Radar

Ik vermoed dat Ron ergens bij een farmaceutisch bedrijf oneervol is ontslagen en op deze manier revange probeert te nemen...

Of dat ie lid is van de vereniging voor alternatieve therapie. Of misschien is ie zelf wel depri maar heeft ie 't nog niet door...
Maar met zulke opsommingen helpt ie ons in elk geval niet.

He Ron, we hadden het net zo gezellig met onze pillen-babbeltjes en dan kom jij er ineens tussenzeilen met het nieuws dat we het allemaal niet goed doen! En wij maar knokken....
Misschien moet je een paar topics opschuiven. daar zit een taxichauffeur met de naam 'kanovaarder'. Ik zou zeggen: praat daar gezellig mee, want die weet ook hoe copy-paste werkt en heeft ook nog nooit een depressie gehad. Kunnen jullie elkaar aanvullen en gelijk geven.
Wij weten ook wel dat het middelen zijn waar haken en ogen aan zitten. En wij kunnen ook google-en. Maar we zitten hier juist met elkaar om ervaringen op te doen met het medicijn en om elkaar te steunen, tips te geven e.d.
Bij alle medicijnen die op de markt zijn, zullen voors- en tegens te vinden zijn. Tot nu toe ben ik heel blij met dit middel, want het heeft mij nu tot twee keer toe uit een enorme, dipe, stinkende kloteput getrokken. Ik leef weer. En absoluut geen last van zelfmoordneigingen, for your information.

Hallo iedereen

Ron even terzijde. Wie van jullie heeft eigenlijk andere dingen dan medicijnen geprobeert om van je Depressie/angst af te komen? ik heb een half jaar geleden 20 sessies Neurofeedback gehad. heeft jammer genoeg niet echt zijn vruchten afgeworpen. bij neurofeedback worden je hersenen getraint op een andere manier te denken. een soort hersengolf is bij angstige depresieve mensen lager als normaal en die proberen ze omhoog te krijgen via piepjes enz. voor meer informatie even googlen.

Maar ik ben wel benieuwd naar jullie Alternatieven behandelingen

Groeten Geertjan

Geert-Jan, helaas niet zoveel ervaring. Ik heb alleen St. janskruid geprobeerd. Wel iets gelezen over EMDR een paar posts geleden, was niet zo'n successtory, maar ik heb een vriendin die wel enthousiast is.
Ik heb wel enkele meridiaanmasages gehad trouwens. Dat deed me goed! Het was alleen erg aan de prijs, dus ik heb besloten om maar een abonnementje op de sportschool te nemen! Volgens mij een heel goede, alternatieve therapie!

Okay guys and girls, ik ga vanmiddag naar Zwitserland. Denken jullie een beetje aan me? Ik zal jullie 'good vibes' hard nodig hebben!
Alleen de naam van dat vliegveld al: "Kloten"

Maar ik vind het superleuk voor mijn zoontje en hij gaat voor het eerst zijn nieuwe halfbroertje zien!

Jullie allemaal een bijzonder krachtig weekend toegewenst alvast en maak er iets moois en rustigs van!

liefs
Mathy

Heeey Mathy,

Haha die naam van dat vliegveld Veel succes en hopenlijk toch wat plezier in zwitserland. En nog belangrijker, hopenlijk gaat je zoontje het naar zijn zin hebben, en zich een beetje op zn gemak voelen. Wel mooi dat er een vriend met je meegaat, dan zit je daar in elk geval niet alleen.

Ik wens je een prettige reis en verblijf toe en succes!!!!!!!!

groetjes, Ryan

Mathy,
Je kunt het. Ik zou het ook eng vinden, zo'n vliegreis, maar je zult zien dat je later trots op jezelf bent. En het wordt hartstikke leuk, dat week ik zeker. Dus zet 'm op!! Maak er een leuk weekend van!!!
Veel plezier van Trijntje

Ron,
Ik heb allang geaccepteerd dat ik alleen baat heb bij AD. Als je eens wist welke alternatieve therapieën ik heb laten toepassen: homeopatie, iets met handvaten in mijn handen (stroom) waarna ik geen suiker meer mocht, haptonomie, en nog veel meer therapieën die ik allang vergeten ben.
St'Janskruid met therapie? Laat me niet lachen!! Ben jij wel eens echt depressief geweest en weet je wat het is om angst te hebben? Vaak gaan depressieve mensen pas naar de dokter als het echt niet meer gaat, wij met z'n allen zijn vechters en kom dan niet aan met st.janskruid en therapie, want dat helpt alleen bij lichte somberheid.
Als ik tegen sommige mensen zeg dat ik AD gebruik tegen depressie zeggen ze "ik ben ook wel eens somber". Somberheid is geen depressie.
Kom eens praten met mij en 3 van mijn zussen, allemaal aan de AD en heeeeel gelukkig nu. Kom maar langs voor een discussie en we maken je verbaal af.

Mathy, ik wil je even een hele goede reis wensen.
Heel stoer van je hoor dat je gaat en geef jezelf eens een schouderklopje.
Je doet het toch maar weer en als je over een paar dagen terug bent zit deze ervaring toch maar weer mooi in je positieve rugzakje!!
Groetjes Doreen

Trijntje mag ik je wat vragen.
Denk jij dat depressies/angsten in je genen zit. Omdat je ook 3 zussen hebt die ad gebruiken.
Ik heb er deze week nl. net een gesprek over gehad met m'n psych en zij zegt dat het meer de opvoeding is en dat ieder kind dat weer anders op pakt.
Hoelang gebruik je al ad? Ik gebruik het nu 15 dagen en kan nog niet echt zeggen dat het werkt. Ben wel van de meest bijwerkingen af maar ben alleen nog zo gespannen. Dat vind ik wel vervelend maar probeer de tijd te nemen om ontspanningsoefeningen te doen.
Groetjes Doreen

Mathy, Heel veel plezier in Zwitserland en succes!!

Geert Jan, mijn alternatieve ervaringen.. sportschool, lichttherapie, mijn moeder die me 2 per week meesleurden naar het strand, acupunctuur, magnetiseur, psycholoog, reiki, homeopathie, iriscopist, massages, kruidendrankjes, sint janskruid, healing, bach druppels... en mijn eigen vechtmethoden.
Ik vecht er al 18 jaar tegen en nu ik voor het eerst ad slik merk ik echt verschil. Niet zo veel als ik graag zou willen, maar de hoogste drempel is weg!!

groetjes voor iedereen

Mijn alternatieve dingetjes.

Hiervoor heb ik 2 jaar lang allerlei dingen geprobeert omdat ik anti medicatie was.

Reiki (geef zelf ook reiki) Accupresuur (geef zelf ook accupresuur) magnetiseren, healing, cristallen, haptonomie, mensendieck, chakrathertapie, jassentechniek, seichem, valeriaan, sintjanskruid, beter op mijn voeding letten, ontspanningsoefeningen, cognitieve gedragstherapie (zonder medicatie),accupunctuur

dit geeft echter allemaal wel ontspanning, maar doet dus niks aan de serotone huishouding zoals antidepressiva dat doen, Dus je pakt met al die dingen geen bron aan. Ik ben nu wel achter een bepaald middel gekomen, genaamd 5htp, dit is de directe voorganger van serotonine. Dit hoeft nog maar 1 keer omgezet te worden in het lichaam en het word serotonine. Het is met een omweg wel te verkrijgen op internet, alleen het word van alle kanten gedwarsboomt door de farmaindustrie. Als afbouwen van citalopram niet lukt ga ik verder op dat middel en zal ook iedereen wel op de hoogte houden.

Verder merk ik dat veel mensen net zo'n lange lijst alternatieve als ik hebt......en dat heeft een hoop poen gekost want het meeste word niet vergoed. Ik ben zelf in 2 jaar tijd zeker 2500 euro kwijt geweest eraan. Niet dat ik er helemaal geen ruk aan heb gehad ofzo verder. Alleen die pillen die ik nu slik werken toch 10 keer beter als al die alternatieve dingen bij elkaar.

groetjes

Ik denk zeker wel dat depressies/angsten voor een gedeelte in de genen zit.Ik heb last van een gegeneraliseerde angststoornis en mijn moeder en oma ook. De grootste oorzaak bij mij is opvoeding.Ja het patroon is zich blijven herhalen. (1 van de redenen dat ik geen kinderen wil) Heb mijn moeder na die tijd ook even hartelijk bedankt. Het ging voor die tijd al niet goed tussen ons. Ik zie haar zo min mogelijk maar het stomme is ondanks dat ik weet hoe ze in elkaar zit ik me toch elke keer weer opnieuw laat raken.

Ik vind inderdaad ook dat ad te snel worden voorgeschreven. In mijn omgeving ken ik mensen die het via de huisarts krijgen. Mensen die totaal niets mankeren maar er wat vrolijker van worden. Ik word hier ontzettend boos van omdat ik weet hoe erg het is om te moeten leven met een voortdurende angst. Ik heb dan ook het gevoel dat die mensen er de spot mee drijven.

Hoi Jana,
Ik was ook een hele goede slaper voor de ad. Met de ad kon ik 's nachts amper slapen. Werd continu wakker en overdag dood en dood moe. Maar dat is nu over. Maar ik word nog wel 1 keer per nacht wakker, maar daar kan ik mee leven. Moeheid overdag weg!! Geloof dat ik me zelfs wakkerder voel dan voor de ad

Nog even over spiritualiteit. Ik heb er helemaal niks op tegen. En ik ben daardoor juist heel erg opgeknapt. Dat is echt mijn ding. Maar ja, dat kan niet anders dan dat je het hele pakket van helderziend, heldervoelend etc heb meegekregen.
Het is meer dat je je niks laat opleggen en je gezonde verstand bij gebruikt. Volgens het boek de secret doe je alles zelf en wil je alles zelf. Niemand wil verkracht worden of om het simpeler te houden niemand wil depri zijn en eenzaam of angstig!!

xxx Luna

James, helemaal met je eens!!

Doreen,
Ik ben nu 49 jaar. Slikte voor het eerst AD op m'n 21ste, Tofranil heette dat middel. Daarna jaren niet geslikt, pas rond mijn 26ste, toen ik net in A'dam woonde ben ik aan de prozac gegaan. Daar werd ik hyperdruk van (ben al niet de rustigste), na jaren prozac en een tijdje stoppen ging ik aan de seroxat, omdat seroxat ook angstremmend is en prozac niet. Tot ongeveer 8 weken geleden nam ik seroxat en nu dus sinds die 8 weken citalopram.
Volgens mijn huisarts zitten depressies enzo wel in de genen, is natuurlijk niet makkelijk aan te tonen, maar veel hulpverleners hebben mij verteld dat het wel genetisch is. Verder spelen achtergrond, opvoeding, cultuur e.d. ook een rol. Ik heb 5 zussen, groeide op in een klein dorpje, mijn ouders waren arm, werkten zich kapot voor ons, er was weinig aandacht maar we werden goed verzorgd en mijn ouders hielden (houden) van ons. Toch heb ik me eenzaam gevoeld in mijn jeugd en ik kan me herinneren dat ik in mijn vroege jeugd al bang was en paniekerig.
Mijn jongste zus, ze is nu 41, heeft volgens mij de meeste aandacht van mijn ouders gehad, omdat de andere zussen al een stuk groter waren. Zij wist altijd wat ze wilde, heeft de school vd journalistie met succes afgerond, heeft een succesvol eigen bedrijf, een leuke man, 3 kids en toch heeft ook zij last van paniekaanvallen.
Een van mijn zussen is ooit 3 jaar opgenomen in een psych. inrichting vanwege zelfmoordgedachten en zelfzich in de armen snijden. Ze heeft bulimia en heeft nog steeds problemen met eten. Ook zij slikt AD.
Verder is er aan mijn moederskant vanalles met neven en nichten. Dus je zou kunnen zeggen dat het genetisch is.
Een vriendin van mij heeft vroeger een geweldadige vader gehad, ze was er getuige van dat haar moeder regelmatig in elkaar werd geslagen door hem, ze is eenzaam, kan geen vrienden maken, maar is niet depressief en heeft geen paniekaanvallen. Ik zou allang gek geworden zijn, maar zij heeft andere genen dan ik.
Dus ik geloof zeker in genetische invloeden. Ik weet het anders ook niet.
Je schrijft dat je nu 15 dagen citalopram slikt. Dat is nog veel te vroeg om nu al resultaat te zien, echt, je moet nog even geduld hebben, het gaat echt beter straks.
Mijn huisarts zei dat je je eerst slechter voelt en daarna pas beter.
Ik denk dat je er nog wel 15 dagen aan vast mag plakken voor je je beter voelt. Hou nog even vol. Ik weet niet of je werkt? Hoe oud ben je?
En hoe is je thuissituatie? Heb je steun?
Ik woon alleen, heb geen vriend meer, vind het soms niet makkelijk in mijn eentje, vooral als ik in de put zit, maar ik voel me nu al beter en nu geniet ik vanhet alleen zijn.
Doreen, hou moed, nog even doorbijten en dan gaat het echt beter. Maak je geen zorgen. Ik weet hoe zwaar het is, maar het komt goed. STerkte met alles.

Trijntje bedankt voor je reaktie. Poeh wat een levensverhaal zeg. Ik zit het met tranen in m'n ogen te lezen.
Ik ben op dit moment erg moe en ongeduldig Ik wil me zo graag goed voelen. Misschien wel te graag.
Ik ben 48 jaar, woon onder de rook van Rotterdam en ben getrouwd met een ontzettend lieve man. We hebben twee dochters, leuke meiden van 25 en 22 jaar. De oudste is vorige week op zichzelf gaan wonen en de jongste is 30 september met een vriendin en rugzak naar Azie vertrokken voor drie maanden om wat van de wereld te zien.
Je begrijpt, het is erg stil in huis nu.
Tel daarbij op dat ik geen werk heb, ziek ben van de ad, de herfst er weer is (ik ben een zomermens) en ik de hele dag alleen zit met m'n gedachten en je begrijpt misschien dat het redelijk moeilijk is de gedachten een positieve wending te geven. Hoe graag ik dat ook wil, gewoon vrolijk en onbezorgd door het leven walsen.
Vorig jaar werkte ik in Rotterdam bij een bedrijf voor 40 uur en daar had ik het niet naar m'n zin. Heb daar een hyperventilatie aanval gehad en toen is eigenlijk het gedonder begonnen. Met als gevolg: een vreselijke angst om weer bij een andere werkgevere te beginnen met alle stress van dien. Maar het is voor mij beter om onder de mensen te zijn (dat vind ik echt leuk) maar dan komt weer die angst en zo is de cirkel rond.
Ben met ad begonnen om die cirkel te doorbreken en m'n gewone leven wee op te pakken. Ben ook in behandeling voor cognitieve gedragstherapie maar had niet het idee dat dat alleen werkte voor mij.
Ben vandaag in het boek van Byron Katie begonnen ken je dat?
Groetjes van Doreen

Hoi Doreen,
Bedankt voor je reactie. Ik kan me voorstellen dat je niet lekker in je vel zit na wat ik over je heb gelezen. Geen baan meer, bang om aan iets nieuws te beginnen, je ene dochter uit huis, de andere op reis. Het is nogal wat. Het lijkt erop dat je een beetje in een gat bent gevallen. Je hebt wel een lieve man schrijf je, je klinkt alsof hij veel begrip voor je heeft en dat lijkt me een hele troost.
Goh, dat je 40 uur hebt gewerkt, ik werk 32 uur, meer zou ik beslist niet aankunnen. Hyperventilatie ken ik. Ongeveer 4 mnd geleden heb ik een tijdje chronische hyperventilatie gehad, daarmee begon de ellende, toen ben ik verder weggezakt in somberheid. Inmiddels is de hyp.ventilatie over, daarna kwam de paniek en depressie.
Net als jij kan ik ook moeilijk tegen de steeds korter wordende dagen. Overdag heb ik niet zoveel last, maar 's avonds grijpt de paniek en de onrust me wel eens naar de keel: de duisternis geeft me soms het gevoel dat ik alleen op de wereld ben.
Ja, het zou goed zijn om weer te gaan werken. Heb je een uitkering WAO of WW (ik werk zelf bij de Sociale Dienst in Amsterdam), want je zou heel rustig en evt. onder begeleiding weer wat kunnen gaan doen, al is het vrijwilligerswerk. Maar aan de andere kant moet je eerst maar zorgen dat je niet meer zo ongelukkig bent: zoals mijn huisarts altijd zegt, niet alles tegelijk. Je bent ongeduldig want je wilt je goed voelen, ik ken dat, ik wil graag perfect zijn, nooit ergens last van hebben, nooit ziek zijn, altijd vrolijk, alles aankunnen, leuke dingen doen. Maar helaas, je bent geen robot. Misschien wil je nu teveel en moet je proberen te accepteren (ik kan het ook maar moeilijk hoor, dus ik weet heus wel dat dat niet gemakkelijk is...) dat je je voelt zoals je voelt en wees lief voor jezelf. Weet je, ik adviseer en troost wel eens collega's of vriendinnen, dan weet ik het zo goed te vertellen, maar diezelfde adviezen kan ik bij mezelf niet eens waarmaken. Zo gecompliceerd en ingewikkeld. Maar Doreen, maak het in huis gezellig met kaarsjes, doe veel lichten aan, ga desnoods onder de zonnebank (ik heb er een, maar ga er nooit onder...) en verder moet je maar ff wachten. Want je bent nog maar zo kort aan het slikken. Elk AD heeft op zijn minst 3, 4 of 5 weken nodig om te werken, dus je moet echt geduld hebben.
Maar ik heb makkelijk praten, ik voel me inmiddels wat beter, stabieler, nog niet zo vrolijk, slaap nog slecht, ga maandag wel weer werken maar ben zoooo bang om weer terug te vallen. Ik ben heel gevoelig voor prikkels van buitenaf, wordt daar heel moe van. Ik moet er dus aan werken dat ik nee moet leren zeggen tegen mensen die met me af willen spreken. Ik wil zelfs breken met een "vriendin" bij wie ik me eigenlijk nooit op m'n gemak heb gevoeld. Maar ik durf mensen niet te kwetsen, ik wil altijd maar aardig zijn, ook als het ten koste van mijn eigen geestelijke gezondheid gaat. Want uiteindelijk raak ik uitgeput van teveel drukte en prikkels. Ik kan mijn werk net aan, verder ga ik 2x per week naar de sportschool, heb een vast groepje vrienden en meer kan ik niet hebben. Laat staan dat ik nog ooit een man in mijn leven toelaat, dan zou mijn leven helemaal op z'n kop staan.
Doreen, geef jezelf even tijd, echt, ik was ook wanhopig, maar mijn zussen hebben mij er doorheen gesleept, die zeiden ook tegen mij dat ik geduld moet hebben. En ik voel me nu al beter. Dat zal jou ook gebeuren. Echt, geloof, er komt een dag dat ook voor jou de zon weer schijnt.
Wat het werken betreft, waarom laat je dat niet even rusten tot je wat beter in je vel zit? Ik bedoel je voelt je al niet lekker en dan zit je ook nog over werk te tobben. Waarom laat je het niet even los en ga je met evt. werk aan de slag als je wat positiever bent?
Maar ja, ik zit zelf ook altijd te tobben, dus wie ben ik...
Nou, ik hoop dat ik niet heb zitten preken, ik wil je alleen maar een hart onder de riem steken. Kop op. Laat je niet kisten, het komt echt wel goed.
groet,
Trijntje

Ik ben een stuk jonger dan jullie!! en heb al veel meegemaakt in mijn jonge leven.Maar van dit forum krijg ik toch een beetje het gevoel alsof ik weer terug ben op de middelbare school. Je wordt gewoon straal genegeerd als mensen je niet kennen!!! Sorry hoor maar hou ik echt niet van!! Ik voel me hier dan ook niet welkom!