Radar

Dat had moeten zijn "De consument moet zijn bij de gene met wie hij een overeenkomst heeft". Indien de school als tussenpersoon optreed, wordt er wel aan hen betaald, maar komt de overeenkomst tot stand met de leverancier. Als de school als verkoper optreed, dan komt er een overeenkomst tot stand met de school.

Als leverancier moet je een product waarvan je weet dat het niet geschikt is voor het beoogde doel niet eens willen leveren.

Vandaag heb ik net van een onderwijsinstelling ontvangen dat zij akkoord gaan met mijn offerte. Deze zocht een X aantal notebooks (onze goedkoopste) en zochten een goede prijs.

Zelfs als een bejaarde binnen loopt die een notebook zoekt om mee te internetbankieren en mail te checken dan geef ik al aan wat het verschil is tussen die notebook en een prijsklasse hoger (niet om meer te verdienen, maar omdat de goedkooptste notebook zo traag is als dikke stront).

Die onderwijsinstelling krijgt dus een flink aantal notebooks die ik zelfs niet eens aan bejaarden zou verkopen. Is het model geschikt voor de doelgroep? Nee. Is mij ooit gevraagd wat een geschikt model is? Nee.

Zelf als verkoper, als de topic ooit gestart zou worden in de toekomst dat studenten verplicht worden om complete troep te kopen van deze klant, dan denk ik niet dat ik enigzins een schuldige partij ben. Zelfs na mijn bezwaar is de enige koopovereenkomst afhankelijk geweest van 1 factor: Hoeveel korting kan ik geven.

In de praktijk is de prijs/korting heel vaak de bepalende factor voor bedrijven. Niet de eisen van de eindgebruiker.