[ archief ] Dochter doet aankopen in Google Play Store: geld terug?

[Nevyn]

Bij die sport school is de gene die het abonnement afsluit lijfelijk aanwezig en is controle en identificeren mogelijk.
On line kan je dat niet en moet je er van uit kunnen gaan dat diegene die betalingen doet en kan doen ( dus op de hoogte is van code's) daadwerkelijk ook de persoon is die door de credit maatschappij als bevoegd is geaccepteerd. ( mijn zoons hebben mijn code's niet) Als ik zo slordig zou zijn dat een ander zonder mijn medeweten gebruik kan maken van credit card, ben ik verantwoordelijk.
Dus dochter opvoeden en terug laten betalen

[Verwijderd]

In zekere zin wel, ja. Het is en blijft aan de verkoper om het te controleren of de persoon waarmee de overeenkomst is gesloten daartoe handelingsbekwaam is en als die verkoper dat niet doet omdat dit makkelijker, goedkoper of om wat voor reden dan ook is en het blijkt dat de overeenkomst is gesloten met iemand die niet handelingsbekwaam is en deze wordt vernietigd, heeft ook de verkoper de gevolgen van deze vernietiging in te zien. De overeenkomst heeft dan juridisch nooit bestaan.

Goederen en geld gaan dan weer terug naar de oorspronkelijke eigenaar. Dat is dus ook hier het geval.

Dus je moet bij betaling met creditcard nagaan of de koper wel handelingsbekwaam is? Damn...
Maar misschien heb je wel een punt. Als de ouder zijn minderjarige kind toegang geeft tot zijn creditcard zou je kunnen stellen dat die ouder niet handelingsbekwaam is.

[Student90]

Dus je moet bij betaling met creditcard nagaan of de koper wel handelingsbekwaam is? Damn...

Eigenlijk moet je altijd nagaan of de wederpartij handelingsbekwaam is; dit wordt echter nagelaten, omdat het vaak wel duidelijk lijkt en gelukkig zit het 9 van de 10 keer wel goed.

[Verwijderd]

Dus je moet bij betaling met creditcard nagaan of de koper wel handelingsbekwaam is? Damn...

Eigenlijk moet je altijd nagaan of de wederpartij handelingsbekwaam is; dit wordt echter nagelaten, omdat het vaak wel duidelijk lijkt en gelukkig zit het 9 van de 10 keer wel goed.

Wat is de definitie van 'handelingsbekwaam'? In mijn tijd als maatschappelijk werker had ik zat jongeren als cliënt met een IQ van onder de 65 die toch gewoon een auto konden kopen.

[Theotrucker]

Als de koper met een kredietkaart betaalt is hij natuurlijk handelingsbewaam en de rest is eigen verantwoordelijkheid van de kredietkaart eigenaar.

[Student90]

Dus je moet bij betaling met creditcard nagaan of de koper wel handelingsbekwaam is? Damn...

Eigenlijk moet je altijd nagaan of de wederpartij handelingsbekwaam is; dit wordt echter nagelaten, omdat het vaak wel duidelijk lijkt en gelukkig zit het 9 van de 10 keer wel goed.

Wat is de definitie van 'handelingsbekwaam'? In mijn tijd als maatschappelijk werker had ik zat jongeren als cliënt met een IQ van onder de 65 die toch gewoon een auto konden kopen.

De wet gaat er vanuit dat iedereen handelingsbekwaam is, tenzij wettelijk anders geregeld. Het is dus misschien beter om je af te vragen wanneer iemand handelingsonbekwaam is. Dat is o.a. wanneer iemand minderjarig is (kort door de bocht) of bijv. onder curatele staat.

[alfatrion]

On line kan je dat niet en moet je er van uit kunnen gaan dat diegene die betalingen doet (...)

Het is de ondernemer die een bestelmethode zo in richt dat er geen controle mogelijk is. Technisch gezien is het echt wel mogelijk om online controle uit te voeren.

Als ik zo slordig zou zijn dat een ander zonder mijn medeweten gebruik kan maken van credit card, ben ik verantwoordelijk.

Er zit een verschil tussen je verantwoordelijk voelen (dat spreekt van een goed karakter) en daadwerkelijk ergens verantwoordelijk voor zijn.

Dus je moet bij betaling met creditcard nagaan of de koper wel handelingsbekwaam is? Damn...

Eigenlijk moet je altijd nagaan of de wederpartij handelingsbekwaam is; dit wordt echter nagelaten, omdat het vaak wel duidelijk lijkt en gelukkig zit het 9 van de 10 keer wel goed.

Het is goed koper om die enkele keer je verlies te nemen, dan om voor iedere aankoop drempels op te werpen.

Als de koper met een kredietkaart betaalt is hij natuurlijk handelingsbewaam en de rest is eigen verantwoordelijkheid van de kredietkaart eigenaar.

En waaruit blijkt precies dat mensen die niet handelsbekwaam is niet aan creditcard gegevens kunnen komen?

[Theotrucker]

Stelen? Of slordig met de krediet kaart omgaan.
Stelen is een andere zaak. Hier niet van toepassing.

[JvandeW]

Bij die sport school is de gene die het abonnement afsluit lijfelijk aanwezig en is controle en identificeren mogelijk.
On line kan je dat niet en moet je er van uit kunnen gaan dat diegene die betalingen doet en kan doen ( dus op de hoogte is van code's) daadwerkelijk ook de persoon is die door de credit maatschappij als bevoegd is geaccepteerd. ( mijn zoons hebben mijn code's niet)

In zekere zin heb je wel gelijk en kun je als ondernemer er vanuit gaan dat als iemand online een aankoop doet, deze ook toegang heeft tot de benodigde code's voor een betaling en die doorgaans slechts in handen zijn van iemand die handelingsbekwaam is. Daarom gaat het ook eigenlijk altijd goed en heb ik niet het vermoeden dat ondernemers hier dagelijks of zelfs wekelijks mee te maken hebben.

Maar nu wil het geval zo zijn dat een apparaat de mogelijkheid biedt om met dezelfde code waarmee het apparaat wordt ontgrendeld, ook de code is waarmee de betaling verricht kan worden. Dit is een tekortkoming van het apparaat en hierdoor heeft de dochter een betaling kunnen verrichten, ondanks dat de codes van de creditcard zelf niet zijn gegeven.

De verkoper biedt een product aan op het platform met deze tekortkomingen waardoor de handelingsbekwaamheid niet gegarandeerd kan worden en zal dus ook rekening moeten houden met een mogelijke vernietiging van de overeenkomst.

Hoe je het ook went of keert, er ontstaat geen overeenkomst tussen ouder en verkoper wanneer het kind degene is die voor de overeenkomst heeft gezorgd. Alle randzaken zijn irrelevant en daarmee is de conclusie snel getrokken dat in dergelijke gevallen de overeenkomst vernietigd kan worden. Het is ook heel helder gemaakt in uitspraak ECLI:NL:RBLIM:2015:9307 dat als de wettelijke vertegenwoordiger bezwaar heeft bij de overeenkomst, deze vernietigd dient te worden.

Als de koper met een kredietkaart betaalt is hij natuurlijk handelingsbewaam en de rest is eigen verantwoordelijkheid van de kredietkaart eigenaar.

Zeer vermoedelijk had de zoon uit ECLI:NL:RBLIM:2015:9307 ook een bankkaart en is die opgegeven bij het aangaan van een overeenkomst voor de sportschool. mogelijk zelfs zijn eigen bankkaart. Maar daar is ook bepaald dat de zoon niet handelingsbekwaam.

Creditcard, bankkaart of contant geld - het maakt iemand volgens de wet een handelingsonbekwaam persoon niet ineens handelingsbekwaam.

[Nijogeth]

Maar bewijs maar eens dat er geen toestemming gegeven is. Het is het woord van de ouder en het kind tegen alle online creditcardaankopen. Je schept als rechter een precedent waarbij iedereen altijd onder online creditcardaankopen uit kan komen door alleen maar te zeggen dat een minderjarige de aankoop heeft gedaan.

Hierbij wordt compleet voorbijgegaan aan de verantwoordelijkheid van desbetreffende ouder om verstandig met zijn betaalmiddelen om te gaan.

[alfatrion]

Maar bewijs maar eens dat er geen toestemming gegeven is.

Er moet bewezen worden dat die toestemming wel is gegeven, tenzij het gebruikelijk is een minderjarige van die leeftijd normaal is dat zij dergelijke overeenkomsten zelfstandig sluiten.

[JvandeW]

Maar bewijs maar eens dat er geen toestemming gegeven is. Het is het woord van de ouder en het kind tegen alle online creditcardaankopen.

Waarbij de uitspraak van de rechter al heeft laten weten dat het bezwaar van de wettelijke vertegenwoordiger voldoende is.

Je schept als rechter een precedent waarbij iedereen altijd onder online creditcardaankopen uit kan komen door alleen maar te zeggen dat een minderjarige de aankoop heeft gedaan.

Het beweegt ondernemers om er beter op te letten en ervoor te zorgen dat het niet meer voorkomt. Soms niet mogelijk en vermoedelijk daarom zien we niet meer die vervelende reclame's van Jamba.

Hierbij wordt compleet voorbijgegaan aan de verantwoordelijkheid van desbetreffende ouder om verstandig met zijn betaalmiddelen om te gaan.

Die doet er in een dergelijke zaak niet toe.

[Verwijderd]

Creditcard, bankkaart of contant geld - het maakt iemand volgens de wet een handelingsonbekwaam persoon niet ineens handelingsbekwaam.

Je kunt onder de 18 jaar geen creditcard bezitten, wel een bankkaart of contant geld. Los daarvan zijn de aankopen gedaan met het account van de ouder deze is 18 jaar of ouder (tenminste daar ga ik gemakshalve vanuit).

Gaan we nu echt Google kwalijk nemen dat een kind toegang heeft tot het account van de ouder omdat deze hem niet goed heeft beveiligd. Wie geeft de ouder de schuld als kind lief geld uit haar portemonnee meeneemt? De broek fabrikant?

En zo is het. Alleen een volwassene kan een creditcard krijgen, maar daar komen ook bepaalde verantwoordelijkheden bij kijken. TS kan kennelijk niet met die verantwoordelijkheid omgaan. Je geeft je creditcard toch niet aan een minderjarig kind?

[Student90]

Creditcard, bankkaart of contant geld - het maakt iemand volgens de wet een handelingsonbekwaam persoon niet ineens handelingsbekwaam.

Je kunt onder de 18 jaar geen creditcard bezitten, wel een bankkaart of contant geld. Los daarvan zijn de aankopen gedaan met het account van de ouder deze is 18 jaar of ouder (tenminste daar ga ik gemakshalve vanuit).

Het punt dat gemaakt wordt, is dat het hebben van een creditcard, bankpas of contant geld niet gelijk staat aan handelingsbekwaam zijn. Je kunt dan wel geen creditcard hebben als minderjarige, maar iemand die 18+ is wel. Iemand van 18+ kan onder curatele gesteld worden en is dan handelingsonbekwaam. Gaat diegene dan een overeenkomst aan, dan kan de curator besluiten die overeenkomst te vernietigen; of degene contant betaald heeft, met een creditcard of bankpas doet er niet toe.

[Verwijderd]

Dit alles heeft echter geen antwoord op mijn vraag. Waaruit blijkt dat het gebruikelijk is dat minderjarigen zelfstandig apps kopen?

Ik denk dat je door het stellen van deze vraag bewijst dat je volledig naast de werkelijkheid leeft.

Ik denk dat uit het uitblijven van een goed gemotiveerd antwoord juist bewijst dat het ongebruikelijk is dat minderjarige zelfstandig apps kopen.

TS zal moeten bewijzen dat zijn minderjarige kind zelfstandig apps heeft gekocht. Buiten het feit dat dit me bijna onmogelijk lijkt blijft over dat TS nog steeds doelbewust zijn tablet of telefoon zonder beveiliging én waaraan een creditcard gekoppeld is, heeft gegeven aan een minderjarig kind. Als je het al over handelingsonbekwaam hebt, dan denk ik eerder dat TS handelingsonbekwaam is gebleken. Hij kan duidelijk niet omgaan met de verantwoordelijkheden die horen bij het bezitten van een creditcard.

Het zou een mooie boel worden: gewoon allerlei apps in de playstore betalen en even uitproberen, en als een app je niet bevalt zeg je gewoon dat je minderjarige kind die app heeft gekocht en je op grond daarvan de overeenkomst wil vernietigen.

[NeoDutchio]

Dat is hetzelfde als ik mijn portemonnee afgeef aan mijn minderjarige kind. Die stuur ik naar een winkel , die koopt daar snoep en achteraf ben ik verontwaardigd dat er zowaar geld in mijn portemonnee zat. Ik geef met mijn volle bewustzijn mijn portemonnee af waar ik met volle bewustzijn geld in gestoken heb.

Misschien heb jij die portemonnee wel afgegeven om met het geld boodschappen te gaan doen en is je minderjarige kind daarna ook nog even een nieuwe smartphone gaan kopen. Voor dat laatste heb je geen toestemming gegeven. Dit alles heeft echter geen antwoord op mijn vraag. Waaruit blijkt dat het gebruikelijk is dat minderjarigen zelfstandig apps kopen?

In een snoepwinkel kan je geen telefoon kopen.
Misschien moet u zelf even in playstore kijken wat er allemaal te krijgen is. En vooral ook even zoeken naar de meest gedownloade spellen. De meeste spellen zijn voor kinderen, niet voor volwassenen. De ene ouder is er bij als er spelletjes gedownload worden, de andere laat het kind zijn gang gaan. Het is dan volledig je eigen verantwoordelijkheid als jij je kind zijn gang laat gaan met de deur open.

[NeoDutchio]

Begon deze hele discussie niet met het feit dat TS klaagde dat zijn minderjarige dochter de aankopen gedaan heeft?

Ja, het minderjarige kind van TS heeft de overeenkomst gesloten. De vraag is alleen of het gebruikelijk is dat kinderen van die leeftijd dit zelf doen.

Wij weten geen leeftijd, maar ja, het is gebruikelijk dat kinderen zelf app’s downloaden. Kinderen van 12 jaar lopen al rond met een mobile telefoon. Die staan vol met app’s. En die worden echt niet door de ouders er op gezet.

[JvandeW]

Dat is slechts jouw politieke mening en geen rechtsfeit.

Dat telt ook voor jou want het is ook geen feit dat een rechter oordeelt dat het anders zou zijn.
Nogmaals jij leest alleen wat je wilt lezen en interpreteert het gewoon copy paste zoals het in het wetboek staat maar zo werkt het niet in dit land het word getoetst aan het wetboek maar een rechter is ook slim genoeg om zaken die anders zijn dan waar het wetboek overschrijft naar eigen inzicht te beoordelen.

Als jij rechter was konden we lachen elke mishandeling levert maximum straf op elke diefstal ook fraude gepleegd door de dochter word door jou gewoon verhaald op een partij die er niks aan kan doen.
Maar eigen verantwoordelijkheid ken je niet want de letter van wet zegt dit dus zo zwart wit gaan we het ook toepassen

Maar heb je ooit wel eens een uitspraak gelezen of zeg je - zoals steeds weer - maar wat zonder enig idee waar je het nou eigenlijk over hebt?

Ik moet nog een uitspraak tegenkomen waarin de rechter een wet die van toepassing is volledig negeert en zelf maar iets invult. Maar jij hebt ze blijkbaar wel gelezen als je dergelijke uitspraken kunt doen.

Zet kracht bij je uitspraken en plaats hier de ECLI/LJN van dergelijke uitspraken. Immers zetten de nep-juristen (of jurist; omdat zou blijken dat iedereen die het met de wet eens is, een persoon met alter-ego moet zijn) met LOI-opleiding ook kracht bij uitspraken door wetten en uitspraken van rechters te citeren.

Zonder hebben jouw uitspraken werkelijk 0,0 waarden en is het niets meer dan een verzonnen verhaal die je voordoet als feit. Dus als het echt zo'n feit is als dat jij doet voorkomen, moet het nauwelijks moeite kosten om die zaken te vinden. Kom maar op!

[Student90]

Begon deze hele discussie niet met het feit dat TS klaagde dat zijn minderjarige dochter de aankopen gedaan heeft?

Ja, het minderjarige kind van TS heeft de overeenkomst gesloten. De vraag is alleen of het gebruikelijk is dat kinderen van die leeftijd dit zelf doen.

Wij weten geen leeftijd, maar ja, het is gebruikelijk dat kinderen zelf app’s downloaden. Kinderen van 12 jaar lopen al rond met een mobile telefoon. Die staan vol met app’s. En die worden echt niet door de ouders er op gezet.

De vraag is of het gebruikelijk is dat die kinderen aankopen doen. De meeste app's die gericht zijn op kinderen zijn gratis te downloaden; niemand die zich daar dus druk over maakt. Het gaat om de in-app aankopen.

Wat betreft jouw standpunt over de eigen verantwoordelijkheid, je hoeft de overeenkomst niet te vernietigen. Je mag de overeenkomst gerust in stand houden.

De wet geeft je echter wel de bevoegdheid om te vernietigen en daar wordt niet gerept over de eigen verantwoordelijkheid. Het is niet aan jou om iemands rechten in te perken.

Indien sprake is van schade aan de zijde van Google/Momio dan zullen zij schadevergoeding moeten vorderen.

[JvandeW]

Het is niet och ik zeg maar ff en ik krijg gelijk zo werkt het niet.

Inderdaad R. Proctor. Daarom verwachten we dat je het onderbouwd. Dat doen de nep-juristen met LOI-opleiding namelijk ook.

Waar blijven nou die ECLI/LJN? In een ander topic heb ik daar ook al eens naar gevraagd en nooit gekregen, terwijl het toch zo makkelijk zou moeten zijn om die te leveren.

Mag dan maar aangenomen worden dat het complete onzin is die je zegt? Dat doe ik nu namelijk wel en het tegendeel wordt maar niet bewezen.