Radar

Geplaatst op 04 Jul 2005 21:56 door Ulbe
De BMI index is wel een snoeiharde methode van meten,

Veel mensen halen bij lange na niet het streefgewicht dat de BMI index aangeeft!,

Vooral de bouw van een persoon heeft invloed op het gewicht, stevig gebouwd hoeft niet direct vet te zijn,

Vocht, ziekte en andere genetische aandoeningen kunnen ook debet zijn aan overgewicht,

BMI is prachtig, als je dat streefgewicht kan halen, maar veel mensen halen dat gewicht van hun levensdagen niet

Klopt.

Leuk voor sterren en slankgebouwde mensen, helaas ongeschikt voor de gewone mensen in de straat en op het plein!.

Klopt niet.

De BMI (ook wel QI=quetelet index) is een getal, bedoelt als handvat, voor de arts, maar ook om het begrip streefgewicht inzichtelijk te maken voor de leek. BMI=gewicht/ lengte*lengte
(de oude volksregel je lengte min 110=streefgewicht, voldoet in de praktijk ook vrij aardig)

De BMI gecategoriseerd:
<15 ziekelijk ondergewicht
15-20 ondergewicht
20-25 normaal waarde
25-30 overgewicht
>30 ziekelijk overgewicht

De marge 20 tot 25 is vrij breed. Met als achtergrond de individuele verschillen door lichaamsbouw buiten beschouwing te kunnen laten. Bij een lengte van 1,75 meter mag uw gewicht dus variëren van 61kg tot ruim 76kg, om geen schadelijke gevolgen van uw gewicht te hoeven ondervinden. De marges zijn bij wetenschappelijk onderzoek naar boven gekomen. Een dergelijk onderzoek kan simpel van opzet worden uitgevoerd. Je kijkt naar een grote groep mensen en neemt waar bij welke BMI mensen ziek worden. Wanneer de BMI de normaal waarde niet benaderd bij een individu, betekent dat niet dat u niet dat u een examen niet haalt, maar dat een vergrote kans op lichamelijke schade door het gewicht te verwachten valt in de toekomst.

Het spreekt overigens voor zich dat als u zoveel vocht vasthoud dat uw BMI in de gevarenzone komt dat een bezoek aan de huisarts te rechtvaardigen valt. De praktijk is echter dat niet vocht, maar vet het leeuwendeel van de problematiek vormt. Onder het begrip overgewicht wordt dan ook niet verstaan vocht vast houden.

Met vriendelijke groeten,

Erik Groen

Krijg sterk de indruk dat er een aantal mensen zijn die niet eens mijn stukje goed lezen maar waarbij de haren alleen al overeind gaan staan als ze mijn naam zien staan, haha, niet zo overhaast gaan reageren...
hup iedereen in de pen.
En inderdaad, ik zag daar ergens een vraag staan... wat willen de tegenstanders van eeliane nou eigenlijk horen?
Tja wil ik ook wel eens weten.
1. Ik heb en anorexia en boulimia gehad! Genoeg zo??!!! Ik was 19 jaar en had geen idee hoe met voedsel om te gaan, mede door een ma die absoluut niet gezond kon koken en waardoor wij allen veel te zwaar werden in t gezin, dus dan maar gaan lijnen... en weer overgeven na 't naar binnen schrokken. Door uiteindelijk tandproblemen (waar ik nu nog mee kamp) ben ik zo geschrokken dat ik er mee gestopt ben + nieuw dieet (niet in de normale zin van t woord maar meer gezonde en andere dingen gaan eten) van t gezin kwam ik er weer bovenop.
Maar nog steeds kan ik zeggen dat ik die eetstoornis geen verslaving vond, het was een stoornis in mijn geest !!!! maar geen verslaving, zo zou ik t nooit gaan noemen. IK wist niet beter en dat is een stoornis, dik zijn is voor mij nog steeds een stoornis die met goede begeleiding en een gezonde levenswijze overwonnen kan worden. Geen psychische gezeu r en geen extra medicijnen en enge dieten (die toch niet werken) maar met gezond verstand aan je lijf werken met of zonder hulp.
2 Uiteraard zijn er mensen die door een lichamelijk ziekte, medicijngebruik, dik zijn geworden. Heb zelf een vriendin die wegens ziekte aan de prednison zit en die inderdaad heel dik is geworden. Vreselijk vind ze zelf. En hier helpt helaas niets tegen. Dik zijn door ziekte is maar 0,6% van de dikke mensen die je ziet! De rest is helaas dik door het bekende spreekwoord "ieder pondje gaat door t mondje".
Maar goed ik hoor wel wat jullie nou eigenlijk willen horen...

Als je zelf een eetstoornis hebt gehad? Hoe kan je dan in godsnaam zo reageren?

dik zijn is voor mij nog steeds een stoornis die met goede begeleiding en een gezonde levenswijze overwonnen kan worden.

Dat ben jij dus duidelijk geen echte "eetstoornispatient" geweest... Dus je kan het niet zonder begeleiding af? Gaat toch naar de richting "verslaving", maar oh nee, jij schildert de mensen die een eetstoornis hebben af als gekken die aandacht willen en een excuus willen geven voor dikzijn...

Ik weet in ieder geval zeker dat je een paar dingen flink uit je duim zuigt!

Eeliane je zegt ik hoor wel wat jullie willen horen.

Eigenlijk wil ik niets meer van je horen. Het ga je goed.

Buddy

Buddy jij hebt ook niets te melden, dus voor alle mensen die aan een stoornis hebben zeggen jullie dat t een verslaving is, moet je mij eens vertellen waar mensen die een aan autisme verwante contactstoornis hebben, nou eigenlijk verslaafd aan zijn.
Heb ook t idee dat die mensen die heel negatief reageren op 'stoornis' eigenlijk allemaal erg dik zijn, vreselijk ongezond eten en geen zin hebben om hun probleem op te lossen door gewoon meer te bewegen en minder (en gezonder) te eten!! Eerst minder eten en dan de problemen aan pakken!!
Dik zijn is geen verslaving maar t hebben van verkeerde gewoonten. Een stoornis is geen verslaving, dus moet ook niet als zodanoig worden aangepakt.
Er is helemaal niemand die zegt op t forum, dikkerds eet maar lekker verder, helaas t is een verslaving, errug moeilijk om er van af te komen. Reuze zielig...

Mensen, we staan hier niet op de markt. Er wordt hier veel geschreeuwd, maar minder gehoord en al helemaal niet geluisterd. Probeert u uw emoties onder controle te houden en uw fatsoen te bewaren. We dwalen af. Overgewicht kent vele oorzaken. Zowel eetstoornissen als verslaving. En sommigen koppelen die ook weer aan elkaar. Vergeet niet dat er nog vele oorzaken zijn. Het classificeren is nuttig om vanuit die classificatie een model voor behandeling te destilleren. De basis is echter minder energie erin en meer energie eruit. Hoe je dat aanpakt, is oa afhankelijk van de achtergrond van het probleem.

Met vriendelijke groeten,

Erik Groen

Niet de gevoelsmensen maar de mensen die nogal labiel in t leven staan misschien. Gevoel heeft niets met vreten te maken, dus als je meer gevoel hebt dan ga je vaker je problemen wegvreten, Nee ook weer zo'n smoes, ik ben overal gevoelig voor dus is ga eten.
Gel ul! Het zit inderdaad tussen je oren, dikke mensen zijn weinig tot niet bereid gezond te doen en daar ook iets voor te laten of er zeker iets voor te gaan doen. Mensen die wat standvastiger zijn maar net zo gevoelig hoor, lossen hun problemen op en gaan er voor.
Op de bank blijven zitten je vol te proppen en een ander of iets anders daar de schuld van geven dat wordt niks, en dat zijn de mensen die jij als gevoeleger zou bestempelen?, in mijn ogen zijn ze allleen maar te lui om iets aan hun probleem te doen! (minder eten en meer bewegen bedoel ik)

Mensen die niet lekker in hun vel zitten gaan wel degelijk meer eten. Maar inderdaad heb je er ook mensen bij die het tegenovergestelde gaan doen. Maar neit iedereen is zoals jij. Niet iedereen kan dan ineens niks meer eten. Bij veel mensen die in de put zitten begint het op die manier. En het is onzin om te zeggen dat mensen zich alleen ff "volproppen". Mede dankzij mensen zoals hier op het forum die alleen een vooroordeel hebben over dat ze zich alleen volproppen en dat het alleen maar tussen de oren zit omdat ze dan een smoes hebben, voelen die mensen zich steeds meer vervelend zodat ze dus weer opnieuw beginnen. En ik vind het ook erg onverstandig dat als je de ene dag veel eet dat je de volgende dag ineens weer niks eet. Zo zijn er dus ook mensen die door hun problemen anorexia krijgen omdat ze te dik genoemd worden, of boulimia. En dat is dan zeker wel goed want daar vallen ze vanaf. En net als drugs en alcohol is ook eten een verslaving. En jij gelooft dat niet omdat je daar geen last van hebt. En je kind dan???? Je zegt die at ook af en toe teveel. IK HEB DAAR OOK OP MOETEN LETTEN!!! JIJ hebt daar op moeten letten? Dus niet je dochter die propte zich dan ook maar vol om te kunnen eten?? En nu is ze er trots op dat ze niet meer zoveel eet en dingen kan laten liggen. Dat zegt al genoeg he, voor haar was het zonder jou hulp dus ook niet gelukt. En veel andere mensen lukt het zonder hulp ook niet. Mensen meot ook eens wat meer begrip hebben voor dikkere mensen. En neit iedereen kan er wat aan doen. Een vriendin van de familie heeft een zoontje van 3. Dat mannetje moet ze ook erg in de gaten houden. Niet omdat hij teveel snoep binnenkrijgt, maar omdat hij ontzettend snel aankomt. Hij krijgt 1 of 2 snoepjes per dag en het eten past ze ook elke keer aan, maar dat lijkt af en toe ook geen nut te hebben. En andere vriendin van de familie valt af als ze op vakantie is en meer snoept, en thuis eet ze minder en ze komt aan. Dus JA stress heeft er zeker mee te maken. En als je je rot voelt ga je dingen doen waarbij je je goed voelt, en voor genoeg mensen is dat deze uitweg, en die moet je niet veroordelen die moet je helpen. Er zijn er ook genoeg ja die gewoonweg alleen maar zich volproppen omdat het lekker is maar ook genoeg die dat niet doen, maar hulp nodig hebben. En een gedeelte kan er niks aan doen en heeft een te langzame stofwisseling. Ik ben zelf niks te dik. Ik heb ook geen maatje 36 , maasr de normale maat 38 dus begin iet van dan zal jij ook wel een vette zijn. Sommige mensen hebben gewoon hulp nodig om te beginnen. En zodra er de eerste kilo's afgaan krijg je meer zelfvertrouwen. En waarom als het niet verslavend is zijn er dan hulpklinieken voor mensen met een eetverslaving? Naja, mensen zoals jullie krijg je dat toch neit aan zn verstand gebracht die denken dat de wereld moet bestaanuit zakken met botten. Het is niet goed om teveel te eten maar het moet ook geen obsessie worden.

Sorry het moet ook geen obsessie worden om maar zo slank mogelijk te blijven.

IK weeg 62 kilo bij en lengte van 1.71, heel gewoon maatje 38. Eet gezond en wil t ook zo houden. Mijn principes liggen bij het feit dat ik niet dik wil worden en daar houd ik me ook aan. Als ik daarvoor soms iets moet laten staan dan doe ik dat, geen probleem.
Het is jammer dat de meeste mensen hun dikzijn niet zien als een verkeerde gewoonte maar zichzelf en andere een verkeerd woord op leggen, nl. verslaving. Een verslaving impliceert een verschrikkelijke weg om er af te komen (denk aan stoppen met roken, alcohol en drugs). Dat is t niet, het is veel simpeler, zag iedereen dat maar. Helaas...

Voor jou is het simpel, maar voor veel is dat niet het geval. Voor veel IS het gewoon een verslaving. En dat is moeilijk te geloven, als je nie tveel snoept. Ik kan het niet uitleggen. En ja ik heb die verslaving ook maar ik ben niet te dik omdat ik niet aankom. En ik moet zeggen dat ik een goed begin heb gemaakt, maar het is niet makkelijk. En voordat je me dadelijk gaat beoordelen. Ik ben 1,66 en weeg 66 kilo. En ik heb gewoon maatje 38. Ik kom niet snel aan namelijk. En nee ik ben geen labiel persoon. Ik heb wel heel lang in deknoop gelegen met mezelf, omdat alsiedereen je zegt dat je lelijk endom bent dan ga je het geloven. En daninteresseert het je ook niet meer hoe je eruit ziet. Geloof me, zulke mensen kunnen je heel ver naar beneden halen.
Het gaat nu lekker met me en ik begin een stuk zekerder te worden van mezelf en ik vind me niet meer lelijk. Maar je moet wel begrijpen dat dat voor veel mensen een punt is waar ze het niet meer kan schelen wat of hoe. En als er mensen blijven die ze maar uitschelden en die dingen meer, dan blijft het vaak doorgaan. Sommige mensen hebben gewoon hulp nodig. Niet in de zin van een psychiater, maar ik denk een beetje begrip van andere mensen, een vriend om mee te kunnen praten. Waar ze alles aan kwijt kunnen. Om ze te motiveren. En inderdaad er zijn genoeg mensen die zich volproppen maar ik denk dat er bij een groot gedeelte toch een stuk zit psychisch. Niet dat ze gek zijn maar gewoon neit lekker in hun vel zitten. En die mensen hebben al dat gescheld en die vooroordelen niet nodig maar meer een beetje begrip.

Eeliane kan gelukkig zelf ook niet luisteren... Weer dat stomme gepraat over het feit dat mensen die te dik te zijn vaak zeggen : ik heb een eetstoornis...

Beste Eeliane : ik heb zelf een eetstoornis en loop nu NA 4 JAAR ZWIJGEN, OPKROPPEN EN HEEL EMOTIONEEL TE ZIJN GEWEEST bij hulpverlening... Ik ken niemand met een eetstoornis die zegt : ik ben te dik, dus ik zeg maar dat ik boulimia heb of iets dergeijks.. Daar loop je niet mee te koop.. En waarom niet? Omdat veel mensen er geen begrip voor hebben.. Mensen zoals jij! Mensen waardoor ik me slechter ga voelen... Ik schaam me voor het feit dat ik zo'n slappeling ben, heb geen zelfvertrouwen en zou niets lievers willen dan me goed voelen.. Ik eet gezond, beweeg veel dus die vlieger gaat al niet op.... Jij leeft jammer genoeg met oogkleppen op en wilt alleen maar naar jouw kant van het verhaal luisteren...

Hallo......

Volgens mij hebben we allemaal een beetje gelijk.

Eeliane met haar no-nonsense houding van niet te veel piekeren/zeuren, maar gewoon doen/ beginnen en doorzettingsvermogen tonen.
JGA die psychologie studeert en een heel wetenschappelijke en interessante uitleg geeft.
En ik met m'n verslavingstheorie die gelukkig niet voor iedereen opgaat, maar wel degelijk kan meespelen.


Vreet, snoep en snaai aanvallen zal bijna iedereen wel eens hebben, ik ook, maar of je dan direct een slappeling bent?

En waarom is die maat 38 en dat gewicht zo belangrijk?
Als je naar de fotomodellen en actrices zoals Marilyn Monroe kijkt, die 40 jaar terug 'hot' waren, die zullen nu als 'kleine dikkertjes' beoordeeld worden.

Ik persoonlijk vind de huidige fotomodellen eng.
Volgens mij zijn die medisch gezien veel te mager.
Wie deelt mijn mening?

IK! Ik ben het er helemaal mee eens. Als je ook ziet wat voor broeken ze in de winkel verkopen. Allemaal voor meiden die geen heupen hebben en geen kont. (sorry) Ik heb behoorlijk wat heup en een goed gevormd kontje hahaha. Maar ik kom in die heupbroeken niet in hoor. En kom ik erin dan gaat de knoop of de rits niet dicht. Omdat mn heupen te breed zijn. Modellen (kijk maar naar americas next topmodel) zijn gewoon mager. Er zit er nu 1 bij die wat dikker is en grote borsten heeft. Ik hoop dat er eindelijk 1 is die dat wint. Ook dikker kan mooi zijn. Maar nee de maatschappij bepaald weer dat iedereen superslank moet zijn. Ik zou nooit zo mager willen zijn. Dat is gewoon niet gezond en om nou te zeggen dat het mooi is nee.

Beste Eeliane : ik heb zelf een eetstoornis en loop nu NA 4 JAAR ZWIJGEN, OPKROPPEN EN HEEL EMOTIONEEL TE ZIJN GEWEEST bij hulpverlening...

Dus zie je maar weer he. Mensen hebben meteen weer een vooroordeel bij zulke mensen zoals jij (neit lullig bedoeld)
Mensen willen zo iemand vaak niet begrijpen, omdat ze vast zitten in hun eigen perfecte wereldje.
MAAR MEID JE BENT GEEN SLAPPELING EN JE KUNT HET OOK!! Het begin is alleen erg moeilijk. Vooral als je geen zelfvertrouwen hebt. Ik weet heel goed wat je bedoeld. Ik heb dan geen boulimia, maar gebrek aan zelfvertrouwen kost veel tijd. En pijn voordat je er je beter bij voelt.
Laat je zelf niet naar beneden halen door zulke mensen.

Veroordeel mensen daarom niet maar zie in iedereen gewoon iets goeds dan zou de wereld er een heel stuk beter uitzien. En heel veel mensen zouden gelukkiger zijn.

IK heb zelf en anorexia en boulimia gehad, denk niet dat iemand in mijn hoofd zou kunnen kijken, maar denk dat ik meer van de eetproblematiek snap dan menig ander hier. Ik vind dat teveel mensen denken dat als ze te dik zijn er dus wel een achterliggend probleem zou moeten zijn. Lijkt wel of iedereen dat een dik persoon wil aanpraten. Tuurlijk kan dat, maar nog altijd blijkt dat de mensen meer voedsel tot zich nemen dan dat ze verbruiken, tuurlijk mag je soms je lekker volproppen met chips of weet ik veel. Doe ik ook maar de volgende dag let je dan extra op. Zodat je niet te dik wordt. Dat je dat niet vol kan houden betekent niet meteen dat je eetverslaafd bent (blijf t een verkeerd woord vinden) maar dat je gewoon niet zo goed maat kan houden of dat je misschien teveel van het verkeerde eet. Gewoon
een goede hulp om je eetgewoonten te veranderen is prima, hoeft helemaal geen psycholoog te zijn. Zelfs ik met die 2 ziekten ben er uit gekomen omdat een dietiste mij vertelde wat ik wel kon eten en dat ik dan niet zo aan zou komen. Dat hielp , iemand die je uitlegt HOE je moet eten, en WAT je beter wel kan eten en wat beter niet!
Dus ik wil zeggen dat iedereen veel makkelijker kan afvallen dan hij/zij denkt. Ik had ook geen achterliggende ernstige problemen, alleen een eetstoornis die, omdat ik geen alternatief had, maar bleef doorgaan.

En als je t niet zo belangrijk vindt dat je geen maatje 38 hebt, mij best, maar over t algemeen loopt toch iedereen te klagen over z'n gewicht terwijl ze maar dooreten en dat kan ik soms niet uitstaan, als je er dan echt zo van baalt, doe er dan wat aan.

Dat is het em juist. Dat is voor veel niet makkelijk. Dat is niet gewoon dit of gewoon dat.

En als je t niet zo belangrijk vindt dat je geen maatje 38 hebt, mij best, maar over t algemeen loopt toch iedereen te klagen over z'n gewicht terwijl ze maar dooreten en dat kan ik soms niet uitstaan, als je er dan echt zo van baalt, doe er dan wat aan.

Ik denk dat de laatste regel voldoende zegt.

Maar je gaat er echt iets aan doen wanneer je ontdekt dat het leven alleen maar leuk kan zijn als je niet ergens door gehandicapt wordt.

Ik mag rustig vertellen dat ik 20 kg afgevallen ben en veel kwalen kwijt ben .
Nu vind ik al die te dikke mensen slappelingen, waarschijnlijk omdat ik ontdekt had dat ik ook jaren tot die groep behoort heb.
Excuses hier ,excuses daar.
Maar al die excuses hebben voor 90% maar een oorzaak: te vet, te zwaar. En niet andersom van ik heb een ziekte,rugprobleem en noem nog maar 1000 kwalen erbij en daarom ben ik te zwaar.

Jarenlang behoorde ik tot de meiden in de klas met het ideale maatje..
Ik fietste dan ook dagelijks ruim 40 km van en naar school... Daarna begonnen met de pil en door het veranderen van school met de bus en de trein reizen.. Daardoor werd ik te dik... Dit vond ik zelf maar meer nog mijn omgeving die dat niet van mij gewend was... Ik ging meer sporten en at nog minder dan eigenlijk verantwoord was en kwam op het "ideale" gewicht... Dat hield ik zo een redelijke periode vol, maar ik voelde me er neit prettig bij, als we gingen stappen dronk ik 1 glaasje met alcohol (want ook dat is een "dikmaker"), op feestjes zelden of nooit gebak en andere lekkernijen, veel sporten, zelfs zo veel dat ik er bijna geen sociaal leven op nahield (behalve dan met mede teamgenoten), mijn vriend zag ik zelden nog... Tot op eens in mij de knop omsprong.. Waar was ik in hemelsnaam mee bezig... ik zat nog bijna 10kg boven het ideale gewicht, sportte tot ik er bij neer zou vallen, at alleen maar "konijnenvoer en gezonde granen, vezels en vetten" maar er ging geen grammetje meer af en ik voelde me daardoor ontzettend ongelukkig... het werd een obsessie voor mij... En gelukkig werd ik op tijd wakker voor ik alles naar de filestijnen had geholpen... Ik zit inmiddels bijna 20kg boven het "Ideale" gewicht maar voel me nu gelukkig, ik heb vrienden waar ik het ontzettend goed mee kan vinden, woon samen met mijn vriend.. Ik eet en drink waar ik zin in heb, met mate en ik beweeg regelmatig (en nee niet alleen van mijn bureau naar de koffie-automaat) Mijn moeder is ontzettend geobsedeerd door mijn overgewicht en vind het nodig om iedere keer als ik haar zie daar wel een aantal opmerkingen aan te wijden... (is het niet van "zit dat truitje niet een beetje strak" dan is het wel "goh ik zie dat jullie pizza gegeten hebben, zou je niet gewoon aardappelen met groenten eten" iedere keer als ze weg is denk ik van ja ik ben te dik ik moet toch wat meer gaan bewegen en minder eten... maar dan sla ik me een kwartier later voor me kop en denk ik aan die ellendige tijd en beslis ik maar voor de 100ste keer dat het zo wel goed is, ik voel me goed, ik sport regelmatig, drink dagelijks 2 tot 3 liter water en eet netjes 3 keer per dag over het algemeen gezonde maaltijden..

Ik voel me prima zo en een ieder die vind dat ik te dik of te vet ben denk eerst nog eens na voor je er hardop over praat, vooral als je denkt dat we (sorry voor het generaliseren) het toch niet horen, want die opmerkingen doen wel degelijk pijn... en steeds ga je er weer van twijfelen...

Oow enneh ik heb geen ziekte maar wel een afwijking in mijn schildklier... waardoor ik van jongs af aan toch ook de neiging al had te dik te worden, maar door regelmatig bewegen en een redelijk gezond voedingspatroon heb ik de gevolgen daarvan jarenlang (onbewust) beperkt gehouden...

Ik denk dat de laatste regel voldoende zegt.

Maar je gaat er echt iets aan doen wanneer je ontdekt dat het leven alleen maar leuk kan zijn als je niet ergens door gehandicapt wordt.

Ik mag rustig vertellen dat ik 20 kg afgevallen ben en veel kwalen kwijt ben .
Nu vind ik al die te dikke mensen slappelingen, waarschijnlijk omdat ik ontdekt had dat ik ook jaren tot die groep behoort heb.
Excuses hier ,excuses daar.
Maar al die excuses hebben voor 90% maar een oorzaak: te vet, te zwaar. En niet andersom van ik heb een ziekte,rugprobleem en noem nog maar 1000 kwalen erbij en daarom ben ik te zwaar.

Dat het hou is gelukt wil nog niet zeggen dat iedereen dat kan.. Jij vind al die dikke mensen slappelingen... Waarom scheer je mensen zo over een kam? Ik kan sowieso al 10 mensen noemen die niet meer zo goed kunnen lopen en dus zwaar worden, ,mensen met een eetstoornis, en ga zo maar door... Generaliseren is het domste wat je kan doen en het is vaak nog kwetsend ook! Hoe voelde jij je als je een ijsje at en de mensen keken naar je? Vond je dat fijn? Ik kan het me niet voorstellen...Maar nu doe je wel hetzelfde.... Dat is pas slap!!

Ik woog op mijn 18e 86 kg, bij een lengte van 1.68, wat overduidelijk te veel was.
Werd dag in dag uit getreiterd op school, ik was wat je noemde een easy target.
Had nog nooit een vriend gehad en ondanks dat ik wel vrienden had, was er een soort ellendige eenzaamheid die aan me knaagde.

Ik besloot meer te fietsen, minder te snoepen en veel water te drinken.
Op tijd van een jaar ben ik toen 24 kg afgevallen. (Ik ben ook nog een paar cm gegroeid, wat uiteraard ook heeft meegeholpen).

Ik heb geen maatje 36, maar voel me redelijk happy met mezelf. Uiteraard is het balen als ik op tv weer eens naar een jessica simpson zit te kijken, maar screw it.
Ik ben wie ik ben. Ondanks het feit dat ik geen 80-60-80 maatje heb, vinden andere mensen me toch "mooi" (ook al is dat betrekkelijk).
En eenieder die zonodig willen zeggen dat ze vinden dat ik een dikke kont heb, daar zeg ik tegen "je hoeft niet naar me te kijken als je niet wilt, draai je lekker om als je mijn kont niet mooi vindt"

Uiteindelijk gaat het om JOUW leven. Prioriteit nummero uno is dat JIJ gelukkig bent.

Las net een mooie spreuk: Een winnaar doet er wat aan, een verliezer blijft klagen!! En dat geldt voor alles!!