Radar

Ga er maar vanuit, dat over niet al te lange tijd een algemene regeling komt, waarbij alle mensen die ooit een overeenkomst effectenlease hebben afgesloten en die na salderen van inleg minus opbrengst nadeel hebben geleden - in de zin van vermogenspositie niet ten minste alsof het op spaarrekening was gezet hoofdsom + spaarrente - schade vergoed krijgen die hen herstelt in de toestand alsof het geld op een spaarrekening stond gestald.

Bij elkaar is dat voor de aanbieders een bedrag met een cijfer + 9 nullen aan Euri.

Dat moet ergens vandaan komen, en in ieder geval niet worden gefinancierd met QE...

QE-financiering is een cosmetische oplossing, waarbij deze 'kredieten' tot in eeuwigheid op de balans van de ECB blijven staan en niet zullen worden afgelost en de inflatie deze schadepost weer bij alle EU/EURO - burgers...

ClaimConcept schreef:Inmiddels druppelen ultrakorte reacties binnen van de betrokken maatschappijen op de uitspraak van de Hoge Raad op 2 september 2016. En inderdaad beroepen Achmea, Aegon, Defam, Delta Lloyd, Dexia, GroeiVermogen, Levob en Ohra zich zonder uitzondering op verjaring, jokken ze over hun tussenpersonen en laten bewijzen over aan de klant.

Op zich niet onlogisch, maar als diezelfde banken op ons verzoek zelf al ‘spontaan’ het interne klachtdossier aanleveren - een wettelijke verplichting - dan worden belastende stukken zoals aanvraagformulieren willen en wetens achterhouden.

En uiteraard worden gedupeerden weer achter mijn rug om benaderd, ondanks onze volmachten. De geschiedenis herhaalt zich, maar...

De aanhouder wint!
Jelle Terpstra ( Het ClaimConcept ® sinds 2011 )

En hierrrr de eerste uitspraak na arrest 2016:2012 van de Hoge Raad op 2 september 2016 !

2.6. De kantonrechter heeft in het tussenvonnis van 23 juni 2015 onder 7.7 reeds geoordeeld dat cliëntenremisier Spaar Select [X] heeft geadviseerd en dat aanbieder Dexia, door het vermelden van Spaar Select als adviseur op de overeenkomsten, ook wist van die advisering. Nu verder gesteld noch gebleken is dat Spaar Select beschikte over de vereiste vergunning, komt de kantonrechter tot de conclusie dat moet worden afgeweken van de gebruikelijke verdeling als bedoeld in voormeld arrest, en dat Dexia derhalve door [X] betaalde rente, aflossing, kosten en eventueel betaalde restschuld aan [X] terug dient te betalen.

2.7. De vraag of [X] is geslaagd in het leveren van het bewijs van zijn stelling dat Spaar Select hem te kennen heeft gegeven dat de overeenkomsten een middel van sparen was, waaraan voor hem geen risico’s waren verbonden, kan, gelet op het voorgaande, achterwege blijven. De Hoge Raad heeft immers geoordeeld dat het feit dat er is geadviseerd door Spaar Select al voldoende is voor het geheel in stand blijven van de vergoedingsplicht van Dexia; anders dan overwogen in het tussenvonnis van 23 juni 2015 is daarvoor niet (ook) vereist dat de tussenpersoon een onjuist advies heeft verstrekt.

Proficiat, collega's van Leaseproces!

wanneer het officiele faillissement?

felixbeijer schreef:wanneer het officiele faillissement?

Van wie?

14 nov 2016, ClaimConcept schreef:

ClaimConcept schreef:Inmiddels druppelen ultrakorte reacties binnen van de betrokken maatschappijen op de uitspraak van de Hoge Raad op 2 september 2016. En inderdaad beroepen Achmea, Aegon, Defam, Delta Lloyd, Dexia, GroeiVermogen, Levob en Ohra zich zonder uitzondering op verjaring, jokken ze over hun tussenpersonen en laten bewijzen over aan de klant.
De aanhouder wint!
Jelle Terpstra ( Het ClaimConcept ® sinds 2011 )

En hierrrr de eerste uitspraak na arrest 2016:2012 van de Hoge Raad op 2 september 2016

Ook Defam met tussenpersoon AFAB ontkomt niet aan gerechtigheid, met deze tussenuitspraak van Hof Arnhem/Leeuwarden

tussenpersoon
4.15 [appellanten] heeft aan zijn vordering onder meer ten grondslag gelegd (inleidende dagvaarding sub 43 tot en met 75) dat Afab, die als cliëntenremisier destijds was vrijgesteld van vergunningsplicht ex art. 7 Wte, hem heeft geadviseerd om de effectenleaseovereenkomst aan te gaan, dat Afab opereerde met volledig medeweten en instemming van Defam (die overigens zelf ook geen vergunning had, memorie van grieven sub 53) en dat Defam aansprakelijk is voor de gevolgen van Afabs tekortschieten.

4.16 Over deze materie heeft de Hoge Raad onlangs twee arresten gewezen (HR 2 september 2016, ECLI:NL:HR:2016:2012 en ECLI:NL:HR:2016:2015) die voor de onderhavige zaak gevolgen kunnen hebben. Partijen hebben zich over de toepasselijkheid van deze arresten in dit geval nog niet kunnen uitlaten. Het hof zal hen de gelegenheid geven zich bij akte uit te laten over bedoelde arresten en de gevolgen daarvan voor deze zaak. Partijen dienen hun aktes 3 weken vóór de te bepalen roldatum aan elkaar toe te sturen, en hun reactie op de akte van de wederpartij toe te voegen aan hun eigen aktes. In verband daarmee wordt een wat langere termijn gehanteerd.

En verjaring? Geen sprake van!

4.14 Bij brief van 10 februari 2010 (prod. 10 bij conclusie van repliek) berichtte mr. G. van Dijk aan Defam Financieringen B.V. dat de cliënten op de bijgevoegde lijst (waaronder [appellanten] , hof) hun vorderingen op Defam Financieringen B.V. onverkort handhaven en dat de brief als doel had om de mogelijke verjaring van die vorderingen te stuiten. Bij brief van 15 december 2010 (in dezelfde productie) is gemeld dat de brief van 11 februari 2010 moet worden opgevat als een bericht aan Defam B.V. Met deze laatste brief is de vordering van [appellanten] op Defam andermaal gestuit. Daaraan doet niet af dat in deze brieven de vorderingen niet nader zijn benoemd. Aangezien de stuiting beide malen werd gedaan voordat de toepasselijke termijn van vijf jaar was verstreken, hebben beide stuitingen effect gehad. Aldus faalt het beroep van Defam op verjaring.

In Nieuwsbrief nr 58 HR van 22-09-2016 schreef Payback o.a. het volgende:

Door de uitspraak van de Hoge Raad is uw zaak nogniet verjaard als uw tussenpersoon geen vergunning had. En dat betekent dat deaandelenleasegedupeerde alsnog een beroep kan doen de volledige ooit in hetverleden betaalde premie/inleg + vertragingsrente terugbetaald te ontvangen, waarbij een mogelijke restschuldwordt kwijtgescholden, wijzend naar de uitspraak van de Hoge Raad. Ook gedupeerdendie eerder geschikt hebben kunnen hun zaak laten herzien.

Piet heeft o.a. in deze posting hier op gereageerd en gemeld dat in deze Nieuwsbvrief onwaarheden staan en daar zijn mening op gegeven 'hoe de vork zijninziens in de steel' zit met voorbeelden.

Een (ex)lid van Payback heeft ConsumentenClaim schriftelijk enkele vragen gesteld omtrent de aannemelijke verwarring omtrent de Nieuwsbrief van Payback en het commentaar van Piet hierop.

Afgelopen dagen zijn hier een viertal antwoorden op gekomen nadat ConsumentenClaim nog enkele aanvullende vragen had gesteld en heeft betreffende (ex)lid van Payback mij deze als informatie toegezonden.
Hieronder staan de vier reacties van ConsumentenClaim waarvan de volgorde van beantwoording is dat de laatst verzonden berichten bovenaan staat en naar beneden verloopt.

Geachte heer --------,

Hartelijk dank voor uw bericht.

Door de vaststellingsovereenkomst heeft u afstand van rechten getekend. Dit houdt in dat u niets meer kunt vorderen bij Dexia. Een rechter kan niets meer aan de schikking veranderen en kan u geen vergoeding toekennen. Hierdoor is er niets meer te behalen via Leaseproces.

Wij hopen u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben.

Met vriendelijke groet,
ConsumentenClaim

Geachte heer --------,

Hartelijk dank voor uw bericht.

Naast een opt-outregeling van uw advocaat of notaris dient er elke 5 jaar contact te zijn geweest met Dexia.
Dit contact dient er elke 5 jaar te zijn geweest omdat uw vordering anders verjaart.

Kunt u aan ons laten weten of dit, naast de opt-outregeling, het geval is?
Indien dit het geval is kan onze zusterorganisatie Leaseproces voor u beoordelen of zij nog iets voor u kunnen betekenen.

Wij hopen u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

Met vriendelijke groet,
ConsumentenClaim

Geachte heer --------,

Hartelijk dank voor uw bericht.

ConsumentenClaim behandelt geen claims inzake de Dexia-affaire. Ons zusterbedrijf Leaseproces is hier wel mee bezig.

In eerste instantie neemt Leaseproces geen nieuwe cliënten meer aan, tenzij u een opt-outregeling heeft getroffen. Deze regeling kon alleen worden opgesteld door een notaris of advocaat. De opt-outregeling zorgde er namelijk voor dat u nadrukkelijk afstand deed van de Duisenbergregeling.
Indien u niet heeft geopt-out, dan bent u gebonden aan de Duisenbergregeling. Dit houdt in dat u daarmee afstand heeft gedaan van uw rechten op een toekomstige vordering jegens Dexia. Helaas is er dan geen mogelijkheid om geld terug te vorderen van Dexia.

Met vriendelijke groet,
ConsumentenClaim

Hiermee is er dus duidelijkheid gekomen dat Piet met zijn reactie(s) het juiste antwoord heeft gegeven met nog één aanvullend reactie van ConsumentenClaim dat ook aangeslotene bij Beursklacht die een vaststellingsovereenkomst hebben getekend met Beursklacht, ook al heeft deze niets opgeleverd door het faillissement van Beursklacht, niet in aanmerking komen voor enig aanspraak van de betreffende uitspraak in cassatie door de Hoge Raad, omdat men getekend heeft voor afstand in rechten.

Door het tekenen van die vaststellingsovereenkomst bij Beursklacht zijn mensen die dit aangaan dus dubbel en sommige wellicht driedubbel gedupeerd indien er ook al een bedrag op de derdenrekening van Beursklacht was gestort en deze bij het faillissement van Beursklacht helemaal leeg bleek te zijn, iets waar Payback ook nog eens de hand voor in eigen boezem mag steken.

Het is dus een kwalijke zaak dat Payback met deze Nieuwsbrief onwaarheden loopt te vertellen met de vermelding dat twee advocatenkantoren achter de inhoud van deze Nieuwsbrief zouden staan althans dat meldt Payback.

Het leek mij voor mensen die het aangaan belangrijke informatie om hier op het forum te plaatsen en zodoende duidelijkheid te krijgen in deze arbitraire Nieuwsbrief van Payback.

Maar wat nu als de Hoge Raad ooit in de toekomst niet anders kan dan vaststellen dat Dexia (met enige welwillendheid van de AFM en Raadsheer-Commissaris Wouter C.) in 2005-2007 met de Duisenberg schikking de spreekwoordelijke ''kluit belazerd heeft'' omdat door Dexia en rechtsvoorganger Bank Labouchere nimmer daadwerkelijk aandelen zijn aangekocht uit de kredietsommen die beweerdelijk aan de klanten ter beschikking werden gesteld ?

Tenminste vier antwoorden zijn mogelijk:

o De Hoge Raad zal een uitspraak met die vaststelling kost-wat-kost vermijden, want het zelfreinigende vermogen binnen de Nederlandse staatsonderdelen is hiervoor gewoonweg niet aanwezig;

o De Hoge Raad kan zo'n uitspraak gewoon doen. De algemeen verbindend verklaring van januari 2007 blijft gewoon geldig voor de niet-optouters;

o De Hoge Raad kan zo'n uitspraak doen, maar er zal een Staatscommissie moeten komen die gaat kijken naar de gevolgen;

o Tom Poes wordt verzocht een andere list te verzinnen.

hans2 schreef:In Nieuwsbrief nr 58 HR van 22-09-2016 schreef Payback o.a. het volgende:

Door de uitspraak van de Hoge Raad is uw zaak nogniet verjaard als uw tussenpersoon geen vergunning had. .... Ook gedupeerdendie eerder geschikt hebben kunnen hun zaak laten herzien.

Piet heeft o.a. in deze posting hier op gereageerd en gemeld dat in deze Nieuwsbrief onwaarheden staan en daar zijn mening op gegeven 'hoe de vork zijnsinziens in de steel' zit met voorbeelden.

Het is natuurlijk volstrekt verwerpelijk dat Payback, nota bene zo'n beetje bij het scheiden van de markt, hier onwaarheden loopt te verkondigen, overdekt met een vreemd smakend sausje dat twee advocatenkantoren achter de inhoud zouden staan van de Nieuwsbrief nr 58 HR en deze dan ook door Payback ten tonele worden opgevoerd.
Na het lezen van wat ConsumentenClaim antwoord op een aantal, door Payback verkondigde arbitraire zaken, kan men als 'gerenommeerd' advocatenkantoor toch nooit achter de inhoud van deze laatste Nieuwsbrief van payback staan??!!

Kennelijk neemt Payback het niet zo nauw om hun leden van de juiste informatie te voorzien zoals uit de antwoorden van de voorgaande posting blijkt van ConsumentenClaim.

Laat Payback eerst maar eens hun wettelijkr verplichtingen nakomen door het financiële jaarverslag van dit laatste jaar te publiceren zodat elk (ex)lid van Payback zou kunnen constateren of er al of niet een kas te kort is en bij de Kamer van Koophandel melden dat Payback na 31 december 2016 op houd te bestaan dan weten eventuele schuldeisers van Payback dat ook.
Je zou maar als bedrijf of instelling nog een rekening hebben openstaan van Payback en in het jaar 2017 lezen dat Payback op 31 december 2016 opgehouden is te bestaan, dan kan je zéér waarschijnlijk naar je 'centen fluiten'.

Nog een voorbeeld dat naar mijn mening niet de waarheid werd verteld door Payback, staat in deze posting waarin Payback verklaarde in nieuwsflits 37, verschenen op 7 juli 2012, o.a. dat:

Ongeloof en volkomen verrast zijn wij door het bericht dat wij vandaag ontvingen dat de rechtbank Utrecht op 3 juli 2012 het faillissement van Beursklacht BV heeft uitgesproken. Een donderslag bij heldere hemel.

Dat is wel in volledige tegenspraak van het Jaarvergaderverslag 2012 wat op 25 januari 2013 is gepubliceerd op de site van Payback en is opgemaakt door de Secretaris/Penningmeester van de Stichting Zinloos Betalen.
In de 2e alinea staat o.a. het volgende:

(...)
2012 heeft ook in het teken gestaan van een metamorfose. De stichting heeft in opdracht van de
vereniging Payback een noodplan voor juridische procedures ontwikkeld die het mogelijk maakt om
leden van Payback een betaalbaar alternatief te bieden zodra de firma Beursklacht niet meer in staat
was om het hoofd boven water te houden....
(...)

De in rood weergegeven regel geeft aan dat kennelijk, ten tijde dat de vereniging Payback opdracht gaf aan stichting Zinloos Betalen om een noodplan voor juridische procedures te ontwikkelen, Beursklacht nog niet falliet was verklaard door de zinsnede "zodra de firma Beursklacht niet meer in staat was om het hoofd boven water te houden", maar dat spoedig dit faillissement viel te verwachten.

Duidelijker kan hier niet worden aangetoond de verklaring van Payback dat, het faillissement van Beursklacht als 'een donderslag bij heldere hemel kwam', volstrekt onwaar was.

Vooral voor de mensen, die hun belangen door Beursklacht lieten behartigen, en waar ook op de derdengeldenrekenig van Beursklacht al aanzienlijke bedragen waren gestort ten behoeve van van deze personen, zijn in sommige gevallen driedubbel gedupeerd door het failliet gaan van Beursklacht want op deze derdenrekening had ruim € 300.000-; moeten staan maar deze volkomen leeg was gehaald door de beide directeuren van Beursklacht en men door het faillissement van Beursklacht 'naar hun centen konden fluiten'.

Indien Payback, met de bovenvermelde wetenschap van de bijzondere precaire financiële toestand waarin Beursklacht zich bevond, vóór het failliet gaan van Beursklacht melding gemaakt hadden van deze toestand, hadden wellicht een aantal of meerdere personen nog maatregelen kunnen nemen om niet alles op deze derdenrekening kwijt te raken.
Ook hierin kan Payback aangerekend worden dat men ernstig tekort is geschoten om gedupeerden waar Beursklacht hun belangen behartigde - notabene voor 95% door Payback en SZB aanbevolen - te waarschuwen en niemand een traan zal laten waneer in 2017 deze beide organisaties van het toneel zijn verdwenen!

Omdat er nogal wat onduidelijkheden waren ontstaan vanwege publicatie door Payback van Nieuwsbrief nr 58 HR waarin Payback o.a. verkondigde dat:

'Ook gedupeerden die eerder geschikt hebben kunnen hun zaak laten herzien

en waar Piet in deze en deze posting zo zijn twijfel uitspraak of hier wel de waarheid werd gesproken door Payback, heeft een gedupeerde om advies gevraagd aan ConsumentenClaim wat nu wel of niet waar is in deze cassatie uitspraak.
PAL heeft massaclaimspecialist ConsumentenClaim ingeschakeld om een procedure te gaan voeren tegen Aegon dochter Spaarbeleg voor Sprintplan-gedupeerden.
ConsumentenClaim had eerder laten weten dat gedupeerden die het 'Dexia Aanbod', of het 'hofmodel' hadden aanvaard of geen 'opt-out' hadden ingediend of niet binnen vijf jaar hun zaak opnieuw hadden 'gestuit, geen enkele kans maken op aanspraak op herziening van hun zaak!!

De twee bovengenoemde postings van Piet waren juist en Payback maakt zich schuldig aan onjuiste voorlichting.

Voor de gedupeerde, die ConsumentenClaim om advies vroeg, lag de zaak nog anders. Hij had zijn belangen laten behandelen door Beursklacht en deze had een accoord met Dexia bereikt waarbij Dexia een bedrag van ruim € 25.000;- op de derdenrekening van Beursklacht had gestort op naam van deze gedupeerde. Alvorens Dexia dit bedrag op de derdenrekening van Beursklacht storten moest gedupeerde wel een vaststellingsovereenkomst tekenen. Deze storting had Dexia al ruim een half jaar gedaan op de derdenrekening voordat Beursklacht failliet ging.
Al snel constateerde de betreffende gedupeerde dat Beursklacht allerlei smoesjes verzon om niet voor, de door Dexia voor hem gestorte ruim € 25.000;- op de derdenrekening van Beursklacht, aan hem over te maken naar zijn privé rekening.
Tot aan het moment dat Beursklacht failliet werd verklaard heeft deze gedupeerden vele malen contact gehad met Beursklacht waarbij één keer een bedrag van € 100;- is overgemaakt op zijn privé rekening en op het laatst een verzoek werd gedaan door Beursklacht om deze gedupeerde naar het kantoor van Beursklacht in Haarlem te komen om met hem een betalingsovereenkomst af te spreken wegens grote financiële problemen waarin Beursklacht terecht was gekomen. Voor dat deze afspraak gemaakt kon worden ging Beursklacht officieel failliet.

Uit het eerste faillissementsverslag van de curator van Beursklacht bleek o.a. het volgende:

0. De curator rapporteert op de voet van art. 73a Fw. gecombineerd in de faillissement van Beursklacht B.V., Stichting Beursklacht en Stichting Derdengelden Beursklacht. De Stichtingen werden volledig beheerst door Beursklacht B.V. De werkzaamheden in de respectieve faillissementen zijn niet van elkaar te scheiden. De entiteiten zijn volledig met elkaar verweven.

(...)

Tot slot heeft Beursklacht nog een veertigtal cliënten dat tevens crediteur is. Ten behoeve van deze mensen heeft Beursklacht geld ontvangen van diverse financiële instellingen e/o banken van in totaal € 337.368,67. De curator heeft dit derdengeld niet op de rekening van Beursklacht aangetroffen.

Beursklacht was niet meer bij machte om de derdenrekening aan de desbetreffende rechtmatige personen uit te betalen, domweg omdat beide directeuren van Beursklacht blijkbaar deze rekening voor andere zaken hadden geplunderd en deze volledig is leeggehaald!!

Deze gedupeerde wilde graag weten of er nog verhaal viel te halen op de bedragen van derdenrekening van Beursklacht en door het failissement van Beursklacht de rechtmatige eigenaren daar naar konden fluiten, hij ConsumentenClaim daarover een vraag gesteld. Onderstaande email was hun antwoord.

Dus alle gedupeerden waar geld op de derdenrekening van Beursklacht was gestort komen ook niet in aanmerking voor herziening van hun zaak.

Merkwaardig dat Payback in Nieuwsbrief nr 58 HR de melding maakt dat 'Ook gedupeerden die eerder geschikt hebben hun zaak kunnen laten herzien' wat absoluut niet de waarheid is.
Payback heeft voor 95% gedupeerden aanbevolen om Beursklacht hun belangen te laten behartigen, hoe dat is afgelopen heeft een ieder kunnen constateren. Als Payback nu niet de waarheid verteld mag men dit zeker wel misdadig noemen.

De reactie van ConsumentenClaim werd mij ter info toegestuurd en voor de duidelijkheid op dit forum geplaatst.

Interessant om de twee advocatenkantoren genoemd in de Nieuwsbrief, gelijke vragen voor te leggen zoals gesteld aan ConsumentenClaim. Bij dezelfde reactie als van ConsumentenClaim weten we gelijk dat beiden kantoren niet achter de inhoud van deze Nieuwsbrief staan!!

RuudVC schreef:Beursklacht was niet meer bij machte om de derdenrekening aan de desbetreffende rechtmatige personen uit te betalen, domweg omdat beide directeuren van Beursklacht blijkbaar deze rekening voor andere zaken hadden geplunderd en deze volledig is leeggehaald!!

Salaris Gemachtigde, plus gemiddeld 10 man/vrouw personeel. Oneigenlijk gebruik van derdengelden, maar daarom nog niet perse zelfverrijking. Uiteraard wel onbehoorlijk bestuur, zo blijkt uit het eindverslag van de curator op 01-08-2015:

7.5 De curator heeft geconcludeerd dat er sprake is van onbehoorlijk bestuur. Ook heeft de curator de bestuurders aansprakelijk gesteld. De bestuurders bieden evenwel onvoldoende verhaal en daarom zijn geen rechtsmaatregelen ondernomen. Ook heeft de curator strafrechtelijke aangifte gedaan. Deze aangifte heeft niet tot vervolging geleid.

Wie wil weten wat er met klachten is gebeurd, kan Dexia op grond van artikel 35 Wet bescherming persoonsgegevens via USG Legal Professionals verzoeken om het volledige klachtdossier toe te sturen. Laat u niet met een kluitje het riet insturen en laat u niet voor de zoveelste keer belazeren. Dexia, maar ook Aegon, Achmea, Defam etc. hebben er een handje van om belastende documenten achter te houden! Zonder dat een Kifid, AFM of DNB een strobreed in de weg leggen!

Noot onder Hoge Raad 29 september 1995, NJ 1998, 81:

1
Eiser, die in financiële zaken ondeskundig was, verloor in 1990 in enkele maanden een kapitaal — naar zijn stelling ƒ 750 000 — op de optiebeurs. Hij stelde de bank aansprakelijk voor zijn verlies. Na onderhandelingen sloot hij een dading met de bank: de bank zal aan hem een coulance betaling van ƒ 150 000 doen en voor de rest van het ontstane tekort op zijn banksaldo een lening verschaffen. Partijen verklaarden in de overeenkomst van dading, die door eiser gesloten werd met bijstand van zijn accountant en na advies van zijn advocaat, dat ‘hiermede de afwikkeling naar beider zijde met tevredenheid geregeld is en beide partijen afzien van verdere rechten jegens elkaar’. Die tevredenheid verdween toen hem bleek dat een vriend door wie hij aan de opties was geraakt, en die ook grote verliezen had geleden, van hetzelfde bankkantoor 75% van zijn verliezen vergoed had gekregen. Die wees hem op het bestaan van de Klachtencommissie Optiebeurs en op door haar gedane uitspraken over klachten van cliënten. Zijn klacht bij die commissie werd echter niet-ontvankelijk verklaard omdat het geschil inmiddels door de dading was geregeld. In deze procedure is de vraag of de dading wegens dwaling vernietigbaar was, zodat hij zich alsnog tot die commissie wenden kon.
2
Als argumenten voor vernietiging voerde hij aan (1) dat de bank voorafgaande aan het sluiten van de dading tegen hem had gezegd dat hij geen enkel recht op schadevergoeding had en (2) dat de bank hem niet had gewezen op het bestaan van de klachtencommissie en haar jurisprudentie. De rechtbank wees de vordering af. Zij zag in de gedane uitlating van de bank het afwijzen van aansprakelijkheid bij het innemen van een onderhandelingspositie. Die uitlating van de bank was volgens de rechtbank voor de cliënt niet van doorslaggevende betekenis geweest voor het aangaan van de dading. Over het bestaan van de klachtencommissie was de cliënt bij het aangaan van de relatie met de bank in algemene termen geïnformeerd, terwijl de bank volgens de rechtbank geen jurisprudentie van die commissie hoefde aan te reiken die tegen haar zou kunnen worden gebruikt. Het hof oordeelde echter (in r.o. 4.3) dat een bank vanwege de bijzondere vertrouwensrelatie met de cliënt, ook in een conflictsituatie, aan deze geen onjuiste informatie mag verstrekken, zeker niet indien sprake is van ‘een — niet deskundige — cliënt die snel geneigd zal zijn op stellige mededelingen (van een directeur) van de — wel deskundige — bank af te gaan’. De bank heeft zich immers in art. 2 van de Algemene Bankvoorwaarden verplicht naar beste vermogen rekening te houden met de belangen van de cliënt. Om te kunnen beoordelen of de cliënt een recht op schadevergoeding tegen de bank had — en dus of de mededeling van de bank dat hij geen enkel recht op schadevergoeding had onjuist was —, bepaalde het hof een inlichtingencomparitie waarin gegevens ter tafel moeten worden gebracht over de wijze waarop de overeenkomst met de cliënt was uitgevoerd (r.o. 4.4).
3
De cassatieklachten tegen de kernoverweging in r.o. 4.3 van het arrest van het hof worden door de Hoge Raad in r.o. 3.4 verworpen, omdat die overweging geen blijk geeft van een onjuiste rechtsopvatting en ook geenszins onbegrijpelijk is of onvoldoende gemotiveerd. Daarmee staat nu vast dat de bank de vertrouwenspersoon van de cliënt blijft, ook nadat de cliënt haar wegens wanprestatie aansprakelijk heeft gesteld voor geleden verliezen. En dat betekent weer dat de bank die mededelingen aan de cliënt doet waarvan zij weet of moet weten dat die onjuist zijn, aansprakelijk is voor de gevolgen. De opvatting dat bij geschillen tussen bank en cliënt ieder voor eigen belangen mag opkomen, ook met verklaringen die maar ten dele juist zijn, is daarmee verworpen. Juist de bijzondere vertrouwensrelatie en het verschil in deskundigheid brengen mee dat de cliënt die met behulp van onjuiste uitspraken over zijn recht op schadevergoeding een voor hem nadelige overeenkomst van dading sluit, die wegens dwaling moet kunnen vernietigen. Aan de mededeling dat de cliënt geen enkel recht op schadevergoeding heeft, wordt nu eenmaal door ondeskundige cliënten eerder het gewicht gehecht van een deskundig oordeel dan van het betrekken van een niet al te ernstig te nemen uitgangspositie voor onderhandelingen. Wat hier is beslist over de relatie tussen de bank en haar cliënt, geldt ongetwijfeld ook voor andere deskundige opdrachtnemers, zoals advocaten, notarissen, artsen, accountants die ook geacht worden te weten of zij tegenover hun cliënten aansprakelijk zijn voor de gevolgen van door hen begane fouten.
(...)
CJHB

24 dec 2016, RuudVC schreef:Omdat er nogal wat onduidelijkheden waren ontstaan vanwege publicatie door Payback van Nieuwsbrief nr 58 HR

'Ook gedupeerden die eerder geschikt hebben kunnen hun zaak laten herzien

ConsumentenClaim had eerder laten weten dat gedupeerden die het 'Dexia Aanbod', of het 'hofmodel' hadden aanvaard of geen 'opt-out' hadden ingediend of niet binnen vijf jaar hun zaak opnieuw hadden 'gestuit, geen enkele kans maken op aanspraak op herziening van hun zaak!! Interessant om de twee advocatenkantoren genoemd in de Nieuwsbrief, gelijke vragen voor te leggen zoals gesteld aan ConsumentenClaim.

Advocaat Luc Jurgens van Vereniging Consument & Geldzaken - hier op dit forum aanwezig als Isa(ac)c le Maire - plaatst vervolgens oude annotaties op Hoge Raad 29 september 1995, NJ 1998, 81 over de vernietigbaarheid van schikkingen.

Helaas ontbreekt enige (con)tekst en uitleg, wel zo handig op een consumentenforum waar de doorsnee leek totaal geen idee heeft van de juridische implicaties. Zonder uitleg weer een hoop stofwolken en voor velen sowieso opnieuw valse hoop.

Bij Dexia is de in 2007 algemeen verbindend verklaarde Duisenberg-Regeling dan wel verjaring veelal een onneembare vesting:

24 dec 2016, ClaimConcept schreef:Wie wil weten wat er met klachten is gebeurd, kan Dexia op grond van artikel 35 Wet bescherming persoonsgegevens via USG Legal Professionals verzoeken om het volledige klachtdossier toe te sturen. Laat u niet met een kluitje het riet insturen en laat u niet voor de zoveelste keer belazeren. Dexia, maar ook Aegon, Achmea, Defam etc. hebben er een handje van om belastende documenten achter te houden! Zonder dat een Kifid, AFM of DNB een strobreed in de weg leggen!

08 juni 2015, ClaimConcept schreef:Kifid Jaarverslag 2014:

SALOMONS: ‘Misschien mag ik dan noemen dat de Commissie van Beroep in effectenlease-zaken een einde heeft gemaakt aan de benadering van de Geschillencommissie om, bij de bepaling van de schadevergoeding, de financiële draagkracht van de consument buiten beschouwing te laten. Deze aanpak week af van de jurisprudentie van de Hoge Raad. Zo hebben we de discrepantie tussen beslissingen van Kifid en die van de gewone rechter weggenomen.’

12 mei 2017 is het Kifid Jaarverslag 2016 uitgebracht, met veelbelovende intentieverklaringen van Bestuursvoorzitter Ralph Pans en Voorzitter Geschillencommissie Eveline Ruinaard die tevens belast is met de leiding over het Instituut. Over de affaire Woekerpolis, leest u hierrrr

Voorzitter Commissie van Beroep Frits Salomons anno nu over aandelenlease:

Op pagina 19/20 Jaarverslag 2016, Kifid schreef:Met de nieuwe structuur van de klachtenbehandeling is het werk voor de Commissie van Beroep efficiënter geworden. Voorzitter Frits Salomons (nevenfunctie) blikt terug én vooruit.

Welke zaak is u in 2016 opgevallen?
‘Illustratief vond ik de zaak over enkele effectenleaseproducten, waarop een consument flink had verloren. Hij stelde dat zijn vrouw indertijd niet had getekend voor de producten, en dat de aankoop dus teruggedraaid moest worden. Voorheen behandelden we dergelijke zaken niet en verwezen we consumenten naar de rechter. In een tussenuitspraak in 2015 besloten we deze zaken voortaan wel te beoordelen. In 2016 volgde in die zaak het oordeel, waarbij we de bank gelijk gaven: de kwestie van het meetekenen van de vrouw was verjaard. Dat was natuurlijk teleurstellend voor hem. Maar op datzelfde moment was er ook een nieuwe ontwikkeling: de Hoge Raad besloot dat als je zo’n product hebt gekocht op advies van een tussenpersoon die daarvoor geen vergunning had, de bank de geleden schade moet betalen. We besloten de zaak op dit punt nogmaals te beoordelen, en daar kwam begin dit jaar toch nog een mooie schikking uit. Zo zie je hoe vreemd het balletje kan rollen.’

Hoezo vreemd?