Chocomelk schreef:Leo The Emperor schreef:Je hoopt dat de uitlaat ofzo onder de bolide vandaan gedonderd is, maar nee, totall loss er stak iemand voor haar over, zij reed op een 80 km voorrangsweg er was geen stoppen aan.
En hoe is dat nu afgelopen met die persoon die de weg overstak ...
Inderdaad een goede vraag, die vraag had ik ook willen stellen maar vergeten te schrijven.
Ben benieuwd naar het antwoord.
Ja ik snap heus wat blijvend letsel is, mijn dochter was destijds 12 jaar, echt een kind nog, maar heeft er wel blijvend letsel aan overgehouden, op die leeftijd houd men er niet echt rekening mee dat ze op latere leeftijd niet dat zal kunnen doen waar ze in aan het werk zou willen.
Niet alleen haar borstkas is vertrapt en naar binnen geslagen, maar ook haar knieen zijn aan stront hierdoor.
Ik wilde enkel aangeven dat er nogal wat verschil in letselschade zit, blijvend letsel leverde mijn dochter ongeveer 300 euro op, en dan raak ik de snap kwijt als haar zus enkel een blauw en stijf been heeft, zoals gezegt dat geneest wel weer, mooi dat ze er wat centjes voor kreeg, maar had ze dat niet gekregen dan had ik dat volledig begrepen, nu snap ik de verhoudingen dus niet, snap je?
De mevrouw die voor de oudste overstak mankeerde gelukkig ook niks, behalve dat ze de dag erna ontzettend stijf was en haar arm wat blauw was.
(tja en hoe weet je dat? nou heel simpel, alles is gelukkig in goede harmonie geregeld, formulieren ingevuld enz. enz., maar vaak ontbreekt er nog wel iets en moet je nog een keer)
Direct na het ongeval zijn die mensen mee naar ons gegaan om de boel in te vullen, de mevrouw voelde zich zo ontzettend schuldig en stom, maja dat kan gebeuren natuurlijk.
Ik bood haar koffie aan en ze begon spontaan te huilen van dat heb ik toch helemaal niet verdiend?
De dag erna moesten er nog wat dingen getekend worden dus spraken we af dat we dan bij hun zouden komen.
Ondertussen wisten ook zij dat hun 2de wagen totall loss was.
De mensen wonen nog geen 5 km bij ons vandaan, dus we treffen elkaar ook nog vaak, dat heb je nou eenmaal op dorpen.
Ik ben dan altijd maar weer blij dat je elkaar gewoon kunt groeten en een praatje maken.
Deze mevrouw durft overigens niet meer te rijden, mijn dochter hebben we diezelfde avond meteen weer in onze auto laten rijden, want als dit je op de eerste dag dat je je kaartje hebt overkomt dan kan ik me ook voorstellen dat je niet meer zo gemakkelijk durft.
Gelukkig denkt ze nergens meer aan en crosst vrolijk met mijn toetje de halve wereld rond.
Ik denk dat ik er meer last van heb als zij, mij staat mijn ragbakkie nog helder op het netvlies.
