Radar

53078 schreef:Volgens mij denkt zeker half werkend Nederland op deze manier. In mijn ogen is daar niks mis mee. Ook niet als ze lekker genieten van hun uitkering. Ze hebben er immers voor gewerkt. Laat ze. Het gezin heeft voorrang en in hun "vakantie" kunnen ze leuk de kids meehelpen op school en hele andere dingen in het leven ontdekken. Is ook belangrijk.
Dat gezeur van de werkende mens... Waar komt dat vandaan? Beetje meer respect en aandacht voor elkaar is niet verkeerd hoor. Krijg je een betere maatschappij van.
Vroeger stopte er nog een voorbijganger als je met een kapotte auto langs de weg stond. Tegenwoordig krijg je het verwijt dat je dan maar geen brakke bak had moeten kopen...
Dapper topic, Arthur2000. Jammer dat de wereld zoveel zeikerds kent.

Maar eerlijk is eerlijk. In mijn werkzame leven kwam ik er genoeg tegen die al een aardig eind op weg waren naar hun pensioen, en steevast aangaven blij te zijn als het zover was. Vanwege de werkdruk, de targets, steeds nieuwe leidinggevenden met nieuwe ideeën, steeds weer nieuwe procedures, steeds weer dit anders en dat anders, plus alle werkoverleggen zonder inhoud, het gezeik onderling, noem maar op...

Wat Arthur zegt, dat is wat velen denken maar niet durven te zeggen.

De meesten durven het ook niet te doen. Het draait niet alleen maar om geld in het leven. Maar dat accepteren er niet veel, totdat ze merken dat ze hun eigen kinderen niet eens kennen. Omdat ze vanaf hun tweede levensweek zijn opgegroeid in de kinderopvang...

Vroeger was het voor mij veel simpeler. Ik had seizoenswerk. Tikte aan het eind van het seizoen mijn bonus af, zat 5 maanden in de ww voor 2300 gulden p/m. Dat is sinds een paar jaar wel heel anders geworden. Best jammer, maar niet tegen te gaan. Het gaat nu ineens niet meer om mensen maar om cijfertjes. Dat accepteer ik ook niet.

Wat ik eerlijk gezegd soms wel een beetje pijnlijk vind is dat mensen op tv roepen ''ik moet het met een uitkering van 1400 netto doen'' terwijl ik voor 1300 netto 40 uur HARD MOET WERKEN. Mind u!
Mag ik er dan eens betaald uit
Noem het een ''seizoenswerksysteem''

Laat ik het zo zeggen: ik maak me niet meer druk
Ze kunnen targets maken wat ze willen, regels wat ze willen.
Ik ga mijn eigen gang en help de klanten, ik werk door maar zeker niet hard.

@MichielFRL
Onmiddellijk!!!

Houden ze me in dienst, prima!
Gooien ze me eruit... nog meer prima!
Bovendien heb ik mijn tijd dan hard nodig om mijn 5 maandsalarissen juridisch eruit te trekken. Dat doe ik liever dan buffelen in een ander armoebaantje voor een grijpstuiver. Heb ik nl. recht op maar gaan ze zeker niet zonder slag of stoot geven!

Sorry, maar ik ga me niet de kachel werken voor 1300 schoon!

Jammer dat we zo'n ww en RWW systeem hebben.


P.s. De bewoordingen heb ik aangepast.

Ik begrijp TS wel werken onder hoogspanning is voor veel mensen moeilijk.
Ik heb na mijn Gymnasium opleiding (diploma) allerlei duffe kantoorbaantjes gehad en dat verdiende niet.

Daarna heb ik tig banen gehad als vertegenwoordiger en als je de targets niet haalde stond je op straat. Toen ik 40 was ben ik gaan studeren en werd advocaat dat heb ik 2 jaar volgehouden ik was in loondienst en op mijn 52 ste kwam ik in de WAO dat was de mooiste tijd van mijn leven.

Ik werd rustig en had geen last meer van stress nu ben ik met pensioen heb een redelijk inkomen en ben very happy. Ik begrijp TS volkomen.

De wereld is een jungle alleen de sterksten overleven.

@prem
Wil je mijn kinderen erbuiten laten en schelden achterwege laten.
@Haljamar
Jij bent de uitverkorene!
In de WAO obv. een advocatensalaris! De natte droom van elke bijstandsgerechtigde en ww-er!
Goed gedaan! Maar het was ook wel de goede tijd!

@MichielFRL
Gewoon niet op reageren verder. Als mensen persoonlijk gaan beledigen hebben ze geen argumenten meer. ''Mensen met twee maal modaal die geen kant uitkunnen''. Het moet niet gekker worden.
Mensen die 40 uur sappelen voor 1300 euri's, die kunnen geen kant uit.

MichielFRL schreef:Je snapt niet waar de schoen wringt @prem.
Het gaat niet om niet willen werken, het gaat erom dat TS zich niet gewaardeerd voelt.
Jammer dat je daar overheen leest.

Ik begrijp zijn redenatie wel maar het is immoreel ...het gaat in het leven niet om gewaardeerd worden, het zal mij een worst zijn of mensen die me niet nastaan me niet waarderen. Je moet zelf voor je eten zorgen en voor je kinderen, niet met opzet de bedelaar uit willen hangen!

arthur2000 schreef:@prem
Wil je mijn kinderen erbuiten laten en schelden achterwege laten.
@Haljamar
Jij bent de uitverkorene!
In de WAO obv. een advocatensalaris! De natte droom van elke bijstandsgerechtigde en ww-er!
Goed gedaan! Maar het was ook wel de goede tijd!

@MichielFRL
Gewoon niet op reageren verder. Als mensen persoonlijk gaan beledigen hebben ze geen argumenten meer. ''Mensen met twee maal modaal die geen kant uitkunnen''. Het moet niet gekker worden.
Mensen die 40 uur sappelen voor 1300 euri's, die kunnen geen kant uit.

Nee ik laat jouw kinderen er niet buiten, om je eigen bestwil, moeten zij dan opgroeien niet beter wetend? Ga dan wat anders doen. Je moet m.i. Het voorbeeld geven want dit systeem gaat toch naar de Filistijnen. Ik ben nu even in Londen en omgeving, wat je hier ziet is nog maar het begin. Je moet je kinderen realisme bijbrengen en een intellectuele erfenis, lijkt mij.
Het gaat je niet om gewaardeerd voelen want in veel van je posts noem je je 1300 euro. Het gaat er bij jou om dat je vindt dat je te weinig verdient voor 40 uur. Tja, daar kan maar een iemand verandering in brengen en dat ben je zelf.
In plaatsen van te jeremiëren hier had je een bijbaan kunnen hebben of iets kunnen studeren.

@prem
jij weet helemaal niets van mij. Misschien is het wel beter om papa een jaartje voor henzelf te hebben dan half overspannen op een baan die niet werkt en daarna voorgoed arbeidsongeschikt.

MichielFRL schreef:Je snapt niet waar de schoen wringt @prem.
Het gaat niet om niet willen werken, het gaat erom dat TS zich niet gewaardeerd voelt.
Jammer dat je daar overheen leest.

Hier wil ik toch wel even de opmerking bijzetten dat het wel degelijk gaat over niet (meer) WILLEN werken.
Het moge duidelijk zijn dat TS zich niet gewaardeerd voelt in die klotebaantjes die die gehad heeft de afgelopen 20 jaar. Begrijpelijk ook. Maar uit niets blijkt dat ie de waardering elders wil zoeken.
TS gaat de kantjes ervan aflopen in de hoop dat ie dan ontslagen wordt, een uitkering krijgt en liefst voro altijd.

@TS :Ik begrijp best dat je haast wel gek moet zijn om voor het minimumloon te werken, als je met een uitkering geeneens heel veel minder geld hebt en bovendien veel meer vrije tijd . Wat dat betreft ben je gewoon een calculerende burger.
Heb zelf iets vergelijkbaars gehad jaaaren geleden : Mijn tijdelijk contract werd niet verlengd en ik kwam in de ww. Toen belde het uitzendbureau me op vrijdagmiddag : of ik maandagochtend vroeg ergens kon melden als pakketjesbezorger, en dan zou ik maandagmiddag even langs moeten gaan bij het uzb om een en ander te regelen. Daar bleek dus dat het loon van het uzb lager was dan mijn ww-uitkering (70% van mijn vorige loon). En heb ik ook op maandagmiddag verder vriendelijk bedankt voor het baantje (terwijl ik een half uur geleden nog op dat werk had gezegd "tot morgen !").

Toch zou ik heel goed uitkijken als ik jou was. Hoe aantrekkelijk het ook klinkt allemaal om niet meer te hoeven werken. Dat je het zat bent om te werken en liever een wwtje pakt is nog te begrijpen. En het zal je misschien nog wel lukken ook. Dat je een parasiet genoemd wordt maakt je toch verder niet uit.
Maar uiteindelijk gaat het tegen je werken allemaal. Je zegt zelf al dat de maatschappij verhardt, en dit soort regelingen zullen zeker niet zo royaal meer blijven. En hoe ouder je wordt, hoe lastiger het is om een baan te vinden. Zeker als je langere tijd werkloos bent geweest. Dus is de kans groot dat je dan na je WW alsnog in de bijstand terecht komt en verder afglijdt. Je kan zelfs in een isolement terechtraken : geen dagelijks contact met collega's meer, geen leuke dingen meer kunnen doen met vrienden (want geen geld).
En uiteindelijk wordt je door de bijstand gedwongen om een baantje in een sociale werkplaats ofzo die je (met alle respect voor dat werk overigens) misschien helemaal niet ziet zitten.

Dat je dit baantje wat je nu hebt meer dan zat bent is te begrijpen, maar zoek actief rond naar wat anders. Niet afwachten wat er op je pad komt maar nadenken over je toekomst en elders gaan werken. Dat duurt misschien even totdat je het gevonden hebt. Maak alleen van die uitkering gebruik als een tijdelijk iets, en ga er niet vanuit dat je dit tot je pensioen kunt rekken...

arthur2000 schreef:@prem
jij weet helemaal niets van mij. Misschien is het wel beter om papa een jaartje voor henzelf te hebben dan half overspannen op een baan die niet werkt en daarna voorgoed arbeidsongeschikt.

Ik weet niks van jou?

Je bent gelovig, waarschijnlijk hervormd of gereformeerd, je blijft netjes in je taal en respecteert de zondag dus een van die twee richtingen moet het zijn, misschien word je daarom wel wat gemeden op je werk en voel je je ongemakkelijk.
Je bent fatalistisch, enigszins toch, dus eerder gereformeerd, predestinatie.

Je werkt op een call-centre, je kunt de druk niet aan. Waarschijnlijk te beschermd opgevoed en mocht je niets studeren. Nu zoek je eigenlijk bescherming en veiligheid thuis.

Je hebt kinderen en een vrouw.
Tja het merk van je auto hoef ik niet te weten. Word wakker. Je vraagt toch om een "verhaal" ? Dit is in verhaal en mening. Ga wat doen en blijf niet weg zitten kwijnen.

@ Langste adem: Scherpe analyse en wijs wat mij betreft!

Toch sterk Prem, complimenten! Alleen het niet studeren klopt niet. En voor een auto heb ik... geen geld. Autobezit is onverantwoord bij minimumloon

Mijn kinderen: die krijgen het voorbeeld van een vader die werken niet op de eerste plaats zet maar wel zijn gezin. Die zoekt naar de juiste balans met de mogelijkheden en talenten die hij heeft. En dat kan soms niet werken betekenen en soms wel.

Inderdaad gaat dit systeem hoogstwaarschijnlijk een keer stuk. Dat zie ik ook wel. Ondermeer omdat veel mensen van buiten toegelaten tot Nederland voorgoed uit de staatsruif eten. Niet voor een paar jaar maar levenslang. Dan is het einde verhaal.
Maar zover is het nog niet. We leven nu.

@langsteadem
Ik weet wat je bedoelt met calculerend!
Zo zat ik een keer heel lang geleden in de bijstand. Een zo'n reintegratieconsulent belde zo rond kerst dat de PTT (toen nog!) tijdelijke postbezorgers zocht voor de kerstdrukte. En ik zou alles direct weer kunnen inleveren bij de uitkering. Heb nog nooit zo gezweten! Hier wordt ik niet beter van EN tijdens de feestdagen!
En was nooit zo opgelucht toen ik gedwongen opbelde en te horen kreeg... dat ze al voorzien waren

Wat ook een rol speelt als je in je twenties bent gaat omschakelen makkelijk, na je 40e wordt het wat lastiger. Je wordt wat cynischer. Je hoort van mensen in bepaalde vakken die op hun 50e al met vroegpensioen kunnen en je denkt ''waarom hij wel het Paradijs en ik niet''.
En al heel veel methodes geprobeerd om roepingen en talenten te vinden. Niet zoveel bijzonders of toepasbaars gevonden. Bovendien duurt het aanleren van een nieuwe vaardigheid lang en kost tijd en geld.
En ik geef toe, ben inderdaad wat sociaal beperkt waardoor contacten niet vanzelf gaan.

Ik ben al verrast dat het callcenter een paar jaar duurt! Oorspronkelijk was de bedoeling om een half jaar er te werken om weer ww-rechten te hebben!

Er is een waar gezegde:
"Oordeel niet over iemand voordat je 7 mijlen in zijn schoenen hebt gelopen"
Houd ik mij ook vaak niet aan maar het is wel waar!

arthur2000 schreef:
In de WAO obv. een advocatensalaris! De natte droom van elke bijstandsgerechtigde en ww-er!
Goed gedaan! Maar het was ook wel de goede tijd!

Er zijn er maar weinig in de WAO met een advocatensalaris. Geloof me, de meesten zitten maar een fractie boven het minimum. Ik zit zelfs onder het minimum van een echtpaar. Maar heb nét teveel om voor allerlei kwijtscheldingen en gemeentelijke regelingen in aanmerking te komen, terwijl de huurtoeslag ook minder is dan die van bijstandsgerechtigden.

De tijden zijn veranderd, inderdaad. Ik ben indertijd door de strenge herkeuring heen gekomen. Alleen bleken er specifieke omstandigheden te zijn die (besefte ik pas veel later) aanleiding waren om de uitkering te handhaven. Specifieke omstandigheden die ik bij jou niet zie. Ik denk dan ook niet dat je in de WAO was gekomen, en zeker niet was gebleven. De WIA gaat het al helemaal niet worden.

Ik snap je volledig, reden ken je. Het enige wat ik je kan zeggen is: pak eens iets totaal anders op. Ik heb me op eigen kosten om laten scholen tot hovenier omdat ik op kantoor maar niet aan de bak kwam, het werk was fantastisch. Collega's niet, dat is een ander verhaal. Maar in die tijd was daar altijd vraag naar mensen, op kantoor niet. Gewoon die stap gezet. Tegenwoordig zou ik het je niet aanraden, ook in die branche is nu veel minder werk.

In één winter ben ik midden in de nacht schoonmaker geweest bij de Friki-fabriek. Prachtig werk voor iemand als ik, urenlang met een hogedrukspuit aan de gang om machines spik en span schoon te krijgen. De kick die het geeft als na controle van de inspectie de fabriek niet opgestart mag worden (kosten: ik meen 80.000 gulden per uur) omdat je collega zijn werk niet goed heeft gedaan, en dan krijg IK die opdracht, omdat ik superperfect werk! En jawel, nadat ik klaar was, mocht de fabriek opgestart worden. Dat is waardering voor je harde werk.

Heus, er zijn meer mogelijkheden dan je denkt. Denk out-of-the-box. Zoek iets heel anders. Maar geen duf call-centre of kantoorbaantje. Dat is inderdaad niks voor je. Je moet bewegen, je moet in actie zijn. En heus, als je het naar je zin hebt, dan boeit het je niet dat je maar een fractie meer hebt dan het minimum. Dan werk je voor je plezier, en voor je eigen inkomen. Dan kun je trots zijn op wie je bent en waar je voor staat.

Ik denk niet dat witte angora zich zozeer op de borst wil kloppen dat hij/zij zo'n superperfecte werker was.
Het gaat erom dat je voldoening kunt krijgen uit je werk, als je maar waardering krijgt.
Dan maakt het niet uit welk werk je hebt.

Als TS dat niet krijgt bij dat callcentre en tegen een burn-out aanloopt moet ie gewoon zijn conclusies trekken en zijn heil elders zoeken.
Jammer alleen dat TS liever kiest voor een uitkering. Misschien wel enigszins begrijpelijk , maar dan krijgt ie helemaal geen waardering meer. Met een uitkering leef je niet "in het paradijs" zoals een winnaar van een loterij dat wel zou doen. Ook met de uitkering heb je targets te halen. Dat kun je weliswaar wat rekken door fake-sollicitaties ofzo, maar het getuigt wel van een korte termijn visie.

Althans dat is mijn mening.

langste adem schreef:Ik denk niet dat witte angora zich zozeer op de borst wil kloppen dat hij/zij zo'n superperfecte werker was.
Het gaat erom dat je voldoening kunt krijgen uit je werk, als je maar waardering krijgt.
Dan maakt het niet uit welk werk je hebt.

Jij snapt het.

Ik lees het anders.
Hij is de superwerker en de collega heeft het verprutst.

Die collega was misschien inderdaad minder bekwaam. Of hij was gewoon niet op zijn plek daar in die fabriek en liep ie de kantjes er expres vanaf in de hoop een uitkering te krijgen. Of had ie gewoon problemen thuis.
Wat de een een klotebaan vind, vind de ander weer een prachtbaan.
Zo is het overigens ook met die uitkering. IK zou me totaal ongemakkelijk voelen als ik doelbewust ga teren op de gemeenschap. TS lijkt zoiets heerlijk. En dat is het misschien ook in vergelijking met het werk wat ie nu doet.
Maar of het op de lange duur verstandig is voor TS zelf durf ik sterk te betwijfelen.

Superwerker valt best mee. Er waren zelden problemen met schoonmaken, en er liepen best wel wat collega's in de rondte. En denk er om: één bloedspettertje, en die hele machine/afdeling moest van top tot teen overnieuw, waarbij de fabriek niet op mocht worden gestart. De inspectie was gewoon megastreng, en wel terecht ook. Het is in de tijd dat ik er werkte maar één keer voorgevallen. Misschien had die collega zijn dag niet, geen idee. Het was ook een ongelooflijke rotmachine om schoon te maken. Had het al een paar keer eerder gedaan. Maar ik ervaar het gewoon als een schouderklopje dat juist ik degene was die er nog eens achter aan kon, gewoon vanwege het vertrouwen dat je krijgt, het is een bevestiging dat je je werk goed doet. Immers, ze zitten er niet op te wachten dat, na ruim anderhalf uur schoonmaken, de boel nog eens twee uur stil wordt gelegd omdat het wéér niet goed is.