Radar

Tja, klinkt belachelijk...

Ja, is het ook. Maar helaas.....de waarheid hier

Niet alleen in utrecht maar komt in heel het land voor.
Zie ook mijn verhaal elders op dit forum over BV's. HOLDING maatschap en NV's en dit soort informatie is eenvoudig opvraagbaar bij het handelsregister.

Met belangstelling heb ik jullie berichten zitten lezen en soms zijn ze te persoonlijk. T2 het gaat niet om jouw levenservaring het gaat om het algemeen. Ik ben werkloos geweest en heb stage gelopen bij een groot reintegratiebedrijf van het Borea-soort. De stagiaires werden ingezet om werknemers tijdens de vakantie te vervangen en je werd dus gewoon voor een zaal mensen gezet om zo'n groep te begeleiden. Zonder ingewerkt te zijn of opleiding. Lekker goedkoop. En ik was daar terecht gekomen door het reintegratiebedrijf waar ik in traject zat. Beide bedrijven deden handjeklap, omdat mijn consulente ooit bij het stagebedrijf gewerkt had. Verder werden consulenten gerecruteerd uit werkzoekenden. Deze kregen vervolgens een jaarcontract en lukt e het niet voldoende mensen aan een baan te helpen dan stonden ze na een jaar ook weer op straat. Dit tegen een heel laag salaris.

En voor wat betreft die leeftijd. Ik ben 47 en heel veel jonge consulenten hebben bij uitzendbureaus etc. inderdaad geen idee wat je in je mars hebt en ze verdiepen zich er ook niet in. Gemakshalve kreeg ik zelfs te horen, na bijna 2 jaar heel hard zoeken naar werk op allerlei niveaus dat men mij niet eens bij een werkgever wilde voorstellen omdat ik al 2 jaar thuiszat. net of ik dat kon helpen. Ik weet hoe hard ik eraan getrokken heb werk te vinden, want ik heb een kooprhuis te verliezen, dus ik ga er echt wel voor. Werd er bijna wanhopig van. Op het moment dat je hier in dit land boven de 40 bent wordt er gereageerd of je minstens met een rollator naar je werk komt. Heel erg schandalig. Ervaring en kennis wordt tegen je gebruikt. Ik heb bij 30 uitzendbureaus ingeschreven gestaan en de enkele goede daargelaten is het prut. Meiden en knullen die gewoon niet voldoende bagage hebben om je op je waarde te schatten.

Overigens heb ik ook een IRO traject gedaan en hoewel ik nu nog meer over mezelf weet dat ik al wist heeft het qua werk niks opgeleverd. Ik ben aan werk gekomen doordat ik aan een drukke weg woon en een bord aan mijn balkon heb gehangen met wat voor werk ik zocht en mijn 06-nummer. Inmiddels ben ik daardoor al weer enkele maanden met plezier aan de slag, maar echte hulp. al was het maar een ruggesteuntje heb ik niet gehad. Ik heb zo'n 300 sollicitaties achter de kiezen en van het UWV hoef je ook niets te verwachten. Die steken nog liever een mes in je rug door af en toe regels te veranderen en dat niet te communiceren.

En T2 misschien ben jij een goede uitzondering al proef ik toch wat arrogantie, de meesten maken er een zootje van en zien je gewoon als een nummer.

Veertiger

Ik kan er over mee praten veertiger. Ik ben ook 47, ik heb van mijn 17 jaar af gewerkt en word bij mijn laatste werkgever wegens reorganisatie per 1 october ontslagen. Ik ben al sinds januari 2004 fanatiek aan het solliciteren. 240 brieven heb ik geschreven en ik sta ook bij diverse uitzendbureau's ingeschreven. Ik heb de zelfde ervaring als jij, met 47 ben je oud en staan ze je vreemd aan te kijken als je laat blijken dat je wil werken.

Ik heb ondertussen van drie verschillende reintegratiebureau's "begeleiding" gehad en het is echt allemaal puin want ze doen geen flikker voor je. Ik heb god weet hoeveel verschillende testen voor mijn kiezen gehad en nog meer sollicitatie cursussen. Iedere keer werd er weer iets nieuws verzonnen maar een baan voor me vinden deden ze niet. Ik dreig ook mijn huis te verliezen en ik weet werkelijk niet wat ik dan nog moet doen. Het meest schandalige vindt ik dat de reintegratie bureau's lekker hun gang kunnen blijven gaan en onze belasting centen op kunnen maken.

Hallo Janrad,

Misschien moet je drastische maatregelen nemen zoals ik met mijn bord. Hang een brief bij de Albert Heijn dat je werk zoekt, trek een T-shirt aan met de tekst op je rug dat je werk zoekt; zet een advertentie in de krant. Laat weten dat je er bent. Op onze leeftijd moet een werkgever blijkbaar zien hoe graag je wilt werken. Ik begrijp ok de politiek niet, die wil dat we doorwerken tot 70 jaar, terwijl wij nu al geen werk meer kunnen vinden. Heel bijzonder wel!!
Ik weet niet in welke sector je precies zoekt en wat voor werk, maar je ziet aan mij dat je dus gewoon de aamdacht moet trekken van werkgevers. Weest dus inventief. Dat leren ze je niet bij het reintegratiebureau. Daar mag je vacatures knippen uit oude kranten. Triest maar waar. Ik kan er ook een boek over schrijven vooral omdat ik er ook nog twee maanden stage gelopen heb en dus ook alles van binnenuit gezien heb. Die mensen waren op zich aardig, maar stonden ook onder druk en hadden gewoon niets te bieden.

Beste veertiger en Janrad,

Helaas maar al te herkenbaar, jullie relaas. Overigens complimenten hoe dit wordt opgepakt, wat een dorozettingsevrmogen. Petje af!

Wat ik nog wel wil toevoegen, met het risico als arrogant bestempeld te worden, is dat deze verhalen m.i. juist aangeven hoe belangrijk begeleiding is. Je hebt in het gehele sollicitatieproces slechts grip op een klein percentage; zorg daarom dat hat dááraan niet ligt..!
Daarmee bedoel ik natuurlijk wel góede begeleiding, waarover op andere topics veel discussies gaande zijn..

Beiden heel veel succes. Ieder bedrijf zou zijn handen dicht moeten knijpen met een dergelijke inzet bij medewerkers.
Groet Lodi

Beste Lodi,

Ja inzet genoeg. Toch ben ik twee maal mijn baan kwijtgeraakt, omdat mijn inzet blijkbaar als bedreigend gezien werd. In mijn huidige werkkring zijn ze eindelijk blij met iemand die van aanpakken weet, meedenkt en lol in haar werk heeft. Heel verfrissend. Maar er zit heel veel scheef op de arbeidsmarkt. Managers die eigenlijk dat werk niet zouden moeten doen, mensen die de capaciteiten hebben, maar de kans niet krijgen. Nou leed genoeg. En wat ouder worden betreft. Tja ze kunnen het tegen je gebruiken, maar wat kun je er aan doen. je kunt moeilijk de tijd stil zetten!!!!

groetjes veertiger

Sorry hoor Lodi die begeleiding daar geloof ik zolang zamerhand niet meer in. Ik heb van drie van dat soort bureau's zogenaamde begeleiding gehad maar er wordt niets begeleid. Je krijgt een paar suffe testen en je moet een keer per twee weken op gesprek komen. In die gesprekken keuren ze je brief en je CV. Na dat ik van drie bureau's had gehoord dat mijn brieven en CV goed in elkaar zaten geloof ik dat ik dat wel voor elkaar heb. Geloof me Lodi die zogenaamde begeleiders doen geen moer voor je en dat kan ik weten na anderhalf jaar begeleiding. Je kunt begeleiden wat je wilt maar als er geen werk is dan is het er niet.

Niet om uit te slofen maar ik ben hoog opgeleid en weet dus wel hoe het een en ander in elkaar zit. Ik kan gesprekken voeren en ik kan brieven schrijven. en die begeleiding daar geloof ik echt niet meer in.

Eh sorry, die gast die op Lodi reageert is dus janrad.

Even reageren op janrad. Ik ben het met hem eens hoor. Maar de Borea-aangesloten reintegratiebedrijven zijn het ergste. Ik heb daarna een IRO gehad bij een heel aardige mevrouw (aangesloten bij Phoenix) die echt wel haar best deed voor me en ik heb wel eens even alle vervelende gebeurtenissen van me af kunnen praten, maar het is dat ik zelf al een baan vond. Ik geloof echt niet dat zij mij aan een baan geholpen zou hebben. Die netwerken van die reintegratiebedrijven is echt gebakken lucht. Hier en daar zal best iemand een netwerk hebben, maar over het algemeen beloven ze meer dan ze kunnen doen. Het is natuurlijk ook wel lastig voor iedereen werk te vinden. Ik vind dat die reintegratiebedrijven er veel te makkelijk over denken. Bovendien is zeker niet iedereen geschikt dit werk te doen, want je moet je echt in iemand willen verdiepen om hem of haar een baan te bezorgen. Kijk naar uitzendbureau's. Die bakken er ook niet veel van. Je maakt mij namelijk niet wijs dat ik bij geen van die 30 uitzendbureaus waar ik ingeschreven stond onbemiddelbaar was. Ik heb HBO niveau en een behoorlijk brede achtergrond. Mijn CV is ook vele malen geprezen, maar echt hun best voor je doen ho maar!!! Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat ik geen administratief baantje had kunnen vinden in die 2 jaar. Maar zowel bij reintegratiebedrijven als uitzendbureaus zijn de salarissen nu niet zo aantrekkelijk om daar echt hard voor te werken. Ik kan me dat voorstellen. En bij de uitznedbureaus zien heel veel werkenemers het volgens mij als een mooie opstap om zelf een betere baan te vinden, want het verloop is daar echt ongelofelijk!

Verder kan ik nog de tip geven op sites te kijken als www.kiesjereintegratie.nl en www.ikwilwerken.nl Dit zijn sites met meer dan nuttige informatie. O een www.sollicitatieleed.nl is een aardige uitlaatklep, wanneer je lotgenoten zoekt.

Veertiger

Veeriger, janrad
Allemaal herkenbare situaties uit praktijk.....

Reageer eens op de ''rol van het UWV'' ... ik ben heel benieuwd of U daar ook alleen stelt ''dat het allemaal heel herkenbaar is''. WAT moet er dan gebeuren? Ziet U dan niet dat alle partijen in de val zitten!!!!!!! Mijn bewering is echter wel dat de serieuze RIB's en de ''tussen wal en schip vallende'' clienten, elkaar moeten zien te vinden. Vraag: HOE gaan we dat bereiken??

Wilt U iets helderder zijn? Waarvoor dank

Wie wat waar,

ontbreken er misschiens wat regels in uw reactie?

De reactie van wiewatwaar kan ik ook niet helemaal plaatsen. Vooral omdat we het op dit moment voornamelijk over werklozen hadden. Het is echter wel zo dat oplossingen gezocht moeten worden en ik denk dat bij werkgevers een mentaliteitswijziging nodig is. WAO-ers en oudere werklozen zijn geen vervelend probleem. Deze mensen hebben nut. Zijn niet afgedaan. Steeds meer jongeren verliezen hun baan omdat de motivatie ontbreekt. Tuurlijk zijn er gemotiveerde jongeren, maar steeds minder. Werkgevers laten nu de ervaring van de ouderen liggen, omdat ze van mening zijn dat deze mensen te veel ervaring en kennis hebben en zich of te snel vervelen of constant ziek zijn. Dat is een waanidee en daar moet iets aan gebeuren naar mijn mening.

veertiger

Wie wat waar
Jammer dat U geen vraag stelde of een oplossing aanreikt. Natuurlijk zijn er veel misstanden; daarvan zijn er vele de revue gepasseerd en kan ook nog wel even zo doorgaan tot niemand meer door de ellende ''heenkomt''
Ik zal proberen voor U een conclusie uit Uw bijdrage te maken.
Bedoelt U dat we terug moeten naar arbeidsbemiddeling SEC en naar RIB's die ondersteuning bieden waar het ''echt'' maatwerk moet zijn, zoals bij ouderen, chronisch zieken en mensen met een arbeidshandicap waarvoor naast de theoretische belastbaarheid (UWV), de echte belastbaarheid voor de langduriger praktijk wordt uitgevonden, een plaats gegeven EN concrete bemiddeling tot een arbeidsplaats leidt?
Ik zie nl ook dat al die aanbestedingen en vele soorten kavels, de angst van RIB's om zonder werk te komen en die dus overal op inschrijven, de werking van oorsponkelijke deskundigheid en vaardigheid per RIB, behoorlijk heeft verpest.

Reactie op Gast: Tja, in uw geval kan ik me er veel bij voorstellen. Jammer toch dat de begeleiding in veel gevallen niet echt op maat lijkt te zijn. Probleem blijft dat ook de RIbureaus geen banen kunnen goochelen, en dat is nou net waar veel mensen ook behoefte aan hebben, zeker als de andere aspecten op orde zijn.
Uit nieuwsgierigheid: wat is uw doelstelling ten aanzien van werk?
Groet Lodi

Ik mis T2, Lodi, AM1976 en andere reintegratiemedewerkers een beetje de laatste dagen. Laat je niet afschrikken, want jullie hadden in elk geval de beroepstrots (en naar mijn persoonlijke mening ook de goede inborst met wellicht af en toe wat bedrijfsblindheid tgv de circusdirecteur ''UWV'') om tijd, energie en oprechte aandacht te geven.