Radar

Janrad,

als ik het goed begrijp zit je zelf nog in een proefplaatsing; dus krijg je ook een uitkering.
Ik heb uit je berichten niet kunnen opmaken of idt een WW of WAO uitkering is, maar gezien je gebrek aan inlevingsvermogen vermoed ik een WW-uitkering; dit betekent dus dat je zelf ok je handje aan het ophouden bent.

Probleem met WAO'ers is vaak dat ze dolgraag WILLEN werken, maar door ziekte en gebrek niet KUNNEN, of met enige aanpassingen wel zouden kunnen werken, maar de (potientiele) werkgever deze aanpassingen niet kan of wil doen.
Dan kan een re-integratieconsulent wel adviseren om je beperkingen te negeren, maar elk mens met gezond verstand weet dat dat niet werkt.

ik ken zat wao'ers die gewoon te lam zijn om te werken

evenals ww'ers

1 heeft borderline en kan niet werken, tenminste niet wit voor een baas.
de ander gaat niet werken want zo is het veel makkelijker

cwi doet ook geen ruk.

persoon kan alles doen maar als het niet in het straatje past is de borderline de schuldige waarom men niet kan werken.

ik heb zelf mijn eigen bedrijf, mijn rug is kapot door bedrijfsongeval vroeger maar ik kreeg geen wao.

niet dat ik het wilde maar heb ook in een dal gezeten destijds.
heb alles opgebouwd vanaf de grond werkt bijna 100 uur pw om te knokken.

dus heel die zooi wao'ers die zgn wat mankeren kunnen gewoon werken.

als ze tijd hebben om heel de dag op stap te zijn, dure auto's te rijden etc hebben ze ook tijd om te werken.

ik denk als ze het echt eens zouden aanpakken dat er 90% wao ineens niks meer mankeerd.

maar ja er is geen werk nee dat klopt ligt geheel aan de bazen en aan den haag door die *** polen hier te laten komen.

zijn idd goedkoper voor hun is 1000 euro erg veel in dat land, voor ons moet je blij zijn dat je rond kunt komen.

een baas die zijn productie verplaatst naar een goedkoper land of alleen maar polen laat werken accuut bannen uit nl.

dan komtr de economie weer goed in nl, anders zakken we alleen nog dieper

ik ken zat wao'ers die gewoon te lam zijn om te werken

Duidelijk dat je er geen bal van begrijpt. Met de strenge herkeuringen worddt de doodziek naar de bijstand gestuurd.

Een WAO-uitkering van 1000 euro? Toen ik in de wao zat kreg ik maar 750 plus dat sommige medicatie niet vergoed werd sinds Balkenende de macht heeft gegrepen.

Ach ik stop er ook mee, tabee

Hmm, ik lees de discussie als WAO-er, een die al vele jaren geleden, al
tegenstribbelend, is afgekeurd (op psych. gronden) vanuit de WSW door
een 123-tje van de GGZ, arboarts en verzekeringsarts. Wat ik er zelf van
vond, ach dat werd afgedaan als "geen ziekteinzicht".

Ik weet dat er niets mankeert aan mijn werkmentaliteit, ben iemand die
eigenlijk heel graag werkt, en ik heb er al die tijd behoorlijk veel moeite
mee gehad dat ik ben afgekeurd. Tot mijn 50e verschillende pogingen
gedaan om toch aan de slag te komen... allerlei eigen initiatieven.

Pas na mijn 50e probeer ik het te accepteren dat het er niet meer inzit,
Ik heb ook steeds met het probleem gezeten dat ik nauwelijks een CV
kon schrijven door m'n WSW-verleden en de afkeuring vanuit die WSW.
Het zou een beetje raar zijn dat ik niet meer goed genoeg zou zijn voor
het werken in een beschutte werkomgeving naar wel goed genoeg voor
de reguliere arbeidsmarkt.

Nu ben ik ouder, en heb ik soms mijn handen vol aan de zorg voor
voor mijn ouders die hoogbejaard zijn en beide handicaps/beperkingen
hebben. Soms als ik terugkijk op wat ik al die jaren als vrijwilliger heb
gedaan heb ik nog steeds van die gedachten van "waarom moest ik
nou zonodig afgekeurd worden?"

Ik heb zo mijn eigen gedachten als ik de bovenstaande discussie lees,
maar ga toch maar mijn eigen gang, zoals ik altijd heb gedaan.

Ik zal de laatste zijn die zegt dat WAO'ers allemaal aanstellers zijn. Ik zie regelmatig WAO 'ers voor me die wel degelijk willen maar daadwerkelijk allerlei beperkingen hebben. Er zijn ook veel mensen van 40 en 50 plus die met geen mogeljkheid nog aan de bak komen maar er nog steeds vreselijk veel aan doen om toch nog aan het werk te komen. Er zijn echter ook mensen die het wel best vinden en lekker op hun luie reet blijven zitten. Terwijl er ook mensen zijn die gewoon niet goed zijn in het solliciteren en bijvoorbeeld geen goeie brieven kunnen schrijven of er te gemakkelijk over denken.

Ikzelf ben 48 en werk vanaf mijn 17e. Op mijn 46e werd ik door mijn werkgever wegens reorganisatie ontslagen. Daarna werd het een drama.hoewel ik hoog opgeleid ben en een hoop werkervaring heb lukt het ook mij niet aan een baan te komen. Vandaar dat ik voor een Iro traject heb gekozen die ik invul dmv een proefplaatsing van 6 maanden. Met de ervaring die ik opdoe tijdens dit traject hoop ik dan toch nog aan een baan te komen of desnoods voor mezelf te gaan beginnen. Al die mensen die op dit forum alleen maar kunnen kankeren op de hele wereld maar niet in de spiegel kijken dat zijn naar mijn idee loosers.

Nou, veel succes Janrad. Toch krijg ik het idee dat je niet echt geschikt bent voor dit werk. Sorry hoor. Enne wie zegt dat ik niet werk?
Voor dit soort werk zal je een zeer brede ervaring moeten hebben (mensenkennis) in alle lagen vd bevolking en een maatschappelijk/sociale opleiding.
Vaak zie je heel jonge begeleiders bij reintegratiebureaus die wellicht een hoop theorie op zak hebben, maar (levens)ervaring is vaak ver te zoeken. Jouw voordeel is weer je leeftijd, althans als je vroeger open hebt gestaan voor ideeen en visies van anderen. Want wat is nu precies de juiste instelling/houding van iemand? Dat verschilt per persoon/land/cultuur/geloof etc.

Wat die komeet aangaat: Een merkwaardige, onverschillige reactie. Dit is echt GEEN geintje!!!

Vaak zie je heel jonge begeleiders bij reintegratiebureaus die wellicht een hoop theorie op zak hebben, maar (levens)ervaring is vaak ver te zoeken. Jouw voordeel is weer je leeftijd, althans als je vroeger open hebt gestaan voor ideeen en visies van anderen. Want wat is nu precies de juiste instelling/houding van iemand? Dat verschilt per persoon/land/cultuur/geloof etc

Je ziet idd erg jonge begeleiders die weinig levenservaring hebben, daar heb je gelijk in. Wat me daar in opvalt is dat deze jonge mensen vaak een hele boel dingen tegelijk willen doen en vooral snel. Dat dat niet werkt blijkt dan weer uit de praktijd. De juiste houding is eigenlijk een verkeerd woord. Ik zie echter mensen die werkelijk aan het werk willen maar die niet beseffen dat het werk (nog) niet voor het oprapen licht. Je moet er meer voor doen dan anders. Echt goeie en creative briefen schrijven, telefonisch informatie inwinnen bij bedrijven bijvoorbeeld. Meer dan een brief per week schrijven. Ik schreef op een goed moment 3 tot 4 brieven per week. Ik was toch de hele dag thuis dus het maakte me niets uit.

De juiste houding heeft niets met je cultuur/geloof of persoon te maken. Als je aan het werk wilt moet je er iets voor doen. Wil je iets bereiken dan moet je er ook iets aan doen.

En wat die komeet betreft... oke als die komt dan komt ie kan ik niets aan doen. Ik ga me er echter niet op instellen.