Radar

kuklos schreef:@noobie, als je werkelijke werkzaam bent en zo stoer bent, laat de berichten maar lezen aan je baas. Eens kijken of die ook zo gelukkig is met een werknemer die zo reageert.

Ik heb geen baas ik ben zelfstandig ondernemer.

Laat ze dan maar aan je klanten lezen.

snuffel1 schreef:Dit vindt een hoogleraar er van.
http://www.spitsnieuws.nl/archives/binn ... an-klusjes
Let wel hij baseert zijn mening op de uitspraken van bijstandsgerechtigden niet op feiten.

En dat maakt zijn mening dus net zo subjectief als alle andere meningen.
Als hij 10 of 20 mensen had gesproken die wel positief waren,was zijn mening zeer waarschijnlijk anders geweest.
Maar ja,het is altijd interessanter om negatief te zijn en kritiek te geven zonder oplossingen aan te dragen.

langdurig werkelozen worden uit hun isolement gehaald, bouwen ritme op en vooral sociale contacten zijn belangrijk.

Nogal ja. En niet alleen de sociale contacten; hoe langer je thuis zit, hoe groter de afstand tot de maatschappij wordt, omdat die nu eenmaal niet stil staat, en hoe moeilijker het daardoor wordt sociale contacten te onderhouden. Je weet immers steeds minder waar het om gaat. En daardoor kom je steeds verder in het isolement. Feitelijk is het een vicieuze cirkel.

Paar maanden geleden ben ik eens gaan uitzoeken wat een ipad en een ipod is. Vaak van gehoord, maar ik heb het nog nooit gebruikt, dus geen idee wat het is en wat ik er mee kan. Afijn, uiteindelijk blijkt het dus zeer handig te zijn als je in de trein zit naar je werk en zo. Jawel, maar ik zit niet in de trein naar mijn werk, ik werk niet. Conclusie van de verkoper: dan heb je het ook niet nodig.

En om nou allerlei dingen te kopen die ik niet nodig heb, om maar 'bij' te kunnen blijven? Dat nou ook weer niet...

Daarom zijn dit soort initiatieven misschien wel waardevoller dan velen denken; mensen worden weer 'bij' gepraat betreffende de ontwikkelingen in de maatschappij, en kunnen daardoor misschien weer makkelijker aansluiting vinden.

noobie schreef:Is dit geen dwangarbeid?
immers:
Het Europese Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM) is hier duidelijk over in artikel 4, 2e lid: “Niemand mag gedwongen worden dwangarbeid of verplichte arbeid te verrichten.”
Nederland heeft dit verdrag ondertekend.

Je hebt dwangarbeid en verplichte arbeid. Van dwangarbeid is spraken als er spraken is psychische of fysieke dwang. Daaraan maken de Nederlandse gemeentes zich niet schuldig.

Het zou wel verplichte arbeid kunnen zijn, maar dat hoeft niet. De trajecten die nu bestaan zijn gericht op het verbeteren van de arbeidspositie van de burgers en is in duur beperkt tot 6 of 12 maanden. In een dergelijk geval is er geen spraken van verplichte arbeid.

Het wederkerigheidsprincipe, het wat terug doen voor je uitkering, waar de overheid in gedachte mee speelt kan heel duidelijk niet door de beugel.

Jolijn schreef:Dit is dus niks meer of minder dan een mening van die persoon/artikelschrijver, net zoals mensen die in dit topic geven.

De 'mening' van de rechter ( in de geplaatste uitspraak elders in dit topic) zal het best de letter en geest van de wet WWB weergeven.

De rechter zal de WWB toetsen aan de EVRM en de bepalingen vernietigen als deze daarmee in strijd worden geacht. In het verleden heeft de WWB dat altijd overleeft.

snuffel1 schreef:Dit vindt een hoogleraar er van.
http://www.spitsnieuws.nl/archives/binn ... an-klusjes
Let wel hij baseert zijn mening op de uitspraken van bijstandsgerechtigden niet op feiten.

En dan nog, als werkende moet ik ook wel eens een paar lepels pap slikken, voordat ik bij de krent ben. Onvoorwaardelijk geld bestaat niet, niet mét uitkering, en ook niet mét werk. Waarom mensen met een uitkering dat dan wel verwachten, onderstreept de noodzaak van herintegratietrajecten etc in mijn ogen dan weer perfect.

Leo The Emperor schreef:Dit is natuurlijk helemaal geen dwangarbeid. U vriend wordt niet gedwongen of verplicht te werken. Hij kan immers in vrijheid gewoon thuis blijven. Enige consequentie is dan dat hij geen gratis geld meer krijgt. Volgens uw definitie is alle praktisch alle werk dwangarbeid.

Deze vlieger gaat niet op. Het moeten werken in ruil voor een uitkering vanwege het wederkerigheidsprincipe is verplichte arbeid. Het voor een beperkte periode moeten werken om de eigen arbeidspositie te verbeteren is dat niet.

CRvB, 08-02-2010, ECLI:NL:CRVB:2010:BL1093 schreef:9.4.7. Met betrekking tot de uitleg van het verbod op verplichte arbeid heeft het EHRM in het arrest Van der Mussele verder onder 34 overwogen: “What there has to be is work “exacted .. under the menace of any penalty” and also performed against the will of the person concerned, that is work for which he “has not offered himself voluntarily”. Hiermee is gegeven dat alleen sprake kan zijn van schending van het verbod op verplichte arbeid van artikel 4 van het EVRM indien er ten minste sprake is van enigerlei sanctie, of een daarmee op één lijn te stellen situatie, en niet van vrijwilligheid in de door het EHRM bedoelde zin. In het onderhavige geval is er aan de zijde van appellant van meet af aan geen sprake geweest van vrijwilligheid. Verder vormt de (dreiging met een) verlaging van bijstand indien appellant niet meewerkt aan het Hoyatraject een in aanmerking te nemen sanctie. Dat de betreffende maatregel geen punitief karakter heeft doet daar - anders dan het College heeft betoogd - op zichzelf niet aan af. Reeds omdat overweging 34 uit het arrest Van der Mussele in het meer recente arrest Siliadin onder 117 door het EHRM is bevestigd, acht de Raad de beslissing van de Europese Commissie voor de Rechten van de Mens (ECRM) in de zaak Talmon (ECRM 26 februari 1997, nr. 30300/96) voor de beoordeling van het beroep dat appellant heeft gedaan op artikel 4 van het EVRM niet (meer) maatgevend.

witte angora schreef:Nogal ja. En niet alleen de sociale contacten; hoe langer je thuis zit, hoe groter de afstand tot de maatschappij wordt, omdat die nu eenmaal niet stil staat, en hoe moeilijker het daardoor wordt sociale contacten te onderhouden. Je weet immers steeds minder waar het om gaat. En daardoor kom je steeds verder in het isolement. Feitelijk is het een vicieuze cirkel.

Dat is helemaal waar.
Ik merk nu ik in mijn re intergratie traject zit dat ik veel meer op de hoogte ben van alles maar ook veel gemotiveerder ben om uit de uitkering te komen.
Als je in die cirkel zit kom je op een gegeven moment op een punt terecht dat het je allemaal niets meer uitmaakt.

Als de gemeente een handreiking biedt om weer verder te komen

Als het dat ook daadwerkelijk is.

Beledigingen verwijderd.

Vandaag las ik op de webpagina van de Volkskrant een artikel met als kop "'Vernederende' klusjes voor Amsterdammers in bijstand" . Ik lees daar het volgende:

De gemeente Amsterdam laat mensen in de bijstand 32 uur per week onbetaald dossierpagina's tellen, planten water geven of schoenen poetsen. Ook moeten zij als onderdeel van hun reïntegratie strijken, afwassen, nietjes uit paperassen halen of takken rapen in het Amsterdamse Bos. De bijstandsgerechtigden zelf noemen het werk zinloos en vernederend.

.

Verder lezen op de site van de Volkskrant http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Bin ... tand.dhtml.

Nu vind ik het heel normaal om als tegenprestatie naar vermogen wat terug te doen voor je Bijstandsuitkering. Want werkenden moeten wel via belastingen de Bijstandsuitkeringen ophoesten. Solidariteit is namelijk wederkerig, voor wat, hoort wat. Maar waar het vaak mis gaat, is dat goedwillende Bijstandsgerechtigden die met behoud van uitkering participeren of hun tegenprestatie doen, op de werkplaatsen waar zij dat vervullen, vaak door leidinggevenden slecht bejegend en zelfs vernederd worden en dat er daarbij constant gedreigd wordt met sancties. Ook uitbuiting komt daarbij vaak voor. Op de Doorbraak-website kun je daar verhalen genoeg over lezen. Sanctis mogen uiteraard alleen maar toegepast worden, indien Bijstandsgerechtigden uit onwil niet mee willen werken.

Wat zijn de oorzaken van dit soort uitwassen en zou Tros Radar tijdens één van de uitzendingen daar aandacht aan kunnen schenken? Want het is volstrekt ontoelaatbaar dat goedwillende Bijstandsgerechtigden op participatieplaatsen slecht bejegend, vernederd en zelfs uitgebuit worden! Want dan komen zij in hele grote problemen, juist nu in het nieuwe wetsvoorstel WWB standaard de 3-maanden-geen-uitkering als sanctie wordt ingesteld wanneer Bijstandsgerechtigden hun verplichtingen onvoldoende nakomen.

Dit soort uitwassen moeten voorkomen worden, ik vind het van groot belang dat Bijstandsgerechtigden die met behoud van uitkering werken, of hun tegenprestatie doen, op een nette en een respectvolle manier bejegend worden en dat zij oook gewaardeerd moeten worden. Ook is maatwerk daarbij van groot belang.

misterzuinig schreef:ik vind het van groot belang dat Bijstandsgerechtigden die met behoud van uitkering werken, of hun tegenprestatie doen, op een nette en een respectvolle manier bejegend worden

Normale omgangsvormen dus. Belangrijk, maar niet specifiek voor uitkeringstrekkers die een tegenprestatie doen. Voor iedereen belangrijk.

Onzin, als de WWB in 2015 wordt aangescherpt zal dit nog wel vaker gebeuren. Van mij mag de bezem door de WWB zodat in de toekomst mensen die de WWB nodig hebben daar gewoon een aanspraak op kunnen maken.

Het wordt tijd dat de "beroepswerkelozen" tomaten, aardbeien en kersen gaan plukken of asperges steken of willekeurig welke seizoenarbeid die inzet nodig maakt.

puma73 schreef:Onzin, als de WWB in 2015 wordt aangescherpt zal dit nog wel vaker gebeuren. Van mij mag de bezem door de WWB zodat in de toekomst mensen die de WWB nodig hebben daar gewoon een aanspraak op kunnen maken.

Het wordt tijd dat de "beroepswerkelozen" tomaten, aardbeien en kersen gaan plukken of asperges steken of willekeurig welke seizoenarbeid die inzet nodig maakt.

+1.

Of doe het zo: bereken de werkelijke noodzaak aan WWB (dus: aantal mensen in de WWB minus het aantal werkplekken), vermenigvuldig dat aantal met het sociaal minimum, en verdeel die poet over het aantal mensen dat er aanspraak op maakt. Dus: 300.000 in de WWB, 100.000 werkplekken, blijft over 200.000 maatmanWWB, 200.000 X WWB norm, en dat totaalbedrag verdelen over die 300.000.

In eerste instantie wordt de boel dan zo ongeveer gehalveerd, maar reken maar dat er dan ineens volk genoeg is voor dat soort seizoensklusjes. Zoveel volk dat er voor de Polen, Bulgaren, Roemenen, en weet ik veel wat nog meer, ineens geen werk meer is. Zijn die 'problemen' ook ineens weer opgelost.

Als die seizoensarbeid vanuit de WWB gedaan wordt en fulltime is, kan daar een gewoon loon tegenover staan. Kosten (vervoer, huisvesting, oppas) tegen de baten afwegen. Misschien niet alleen WWBers bij betrekken maar ook andere uitkeringsgerechtigden. Iemand met bijv. een WAO uitkering is waarschijnlijk niet zo geschikt om hele dagen kersen te plukken, maar zo nu en dan strijken, afwassen, nietjes uit paperassen halen of takken rapen kan best mogelijk zijn.

snuffel1 schreef:@alfatrion, Het wederkerigheidsprincipe, het wat terug doen voor je uitkering, waar de overheid in gedachte mee speelt kan heel duidelijk niet door de beugel. dat is apert onjuist want de WWB is een vangnet niet zijnde een WW uitkering waar een werknemer voor betaald heeft.

Een WW uitkering is niet een potje dat een werknemer in zijn werkende periode spaart. De WW uitkering wordt betaald door het omslagstelsel. Het wederkerigheidsprincipe bij uitkeringen kan niet door de beugel omdat verplichte arbeid het uitgangspunt is en het door ons ondertekende verdrag verbied dat. Daar komt nog een bij dat ze ver onder het minimumloon betaald worden. Als je wilt dat mensen werken voor geld, bied hen dan een arbeidscontract aan. Dat gebeurt alleen niet omdat dit meer kost.

misterzuinig schreef:Nu vind ik het heel normaal om als tegenprestatie naar vermogen wat terug te doen voor je Bijstandsuitkering. Want werkenden moeten wel via belastingen de Bijstandsuitkeringen ophoesten. Solidariteit is namelijk wederkerig, voor wat, hoort wat.

Je buit mensen uit op het moment dat je hen arbeid laat verrichten, zonder dat hier op zijn minst het minimumloon tegenover staat.

alfatrion schreef:

misterzuinig schreef:Nu vind ik het heel normaal om als tegenprestatie naar vermogen wat terug te doen voor je Bijstandsuitkering. Want werkenden moeten wel via belastingen de Bijstandsuitkeringen ophoesten. Solidariteit is namelijk wederkerig, voor wat, hoort wat.

Je buit mensen uit op het moment dat je hen arbeid laat verrichten, zonder dat hier op zijn minst het minimumloon tegenover staat.

En ik ontvang een Wajong-uitkering (reden WSW-ondergrensindicatie, daar ik bij de WSW ben uitgevallen wegens teveel omgevingsprikkels) waar ik ook met veel plezier een vrijwillige tegenprestatie naar vermogen voor doe. Ik werk namelijk 4 dagen in de week bij een werkproject van een zorginstelling waar ik CAD-tekenwerk, zoals BHV-plattegronden en andere werkzaamheden doe. Daar word ik door de werkleiding daar goed en respectvol bejegend en ook gewaardeerd met wat ik doe. Verder wordt daar ook rekening met elkaar gehouden. Ik vind het juist heel fijn om naar vermogen wat voor mijn uitkering terug te doen, ik wil namelijk absoluut niet thuis op de bank zitten.

Wat is het verschil met wat jij doet en werk/een baan?

Jolijn schreef:Wat is het verschil met wat jij doet en werk/een baan?

Het is geen betaalde baan, maar een voorbeeld van hoe het wel kan om als uitkeringsgerechtigde te werken met behoud van uitkering (tegenprestatie/participatie) waar je wel netjes en respectvol bejegend wordt. Het verschil met een betaalde baan is dat er bij dat werk wat ik doe, geen sprake is van werkdruk en dat het in het kader van de Arbeidsmatige Dagbesteding is.

Nogmaals ik moedig het werken (tegenprestatie/participatie) naar vermogen met behoud van uitkering ook aan, maar ik vind daarbij erg belangrijk dat er daarbij sprake moet zijn van maatwerk en een goede bejegening/waardering voor diegenen die met behoud van uitkering werken. D.m.v. het werken met behoud van uitkering wil ik dat uitkeringsgerechtigden nu eens wat positiever benaderd worden dan nu het geval is, want ik baal van termen als profiteur, nietsnut, uitvreter, parasiet, enz.