Radar

Met transparantie win je niet de oorlog

23 september 2004 - In debatcentrum De Rode Hoed discussiëren gisteravond twee ondernemers, een accountant en een voorman van de kleine Nederlandse belegger over de nieuwe code-Tabaksblat. Is er werkelijk iets veranderd, of heeft het vervallen gebouw van de Hollandse bedrijfsethiek slechts een nieuwe verflaag gekregen?

De accountant, Jaap van Manen van PricewaterhouseCoopers, omzeilt de vraag. Hij wijst op een onbedoelde bijwerking van de code. Nogal wat beursfondsen, zegt hij, beschouwen het als een 'gloeiende plaat' waar ze zich liever niet aan branden. Dat leidt tot een exodus van de beurs. Jammer, want de code is in feite een reactie op de snelle, gretige en ondoordachte bedrijfsovernames uit de jaren negentig. Die hadden kunnen plaatsvinden doordat commissarissen zich onzichtbaar maakten. 'Tabaksblat' wilde dat verhelpen.

Daar is Peter Paul de Vries, directeur van de Vereniging van Effectenbezitters, het mee oneens. De opvallende hoeveelheid 'de-listings' van de beurs hebben volgens hem niets te maken met het werk van de commissie-Tabaksblat, waar hij lid van was. Een bedrijf als Vendex-KBB is van de beurs gehaald uit onvrede over een incapabele bedrijfsleiding, zegt hij. En bij veel andere fondsen ( Copaco , SNT) was de koers eenvoudigweg zo laag, dat ze 'aantrekkelijk' werden om op te kopen. Nee, de code is geen gloeiende plaat, het is nog weinig meer dan een 'vijgenblad' Neem de aankondiging van ABN Amro , zegt De Vries, om in navolging van 'Tabaksblat' de preferente aandelen af te schaffen als beschermingsconstructie. Een fraai staaltje goede sier: 'Jarenlang hebben wij tegen die vorm van bescherming geageerd, en dan zei de bank telkens dat het geen bescherming was, maar een financieringsconstructie.'

Deze beide analyses schieten Rob van Gelder, bestuursvoorzitter van het beursgenoteerde baggerbedrijf Boskalis , in het verkeerde keelgat. De code als remedie tegen blunders van ambitieuze ceo's, zoals de accountant poneert? 'In de boardroom gaat het om visie en overredingskracht', zegt hij getergd. In elk geval bij Boskalis. 'Het is niet de ceo die de agenda domineert.' Dát, zegt hij, is de beeldvorming. 'Ze zeiden tegen mij: ''Je moet je meer laten zien, geef nou eens een interview, men wil het ook horen uit the horse's mouth''. De ceo werd boegbeeld voor de publiciteit.'

En dan dat vijgenblad: was het maar zo. 'Mijn concurrenten in het Verre Oosten', zegt Van Gelder, 'vinden het prachtig dat ik hiermee bezig moet zijn. Die juichen transparantie allemaal erg toe. Maar met procedures en regels win je op de wereldmarkt niet de oorlog.'

Copyright (c) 2004 Het Financieele Dagblad

http://www.groene.nl/2002/0247/en_accountancy.html

Hoe kon de zo florerende Nederlandse accountancy in deze ongeloofwaardige positie terechtkomen? Het is een indrukwekkende prestatie: een beroepsgroep krijgt het staatsmonopolie op wettelijk verplichte controles in de schoot geworpen, waarbij zelfs de controle aan de beroepsgroep zelf wordt toevertrouwd. En nu ontneemt nota bene een liberale minister — in beginsel vertrouwend op het zelfregulerend vermogen van de vrije markt — de rekenmeesters hun vrijheid

http://www.eerstekamer.nl/9324000/1/j9v ... rtg2gmaaza

Merkwaardigerwijs heeft het voorliggende wetsvoorstel tot aanpassing van de structuurregeling niet primair het oog gehad op herstel van vertrouwen dat verloren was gegaan door affaires zoals in Nederland bij Ahold en in de Verenigde Staten bij Enron. De belangrijkste drijfveer van zowel de discussie aan het eind van de jaren negentig over corporate governance en dit wetsvoorstel was gelegen in vergroting van de invloed van aandeelhouders. Die vergroting was niet bedoeld als tegenwicht tegen mogelijk onverantwoord handelen van ondernemingsbesturen of toezichthouders, men wilde vooral de aandeelhouders meer invloed geven om naast de continuïteit van de onderneming ook de aandeelhouderswaarde hoger op de agenda te krijgen van vooral beursgenoteerde vennootschappen.

Dat laatste -- ik zeg het met enig cynisme -- is wonderwel gelukt. Bestuurders hebben elkaar, al dan niet als commissaris bij elkaars vennootschappen, bonussen en opties toegekend die het begin vormden van het vliegwiel van korte termijn-denken en verhoging van de beurskoersen. Banken hebben op hun beurt hun analisten aan het werk gezet om adviezen te schrijven voor particuliere beleggers en hun marketingafdelingen opgedragen met die analyses in de hand particulieren aan te zetten tot het kopen van aandelen, liefst met leningen die zijn opgenomen uit de overwaarde van eigen huizen. Pensioenfondsen zijn ertoe overgegaan om een groter deel van het pensioenvermogen te beleggen in aandelen. Werkgevers en werknemers hebben dat van harte ondersteund, aangezien het leidde tot zodanige rendementen, dat premie holidays konden worden verleend en pensioenuitkeringen konden worden verhoogd. Bestuurders van banken en pensioenfondsen, alsmede de medewerkers die in dit vliegwielmechanisme een commerciële rol vervulden, werden evenzeer beloond met bonussen en andere resultaatgerelateerde beloningen. Kortom: een gevaarlijk mengsel van domheid en hebzucht..

alwéér een flap overgeschreven of geknipte/geplakte tekst.

Zijn er nog mensen die het interessant vinden (en tijd hebben) om dit allemaal voor de tweede maal te lezen?

nee...

iwebd de verwijzing naar eerste artikel is voor archivering omdat het in een los topic stond, het tweede was nog niet eerder geplaatst.

nee, misschien niet hier luidens, maar waarom denk jij dat men niet elders ook nog eens wat leest?

Wat maak je je druk als je het niet wil lezen dan sla je het over.

tis zo veel.. zucht...

http://www.parool.nl/nieuws/2004/OKT/21/bin1.html
DEN HAAG - CDA, PvdA en D66 zijn verontwaardigd over de berichten dat topambtenaren van verscheidene ministeries ten onrechte declaraties hebben ingediend of vergoedingen hebben gekegen.

''Elke vorm van gegraai van topambtenaren veroordelen wij,'' aldus Tweede-Kamerlid Liesbeth Spies (CDA). Er moeten maatregelen worden getroffen tegen ambtenaren die op valse gronden geld hebben opgestreken, vindt zij.

Uit rapporten die minister Johan Remkes van Binnenlandse Zaken deze week naar de Kamer stuurde, blijkt dat topambtenaren bij diverse departementen veel te hoge vergoedingen hebben geïncasseerd. Zo stak een ambassadeur de complete vergoeding voor huishoudelijk personeel, in eigen zak. Ook werden declaraties nauwelijks gecontroleerd en kregen ambtenaren te veel betaald omdat zij in een verkeerde salarisschaal waren ingedeeld.

''Het is zorgwekkend dat aan de top van allerlei ministeries blijkbaar een klimaat bestaat dat dit mogelijk maakt,'' constateert PvdA-Kamerlid Jan Boelhouwer. Zulke misstanden hebben een effect op het gehele departement. ''Als dit aan de top gebeurt, loop je een groot risico dat ambtenaren aan de basis ook minder loyaal zijn,'' waarschuwt hij.

D66-Kamerlid Boris van der Ham vindt het bovendien moeilijk te verteren dat het gebeurt nu in het hele land bezuinigd moet worden.

Het CDA vindt dat ministers moeten proberen het te veel betaalde geld terug te vorderen. Volgens Boelhouwer en Van der Ham zal dat niet zo gemakkelijk zijn. ''Er is vaak nalatig gehandeld, maar het is niet strafbaar,'' stelt Van der Ham.

De fracties willen de kwestie in elk geval op korte termijn bespreken met minister Remkes. Van der Ham: ''Het is goed dat deze onderzoeken nu zijn verricht, maar de ministers moeten er alert op zijn dat zoiets in de toekomst niet weer gebeurt.''