MichielFRL schreef:Je snapt niet waar de schoen wringt @prem.
Het gaat niet om niet willen werken, het gaat erom dat TS zich niet gewaardeerd voelt.
Jammer dat je daar overheen leest.
Hier wil ik toch wel even de opmerking bijzetten dat het wel degelijk gaat over niet (meer) WILLEN werken.
Het moge duidelijk zijn dat TS zich niet gewaardeerd voelt in die klotebaantjes die die gehad heeft de afgelopen 20 jaar. Begrijpelijk ook. Maar uit niets blijkt dat ie de waardering elders wil zoeken.
TS gaat de kantjes ervan aflopen in de hoop dat ie dan ontslagen wordt, een uitkering krijgt en liefst voro altijd.
@TS :Ik begrijp best dat je haast wel gek moet zijn om voor het minimumloon te werken, als je met een uitkering geeneens heel veel minder geld hebt en bovendien veel meer vrije tijd . Wat dat betreft ben je gewoon een calculerende burger.
Heb zelf iets vergelijkbaars gehad jaaaren geleden : Mijn tijdelijk contract werd niet verlengd en ik kwam in de ww. Toen belde het uitzendbureau me op vrijdagmiddag : of ik maandagochtend vroeg ergens kon melden als pakketjesbezorger, en dan zou ik maandagmiddag even langs moeten gaan bij het uzb om een en ander te regelen. Daar bleek dus dat het loon van het uzb lager was dan mijn ww-uitkering (70% van mijn vorige loon). En heb ik ook op maandagmiddag verder vriendelijk bedankt voor het baantje (terwijl ik een half uur geleden nog op dat werk had gezegd "tot morgen !").
Toch zou ik heel goed uitkijken als ik jou was. Hoe aantrekkelijk het ook klinkt allemaal om niet meer te hoeven werken. Dat je het zat bent om te werken en liever een wwtje pakt is nog te begrijpen. En het zal je misschien nog wel lukken ook. Dat je een parasiet genoemd wordt maakt je toch verder niet uit.
Maar uiteindelijk gaat het tegen je werken allemaal. Je zegt zelf al dat de maatschappij verhardt, en dit soort regelingen zullen zeker niet zo royaal meer blijven. En hoe ouder je wordt, hoe lastiger het is om een baan te vinden. Zeker als je langere tijd werkloos bent geweest. Dus is de kans groot dat je dan na je WW alsnog in de bijstand terecht komt en verder afglijdt. Je kan zelfs in een isolement terechtraken : geen dagelijks contact met collega's meer, geen leuke dingen meer kunnen doen met vrienden (want geen geld).
En uiteindelijk wordt je door de bijstand gedwongen om een baantje in een sociale werkplaats ofzo die je (met alle respect voor dat werk overigens) misschien helemaal niet ziet zitten.
Dat je dit baantje wat je nu hebt meer dan zat bent is te begrijpen, maar zoek actief rond naar wat anders. Niet afwachten wat er op je pad komt maar nadenken over je toekomst en elders gaan werken. Dat duurt misschien even totdat je het gevonden hebt. Maak alleen van die uitkering gebruik als een tijdelijk iets, en ga er niet vanuit dat je dit tot je pensioen kunt rekken...
