moederslink schreef: ↑30 mar 2021 22:27
[...] Er wordt zelfs al bedacht om diegenen die al de 1e prik AstraZeneca hebben gekregen om hen de 2e prik met Pfizer te geven.
AstraZeneca heeft nu ook een nieuwe naam: Vaxzevria....
Nou schiet mij maar lek ....
Lek schieten met naalden wordt acupunctuur genoemd.
Twee keer een injectie met verschillende vaccins gaat regelrecht in tegen het gebruik volgens de voorwaardelijke toelating. Geen idee wie met dat idee kwam, maar die mag snel terug naar de anonimiteit. De vaccins zijn krachtig, onze artsen hebben al een vergelijking met krachtvoer gemaakt en of je lichaam nu zo'n dubbele portie krachtvoer verdraagt, daar zet ik een groot vraagteken bij.
Constateren of oordelen? Met Corona zie je hetzelfde als bij de klimaatverandering. Onzinnige argumenten verstoren de waarneming, zorgen voor een troebele discussie. Het is onderzocht (
Spiegel.de) en dit zijn de vijf meest gebruikte trucs om desinformatie te verspreiden:
1 Pseudo-Experten.
Nee, niet mijn persoontje
, maar wel bijvoorbeeld gepensioneerde hoogleraren uit een andere discipline, die in de media verschijnen en dingen verkeerd interpreteren. Een econoom is geen viroloog en met pensioen zijn, betekent dat je niet meer elke dag ermee bezig bent, daarmee niet over alle actuele kennis beschikt.
2 Niet logisch nadenken.
Hier maken zelfs regeringsleiders zich schuldig aan. Zowel Rutte als Merkel hebben de Britse variant B117 als 'een nieuw virus' voorgesteld. Dit komt uit de koker van hun communicatiemensen, maar het is valse informatie, omdat het een mutatie van het huidige virus is, daarmee niet nieuw kan zijn.
Een andere: er zijn slechts 10 mensen gestorven, daarom zijn de beperkingen overbodig. Fout, omdat zonder beperkingen er veel meer doden zouden zijn.
In Nederland zie je dit veel bij de retail: bij ons zijn zo weinig besmettingen, we kunnen wel open. Hier is de denkfout dubbel: van de meeste besmettingen is de plek van besmetting onbekend en het lage aantal is een gevolg van de beperkingen. Sluiting was nodig om het aantal contacten te verminderen.
3 Onmogelijke verwachtingen.
Momenteel in Europa goed te zien. Er zijn vaccins ... en zo ontstond het beeld, dat iedereen binnen een paar maanden wel gevaccineerd zou zijn. Verkeerde benadering, want de productie was nog niet op gang gekomen, vaccins zijn 'op de bon' en iedereen moet wachten. Had iedereen direct vanaf het begin gezegd, dat vaccineren tijd kost, was de ontevredenheid nu een stuk minder en daarmee de druk van doelgroepen om eerder aan de beurt te komen een stuk lager.
Maar ook: sterft iemand nu met of door Corona? Het is onmogelijk te bewijzen waarom de hartspier ermee ophoudt, daarmee een vraag, die je niet kunt beantwoorden.
In dit rijtje hoort ook de mondkapjesdiscussie thuis. Jaap Van Dissel verlangde het onmogelijke, eerst wetenschappelijk bewijs, terwijl dat niet te leveren is, tenminste geen uitgebreid empirisch onderzoek, dat voldoet aan de standaarden voor wetenschappelijk onderzoek. Ook dat is het onmogelijke verwachten en tot die tijd de hakken in het zand zetten.
4 Kersen plukken. Cherrypicking. Alleen de argumenten gebruiken, die je eigen mening onderstrepen.
Meest recente voorbeeld hier waren de sterftecijfers volgens Maurice, die niet verklaarde waarom hij afwijkt van de CBS-cijfers of waarom die cijfers ineens onbetrouwbaar zouden zijn. Zijn ze niet, het CBS hanteert dezelfde methode als in de afgelopen decennia, in tegenstelling tot de bierviltjes van Maurice, die regelmatig een nieuwe opdruk krijgen.
Wie lid is van een kerk op Urk of in de Krimpenerwaard, plundert naar hartenlust de Bijbel om precies die regels te citeren, die dan het argument zijn om zich niet aan de beperkingen te houden.
5 Complottheorieën.
Laatste voorbeeld hier was de mevrouw, die de vaccins afwijst en liever een anti-parasieten-middel slikt.
Standaard sjabloon van deze complotvolgers: het kan allemaal niet waar zijn, maar waarom weten ze niet goed, maar het is een vast en zeker een complot. En als het geen complot is, dan minstens een samenzwering. Bij dit soort uitlatingen zouden presentatoren, redacties, verslaggevers minstens een waarom-vraag moeten stellen, zodat de woorden niet meer als aerosolen vrij rondzweven.
