Radar

Even over de opmerking van SvG

Over piekeren stond laatst een stuk in de Elsevier.. Piekeren hoeft niet slecht te zijn.

Het zou namelijk goed een signaal kunnen zijn dat je rust moet pakken (althans zo werk piekeren beschreven. Er waren overigens verschillende gedachten over piekeren). Als je er dan juist niet naar luistert en het ontkent komt het wellicht erger terug. Ik laat piekeren tegenwoordig de vrije loop en ik merk dat je dan op een gegeven moment uitgepiekerd bent. Wel een tip van mijn kant over piekeren.. Schrijf het op, dit kan verduidelijken. Piekeren gebeurt volgens mij door je onderbewusten.

Je onderbewusten is volgens mij ook een grote bron van mentale problemen. Zorg dat je dit kan veranderen. (door oa. te praten met vrienden/familie/prof.hulp) of ben je geen prater ga het eruit sporten of bewegen.. (trimmen, hardlopen, zwemmen, strandwandeling,) en zorg voor genoeg ontspanning (dus dingen die je echt GEEN spanning kosten.. (bioscoop, terrasje, goed boek, tuinieren, of een andere hobby)..of ultieme ontspanning in der vorm van quality time (sauna, yoga, enz).

Dit zijn allemaal hele belangrijke dingen..

Verder nog 4 tips die er voor kunnen zorgen dat je sneller van je klachten afkomt:

Openheid van zaken naar mensen die je vertrouwt(ook op je werk als het enigsinds kan.. (dit geeft je onderbewuste weer extra rust, schaamte is niet nodig en geeft je weer extra spanning)

Ben eerlijk en open naar jezelf. (als je ergens geen zin in hebt doe het dan ook niet. )

Ben duidelijk naar je omgeving toe en kan "nee" zeggen. Doe vooral geen dingen die je niet wilt. Vooral niet als je al niet lekker in je vel zit.

Leef niet in een moet cultuur.. Ik moet dit, ik moet dat... probeer die druk niet zo in je schoenen te schuiven.

Luister naar je lichaam.

Pak op tijd je rust.

Leef regelmatig.

Leef in zoveel mogelijk rijnheid. (niet te veel alcohol, koffie vetten enz.)

Ik zit nog steeds op 37,5 en voel me daar wel even goed bij. Het afbouwen van 150 naar 37,5 is bij mij heel goed gegaan. Voelde me er weer meer door leven en minder apathisch. De stap van iets naar niets is het moeilijkst en daar zie ik ook wel tegenop. als ik het verhaal van Bram lees dan bevestigd dit mijn gevoel, omdat hij ook met de laatste loodjes bezig is en dan wordt het ineens zwaar. Ik vrees dat als je er helemaal af wilt, dat je door die zure appel heen moet. Voel me de laatste weken wel minder energiek en gauw prikkelbaar, zo'n sjaggerijnig gevoel en dat vind ik jammer. Doe ellke ochtend nog wel sportoefeningen en dat kan ik iedereen aanraden om van het vermoeide gevoel af tekomen.
Ik denk erover om ergens in januari/februari met de verdere afbouw te beginnen. eerst had ik het plan om in de kerstvakantie (2 weken vrij) van 37,5 naar niets te gaan, mara vrees dat dat een fiasco gaat worden.
Tot zover! Antonie.

@Antonie..

Besef idd wel dat zo'n stap erg zwaar is.. Waarom zou je dit niet pas over een jaar ofzo proberen?

Zelf blijf ik nu ook de helft van 37,5 mg slikken.. (heb via de apotheek lege capsules gekregen en deel nu zelf de helft hiervan) De apotheker vond het wel een slimme actie om de laatste loodjes heeel maar dan ook heeel langzaam te doen.. Tenslotte ben je niet voor niets aan begonnen..

Wat heel belangrijk is, (denk ik) is jezelf de vraag stellen.. of de reden(en) waarvoor je deze tijdelijke steun bent gaan gebruiken een plaats hebt kunnen geven/opgelost hebt..

Dit kun je alleen maar van jezelf weten..

Verder zorg voor een stabiele omgeving als je afbouwd (en doe het dus niet zomaar even)... Zorg dat je omgeving het ook weet en overleg van te voren met je arts.

Ook vroeg ik me af hoe lang je al bezig bent met afbouwen? tenslotte kan iedere stap 3 maanden duren voordat je weer stabiel kan voelen..

Hallo Bram,

Ik ben ongeveer in 4 maanden tijd van 150 naar nu 37,5 (bijna 1,5 maand nu) gegaan en dat ging heel goed. Ik voelde me van heel afgestompt in eens een stuk beter. Heel gek, omdat een eerdere poging tot afbouwen (1,5 jaar geleden) mislukte. De laatste loodjes zie ik tegenop omdat ik weet dat het moeilijk is om er helemaal vanaf te komen. De bekende afkickverschijnselen etc. Vandaar dat ik zoiets heb, als het nu goed gaat, moet ik dat maar even zo laten en daar van genieten. Aan de andere kant snap ik je punt ook wel en de tijd is wat mij betreft wel rijp om nu helemaal af te bouwen. Ga in ieder geval net als jou ook 37,5 mg door de helft doen. Dit kan ik zelf wel regelen door de capsules te halveren. Het blijft toch wel een strijd, maar ik ben vastbesloten om helemaal te stoppen. De laatste tijd voelde ik me helemaal niet goed meer van efexor gebruik en na 8 jaar is het welletjes geweest...ben ook veel sterker dan toen ik begon.

Ik gebruik nu een jaar Efexor 150mg vanwege een depressie. Mijn psychiater heeft mij destijds overtuigd om een AD te gebruiken als steuntje in de rug. Na drie maanden begon ik pas enig effect te voelen. Ververlende gevoelens bij stress en moeiljke situatie kon ik sneller van me afzetten. Tegelijkertijd werden mijn gevoelens vlakker. De laatste tijd voel ik me, zoals als vaker in dit forum genoemd, een zombie. Ook mijn vriend vindt dat ik erg veranderd ben. Nu blijkt dat de Efexor weer zoveelste terugval niet kan tegenhouden ben ik me gaan afvragen waarom ik dit middel gebruik. Mijn situatie was dan wel laatste tijd allesbehave rooskleurig maar als ik dan toch moet slikken dan wel iets waar ik wat aan heb. Mijn psychiater voelt er niets voor om mijn medicatie te wijzigen. Toen ik dit hoorde voelde ik me *****. Gelukkig kreeg ik vanochtend het besef dat ik de baas ben over mijn lijf en heb de dan voor het eerst de 75mg geslikt. Het maken van deze keus deed mij enorm goed en ik heb me sinds weken eindelijk weer eens goed gevoeld. Voorlopig 75mg en zien of mijn gevoel (verheugen op, van iets kunnen genieten of tevreden kunnen zijn) weer een beetje terugkomt.
VRAAG: is het waar dat je eerst volledig van Efexor moet afkicken om te kunnen overstappen naar een andere AD?

Sinds november ben ik vanwege een zware depressie aan Efexor begonnen. Ik ben meteen aan de 150mg gezet , dit is nogal fout gegaan en werd daarom naar 75 mg gezet. Bij deze dosering kwamen mijn klachten weer boven en zit nu aan 112.5mg. Dit is een hele tijd goed gegaan maar krijg nu het idee dat ik me weer steeds vaker rot begin te voelen terwijl dit volgens mij niet helemaal de bedoeling is.
Ik ben bang dat als ik aan mn psychiater vertel dat het steeds slechter met me gaat dat ik weer verhoogd zal worden terwijl ik eigenlijk helemaal niet meer wil, toen het een paar weken geleden goed met me ging hoopte ik dat ik kon gaan afbouwen maar nu krijg ik een terugval.
Heeft iemand hier ervaring mee? misschien zou ik beter reageren op een andere AD.?

Hoi Melissa,
Je bent nog maar net bezig.....bij mij begon alles pas te werken na ongeveer 3 maanden. Dus ik zou maar ff doorzetten met 150 mg. Het werkt echt, maar als je uit een diep dal moet opkrabbelen, heeft het wel ff tijd nodig. Succes, jrs66

Hallo jrs66,

Ik ben waarschijnlijk wat ongeduldig. Sinds ik met mijn therapie en medicatie ben begonnen zijn er een hoop positieve dingen gebeurd, maar ik wil graag weten of al die wendingen echt wel goed voor me zijn. Ik heb geen idee of ik me er goed of slecht onder voel. Ik kan ook geen antwoord geven als mensen me vragen hoe het met me gaat. Heb gewoon geen idee en daardoor raak ik aardig in de war. Waarschijnlijk heeft het inderdaad wat meer tijd nodig maar elke dag weer diezelfde leegte maakt me een beetje gek. Ik hoop dat hier snel verandering in komt!

Gr.

Hoi Melissa,
Ik denk dat het een kwestie van opbouwen is. Ik weet niet hoe diep je zat in je ziekte maar ik denk dat deze symptomen van leegte te maken hebben met je depressie. Ik herken het gevoel wel. Je voelt niks voor je man, je kids etc. maar nu na 1,5 jaar slikken gaat het echt veel beter en ik was echt suicidaal. Doorzetten en doorgaan met je therapie. Erachter komen waar voel je je goed bij en wie wil ik zijn! Bij mij ging het echt pas na 3 maanden werken. Heel veel sterkte! Groetjes, jrs66

Twee weken terug heb ik besloten om in plaats van 37,5 mg af te bouwen naar minder, op te hogen naar 75 mg. Ik merkte dat ik steeds prikkelbaarder werd en heel vaak een sjaggerijnig gevoel had. Na een emotionele uitbarsting waarin ik mezelf niet meer onder controle had, heb ik in overleg met familie besloten om juist weer wat extra te nemen. Ik vermoed dat ik nooit helemaal zonder deze medicijnen zal kunnen functioneren en dat de pieken en dalen te sterk afwisselen. Het maakt het leven erg gecompliceerd. Ik denk dat mijn serotonine huishouding op een natuurlijke manier niet heel goed functioneert en dat het beter is om dit met medicijnen aan te vullen. Het is een kwestie nu van de goeie balans vinden. Ik had 150 mg en voelde me daar heel afgestompt en vlak door, tijdens de afbouw leek het fantastisch te gaan, na wat langere tijd met 37,5 mg begon het ineens om te keren. Nu terug naar 75 en hopelijk geeft me dat wat rust en tevredenheid terug. Ik leidt een goed leven en heb een fulltime baan en een sociaal leven, dus het is niet zo dat ik niet functioneer of zo. Toch voelt het een beetje als falen dat ik het niet gered heb om af te bouwen. Ik vraag me ook af wat de medicijnen op steeds langere termijn met je doen. Herkent iemand iets in mijn verhaal? groetjes Antonie

Beste mensen,

Ik wil afraden hasj te gebruiken met effexor. Ik kreeg van het weekend een hasj brownie. Het liep na een uur zwaar uit de hand. Ik kreeg een zware angstaanval en voelde me verschrikkelijk naar van binnen me hele lichaam trilde en me hele mond was droog. Moest me tranen inhouden Ik ben wel iemand die drinkt met effexor. Ik slik zelf 37,5 mg en ik heb nergens last van. Zelfs met 150 mg had ik nergens last van. Toen ik ooit 375mg slikte dronk ik niet, dat leek me te gevaarlijk. Ik hoop dat ik jullie wat informatie heb kunnen geven.
Dus bijdeze nog extra: kijk zo uit met hasj!!!!

Groetjes,

Madam

Hoi Mensen,
Ik ben nu bijna 3 maanden clean van Efexor (afgebouwd van 150mg). Heb weinig problemen gehad met afbouwen, het kan dus ook makkelijk goed gaan. Ik heb zelden nog last van angsten. Het enige wat me blijft storen is mijn afwezige gevoel. Alles lijkt surrealistisch en ver weg, lijkt wel of ik er niet ben en alles op afstand meemaak. Hierdoor blijf ik een raar misplaatst gevoel houden. (onbehaaglijk). Of het komt nog door de Efexor of ik heb last van depersonalisatie/derealisatie. Ben benieuwd of andere dit herkennen. Hopelijk is er (bij voorkeur een natuurlijk) middel dat mijn Geest weer helder maakt. Echt heel vervelend om zo'n troebel gevoel van bestaan te hebben.

gr.

Hallo SvG,

Hoe lang heb jij efexor gebruikt als ik vragen mag? Apart dat jij je juist nu zo voelt als je beschrijft. Je zou juist zeggen dat je je zo voelt als je efexor gebruikt. Het is en blijft steeds weer een persoonlijk verhaal zoals iedereen reageert op efexor.

Hoi Antonie,

Ik heb Efexor zo'n 1,5 jaar gebruikt. Ik merkte dat ik toen vrij vlak was. Nu kan ik weer huilen en lachen. Toch voel ik nog vreemd en afwezig, een onwerkelijk gevoel alsof er nog iets is met me. Lijkt of mijn geest e.e.a. niet los kan laten en daardoor niet helder is. Onbewust voel ik me niet fijn al kan ik niet uitleggen wat ik precies voel. Ik voel me geestelijk gewoon niet lekker fris. Vaak nog last van zwaar hoofd, vooral als ik uitslaap, en een onbehaaglijk gevoel. Ook het afwezige gevoel is vervelend. Ik zou graag alles willen loslaten en me gewoon goed willen voelen. Ik wacht nog op de dag dat ik dat dan zeggen.

Hoi allemaal, en ook de beste wensen voor het nieuwe jaar.
Sinds twee weken ben ik ook aan de efexor, ik krijg XR75 capsules.
Ik heb al sinds mijn jeugd last van sociale angsten, en ben regelmatig met tussenpozen depressief geweest. Jaren geleden ben ik aan de medicijnen geraakt omdat het niet meer ging. Ik voelde me alleen maar onrustiger worden, vooral met visites thuis. Ook op het werk kreeg ik meer en meer last van angsten.
Na diverse gesprekken met maatschappelijk werk ben ik doorverwezen naar de ggz. Hier ben ik na de oxazepam welke de huisarts me voorschreef, overgezet op xanax. Ook kreeg ik aurorix (een klassieke antidepressiva), dit heb ik een aantal jaren gebruikt.
Doordat ik merkte dat ik erg van xanax afhankelijk werd en er een sterke gewenning optrad ben ik nu dus uiteindelijk op efexor overgestapt. Mijn eerste dag was goed, ik voelde me ietsje licht in mijn hoofd maar wel lekker, (ik moet er bij zeggen dat ik nog xanax gebruik tegen de bijwerkingen). de tweede dag had ik erge hoofdpijn en voelde ik me alsof ik me helemaal te barsten had gegeten, ik heb alleen maar gedronken die dag. Ook sliep ik die nacht niet. Daarna is het allemaal heel langzaam afgezwakt, wel slaap ik nu nog slecht in maar ik geloof dat ik toch nog wel wat nachtrust krijg, ik voel mij niet moe s'morgens. Wel was ik de eerste dagen erg nerveus, maar dat is nu ook al voor een groot deel weg. Mijn sexuele prikkeling is ook behoorlijk ver weg, ik hoop wel dat dit nog verbeterd. Maar daartegenover voel ik me nu na een twee weken niet verkeerd. Ik weet wel ik bouw nog maar net op en heb er een kleine dosis xanax bij maar kijk het toch positief tegemoet.
Groeten, Gerrit

Hallo Gerrit,

Succes met efexor. Je moet het minimaal een aantal weken een kans geven voordat je definitief weet wat het met je doet. Ondanks dat je het gevoel hebt dat er direct iets met je gebeurd, heeft het langere tijd nodig om vast te stellen of het iets voor je kan zijn. groet Antonie

Hoi Antonie,

Gistermorgen geen xanax genomen, ik wou weten wat het met me deed. Echter ik heb de hele nacht niet geslapen, en dit komt wel meer voor las ik.
Hoe is dat bij jouw gegaan? zijn dit bijwerkingen die blijven of word dat na verloop van tijd beter?
Ook ben ik soms rillerig over mijn lichaam, dit gevoel had ik nooit met aurorix, verder op libido na geen noemenswaardige bijwerkingen.
Ik heb het hele fora doorgelezen en kom veel tegenstellingen tegen, voor bepaalde mensen werkt het slecht en anderen hebben weer veel profijt van de efexor.
Nou ja ik ga de xanax langzaam stoppen en het de komende tijd aanzien, het heeft tijd nodig, zoveel weet ik al wel.
gerrit

Hallo Gerrit,

Volgens mij klopt het inderdaad dat efexor op iedereen weer anders werkt. Dat geldt eigenlijk voor alle anti-depressivamedicijnen. Mijn verhaal is dat ik het al jaren gebruik (ongeveer 8 jaren) en dat ik geconstateerd heb inmiddels dat het heel belangrijk is om goed bij jezelf stil te staan en zo te ontdekken wat het middel met je doet. Balans is heel belangrijk. Na een paar pogingen om er van af te komen, ben ik erachter dat ik er niet helemaal zonder kan. Ik vermoed (en mijn huisarts ook) dat ik serotonine tekort heb en dus eigenlijk een stof aangevuld moet krijgen (middels efexor). Momenteel zit ik op 75 gr. Een aantal maanden terug constateerde ik dat ik heel vlak, down en lusteloos was. Ik zat op 150 mg en heb in overleg met de huisarts besloten om af te bouwen. Dit ging eigenlijk heel goed, totdat ik al een tijdje op 37,5 mg zat. Toen begon ik na verloop van tijd prikkelbaar te worden en kon ik weinig verdragen. Na een emotionele uitbarsting besloten om weer op te hogen. Momenteel dus 75 mg en moet ik weer wennen aan een hogere dosering. Helemaal stoppen zit er voor mij niet in, daar ben ik achter, maar het is wel belangrijk om een juiste dosering te vinden waar je je goed bij voelt en soms (na verloop van tijd) zal ik dit misschien moeten bijstellen. Een aantal maanden geleden was 150 mg teveel. Nu even afwachten wat 75 mg op de lange termijn doet. Ik kan verder goed functioneren, fulltimebaan, en alles verder op orde. Moet echter wel in de gaten blijven houden hoe ik me voel...soms sluipt een zombiegevoel zomaar weer naar binnen en duurt het even voordat je het door hebt. Voor jou is het misschien lastiger omdat je ook een ander middel moet afbouwen. Geef het maar even tijd en hou contact met je huisarts is misschien het beste advies. Hopelijk pakt het uiteindelijk goed voor je uit.
groetjes Antonie

Beste Antonie, ik ben nu 3 maanden clean. Ik had 150mg geleidelijk afgebouwd naar nul. Ik herken de laatste fase 37,5 mg naar 0 ik werd ook agressief prikkelbaar en woedend. Ik denk dat je misschien de fout maakt om weer op te bouwen. Je moet er even doorheen want het duurt hooguit 2 weken. Ik heb nu totaal geen last meer van de woede/prikkelbaarheid. Ook ik betrap me nog wel eens op zombie gevoelens (afwezig) maar denk meer dat dit een negatieve denkspiraal is die ik moet doorbreken. Uiteindelijk ben ik blij niet meer aan de efexor te zitten want de bijwerkingen zijn echt complex. Hopelijk kan mijn lichaam nu weer op eigen kracht functioneren. Maar geestelijk ben ik zeker nog niet de oude maar dat zal nog wel even tijd hebben. Ben al blij dat ik weer kan functioneren en dat de woede en moeheid weg is. Maar mijn doel is om weer een frisse geest te krijgen dat is het enige wat ik nog wil en uiteindelijk kunnen zeggen dat ik lekker in mijn vel zit.

Hallo SVG,

Ik begrijp wat je schrijft over het feit dat je er doorheen moet als je afbouwt, maar ik gebruik al 8 jaren en heb eerdere pogingen gedaan om af te bouwen en ik ging van 75 naar 37,5 en pas na verloop van tijd ontstond die prikkelbaarheid en die hield zeker langer aan dan 2 weken. Ik moest dus ook nog naar 0 en het blijkt dat ik serotonine tekort heb. Helaas zal ik dus altijd een dosering nodig hebben. Als de kwaliteit van mijn leven verbetert hierdoor, leg ik mij daar maar bij neer. Wel mooi, dat jij er helemaal vanaf bent en dat het goed uitpakt. Zonder efexor is altijd beter natuurlijk.
groetjes Antonie