[ archief ] Misleiding bij extra garantie

[magel725]

@ alfatrion

Wat zijn je bronnen?

Wetsboek/consumentenrecht, verkopers verhalen kosten op leverancier? Ik wil daar je bronnen wel eens van zien.

[alfatrion]

Burgerlijk wetboek 7 art 25.

[magel725]

En uitgetypt?

[alfatrion]

Mijn bronnen kunt u hier lezen:
http://www.burgerlijk-wetboek.nl/BW7.htm

Met name titel 1 afdeling 1 & 3 zijn van belang.

[magel725]

Ik heb het een aantal keer doorgelezen maar ik kan het niet terugvinden.

[alfatrion]

Ik heb een artikel nummer genoemd. Dit is de onderbouwing dat verkopers schade kunnen verhalen op hun leveranciers. En dat dit dwingendrecht is.

[ikbenik]

Artikel 25
1. Heeft de koper, in geval van een tekortkoming als bedoeld in artikel 24, een of meer van zijn rechten ter zake van die tekortkoming tegen de verkoper uitgeoefend, dan heeft de verkoper recht op schadevergoeding jegens degene van wie hij de zaak heeft gekocht, mits ook deze bij die overeenkomst in de uitoefening van zijn beroep of bedrijf heeft gehandeld. Kosten ter zake van verweer worden slechts vergoed voor zover zij in redelijkheid door de verkoper zijn gemaakt.

2. Van lid 1 kan niet ten nadele van de verkoper worden afgeweken.

3. Het recht op schadevergoeding krachtens lid 1 komt de verkoper niet toe indien de afwijking betrekking heeft op feiten die hij kende of behoorde te kennen, dan wel haar oorzaak vindt in een omstandigheid die is voorgevallen nadat de zaak aan hem werd afgeleverd.

4. Indien aan de zaak een eigenschap ontbreekt die deze volgens de verkoper bezat, is het recht van de verkoper op schadevergoeding krachtens lid 1 beperkt tot het bedrag waarop hij aanspraak had kunnen maken indien hij de toezegging niet had gedaan.

5. Op het verhaal krachtens eerdere koopovereenkomsten zijn de vorige leden van overeenkomstige toepassing.

6. De vorige leden zijn niet van toepassing voor zover het betreft schade als bedoeld in artikel 24 lid 2.

Artikel 24
1. Indien op grond van een consumentenkoop een zaak is afgeleverd die niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten, heeft de koper jegens de verkoper recht op schadevergoeding overeenkomstig de afdelingen 9 en 10 van titel 1 van Boek 6.

2. Bestaat de tekortkoming in een gebrek als bedoeld in afdeling 3 van titel 3 van Boek 6, dan is de verkoper niet aansprakelijk voor schade als in die afdeling bedoeld, tenzij

a. hij het gebrek kende of behoorde te kennen,

b. hij de afwezigheid van het gebrek heeft toegezegd of

c. het betreft zaakschade terzake waarvan krachtens afdeling 3 van titel 3 van Boek 6 geen recht op vergoeding bestaat op grond van de in die afdeling geregelde franchise, onverminderd zijn verweren krachtens de afdelingen 9 en 10 van titel 1 van Boek 6.


3. Indien de verkoper de schade van de koper vergoedt krachtens lid 2 onder a of b, is de koper verplicht zijn rechten uit afdeling 3 van titel 3 van Boek 6 aan de verkoper over te dragen.

[ikbenik]

Jij Alfatron maakt als consument een hele grote fout!

Indien op grond van een consumentenkoop een zaak is afgeleverd die niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten.

Wij als winkeliers spreken steeds over de eigenschappen en wat je kunt verwachten in de garantieperiode.
Jij zegt ook steeds wat je kunt verwachten in de economische levensduur.
En het is nog steeds dat de garantieperiode niet gelijk is aan de economische levensduur.

Waar het ook weer fout gaat is dat de consumentenorganisaties de consumenten voorlichten wat je van een product mag verwachten.
En dat is wel een ander verhaal dan wat de winkelier vertelt.

Nu is de vraag: wie heeft er gelijk? De consumentenorganisaties of de winkelier?
Volgens de wet heeft de winkelier gelijk:

Artikel 17
2. Een zaak beantwoordt niet aan de overeenkomst indien zij, mede gelet op de aard van de zaak en de mededelingen die de verkoper over de zaak heeft gedaan, niet de eigenschappen bezit die de koper op grond van de overeenkomst mocht verwachten. De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien.

Dus tijdens de koop moeten deze eigenschappen bekend zijn.
Dus als een verkoper aangeeft dat een printer zeker een jaar goed meegaat en dat als er problemen zijn in de garantieperiode en de printer is normaal gebruikt, dat die kosteloos gerepareerd wordt of vervangen wordt.
Dus als na dat jaar problemen zijn, dan heb je als koper pech. Omdat de verkoper precies aangegeven heeft wat de koper kan verwachten.

De consumentenorganisaties beweren dat je iets anders kan en mag verwachten. Kan wel zo zijn, maar zij bepalen volgens de wet niet wat de eigenschappen van een product zijn. Dat doet de winkelier.

[ikbenik]

Dat is ook niet volledig waar. Slechts een deel van de kosten mogen verhaald worden op de consument, indien het product niet de eigenschappen bezit waar hij redelijkewijs van uit mocht gaan. Om deze reden zou ik de reparatie, in deze gevalen, liever laten uitvoeren door een onafhankelijke derden.

Ten eerste als je een product naar een onafhankelijke derden zou brengen, moet je zeker de volle pond betalen!

Ten tweede laat je een gedeelte van de wetsregel weg:

De koper mag verwachten dat de zaak de eigenschappen bezit die voor een normaal gebruik daarvan nodig zijn en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen, alsmede de eigenschappen die nodig zijn voor een bijzonder gebruik dat bij de overeenkomst is voorzien. (artikel 17 lid 2 van burg.wetboek 7.)

Artikel 17

5. De koper kan zich er niet op beroepen dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt wanneer hem dit ten tijde van het sluiten van de overeenkomst bekend was of redelijkerwijs bekend kon zijn. Ook kan de koper zich er niet op beroepen dat de zaak niet aan de overeenkomst beantwoordt wanneer dit te wijten is aan gebreken of ongeschiktheid van grondstoffen afkomstig van de koper, tenzij de verkoper hem voor deze gebreken of ongeschiktheid had moeten waarschuwen.

[alfatrion]

Wij als winkeliers spreken steeds over de eigenschappen en wat je kunt verwachten in de garantieperiode.

De wet niet. De levensverwachting is een van die eigenschappen. Canon heeft verklaart dat haar digitale camera een levensverwachting zit van 10 jaar. Dan hoef je niet te verwachten dat deze na 2,5 jaar stuk gaat ondanks dat er een garantie van 1 jaar op zit.

Jij zegt ook steeds wat je kunt verwachten in de economische levensduur. En het is nog steeds dat de garantieperiode niet gelijk is aan de economische levensduur.

Daar ging ik van uit. Ik gebruik die term overgens niet meer om verwarring te voorkomen.

Waar het ook weer fout gaat is dat de consumentenorganisaties de consumenten voorlichten wat je van een product mag verwachten.
En dat is wel een ander verhaal dan wat de winkelier vertelt. Nu is de vraag: wie heeft er gelijk? De consumentenorganisaties of de winkelier?

Maar niet een ander verhaal dan wat de fabrikanten vertelen. (7:18 lid 1 BW) Voorbeeld is hier voor de digitale camera's. Ik heb de winkelier hier op het forum zien beweren dat deze een levensverwachting van 2 tot 3 maanden hebben. De fabrikanten bewerden echter heel wat anders. Trust gaf 5 a 6 jaar aan. De anderen zaten daar allemaal boven.

Artikel 18 BW7 Boek 7 Titel 1 Afdeling 2

1/ Bij de beoordeling van de vraag of een op grond van een consumentenkoop afgeleverde zaak aan de overeenkomst beantwoordt, gelden mededelingen die door of ten behoeve van een vorige verkoper van die zaak, handelend in de uitoefening van een beroep of bedrijf, omtrent de zaak zijn openbaar gemaakt, als mededelingen van de verkoper, behoudens voor zover deze een bepaalde mededeling kende noch behoorde te kennen of deze mededeling uiterlijk ten tijde van het sluiten van de overeenkomst op een voor de koper duidelijke wijze is herroepen, dan wel de koop niet door deze mededeling beïnvloed kan zijn.

Volgens de wet heeft de winkelier gelijk:

U ziet een artikel over het hoofd.

Dus tijdens de koop moeten deze eigenschappen bekend zijn.

De eigenschappen hoeven niet bekent te zijn bij de consument. Dat deze geuit zijn door de winkelier / verkoper is voldoende.

Dus als een verkoper aangeeft dat een printer zeker een jaar goed meegaat en dat als er problemen zijn in de garantieperiode en de printer is normaal gebruikt, dat die kosteloos gerepareerd wordt of vervangen wordt. Dus als na dat jaar problemen zijn, dan heb je als koper pech. Omdat de verkoper precies aangegeven heeft wat de koper kan verwachten.

Nee want
1. De wettelijke levensverwachting is minimaal twee jaar op nieuwe producten. Dit is gereld in de europese richtlijn.
2. De eigenschappen zijn niet alleen af te leiden aan de medelingen van de verkoper. Gezien de aard van het product mag je verwachten dat deze langer mee gaat dan een jaar. Dit exclusief normaal onderhoud dat plaats moet vinden na zoveel miljoen regels te hebben geprint.
3. bij een consumentenkoop is verkoper ook gehouden aan de medelingen van de fabrikant. (art 18 lid 1)

De consumentenorganisaties beweren dat je iets anders kan en mag verwachten. Kan wel zo zijn, maar zij bepalen volgens de wet niet wat de eigenschappen van een product zijn. Dat doet de winkelier.

Dit is onvolledig. Dat doet de winkelier, de aard van het product en de fabrikant.

[alfatrion]

Dat is ook niet volledig waar. Slechts een deel van de kosten mogen verhaald worden op de consument, indien het product niet de eigenschappen bezit waar hij redelijkewijs van uit mocht gaan. Om deze reden zou ik de reparatie, in deze gevalen, liever laten uitvoeren door een onafhankelijke derden.

Ten eerste als je een product naar een onafhankelijke derden zou brengen, moet je zeker de volle pond betalen!

Ik moet dit verduidelijk. De consument moet, na de garantie periode, aantonen dat het product niet voldoet aan de eigenschappen voldoet van de overeenkomst. Slaagt hij hierin dan kan hij een deel van de kosten verhalen op de winkelier. Als de winkelier niet van te voren aan geeft een deel van de kosten te wil dragen dan heeft de consument er geen nut bij om het product door de winkelier te laten maken.

Ten tweede laat je een gedeelte van de wetsregel weg

Ik zie niet in hoe artikel 17 lid 5 in algemene termen relevant is na de garantie. Zo zijn er nog andere rand voorwaarden die aan de rode lijn niets af doen.

[MAXIEM]

Dag alfatrion,

1. De wettelijke levensverwachting is minimaal twee jaar op nieuwe producten. Dit is geregeld in de europese richtlijn.

Naar mijn mening is deze uitspraak onjuist. Indien dat niet het geval is, dan graag een objectieve bron noemen zodat ik dat kan checken.

Met dank en vriendelijke groet, Maxiem.

[alfatrion]

Garantie richtlijn 1999/44/EG

Artikel 5
Termijnen

1. De verkoper is aansprakelijk krachtens artikel 3 wanneer het gebrek aan overeenstemming zich manifesteert binnen een termijn van twee jaar vanaf de aflevering van de goederen. Indien voor de uitoefening van de in artikel 3, lid 2, vermelde rechten in de nationale wetgeving een verjaringstermijn geldt, kan die niet verstrijken binnen een periode van twee jaar vanaf de aflevering.

2. De lidstaten kunnen bepalen dat de consument zijn rechten niet kan uitoefenen dan wanneer hij de verkoper binnen een termijn van twee maanden na de datum waarop hij het gebrek aan overeenstemming heeft vastgesteld, hiervan op de hoogte heeft gebracht.

De lidstaten stellen de Commissie in kennis van het gebruik dat zij van dit lid maken. De Commissie houdt de gevolgen in het oog die deze aan de lidstaten geboden keuzemogelijkheid heeft voor de consument en voor de interne markt.

Uiterlijk 3 januari 2003 stelt de Commissie een verslag op over het gebruik dat de lidstaten van dit lid maken. Dit verslag wordt bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen.

3. Manifesteert zich een gebrek aan overeenstemming binnen een termijn van zes maanden vanaf de aflevering van de goederen, dan geldt tot bewijs van het tegendeel het vermoeden dat dit gebrek bestond op het tijdstip van aflevering tenzij dit vermoeden onverenigbaar is met de aard van de goederen of met de aard van het gebrek aan overeenstemming.

De wettelijke garantie termijn in onze wet komt uit deze richtlijn. De periode van twee jaar wordt ook wel eens een garantie termijn genoemd maar dit is niet juist.

[MAXIEM]

Dag alfatrion,

Deze richtlijn is niet overgenomen door onze nationale wetgever (zie BW7 boek 7). De wettelijke bescherming van de consument is daarin gesteld op 6 maanden waarin een defekt geacht wordt aanwezig te zijn op de datum van de consumentenkoop en de bewijsplicht van het tegendeel bij de verkoper ligt (artikel 18 lid 2).

Vriendelijke groet, Maxiem.

[ikbenik]

Deze richtlijn is niet overgenomen door onze nationale wetgever (zie BW7 boek 7). De wettelijke bescherming van de consument is daarin gesteld op 6 maanden waarin een defekt geacht wordt aanwezig te zijn op de datum van de consumentenkoop en de bewijsplicht van het tegendeel bij de verkoper ligt (artikel 18 lid 2).

Veel consumenten gaan hier de fout in.
Want zij zeggen dat als het niet in de wetboeken staat en de Europese wetgeving zegt er iets over, dat dan automatisch de Europese wetgeving van toepassing is.
Daarnaast verzinnen een hoop consumenten hun eigen regels ten behoeve van zichzelf.

Over de bewijslast wil ik ook iets kwijt.
Er zijn consumentenorganisaties die beweren dat de winkelier altijd met de bewijslast moet komen.
Dit is ook weer niet waar.
De winkelier moet alleen de eerste 6 maanden na factuurdatum met de bewijslast komen, daarna moet de consument met de bewijslast komen.
Een voorbeeld:
Als bij een notebook het scherm kapot gaat en de winkelier komt met de mededeling dat met het dichtklappen van het scherm dat er nog iets tussen het scherm en het toetsenbord gezeten heeft.
De eerste 6 maanden na factuurdatum moet hij met het bewijslast komen dat dit inderdaad zo is.
Na het verstrijken van de 6 maanden moet de consument bewijzen dat er niets tussen het scherm en het toetsenbord is gekomen bij het dichtklappen van het scherm. De consument moet dan zelf met de bewijslast komen dat het probleem aan het product lag.
Dus wat de consumentenorganisaties beweren klopt dus niet.
Want het bovenstaande staat in de wet.

[ikbenik]

De periode van twee jaar wordt ook wel eens een garantie termijn genoemd maar dit is niet juist.

Er is geen wettelijke garantietermijn van 2 jaar.
Dit kun je en mag je als consument ook niet opeisen!

Je haalt toch weer een aantal dingen door elkaar.
De garantieperiode is niet hetzelfde als de economische levensduur en is ook niet hetzelfde als de technische levensduur.

[ikbenik]

Als de winkelier niet van te voren aan geeft een deel van de kosten te wil dragen dan heeft de consument er geen nut bij om het product door de winkelier te laten maken.

Als je bij de concurrent van mij een printer koopt en na het verstrijken van de garantieperiode wilt hij niet delen in de kosten, dan heeft het ook geen zin om bij mij te komen.
Bij mij krijg je echt geen korting op de reparatie.

Het is dus niet zo dat als je een merk X bij winkel A koopt en er zijn problemen, dat je dan het recht op korting houdt als je bij winkel B je reparatie aanbied van merk X!

[ikbenik]

De levensverwachting is een van die eigenschappen. Canon heeft verklaart dat haar digitale camera een levensverwachting zit van 10 jaar. Dan hoef je niet te verwachten dat deze na 2,5 jaar stuk gaat ondanks dat er een garantie van 1 jaar op zit.

Hiermee maak je weer een hele grote fout!
Met de levensverwachting wordt de technische levensduur bedoeld! En niet de economische levensduur!
De economische levensduur en de technische levensduur zijn niet hetzelfde!

Voor de digitale camera heeft inderdaad een technische levensduur van 10 jaar, maar de economische levensduur is 2 jaar! En de garantieperiode is maar 1 jaar!
Garantie houdt in dat het product vrij is van fabricagefouten en garantie houdt dus niet in dat de slijtage van het product ook er in begrepen zit!

Bij computers geldt het volgende:
De garantieperiode is 2 jaar.
De economische levensduur is 3 jaar.
De technische levensduur is 6 tot 10 jaar.

En het is dus niet zo dat bij de digitale camera de economische levensduur 10 jaar bedraagt!!!!!!!
Want de economische levensduur is niet hetzelfde als de technische levensduur.

Veel consumenten denken dat als men vraagt hoelang een product mee kan gaan dat dan de economische levensduur wordt gezegd, maar er wordt dan de technische levensduur bedoeld!

[alfatrion]

Alle lidstaten zijn verplicht deze europese richtlijnen te implementeren voor een bepaalde datum. Na die datum kunnen burgers rechten ontlenen bij de rechter op basis van de europese richtlijn, of deze nu geimplementeerd is of niet.

Nederland heeft dat gedaan met wetsvoorstel 27 809, welke op 1 mei 2003 is ingegaan. Artikel 5 lid 3 kun je terug lezen in 7:18 lid 2 BW, artikel 5 lid 2 kun je terug lezen in 7:23 lid 1 BW. De wetgever heeft de termijn zoals bedoeld in art 5 lid 1 in feite op de levensverwachting gezet, maar niet duidelijk als minium over genomen. Een burger mag echter ook naar de europese richtlijn wijzen en krijgt via die wijze toch de minimale levensverwachting van twee jaar.

[ikbenik]

Quote:
Een mooi voorbeeld is dat de winkelier de klant doorverwijst naar de fabrikant. De wet bepaald dat dit mag en dat de winkelier de rol heeft van tussenpersoon.
De consumentenorganisaties zeggen dat je als klant helemaal niets met de fabrikant te maken hebt en dat de winkelier de klant nooit mag doorverwijzen naar de fabrikant.
De wet zegt dat dit wel mag.


Dat is niet waar. De consumentenorganisaties hebben het bij 't juiste eind.

Het is niet zo dat als ik een klant doorverwijs naar de fabrikant, dat ik mijn verantwoordelijkheid afschuif.
De reden hiervan is dat de fabrikant vaak sneller iets kan realiseren dan ikzelf.

Er is veel onbegrip van consumenten, omdat er gezegd wordt dat wij als detaillisten de hulp inroepen terwijl dat volgens velen niet van de wet mag. Waarom doen we dit dan toch stug wel?

Een paar redenen waarom dat we dit doen:
- De fabrikant heeft betere expertise in huis.
- Als ik zelf via mijn distributiekanalen moet opsturen, dan duurt het een paar weken voordat het product terugkomt. Als de fabrikant dit zelf doet dan zijn deze lijnen veel korter en dan duurt het een paar dagen.
- Ik mag niet alles van de fabrikant. Omdat de fabrikant een product levert en een eindverantwoordelijkheid heeft van het product. Dus je moet eerst een gecertificeerde servicepartner van de fabrikant zijn om de garantieafwikkelingen zelf af te mogen handelen. Dat kost mij als detaillist veel geld. Want de cursussen moet je zelf betalen.

Nu kun je wel zeggen dat je als consument niets te maken hebt met de fabrikant, maar ik als detaillist wel!