@Koetjeboe, heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie.
Ik denk dat we helemaal niet zo ver van elkaar verwijderd zijn qua mening over hoe reïntegratie uitgevoerd zou kunnen worden. Ook met de rest van wat je schrijft ben ik het in grote lijnen wel eens. Paar reacties mijnerzijds:
een sollicitatiebrief kan namelijk altijd anders uitgevoerd worden. De adviezen over het opstellen van een cv kunnen ook erg uiteenlopend zijn.
Een onkundige consulent kan hier schade berokkenen. Een consulent zonder duidelijke ervaring (dit betekent niet ook wel eens gesolliciteerd te hebben) met arbeidsmarktzaken kun je hiermee absoluut niet vertrouwen. Daarvoor is een sollicitatiebrief te belangrijk.
En dat geldt natuurlijk voor het hele traject. Bijvoorbeeld al voor de eerste fase, waar een onoordeelkundige consulent meer kwaad dan goed zou kunnen doen! Voor wat betreft de brief deel ik je zorg eveneens. Ik moet erkennen dat ik collega's heb meegemaakt waarvan ik de brieven ook niet o.k. vond. En uiteraard is een brief persoonlijk en subjectief: de tips die ik heb gegeven in de jaren heb ik altijd gegeven als: Zie het als tips, passen ze bij je dan kun je ze toepassen, passen ze niet bij je dan niet! Om die reden heb ik ook altijd uitgelegd waaróm ik een bepaalde tip gaf, zodat de client zelf kon beslissen.
(Ik lees het nu terug en vind mezelf wat snoevend... Dit vertel ik niet om te zeggen hoe ík het deed, maar hoe het volgens mij het best gedaan zou kunnen worden
.)
Maar ik ken net zo veel consulenten die een prima brief schrijven en dito training geven!
Je begint je verhaal met het voorkomen van veelvuldig frauderen en dat dit wordt opgevolgd met strengere regels waardoor meewerken aan reintegratie verplicht word.
Worden reintegratieclienten gezien als (potentiele) fraudeurs en als zodanig behandeld?
Wat ik hier beschreef is niet per se mijn eigen mening, maar ik denk dat dit een van de (belangrijkste) redenen is geweest voor de regering om met strengere regels te komen. Een beetje het "goeden lijden onder de kwaden" idee. Ik denk niet dat het grootste deel van de clienten "frauduleus" is. Ik denk eerder dat er sprake kan zijn van gewenning, onwetendheid, onzekerheid enzovoort, en natuurlijk van reële belemmeringen en beperkingen. Maar er zal inderdaad ook een deel te kwader trouw zijn. Ik vrees dat die het een beetje hebben verknald voor de meerderheid.
Antwoord is dus: Nee, zeker niet, ze (moeten) worden behandeld als volwaardige potentiële kandidaten voor de arbeidsmarkt, maar vooral als persoon.
Je verhaal is doospekt met erkenningen van allerlei negatieve emoties bij betrokkenen, en aan het eind van het traject zou betrokkene zijn kwaliteiten op de achtergrond moeten plaatsen ten behoeve van de (zoals ik dat interpreteer) snelscorewens van het RIB.
Kun je deze wat verder toelichten? Ik denk dat ik hem niet helemaal snap. Mijn mening is, als je dat bedoelt, dat JUIST niet gekeken zou moeten worden naar "snel scoren". Dat is nou juist mijn punt. Sneller is niet altijd beter. Okee, als iemand kán, er zijn geen belemmeringen en er is een passende en duidelijke beroepsrichting, dan kan een beetje tempo in de werkhervatting geen kwaad. Maar te vaak wordt door te snel "scoren" niet gekeken naar duurzaamheid van de nieuwe arbeidsrelatie. Te vaak worden belangrijke stappen in het traject overgeslagen. En ik geloof dat je juist in de eerste fasen van het traject succes kunt behalen voor iemand.
Eerlijk gezegd geeft dit alles mij een zeer naar gevoel. Het bevestigd namelijk het negatieve beeld van reintegratiebureaus.
Overigens realiseer ik me dat jij hebt geschreven dat jij toch liever wilt blijven kijken naar de kwaliteiten van betrokkene en dat pleit voor je. Toch neemt dit het nare gevoel niet weg.
Hoop dat ik het hierboven beter heb verwoord. En ik ontken zeker niet dat er veel bureaus zijn die niet goed werken. Maar juist daarom kijk ik liever naar hoe het wel moet en de bureaus/consulenten die het wel goed (willen) doen!
Niet alle clienten zijn fraudeurs, niet alle bureaus zijn slecht...
Wat ik in je verhaal gemist hebt zijn de competentienormen voor reintegratiebureaus en consulenten. Hierdoor ontstaat de indruk dat je vind dat de kwaliteit daarvan buiten kijf staat. Ik vind namelijk niet dat dit buiten kijf staat.
We komen er wel: ook hier ben ik het met je eens. Juist in een branche waar gewerkt wordt met mensen moeten normen zijn vastgesteld en vooral ook nageleefd en gecontroleerd! Een instituut als Borea kan hier veel meer in betekenen dan ze al doen, en ik ben ook voorstander van een orgaan waarin (oud)clienten zitting hebben.
De kwaliteit van geen enkel bureau staat buiten kijf, maar moet altijd kritisch worden gevolgd en getoetst..!
Wanneer reintegratieconsulenten vanuit bijna elke denkbare richting (zelfs reintegratieclienten) zonder relevante arbeidsmarkt-ervaring gerecruteerd worden (en dat gebeurt) kun je geen hoge competentienormen bij reintegratiebureaus verwachten.
Hier ben ik het niet met je eens. Ook een consulent die uit een heel andere richting komt zou het goed kunnen doen. Net als bij clienten moet je bij consulenten uitgaan van de persoon..!
Hoop zo iets meer toegelicht,
Groet AHW