Wie heeft dit bedacht? Wat verwacht zo'n persoon/instantie dan, dat met 25 per maand er toch wel eens een kans geschoten kan worden? Dit gaat helemaal nergens meer over. Twee instellingen die volkomen langs elkaar heen werken. Daar is de regering verantwoordelijk voor. En wat denkt men dat dit met mensen doet? Alsof men verplicht wordt zoveel keer per jaar spinazie te eten, terwijl je het niet meer lust, het zien alleen al geeft afkeerverschijnselen..
Dit is bedacht om mensen die tot de categorie beroepswerklozen behoren wettelijk achter hun vodden te zitten.
Helaas je moet een aap geen klimmen leren.
Degenen die hier nu mee geconfronteerd worden zijn niet degenen waarvoor dit bedacht was
Deze groep mensen heeft nog nooit met instanties te maken gehad die met het principe afstraffen werken en lopen tegen allerhande regels en regeltjes aan die ze op alle fronten vernederen.
Probleem 1: Ik heb 32 maanden in de ww gezeten en heb in die periode een bedrijfje opgericht om lezingen over de werking van het denkproces te geven. Hoewel ik met de lezingen nog amper geld verdiende moest er na 32 maanden een keuze worden gemaakt. Want ik kwam alleen in aanmerking voor een bijstandsuitkering als ik het bedrijfje zou opheffen. Dat is een keuze die draait om kennis- en kapitaalvernietiging. Want ik zie welke meerwaarde mijn informatie heeft voor mensen met psychische problemen. Het zou dan ook meer voor de hand liggen om de inkomsten uit het bedrijfje op een bijstandsuitkering in te houden.
Probleem 2: Van 2009 t/m 2012 werkte ik als projectcoördinator. In samenwerking met ouderen heb ik destijds een Geriatrisch Netwerk opgericht. Van 2015 t/m 2016 kwam er subsidie waarmee ik mijn oude functie (1 dag per maand betaald) kon oppakken. Het Geriatrisch Netwerk werd weer op de rails gezet en daarnaast ondersteunde ik een Ouderenpanel. Hoewel ik meer uren maakte dan ik betaald kreeg, zag ik daar in de toekomst een kans op werk in. Maar door het feit dat ik 1 dag per maand als ZZP-er dit werk deed, kwam ik wederom niet in aanmerking voor een aanvullende bijstandsuitkering. Ik moest dus stoppen met zinvol werk als ik mijn hoofd boven water wilde houden. En ook hier geldt dat het logischer zou zijn om die inkomsten op een uitkering te korten.
Na mijn 32 maanden ww heb ik hier een gesprek over gehad met UWV. Op mijn telefoontjes en emails is vervolgens niet meer gereageerd. Wat mij namelijk werd aangeboden was een renteloze lening waarvan na 3 jaar duidelijk zou worden of die moet worden terugbetaald.
Aangezien ik heel veel werk heb verricht zonder dat daar een vergoeding tegenover stond, maak ik van die mogelijkheid geen gebruik. Ik ga toch geen lening nemen terwijl ik gratis werk verricht? Wat een doorgedraaid beleid is dit!
Inmiddels ben ik ruim vier jaar en vele sollicitaties verder. Ik heb nu voor het eerst werk: 3 maanden, 20 uur per week. Mijn werk voor de ouderenzorg is gestopt en de lezingen staan op een laag pitje. Het lijkt er inderdaad op dat je als 55-jarige niet meer voor een normale baan in aanmerking komt. Terwijl de reïntegratiebedrijven e.d. bakken geld verdienen aan werkelozen.
Hierbij wil ik trouwens meteen protesteren dat gemeenten sowieso geen kwijtschelding verlenen voor ZZP-ers. Is het hameren op betaling als je maar 360 eu per maand inkomen hebt nou die 'op maat gesneden aanpak'? De geldhonger van de overheid heeft bizarre constructies opgeleverd. Werklozen en vrijwilligers worden in deze maatschappij door de overheid misbruikt. BAH!
Ik denk dat de Melkertbanen terug moeten komen. Het is niet bepaald ideaal, maar geef langdurig werkloze mensen bijstand plus 200 euro per maand en laat ze werken in een passende baan. Er blijft ontzettend veel nuttig werk liggen, van huismeester, juridisch adviseur, conciërge, bij allerlei nuttige stichtingen etc. Oh ja, en laat die mensen met rust, geef ze een bestaan, een bescheiden inkomen en zit ze niet achter de vodden.
Maar de overheid en politiek geloven nog steeds in sprookjes, te weten dat er voor iedereen vet betaalde banen in het bedrijfsleven of instellingen zijn.
Ps ik moet zelf ook van twee banen zien rond te komen en ben geen neoliberaal.
Wie heeft dit bedacht? Wat verwacht zo'n persoon/instantie dan, dat met 25 per maand er toch wel eens een kans geschoten kan worden? Dit gaat helemaal nergens meer over. Twee instellingen die volkomen langs elkaar heen werken. Daar is de regering verantwoordelijk voor. En wat denkt men dat dit met mensen doet? Alsof men verplicht wordt zoveel keer per jaar spinazie te eten, terwijl je het niet meer lust, het zien alleen al geeft afkeerverschijnselen..
Dit is bedacht om mensen die tot de categorie beroepswerklozen behoren wettelijk achter hun vodden te zitten.
Hoeveel procent behoort dan tot de werkelijke beroepswerklozen? Zijn er niet zoveel hoor. Ook dat is overgebleven beeldvorming van 20 jr geleden.
Maar, 25 sollicitaties per maand eruit sturen is toch niet extreem? Dat is elke dag je pc aanzetten, de vacaturesite aanklikken en ergens op solliciteren. Dat is 5-10 minuten werk en hoe vaker je het doet, hoe groter de kans dat er wel eens iemand interesse heeft en dus des te groter de kans op werk. Ik heb al een paar keer in het schuitje gezeten dat ik werk moest zoeken, omdat mijn contract niet werd verlengd. Dan ging ik er 2x per week een uurtje aanzitten en stuurde ik er zo 5 weg, dat is 10 per week. Soms hoor je helemaal niets en af en toe mocht je op gesprek. Echter duurde het in de meeste gevallen wel een paar maanden voordat je echt een baan had.
De Participatiewet zelf geeft wel allerlei regels (rechten en plichten) en heeft een aanvullende karakter als het zelf verdiende inkomen uit arbeid te laag is (dus geen korting als men gaat werken, maar minder aanvulling!!), maar verschaft geen werk. Mensen zouden vanaf 18 jaar recht op werk moeten hebben en daarmee dus loon. Dat betekent zo snel mogelijk herverdelen van het bestaande werk (en nu nog vrijwilligerswerk). Als elke werkende 10% inlevert heeft nagenoeg iedereen betaald werk in Nederland. Iedereen in Nederland wordt geacht zijn/haar inkomen te ontvangen nadat er voor gewerkt is. Ook de overheid kan een grote werkgever zijn, als de overheid bepaald werk belangrijk vindt. Bijv. de vroegere postbodes, politie. Die werden goed gescreend. Basis-inkomen is een optie als de overheid geen herverdeling van werk wil regelen. Vooral voor 60 plussers, die veelal al 40 jaren of langer werken en soms fysiek "op" zijn kan dan een basis-inkomen een optie zijn als zij geen werk hebben en hun zwaarverdiende vermogen moeten opeten en financieel "uitgekleed" met pensioen gaan. Herverdeling van werk is veel beter, want iedereen behoudt een redelijk inkomen. Koopkracht blijft voor iedereen goed. Minder mensen in schulden en meer maatschappelijke rust. Dus minder mensen die "uit nood dood" willen, want hun leven is niet leuk meer. Minder criminaliteit. Ook bijv. "Marokkanen" en andere bevolkingsgroepen die het moeilijk hebben, hebben recht op werk. Werken zou een harmonicamodel kunnen worden. Minder werk voorhanden minder uren werken. Is er veel werk met elkaar meer uren werken.
Het zou wellicht goed zijn, wanneer een werkgever die een 50-plusser ontslaat, daarvoor als boete extra sociale premies, of iets dergelijks zou moeten betalen.
Wanneer de werknemer een 60-plusser is, zou deze boete-premie nog vele male hoger mogen zijn!!!
De werkgever weet immers dat de kans op werk voor deze groepen respectievelijk nog maar 10 en 3 procent is.
Hij mag best wat meer verantwoordelijkheid gaan dragen, voor het feit dat hij de maatschappij op hoge kosten jaagt,
door juist oudere werknemers te ontslaan.
Laatst gewijzigd door Radar op 24 mei 2017 09:32, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden:Opmaak verwijderd
Radar; bedankt voor het onder de aandacht brengen van dit onderwerp! Ik hoop dat de overheid hier eindelijk iets mee gaat doen.
Mijn vader is 62, 6 jaren werkloos en solliciteert iedere dag. Dit heeft niet alleen financiële impact maar misschien nog wel veel belangrijker ook psychische impact. Je hoort er gewoon niet meer bij, het is een schande. mijn moeder heeft er ongeveer 35 jaar geleden voor gekozen om te stoppen werken om voor de kinderen te zorgen. Iets wat in die tijd gebruikelijk was, u kunt wel nagaan hoeveel succes mijn moeder heeft bij het solliciteren.
Mijn ouders solliciteren allebei iedere dag, ze willen dolgraag werken. Afgelopen week hebben ze het fantastische nieuws gekregen dat ze opa en oma worden, om de zinnen een beetje te kunnen verzetten zouden ze graag 1 dag in de week willen oppassen. Dit is echter niet toegestaan, dus iemand wil werken, solliciteert iedere dag en mag vervolgens niets anders doen dan thuis op de bank zitten.
De overheid is helemaal gek geworden, moet eindelijk eens wakker worden en gewoon normaal gaan doen!
Laatst gewijzigd door Henk-J op 24 mei 2017 09:56, 1 keer totaal gewijzigd.
De meneer in de uitzending krijgt dus zo'n €1200 per maand en heeft €500 huur. €700 na huur is toch prima genoeg om van rond te komen... Ik snap niet zo goed waarom daar zo'n probleem van wordt gemaakt. Waarom zou voor een schuld van minder dan €5000 sanering aangevraagd moeten worden, als meneer dit zou moeten kunnen afbetalen met de bedragen die hij krijgt onder bijstand?
Ik ben het er absoluut mee eens dat werk zou moeten lonen, maar om de situatie van die meneer een "armoedeval" te noemen vind ik echt te ver gaan. Echte armoede is dat niet. Kijk daarvoor naar Afrika of verschillende landen in Azië.
Laatst gewijzigd door Julie4444 op 24 mei 2017 08:57, 1 keer totaal gewijzigd.
Julie4444 schreef:De meneer in de uitzending krijgt dus zo'n €1200 per maand en heeft €500 huur. €700 na huur is toch prima genoeg om van rond te komen... Ik snap niet zo goed waarom daar zo'n probleem van wordt gemaakt. Waarom zou voor een schuld van minder dan €5000 sanering aangevraagd moeten worden, als meneer dit zou moeten kunnen afbetalen met de bedragen die hij krijgt onder bijstand?
Daar ging het toch niet om in dit deel van de uitzending? Het ging in dat deel er omdat die man wilde werken, maar onder aan de streep minder overhield dan dat hij niet ging werken, toch?
MarcUitGorcum schreef:Daar ging het toch niet om in dit deel van de uitzending? Het ging in dat deel er omdat die man wilde werken, maar onder aan de streep minder overhield dan dat hij niet ging werken, toch?
Dat is het verhaal erna. En overigens prima voorbeeld van waarom die toeslagen moeten worden afgeschaft. Dat wordt ook al langer geopperd, maar daar zijn bepaalde partijen fel op tegen.
Wie heeft dit bedacht? Wat verwacht zo'n persoon/instantie dan, dat met 25 per maand er toch wel eens een kans geschoten kan worden? Dit gaat helemaal nergens meer over. Twee instellingen die volkomen langs elkaar heen werken. Daar is de regering verantwoordelijk voor. En wat denkt men dat dit met mensen doet? Alsof men verplicht wordt zoveel keer per jaar spinazie te eten, terwijl je het niet meer lust, het zien alleen al geeft afkeerverschijnselen..
Dit is bedacht om mensen die tot de categorie beroepswerklozen behoren wettelijk achter hun vodden te zitten.
Hoeveel procent behoort dan tot de werkelijke beroepswerklozen? Zijn er niet zoveel hoor. Ook dat is overgebleven beeldvorming van 20 jr geleden.
Haaha, ja regeren is vooruitzien.
Nou ze lopen 20 jaar achter met hun regeltjes
Tekort aan werknemers in de zorg? Laat me niet lachen. Als dit echt zo was zou men wel gaan opleiden. Maar waar ik ook kom: welkom maar regel en betaal eerst zelf de opleiding. EN wat zegt het UWV?? Omscholing? "Ik dacht het niet want dan ben je niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt. Is alleen mogelijk als je in dienst komt bij een werkgever die de opleiding gaat betalen". De OVERHEIDS instantie laat jou vruchteloos solliciteren terwijl je steeds het advies krijgt, blijf creatief, biedt jezelf gratis aan, ga meelopen etc. WERKGEVERS zitten hier niet op te wachten!!! Waardeloos advies.
En wat schetst mijn verbazing? Ontvang 17 mei het WERKBLAD van het UWV INSPIRATIE EN TIPS VOOR WERK ZOEKEN EN VINDEN
Wim Eeftink (55): ‘Ik werk nu met mensen in plaats van cijfertjes.’
........ Dus wilde ik me laten omscholen.’
Kansberoepenlijst
Wim ging zelf op zoek naar een opleiding. Met de adviseur van UWV besprak hij zijn plan. ‘Ik was erg gemotiveerd. Ik had een eenjarige opleiding gevonden in de gezondheidszorg. Mijn adviseur zei dat werk met deze opleiding op de Kansberoepenlijst staat. Dit zijn beroepen met een grote kans op werk. Dus ik mocht aan de slag. Ik kreeg een jaar de tijd voor de opleiding en hoefde niet te solliciteren.’
Werk
Wim is erg tevreden met zijn keuze. ‘Ik ben blij dat ik deze stap gezet heb. Deze richting past echt bij mij! Het is misschien ambitieus, maar in de zomer wil ik graag mijn stage afronden. Daarna hoop ik natuurlijk werk te vinden. Ik houd de interne vacatures op mijn stageplek in ieder geval in de gaten!’
EEN OPLEIDING MET STAGE EN TOESTEMMING UWV. WAAROM WORDt MIJN AANVRAAG NIET EENS IN BEHANDELING GENOMEN??? HET KAN DUS WEL!!
IK ZOU ZEGGEN LAAT JE HOREN BIJ HET UWV. STEL VRAGEN!!
MarcUitGorcum schreef:Het ligt er aan wie je bij de UWV tref wat er mogelijk is, maar ze zijn meer van de regels dan van het pragmatisme!
Gelukkig wel, zou ik bijna zeggen. Juist bij instanties als het UWV vind ik regels en kaders erg belangrijk. Pragmatisme klinkt mooi, maar leidt tot willekeur.
klift009 schreef:Tekort aan werknemers in de zorg? Laat me niet lachen.
Dat is er wel degelijk. Een familielid is onlangs begonnen aan HBO verpleegkunde; een studie waar men zelf ook zegt dat ze iedereen toelaten, ook zonder het aangeraadde vakkenpaket (en geen loting) vanwege het tekort in de zorg.
klift009 schreef:Als dit echt zo was zou men wel gaan opleiden. Maar waar ik ook kom: welkom maar regel en betaal eerst zelf de opleiding. EN wat zegt het UWV?? Omscholing? "
Staat de opleiding die jij wil doen op de lijst dan? Zo nee, kun je die dan niet met je uitkering financieren? Aan de sollicitatieplicht voldoen is 5-10 minuutjes werk.
Nee, het is niet ideaal, maar je wil toch in de zorg werken?
Meer dan 41 en resp. 37 jaar 24/7 werken achter de rug.
Op een verschrikkelijke manier beiden in de WW geraakt. Allebei leidinggevende functies gehad in groot bedrijf.
Je hele systeem stort van de ene op de andere dag in een afgrond. Rechtszaken die je opgespaarde oude dag voorzieningen opslokken, de financiele gevolgen van de enorme val in inkomsten; de psychische gevolgen welke veroorzaakt worden door hetgeen je aangedaan is en de nutteloosheid van het "moeten doorgaan"; de omgeving die niets met je te weten wil hebben; mensen die je jarenlang geholpen hebt geven plotseling "niet meer thuis".
En dan de mensonterende organisatie van het UWV. Verplichte cursus "succesvol op weg naar werk". Een miljarden verslindend monster dat geen enkel resultaat oplevert! Een denigrerende vertoning waarin je afgeschilderd wordt als een seniele, kwijlende zwakkeling met als zwaard achter de deur het voortdurende dreigement (zoals in alle communicatie met het UWV) "Als u dit of dat niet doet -, of" als u niet bereikbaar bent" - HEEFT DIT GEVOLGEN VOOR DE HOOGTE VAN UW UITKERING!!!!"
600 sollicitatie activiteiten in 36 maanden. Nooit uigenodigd. Telefonisch gesprekken gehad met het ondoordringbare cordon van Recruiters die met een leeftijd sjabloon naast zich op tafel, nietszeggende "elevator pitches" zitten aan te horen in de lounge of bar van een "van der Valk".
Diverse gesprekken gehad met deze lui welk niet beschikken over de inhoud van de kennis welke noodzakelijk is voor bepaalde banen en daarom niet in staat zijn te beoordelen of je wel of niet geschikt bent!
"Niet passend profiel" staat op de eerste plaats in de ranglijst van afwijzingen!
Nutteloze sollicitaties gedaan op banen waar het profiel overeenkwam met die van een leerling op een kleuterschool. Zelfs daar kwam het "niet passend profiel" om de hoek kijken! Telefonisch niemand bereikbaar.
Kortom: Regering doe hier iets aan.
Waar zijn die 1.000.000 banen om ons allemaal aan het werk te helpen?
Gooi dit hele regelsysteem tegen de vlakte en zet iets constructiefs op poten. Begin er aan om werknemers vanaf hun 40ste hun kennis/ervaring etc. over te dragen aan jongeren, bouw langzaam het aantal uren af met een aangepaste salariering en als met een rits laat oud en jong in elkaar over glijden.
En wie geeft mij of mijn vrouw die leeftijd garantie? Nog doorwerken tot je 67ste!! Geen probleem hoor maar dan moet het allemaal wel in verhouding zijn en blijven!
"We worden steeds ouder" Tja, maar tegen welke kosten? Ik zit daar niet op te wachten! En met welke problemen gaat het ouder worden dan gepaard? Volgens de regering zijn ouderen steeds vitaler en tegelijkertijd bieden ze werkgevers allerlei subsidies aan om financieel niet in de problemen te komen bij het aannemen van een 50plusser (hoezo? Die is toch vitaal?).
En kunnen we voor nu en altijd eens af van dat verschrikkelijke etiket: "50Plusser!"
Laten we voortaan de zaak omdraaien en zeggen: Alle '50minner's" zullen nog heeeeel lang moeten werken om dat te bereiken wat het merendeel van onze leeftijdgenoten heeft gepresteerd en dan zullen ze ook nog voor hun eigen pensioen hard aan de slag moeten !
Ook dat stemt mij zeer verdrietig en tevens kwaad! Ondertussen worden wij geregeerd door een regering van (mislukte) boekhouders, die niet in staat is om dit Land eerst gezond te maken alvorens maar met miljoenen aan geld en net zoveel regels (om een heel legioen ambtenaren aan het werk te houden = verborgen werkeloosheid) rond te strooien om hulp te bieden aan hen die in dit land geen enkele toekomst hebben.
Laatst gewijzigd door Radar op 24 mei 2017 13:42, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden:Opmaak verwijderd
De chef van de UWV stond maar te stralen in beeld. Maar in de groep van werkzoekenden is er geen lof voor de UWV. Sterker nog: het het onpersoonlijk, ze doen niks voor je en ze laten je aan je lot over. Waarom vraagt Antoinette daar niet naar?
Allereerst mijn complimenten aan Radar. Eindelijk wordt onder de aandacht gebracht waar ook ik tegen aanloop.
Ik ben nu 58 en mijn recht opr WW is afgelopen. Mijn vrouw werkt (gelukkig) voor 20 uur per week. Echter, door haar werk, spaargeld en een eigen huis kom ik niet in aanmerking voor een vervolguitkering.
Zoals bij eerdere reacties is aangegeven, is volgens mij niet bekend wat het aantal Niet UitkeringsGerechtigden (ook genoemd NUG-ers) is. Uit zicht bij het UWV en niet in beeld bij de Gemeente. Deze mensen worden niet in de cijfers meegenomen. Hoeveel schoolverlaters (MBO, HBO, WO etc.) zoeken werk, maar hebben zich niet ingeschreven als werkzoekende? M.a.w. wat is nu het werkelijke aantal werkzoekenden.
Na 33 jaar ben ik door een reorganisatie boventallig geworden. Pijnlijk, maar in een grote organisatie volgde de ene reorganisatie de andere op. Ook de afdeling waar ik werkte werd op een dag hiermee geconfronteerd. Ik heb mij laten omscholen tot arbeidsdeskundige. Ik vind het belangrijk dat mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt weer aan de slag kunnen. Vooral het doorbreken van het sociaal isolement waar iemand in terecht komt speelt daarbij een grote rol. Niet wetende dat mijn afstand na elk jaar als werkzoekende ook groter wordt. Ik merk dat de wereld langzaam aan kleiner wordt. De hele dag achter de computer om sollicitaties de deur uit te doen. Ik heb gelukkig een half jaar werkervaring kunnen opdoen bij een re-integratiebureau. Ongeacht de lange reistijd was ik happy met het werk en het samenwerken met collega's. Ergo, werken is sociaal contact.
Net zoals de vrouw in de documentaire aangaf heb ik op de vele sollicitaties hooguit 5 gesprekken gehad. Waarom alle afwijzingen?
Leeftijd, overgekwalificeerd of te weinig ervaring voor een nieuw beroep. Om te leren van een sollicitatie vraag ik altijd om een reactie op de afwijzing. Een standaard e-mail zegt mij niet genoeg. Misschien doe ik iets niet goed in mijn C.V. of mijn motivatie. Ik heb van een enkele organisatie een reactie gekregen. Natuurlijk zal de leeftijd niet als reden worden gegeven maar degene die ik heb gekregen waren duidelijk met aandacht geschreven.
Als NUG-er heb ik geconstateerd dat een Werk Ervarings Plek (WEP) niet mogelijk is. Het is voor een werkgever aantrekkelijk als iemand ervaring komt opdoen maar de kosten voor de uitkeringsinstantie is. Indien dit niet geval is lopen zij, als de WEP-er de arbeidsinspectie inschakelt bij niet nakomen van de afspreken, het risico dat zij het minimum loon moeten betalen en nog eens een forse boete kunnen krijgen.
De risico's die nu kunnen ontstaan zijn:
1) Een groep langdurig werkzoekenden die niet meer aan een baan gaat komen.
2) Dat bij beëindiging WW en geen recht op bijstand het aantal mensen met schulden zal toenemen.
3) Fysieke en Psychische klachten zullen toenemen onder deze groep. Vooral depressiviteit kan toenemen. Dit resulteert in hogere uitgaven in de zorg. Daarbij benoem ik dan nog maar net wat het effect hiervan is op het gezinsleven.
Wat moet er nu gebeuren?
1) Werkgevers moeten gaan beseffen dat oudere werkzoekenden nog 10 jaar inzetbaar zijn.
2) Werkgevers moeten gaan beseffen dat oudere werkzoekenden geen jobhoppers meer zijn, maar zich juist loyaal zullen tonen.
3) Oudere werknemers zijn in een groep met jongeren vaak rustiger als er problemen zijn. Hun werk- en levenservaring maakt dat zij niet in paniek raken.
4) Werkgevers dienen het woord overgekwalificeerd uit hun aanname beleid te schrappen. Een oudere werkzoekende wil werken en pakt alles aan.
5) De regering zal moeten concluderen dat de wijze waarop het nu gaat niet meer van deze tijd is. De Wet Werk en Zekerheid maakt het nog onzekerder. Twee jaar contracten en je kan weer weg. Misschien is een oplossing dat een werkgever wordt verplicht een bepaald percentage vast en een bepaald flexcontracten mag hebben.
6) Bij arbeidsongeschiktheid wordt werken gestimuleerd met het credo "werken loont". Zoals in de uitzending is aangegeven is dit bij de bijstand niet het geval. Deze ongelijkheid is niet meer van deze tijd.
7) Het korten van de bijstand met 5% om mensen te stimuleren aan het werk te gaan, past niet in het sociaal welzijn van 's lands burgers. Vele, vele en vele mensen met een bijstandsuitkering willen aan het werk.
Mocht Dhr. Rutte weer de Minister Prersident worden. Laat hij dan niet meer de opmerking "Iemand in de bijstand heeft geen recht op vakantiegeld. Niet werken en vakantiegeld is compleet tegenstrijdig" niet meer bezigen. Beschouw dit bedrag aub als iets extra's om eindelijk misschien iets leuks te kunnen doen of wat wel pijnlijk is iets meer schuld te kunnen afbetalen.
Ik hoop dat alle oudere werkzoekende toch optimistisch blijven en doorgaan met het zoeken naar werk. Ik weet dat elke keer tegen een dichte deur aanlopen geen pretje is. Maar misschien staat er op een dag een deur op en kiertje waardoor het wel lukt.
