die ze op het ogenblik niet op schoot kan hebben.

Niemand van ons kan in het hoofd van de TS kijken. Maar het zou me niks verbazen dat ze emotioneel goed van slag af is, en van daar uit een openingsbericht heeft geschreven. Niet met dollartekens in de ogen, maar meer met: wat moet ik, wat kan er aan gedaan worden. Zonder eigenlijk te weten wat ze nu precies moet vragen.

Laten we eerlijk zijn, er zijn er maar weinigen die staan te juichen dat ze invalide zijn geworden, omdat ze eurotekens in de ogen hebben.

Misschien haar eerst in laten lichten door een arts, ipv forumleden?

Misschien haar eerst in laten lichten door een arts, ipv forumleden?

Ik denk dat dit een van de beste adviezen is, misschien wel het beste, dat we op het forum aan haar kunnen geven. Desnoods dat ze om een second opinion vraagt. Maar alle verwijten die door meerderen over dollartekens en wat al niet meer is gegeven, ik denk niet dat het haar geholpen heeft. Weet ik wel zeker eigenlijk.

Het antwoord op een vraag als deze is niet kort of eenvoudig.

Een arts dient voor een operatie informatie te geven over de soort operatie en de mogelijke gevolgen. Met name zal hij daarbij vertellen welke risico's er zijn. Daarbij hoeft hij niet alle risico's te vertellen, maar wel de risico's die wat vaker een rol spelen. Zo heeft iedere operatie onder narcose het risico dat de patiënt overlijdt, maar artsen vertellen dat niet altijd.

Het kan altijd zo zijn dat het resultaat van een operatie anders is dan verwacht. Als het gaat om een slechter resultaat kan dat komen door een niet te vermijden complicatie, maar het is ook mogelijk dat het gaat om een complicatie die wel vermeden had kunnen worden. In het laatste geval kan er sprake zijn van een fout van de arts.

Kortom, niet ieder tegenvallend resultaat is het resultaat van een fout.

Allereerst lijkt het daarom verstandig dat je met de arts in gesprek gaat. Je kunt hem dan natuurlijk vertellen dat het resultaat van de operatie tegenvalt en hem vragen hoe dat nu is gekomen. Vervolgens kun je vragen wat er mogelijk is om het resultaat te verbeteren. Zenuwschade vrij kort na een ingreep kan onder omstandigheden wellicht nog verbeteren. Dat hangt ook af van de oorzaak van die zenuwschade.

Het lijkt me ook verstandig dat je met je huisarts het geheel bespreekt en aan hem vraagt of hij nu denkt dat er iets is misgegaan in ziekenhuis. Daarbij past een waarschuwing, (huis) artsen zullen niet heel snel een collega beschuldigen van een fout. Wel zullen ze denk ik eerlijk aangeven (als ze dat kunnen achterhalen) wat er nu precies is misgegaan. Is – bijvoorbeeld – een zenuw doorgesneden of beschadigd of is er sprake geweest van te langdurige druk op een zenuw tijdens de operatie.

Het antwoord op de vraag of het ziekenhuis aansprakelijk te stellen is, is dus niet te geven. Het is zeker niet zo dat ieder slechter dan verwacht resultaat mogelijkheden geeft om een arts of het ziekenhuis aansprakelijk te stellen.

Kan me de reactie van ts wel voorstellen, heb zelf ook pijn bij het lopen en bewegen en dat weerhoud me er van een dingen te ondernemen met mijn kleuter.

Ts is nog jong en heeft jonge kinderen, dan is dit zeker een belemmering. Is natuurlijk schrikken als dit gebeurd terwijl er door de arts is gezegd dat zij weinig tot gaan last zou hebben door de operatie.

Alleen moet ze het meer tijd geven om te genezen het is nu nog te kort om te bepalen of de schade blijvend is.

En ts heeft het over aansprakelijkheid, niet over geld, dus onzin om ts te beschuldigen van golddiggen!