Radar

Ik denk dat het van belang is, dat als men er zelf van overtuigd is dat er een onterechte melding gemaakt is, dat je de kinderen daarvan niet op de hoogte hoeft te stellen voor je zelf het één en ander hebt geprobeerd om de melding onterecht te maken. Dus de kinderen hoeven in de eerste instantie geen last te hebben van een melding. Ook denk ik dat de ouders dit niet hoeven laten blijken. Als het allemaal al goed gaat, waarom zou je hen dan die last meegeven. Ik zou zeggen, ga ermee door(met het goede van opvoeding)en probeer ervoor te zorgen dat de melding je niet raakt. Met veel vertrouwen ben je uiteindelijk de sterkste. Ik neem hierbij aan, dat ouders zelf hulp inschakelen, als zij denken dat het niet goed gaat met hun kinderen. Verder ben ik ook van mening, dat het AMK handelt naar de macht die ze denken te hebben. Die hebben ze niet, maar zij zijn zelf wel van mening, dat zij het voor het zeggen hebben zodra er een melding binnenkomt. Een erg slechte zaak. Zij hebben geen idee van het reilen en zeilen in het betreffende gezin, maar gaan uit van verhalen van anderen, die niet perse dicht bij het gezin staan. Er worden veel fouten gemaakt bij het AMK. Ik kan het ze niet eens kwalijk nemen, want zij krijgen een melding, met verhalen waarvan je zelf zou denken....jeetje!! die arme kinderen. Natuurlijk is zo'n instelling nodig en ik ben ook blij dat het bestaat, maar zij zien in ieder rapport een soortgelijke mensen, want een melding betekend al iets(?).

Heel benieuwd of ons gezin ook gemangeld gaat worden. Absoluut geen kindermishandeling in het spel, maar wel een gebroken been en een blauw oog van een week eerder. Ongelukjes, maar ze wilden onze dreumes meteen in het ziekenhuis houden.
Niets daarvan, die heeft een gebroken been en moet in haar eigen bedje slapen en genezen. Niet weg van haar dierbare, volledig onschuldige ouders.

Als een been gebroken is kan ziekenhuis behandeling verplicht worden omdat U niet de ervaring heeft en tijdig actie kan ondernemen als het scheef groeide.

Zelf zit ik snel onder de blauwe plekken, zit in mijn huid, dus even stoten en mijn zoon ook.
Dit lijkt dan na voetballen op zware mishandeling, maar ik zie waar hij de ballen kreeg!
Ooit de Politie gehad en die mocht een balletje trappen en zagen na 1 minuut het resultaat!
Dus sommige worden onzichtbaar mishandeld en wij juist andersom, en het is goed dat ik verdacht werd.
Nu weet de gehele school het en probleem opgelost.

Omdat het moeilijk is vast stellen mogen ze onderzoeken, en tijdens onderzoek ben je verdachte maar beslist niet veroordeeld!

Het ziekenhuis is vermoedelijk noodzakelijk en bij weigeren moeten ze U uit de ouderlijke macht zetten en dat zou ik niet zover laten komen.
Niet de juiste zorg in ziekenhuis geven kan ook als mishandeling aangemerkt worden!

maar ons werd verzekerd dat die breuk vanzelf helemaal goed komt, nadat we hadden gezegd dat we haar niet daar lieten opnemen.

hoera we zijn 'vrijgesproken'

hallo

voor de mensen die zo beoordeeld worden vind ik het verschrikkelijk!
aan de ene kant is het goed dat het ziekenhuis oplet,maar ze moeten wel observeren en niet aan 1 ding een conclusie trekken....

nu ongeveer 20 jaar terug heb ik geprobeerd mijn broertjes weg te laten halen bij mijn ma en stiefpa door de kinderbescherming...nee vonden ze niet nodig...
er gebeurde daar allerlei dingen die niet konden...zo werk het systeem nou...
hier in de straat heeft een vrouw honderen keren om hulp gevraagd bij de instanties ze had een huilbaby....op een dag zag ze het niet meer zitten kind van 2 hoog (wij hebben open trappen naar zolder naar benden gegooid)..dat is nou de wet hier....

ZE ZIEN DINGEN DIE GOED ZIJN FOUT EN DINGEN FOUT ZIJN GOED!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
het systeem is totaal geen snars waard...

ik leef mee met alle mensen en ik hoop dat alles goedkomt..

mvg marieke2407

Hallo, ik heb jullie verhaal gelezen en ook ik ben vals beschuldigd, alleen heb ik nog het geluk dat er een wethouder is die mijn bedrijf heeft gesloten en alles in de media heeft verteld, ik zit nu met 2 kinderen thuis zonder inkomen. Wat is er gebeurt? Mijn jongste dochter heeft begin maart een twijgbreukje in haar voet opgelopen bij het opstaan van een peuterkruk, ik ben direct naar het ziekenhuis gegaan. Die hebben het protocol gevolgd, er was geen sprake van kindermishandeling. Omdat ik een dochter uit een eerder huwelijk heb die door haar vader is misbruikt (bewezen en al) oordeelde het consultatiebureau een maand later dat het toch niet in orde zou kunnen zijn en hebben ze 9 amk meldingen gedaan. De ggd legt een rapport bij de wethouder en ik ben mijn bedrijf kwijt. Hoe eerlijk is dit, ik heb niets gedaan en dan wordt er op tv geroepen dat ik een voogd en een gezinscoach heb, dat is helemaal niet waar en dat ik mijn kinderen heb mishandeld, ik moet nu via de rechter mijn gelijk zien te halen.
Ik durf me niet op straat te vertonen ben bang dat mensen denken dat het waar is….
Ben inmiddels al bij de rechter geweest aanstaande dinsdag hoor ik of ik voorlopig weer kan gaan werken alleen ben ik wel al mijn klanten kwijt, mensen kunnen niet weken gaan zitten wachten tot een rechter bepaald of ik weer open mag.

Hoi cindoray

Ook wij zijn ontrecht beschuldigd van kindermishandeling door het amk en gelukkig is het na bezoek van het amk het dossier gesloten maar wat het met je emotioneel als ouders doet is niet te beschrijven. Twijfel, bang dat je kind een blauwe plek heeft etc. Emotioneel maakt het je kapot. En waarom doen mensen dit??? Wat is het jaloezie??? Ik weet het niet ik weet alleen wel dat je je altijd op je hoede bent en angst voor wat anderen wel niet denken.

Hoihoi,

Ook wij hebben de molen van beschuldiging ,onderzoek en vrijpleiting ondergaan.
Het betreft hier dan iemand die zelf relatief jong is en niet snapt dat kids van 4 5 graag hun volle stemgeluid benutten om hun mening te uitten

Ondanks de anonieme melding was het maar al te duidelijk wie de melding heeft gedaan, ze was wel zo begaan met onze dochter en vond het allemaal vreselijk en ze had jongenskleren aan en we werkten niet en ik als vader zou er niet wonen, ja jongens dragen jongens kleren ik werk fulltime en door heel het land, dus ja ik ben het grootste deel van de dag weg.

Onderzoek wees al heel snel uit dt er niks aan de hand was, sterker nog zijn ontwikkeling lag bovengemiddeld.
Het is alleen die molen die je door moet omdat een ander zijn/haar mening ongenuanceerd en zonder enige vorm van complicaties kan uitten, wat de echte boosdoener is.

Een beschuldiging is zo gedaan, een mening, vooroordeel of treiterij is al genoeg, en wat is nou makkelijker dan 1 telefoontje ?

Als ouders voel je je hard in je ziel getrapt, een beetje ouder denkt 24/7 aan het ouderschap, schept het hele leven er rondom heen, die toewijding betwijfeld zien worden is gewoon heel naar, zeker wanneer je wel door de stress gedrukt word, elke instantie wat ook maar iets met je kind te maken heeft is op de hoogte etc etc, maar uiteindelijk afgescheept wordt met "er is geen reden gebleken verdere stappen te ondernemen naar aanleiding van de melding dan en dan"

Ik wil dan ook aan alle anonieme melders die dit hoogstwaarschijnlijk toch niet zullen lezen het volgende zeggen.

Je kan maar beter zorgen dat je zeer zeker weet dat het om mishandeling gaat , wat je de ouders aandoet wanneer er geen sprake is van mishandeling is ronduit een horror.

A.

Ik kreeg afgelopen donderdag ook een brief in huis van het AMK dat ze een gesprek met mij aan willen gaan aanstaande dinsdag, nou prima tijd verspilling, want ik weet precies waar het over gaat, en ik weet ook precies wie die melding heeft gedaan en natuurlijk helemaal onterecht, alleen het is wel echt zo dat de mensen echt niet weten wat ze je aandoen ik weet dat mijn ex man hier achter zit omdat mijn kinderen mij alles al verteld hebben ben er echt eigenlijk van geschrokken hoe ver iemand kan gaan om te treiteren.
ik ben namelijk tot 5 jaar terug jehovah's getuigen geweest en ik heb besloten dat ik bij de meeste dingen van hun ik daar niet achter sta. mijn moeder zus en mijn broer en mijn ex man zijn dat nog steeds wel ieder zijn keuze zeg ik dan maar het is wel zo dat ik dus absoluut geen contact meer heb met mijn familie alleen als ze dus mijn kinderen afentoe ophalen dan staat de auto voor de deur en dan is het hoi hoi en nieks meer zels mijn moeder heeft tegen mij gezegt als had jij geen kinderen dan had ik al helemaal geen contact met je. door als dat gedoe ben ik naar me arts gestapt niet wetende hoe hier mee om te gaan het lijkt net of je hele familie door een auto ongeluk is omgekomen je bent alles kwijt.
Nou is het zo dat mijn vader afscheid heeft genomen van alles en verhuisd is naar bosnie ( hij is geen jehovah's getuigen) en zo afentoe in nederland op vacantie komt).
2 weken terug is hij naar nederland gekomen en kwam bij en het eerste wat hij zegt ik moet even met je praten want je familie praat bepaalde dingen die ik moeilijk vind om te horen. Hij vertelde me dus dat mijn moeder mijn zus en mij broer mij beschuldigen dat ik en mijn partner onze kinderen zouden mishandelen, nou dat komt echt als een klap in je gezicht. na een lange gesprek met mijn vader kwamen wij erachter dat hier meer achter moet zitten omdat mijn ex man waar ik 5 jaar van gescheiden ben nog nooooooooooooit op school van de kinderen is geweest en nu opeens op school was was erg raar om te horen omdat hij totaal geen belangstelling voor de kinderen toont op welk gebied dan ook. nou kreeg ik ook nog te horen dat zijn huidige vrouw met mijn zoontje naar de docter is geweest en wat heeft zij tegen mijn zoon gezegt omdat hij een blauwe plek had in zijn zij dat hij moet zeggen dat zijn stiefvader hem slaat, het vuurtje gaat natuurlijk snel bij de jehovah's getuigen en mijn familie ken ik ook dat is uitvragen uitvragen en nog eens uitvragen de kinderen hebben me alles gezegd. Mijn zoontje heeft me verteld dat als hij mij mijn moeder & zus is hij helemaal gek wordt van de ondervragingen wordt jij geslagen eet jij wel goed zijn ze wel goed voor jou zijn maken je ouders ruzie ja waarom dan hoezo als het aan ons verteld dan nemen we je mee naa MC dan krijg je een snoepje en zo gaat het precies ook bij mijn ex man.
nu heb ik mijn hele familie bijelkaar geroepen en gevraagd ok wanneer en wat voor mishandeling bedoelen jullie wat is er aan de hand.
Zij zeggen dat de kinderen geklaagd hebben dat ze een klap hebben gekregen( ja dat zou best kunnen een tik op hun bil als het te ver gaat moet kunnen) maar daarvan wordt nu een enorm mooi opgeblazen verhaal van gemaakt en het ergste is is dat mijn kinderen er totaal van in de war zijn gekomen en het spelletje mee gingen spelen want bij hun vader wordt ook slecht gesporken over mama en hun nieuwe papa dat ik het niet kon geloven dat mijn zoontje zegt ja jullie slaan ons (PARDON) jullie slaan ons echt elke dag nou geloof mij maar onze monden vielen open ik kreeg een donderslag door me heen dat dat mijn kinderen over ons zeggen wat zegt mijn dochtertje jaaaaaaaa en Ben heeft ook de skelet eruit gehaals van "Mijn zoontje" nou ja goed toen zag ik dat er ook kinder logica in spel was, maar alsnog zooooo vreslijk dat je eigen kinderen dat zeggen, ik dacht ok ik praat is mnet de kinderen ik vroeg aan hun ok wanneer hebben we jullie dan geslagen noem een voorbeeld, zegt mijn zoontje ja dat weet ik niet meer, ja hij kon zich dan 3 keer echt herrineren dat hij van mijn partner een schop onder ze kont kreeg omdat hij naar ze kamer moest omdat hij met vuisten in het buik van mijn dochtertje heeft getompt en dat hij een keer een klap op ze billen kreeg en in de hoek moest en een keer kan hij zich niet meer herrineren hoe en wat maar hij denkt dat hij toen wel een klap had gekregen. OK wij zeiden is prima. Mijn partner was heel erg teleurgesteld omdat hij echt zorg draagt voor die kinderen keihard werkt voor ons echt z'n best doet voor hun en wat is je dank je wel dit. Ik had het er ook erg moeilijk mee heb me 2 kindjes gepakt ben ik naar het park gegaan ik ben met mijn zoontje gaan praten waarom hoe wanneer, nou n toen kwam het eruit die kinderen zijn helemaal gek gemaakt als ze geen jehovah's getuigen worden gaan ze dood, hun vader dreigde dat hij ze niet meer naar huis zou terug brengen als ze hem niet alles vertellen wat er thuis gebeurt of er ruzie is of niet, voor dat ze naar de docter gingen met mijn zoontje werd duidelijk gezegt en je moet vertellen dat jou stief vader jou slaat, er wordt zooooooooo slecht over ons gepraat tegen de kinderen dat de kinderen dat helemaal zijn gaan geloven en ik ben eht meeste boos op me zelf dat ik helemaal nieks heb zin aankomen dit speelt zich al zeker een half jaar lang af dat die kinderen helemaal omgedraaid worden. De conklusie van mijn zoontje was waarom hij mee heeft gesproken dat hij thuis wordt geslagen is dat hij wou als hij dat zei dat de hele familie bij elkaar komt even het probleem uitpraten en daarna gezellig weer met ze allen iets gezelligs kunnen doen. Natuurlijk begrijp ik hem en ik neem hem helemaal nieks kwaalijk. Maar zo zie je maar weer wees ook voorzichtig waar je kinderen naartoe gaan ze kunnen ergens anders ook helemaal gek worden gemaakt.
En nu weet ik zelf ook niet wat te doen je kan niet slapen niet eten je bent nerveus geirriteerd je voelt je depressief en voor wat omdat iemand even zin heeft om jou te treiteren nou geloof me dit is pas echt kindermishandeling voor de kinderen wat denken de mensen dat kinderen niet kunnen voelen en zien aan hun ouders dat er iets aan de hand is???

(ja sorry voor mijn erg lange verhaal wees blij dat ik niet alles heb verteld dit is 3% van het hele verhaal ik moest het even van me afschrijven)

Jeetje mina zeg, en dan druk ik mij heel zachtjes uit.
Misschien helpt het als je een onafhankelijk iemand met je kinderen laat praten, kijk wat de huisarts voor je kan beteken.

Ik noem dit geestelijk manipuleren van kinderen.

Mijn Huisarts is al een tijdje op de hoogte nog voor dat deze brief in de brieven bus was hij weet het al zeker een half jaar dat het voor de kinderen erg moeilijk is hoe de omgang met mijn familie en hun vader gaat hij heeft ook tegen mij toen al gezegd dat ik de kinderen daar niet meer naar toe moet laten gaan, maar ik had dar geen hart voor ik vond dat zielig voor mijn familie en voor hun vader, maar nu heb ik er uiterraard erg veel spijt van dat ik dat toen niet verboden heb want dit is het resultaat, hij heeft mij nu met deze gebeurtenis gezegt dat ik zeker een aangifte moet doen bij de politie en dat ik ook zelf een melding maar moet gaan maken bij de kinderbescherming en amk. nu is het zo en gelooooof me ik heb eerst de kinderbescherming gebeld nog voor dat ik de brief had om aangifte te doen zij zeiden hier kunnen we niks aan doen bel de jeugd zorg maar, jeugzorg zegt hier kunnen wij niks mee bel het maatschappelijke werk maar die kunnen je eventueel helpen maatschappelijk werk zegt bel het amk en vertel het hun, ik bel amk die kunnen ook niks doen, maar als het nou van de andere kant is ja dan kan het opeens wel, maar ik heb morgen het gesprek en ik ga alles vertellen en ik heb zeker niks te verbergen van mij part komen ze bij me thuis wonen tijdelijk van het amk want als ik niet goed voor me kindeen ben en ik zorg er niet goed voor nou dan weeet ik het ook niet.

In ieder geval sterkte, en misschien idd een oplossing zoals je huisarts zegt aangifte doen wegens een valse melding van kindermishandeling.

Ik ben van mening, dat het één en ander niet schort in de opvoeding van sommige/vele ouders. Ouders en dan vooral moeders schieten direkt in de verdediging. Degeen die beschuldigd worden, zeggen en zijn volgens henzelf de beste opvoeders die je maar kunt krijgen. Ze hebben daar nog getuigen van ook. Ik vraag me af waar je getuigen voor nodig hebt, als er verder niets aan de hand is, dat komt dan vanzelf naar boven in het onderzoek. Helaas komt het wel vaak voor, dat mensen bellen naar het AMK of naar de jeugdbescherming, uit afgunst, jaloezie, nijd, noem maar op, maar dan nog zou ik geen reden kunnen bedenken om me daar al te veel druk om te maken. Merdendeels van de anonieme telefoontjes is terecht. Als je als ouder heel eerlijk bent en weet dat er helemaal niets aan de hand is, geef je gewoon toestemming om her en der en overal informatie te vragen over de kinderen. Daar komt dan vanzelf iets uit. Er werken ook slimme mensen bij jeugdzorg. Gelukkig maar!! Door blauwe plekken en eens een ruzie of wat dan ook, kijken ze doorheen. Ook het gedrag van kinderen is geen reden om zorgen te maken. Jongens zijn stoer, meisjes kattig etc, dat hoort erbij. Ik zou het liefst de ouders willen oproepen om de hulp te accepteren, die je krijgt geboden als het niet helemaal lekker gaat. De trots moet opzij gezet worden voor de kinderen, dán pas kun je zeggen dat je een goede opvoeder bent. Het gaat niet om trots, schaamte en schuld, het gaat om het leuke wat je van de opvoeding kunt maken en om hoe ouders willen dat hun kind opgroeit en later hun eigen kinderen opvoeden, want als men nu denkt 'eronderuit' te komen, komen ze er geheid achter als de kinderen groter zijn. Zij zullen je er vanzelf mee confronteren en vaak word de mishandeling ook doorgegeven aan de volgende generatie. Dan plukken de kleinkinderen helaas ook de vruchten van de opvoeding van hun vader of moeder. ik hoop voor alle kinderen, die het niet al te best thuis hebben, dat hun ouders daar verandering in kunnen en willen brengen. Volgens mij waren oorlogen niet nodig geweest, als alle kinderen die ooit geboren zijn, op een leuke warme en liefdevolle manier waren opgevoed. En het gaat door.

Hallo allemaal,

in februarie heeft ons dochterje in het zh gelegen, omdat zij te klein en te licht was volgens de kinderarts.
In het zh werd zij "volgepropt"met eten ( ze was 1 jaar en moest s'morgens beginnen met een beker pap, 2 sneetjes brooden drinken een uur later moest ze een bord pap eten weer een uur later moest ze fruit eten weer een uur later moest ze een groot bord warm eten eten enz enz)Onze dochter werd idd wat dikker, maar ik zei steeds dit kan niet lang goed gaan, tot op een dag ze alles uit spuugde! en bleef spugen!Toen kreeg ze een maagsonde en moest ze dus aan de sonde door haar neus en aan het eten door haar mond dus ze bleef spugen!!
Ik werd het zat en zei dat ik haar mee naar huis zou nemen( de uitslagen van de onderzoeken waren inmiddels binnen daar kwam niks uit!!!)dat had ik dus beter niet kunnen zeggen, want toen werd er een melding gemaakt bij het amk! De kinderarts heeft ook dingen gemeld als ze praat niet, ze kan niet zelfst. zitten enz enz. Dit werd door de verpleging ontkracht al die dingen deed ze namelijk ook wel, wat later ook door het amk bevestigd werd!
Toen wij haar eindelijk mee naar huis mochten nemen woog ze nog minder dan toen ze binnen kwam! Het amk onderzoek was snel afgerond en de melding bleek ongegrond en dus niet waar!
We hebben nu een andere kinderarts die natuurlijk alles heeft gelezen en hij kan het ook niet begrijpen dat het zo gelopen is! hij adviseerde ons een brief te schrijven naar die kinderarts, dat hebben we ongeveer 6 weken terug gedaan maar we hebben tot op heden geen reactie terug gekregen!
Toen mijn dochter in het zh lag heeft ook onze huisarta nog naar de kinderarts gebeld om te zeggen dat het ongegrond was en dat hij ons beter kende dan hij, maar ook dat mocht niet baten de kinderarts hield voet bij stuk.
Ondertussen ben ik heel onzeker over alles geworden, ik heb namelijk 3 kinderen en kinderen spelen en stoten zich wel eens of erger ze vallen wel eens, maar ik ben dan bang en denk oooo wat moeten "ze"wel niet denken???? als mijn kinderen iets hebben moet ik eerst drie keer nadenken en al mijn moed bij elkaar rapen om naar de huisarts te gaan!Mijn huisarts zegt dan wel je bent een goede moeder je doet het goed! maar toch ben ik heel erg onzeker en ik vind dat ik hier iets mee moet doen, maar ik weet niet wat.... IEMAND EEN IDEE??????

Ik ben meerdere malen aangemeld bij het AMK door mijn ex. Nu gebruikt hij al die documentatie in een rechtszaak om de kinderen bij hem te laten wonen. Het probleem is dat er steeds niets aan de hand blijkt, maar door die onderzoeken bijvoorbeeld de school wel "alert" is. Mijn jongste dochter valt vaak , heeft weleens blauwe plekken en dan denkt school dat er vast iets aan de hand is. Ik voel me zo machteloos, er wordt door mn ex beschuldigingen geuit die helemaal nergens op slaan, de kinderen hebben al 2 keer een gesprek gehad met een pedagogisch medewerker van het AMK. Dat moet dan op school want dat is een "veilige omgeving". De kinderen worden er zo bij betrokken terwijl ik probeer niets te laten merken. Steeds blijkt ook dat het gewoon goed gaat met ze. Wanneer houden ze op?

Ik wil de zaak toch even vanuit een ander oogpunt toelichten.

Weet je hoe moeilijk het is om als arts een dergelijke beslissing te maken? Dat gaat normaliter echt niet over een nacht glad ijs, uitzonderingen en rotte appels daargelaten. Wanneer een kind een letsel heeft dat je niet kunt verklaren en waarvoor de ouders geen goede verklaring kunnen geven, dan ben je verplicht een melding te doen en dat is maar goed ook, want je wilt niet weten hoe vaak het wel zo is. Erger nog... hoe vaak het helemaal gemist wordt. Maar denk je dat het voor de arts niet shijt is, dat die niet wakker ligt over wat hij of zij nou moet doen? En het is natuurlijk verschrikkelijk als blijkt dat het onterecht is, vanzelfsprekend, daar wil ik ook geen tekort aan doen, maar het is wel een keuze overweging. Het wordt nog steeds te weinig opgepakt, maar als we willen dat er meer aan wordt gedaan, dan zal er ook vaker een geval zijn waarbij blijkt dat het niet zo is. Feit is dat de zaak dan wel onderzocht wordt en ook of er een andere lichamelijke onderliggende oorzaak voor een dergelijk letsel kan zijn; zoals osteogenesis imperfecta waarbij kinderen veelvuldig botten breken doordat deze slecht zijn gevormd. Wanneer je nu daar consequenties aan gaat verbinden voor een arts wanneer deze het fout had, dan meldt dus niemand iets niet meer en missen alle kinderen die wel klappen krijgen de boot. Geloof mij, een melding maken is echt zwaar en dergelijke zaken worden ook veelvuldig besproken. Het is niet voor niets dat je nu vaak gedwongen wordt om een papier in te vullen waarop je moet aangeven dat je geen enkele indicatie hebt om te denken aan mishandeling, dat is juist ingevoerd omdat mensen het zo moeilijk vonden om dit wel te doen. Hiernaast springen we ook met z'n allen als er wel een kind wordt doodgemept die in het ziekenhuis is geweest, waar geen melding is gemaakt.

Kijk, ik weet niet hoe dat gaat als je buurman of de jeugdzorg een melding maakt, maar een arts heeft over het algemeen wel gegronde redenen. Dan moet het letsel onverklaarbaar zijn en dan is het beter safe then sorry. Hij of zij moet dat ook op titel doen en uiterst zorgvuldig documenteren, dus dat doe je niet snel als je niet echt alle alarmbellen voelt rinkelen.

Ten slot moet je er rekening mee houden dat hier alleen ouders reageren die onterecht uit de macht zijn ontzet; ouders die wel hun kind iets hebben aangedaan zullen daar nooit over uit de school klappen, zeker niet op een forum als radar.
hele selectieve respons dus.

wat ik hier allemaal lees is lang niet zo erg als bij mij
maar ik vertrouw ook al die instanties niet !
mijn ex bijvoorbeeld die heeft 2 jaar niks van zichzelf laten weten
is april vorig jaar een rechtzaak begonnen en september 2009 was de uitspraak
hij mocht de kleine zien onder toezicht van trivium ( onderdeel van jeugdzorg )
dan zou hij haar dus zien in zo bezoekhuis . dit heb ik voor elkaar gekregen omdat ik bewijzen had dat hij drugs gebruikt e.d.

nou krijg ik een mooi rapportje van jeugdzorg
zie ik daar tot mijn stomste verbazing staan
is er kans op kindermishandeling ? JA
nou mijn klomp brak in 20 duizend stukken .
ik was helemaal overstuur en kon niet begrijpen dat ze dat erin hadden gezet .
ik zorg al vanaf dat mijn dochter 4 maanden oud was alleen voor haar
ik heb maatschappelijk hulp die 1 x per week kom en de controles bij het consultatie bureau . als ik mijn kind zou mishandelen zouden hun echt wel aan de bel trekken !
ik op hoge poten jeugdzorg opgebeld
en wat zeggen ze ... ( echt domste reden die ik ooit heb gehoord ! )
omdat ik jong ben ( 24 ) is er risico op kindermishandeling !!!
nou dikke vette bull **** vind ik dat
mijn zusje is 17 en ook zwanger bijna uitgerekend dus ik vraag mijn contact persoon van is dan bij haar ook meteen risico voor kindermishandeling zeggen ze nog ja ook !
omdat dat uit onderzoek is gebleken nou sorry ik vind het echt ene grote gore bull **** . want iemand van 50 kan zn kind net zo erg mishandelen als iemand van 17
en dan moeten ze niet je leeftijd als risico gaan benoemen want dat slaat gewoon nergens op dat is gewoon zoeken naar een reden om het maar op papier te kunnen zetten !

Ja, helaas een onterechte beschuldiging van kindermishandeling meegemaakt.

Mijn zoon zat net 2 maanden op een nieuwe basisschool in Amsterdam. In de tijd dat hij daar net op school kwam had ik een partner die aggressief was geworden. Ik ben de volgende dag (na de eerste keer) bij hem vertrokken. Ik moest een ander huis zoeken en heb in de tussentijd een half jaar in tijdelijke woning gewoond (gewoon 3 kamer, alles erop en eraan). Ik heb de school ingelicht dat ik bij mijn partner weg was en dat mijn zoon wel verdrietig kon zijn. Of ze mij hierover wilde inlichten, als ze dat merkte. Helaas heeft de school dit als reden aangenomen om een melding te doen. De juf van mijn zoon heeft een trauma in haar jeugd opgelopen, waardoor ze niet meer bij haar moeder kon wonen en ze herleefde haar hele jeugd weer. Ze zag de situatie bij ons thuis aan voor haar eigen situatie vroeger thuis. (dit weet ik, omdat de juf uitgebreid over haar nare jeugd in de klas had verteld, mijn zoon vertelde mij dit). Bovendien kreeg de juf kanker, dus ze was niet helemaal meer in een stabiele positie. Ze had geklaagd bij school dat mijn kind verdrietig was (dat had ik haar zelf ook al verteld) en dat hij vrij timide was (klopt, dat ben ik ook.). Hij zou op schoolreis gezegd hebben dat hij niet meer naar huis wilde (toen ze vroegen of hij het leuk vond). Heb ik ongetwijfeld ook vroeger wel eens gezegd als ze ik het leuk had ergens. Enfin, ik kreeg een gesprek met 2 ib-ers wat vrij suggestief was: of er geen rare dingen thuis gebeurde. Maar niet het beestje bij de naam noemen. Ik ben hier erg boos om geworden en vertelde dat ik wist waar ze naartoe wilde (ik heb nml. zelf pedagogiek (HBO) en psychologie (Universiteit) gestudeerd en ken de aanpak). Men vond mij defensief en zag dat als reden om een melding te doen. Ik ben doorgestuurd naar schoolmaatschappelijk werk. Die kon er geen vinger op leggen (=niets hardmaken). Daarna naar het Amk. Daar heb ik 2 verschillende personen gezien. Uiteindelijk kwam eruit dat er niets engs thuis aan de hand was. Ik had een juist besluit genomen, door bij mijn partner weg te gaan. En ja, niet gek dat mijn kind daar verdrietig om was. Het Amk heeft dit aan de school doorgegeven. De school heeft dit nooit aan mij doorgegeven en ook nooit een excuses aangeboden. Het Amk heeft mij zelfs gemeld dat ze vaker met deze school te maken hadden gehad en dat ze vrij rigide waren. De grootste grap is, dat mijn zoon vaker de juf heeft gezien die de eerste melding heeft gedaan en zij herkent en groet mijn zoon niet eens. Zo begaan was ze dus niet met hem. Ze is overigens genezen.

Al met al vind ik deze manier van doen schandalig. Vooral omdat mijn zoon pas 2 maanden op school zat, dus dan kun je je nauwelijks een mening over een kind vormen. Ik heb er vaak over gedacht om een melding te doen tegen deze school. Ik ben nml. van aziatische afkomst en heb vaker racisme meegemaakt op een school en ergens leek deze situatie erg met vooroordelen te maken te hebben. Mijn zoon kwam ook vaker thuis en vertelde dat een nieuwe juf (die uit afrika komt) een: zwarte h$%r werd genoemd en dat hijzelf vaker 'aap' werd genoemd enz. Op dit moment kan ik alleen maar ontzettend blij zijn dat hij van deze school af is. Mijn zoon voelt zich ook veel gelukkiger nu.

Hallo.
Kreeg vorige week een brief van AMK dat er iemand anoniem heeft gemeld zich zorgen te maken om onze kinderen.
Ben erg van geschrokken omdat dat absoluut niet het geval is. Wij zij gek op onze kinderen!!!
Ben op gesprek geweest. En wat er gemeld was vonden we erg flauwe kul.
Dat ze horen dat we tegen de kinderen schreeuwen ( soms moet je je stem heffen anders kom je er niet doorheen, huis heeft 2 verdiepingen dus sta soms ook boven te roepen om iets mee te nemen naar boven of andersom), kinderen niet buiten spelen ( heb hier bewust voor gekozen want ik ken mijn kind en ben niet iemand die binnen zit en mijn kinderen buiten laat spelen zonder toezicht), en dat mijn kind buiten met zijn hoofd naar beneden loopt (flauwste opmerking die ik ooit gehoord heb.) Dit komt dus waarschijnlijk van de buren.
Ik vind het niet kunnen dat mensen zomaar een melding kunnen doen.
Door dit kan ik niet meer zijn wie ik ben. Loop nu op mijn tenen en durf geen eens mijn stem te heffen in mijn eigen huis.
Heb altijd een rustige leven gehad en door dit soort praktijken voel ik me zeer ongelukkig!!! Ben er de hele tijd mee bezig en moet er vaak om huilen. Dit voelt echt als een messteek in onze rug. Want we worden wel vriendelijk begroet door onze buur/buren, maar ondertussen........
Wij weten dat wij onze kinderen niet mishandelen, maar doordat een laffe iemand een melding heeft gedaan word nu in onze leven gespits en zullen we ondanks een uitslag van het onderzoek dat het ongegrond was, altijd met een stempel blijven rond lopen.
Wat kan ik hieraan doen?