Radar

Quote:
Een uitkering kost de gemeenschap ongeveer 2000 euro per maand

Hoe hoog dnek je dat een uitkering is die bij de betreffende persoon terecht komt?

ik denk dat hij de brutokosten bedoelt, en die liggen uiteraard veel hoger dan wat iemand gestort krijgt.

@ aan het werk, helaas zal het nog wel een jaartje duren voordat ik kan gaan zoeken naar een vaste baan, voor die tijd probeer ik wel zo vaak mogelijk stage te lopen.

@Sunbow:

Hoe hoog dnek je dat een uitkering is die bij de betreffende persoon terecht komt?

Ik denk misschien de helft of nog minder, daarom schrijf ik ook wat ik denk dat het de gemeenschap kost, het bruto bedrag inderdaad zoals Schemering al aangeeft (waarvoor dank..! )

via vrijwilligerswerk (terwijl ik doormijn consulent de grond in werd gestampt voor de groep OMDAT ik vrijwilligerswerk deed).

Vrijwilligerswerk lijkt me prima, juist door de contacten, de werkervaring, het behouden van werkritme enzovoort. Het mag alleen geen betaald werk in de weg staan, maar nogmaals, ik zou het liefst iedereen met een uitkering verplicht zien vrijwilligerswerk te doen!

Probleem bij bij de standaardtrajecten is dat iedereen in een keruslijf wordt geperst, terwijl er gekeken zou moeten worden wat voor begeleiding een INDIVIDUELE persoon nodig heeft. Dit geeft dus dat er alleen nog begeleiding via een IRO gegeven zou kunnen worden, want alleen de zwaar niet gemotiveerder mensen zouden misschien wat aan een standaardtraject kunnen hebben.

IEDER traject moet een hoge mate van individualiteit hebben. Zie mijn eerdere post over de inhoud van een in mijn ogen goed traject. Ook in een "standaardtraject" moet genoeg individuele ruimte zitten. Mijn ervaring is wel dat héél veel mensen de onderdelen uit een "standaardtraject" goed kunnen gebruiken; zie mijn eerdere post.

een rib een netwerk ter beschikking zou moeten stellen. Niet iedereen kan zomaar een netwerk tevoorschijn toveren. Maar ja dan komen we weer terug op het punt van inidviduele

Wat versta je zelf onder een netwerk? En hoe stel je je voor dat een RIB dat beschikbaar stelt? Ik denk dat je meer hebt aan kennis hoe je je eigen netwerk kunt inzetten, maar met een sociale angststoornis is dat misschien lastig. Dan komt het misschien meer aan op bemiddeling, dat wil zeggen het RIB legt contacten voor je met bedrijven.


@Schemering, ik ben benieuwd naar jouw achtergrond. Volg je een opleiding? In welke branche werk je of zoek je werk?
Ik ben na bijna 20 jaar uit de arbeidsbemiddeling gestapt vanwege de verdergaande commercialisering en het steeds minder in 8 nemen van persoonlijke aspecten. Ik werk nu in het onderwijs waar ik hoop dit nog wel te vinden...

Groet AHW

hier had ik een paar weken terug een topic geopend:
http://forum.trosradar.nl/viewtopic.php?t=53219

Ik ben na bijna 20 jaar uit de arbeidsbemiddeling gestapt vanwege de verdergaande commercialisering en het steeds minder in 8 nemen van persoonlijke aspecten.

AHW, is dit nu de bekentenis dat reïntegratie (mits "persoonlijk en doelgericht") kán werken, maar dat de praktijk van alledag steeds meer wordt dat dit niet gebeurt?
Dat verwoordt dan waarschijnlijk exact hetgeen de meeste "reïntegranten" hier tegen de borst stuit...

@Kiz:

is dit nu de bekentenis dat reïntegratie (mits "persoonlijk en doelgericht") kán werken, maar dat de praktijk van alledag steeds meer wordt dat dit niet gebeurt?

Deels.
Dit betekent dat ik jarenlang heb ervaren, door feedback en reacties van clienten en door eigen waarneming, dat reïntegratie werkt als het goed wordt uitgevoerd. En het wórdt gelukkig ook op veel plaatsen goed en naar tevredenheid uitgevoerd. Dat is wat ik de hele tijd probeer aan te geven: je kunt de hele kappersbranche en het nut van je haren knippen niet veroordelen op een aantal slechte ervaringen.
Net zoals de uitzendbranche worden inzichten steeds beter en ga ik ervan uit dat de goeie bureaus door kundige dienstverlening zullen bovendrijven.
Aan de andere kant ben ik natuurlijk niet zo star dat ik niet zie hoe het gaat in de branche. Ik zie no-cure-no-pay contracten, verkeerde verwachtingspatronen na uitleg van UWV, slechte bureaus en slechte trajecten. Het bedrijf waar ik werkte gleed af naar een bedenkelijk niveau van omzet scoren. Maar de medewerkers maakten én maken van elk traject nog steeds een persoonlijk en passend geheel, met positieve resultaten als gevolg. Ik zelf wilde gewoon, na 20 jaar zakelijke dienstverlening, het moment vóór zijn dat de centen ook voor mij belangrijker zouden worden dan de clienten.
En het bedrijf waar ik werkte was gewoon geen leuk bedrijf.

Heb je trouwens het inhoudelijke gedeelte van mijn reacties nog gevolgd?
Groet AHW

Korte toevoeging, overigens of een traject goed of slecht is hangt voor mij van meer (inhoudelijke) zaken af dan de perceptie van de betrokken client, die belangrijk maar ook subjectief is.

@AHW
Een paar dagen later maar heb nu de gelegenheid deze te versturen
Als je later nog interessante info hebt toegevoegd kom ik het nog wel tegen.

Hier een wat algemeen verhaal over mijn idee mbt reïntegratie. Kort en niet volledig, maar een globaal beeld. Dit als reactie op vragen van forumdeelnemers.

Okay, eerst maar even de positieve kant?
Je fasenplan van hoe het zou kunnen gaan is in grote lijnen helemaal niet onaardig.
Onafhankelijke en goede medische keuring: daadwerkelijk objectief vaststellen of en in hoeverre iemand een beperking heeft lijkt me niet verkeerd, al was het alleen maar om te voorkomen dat mensen met een daadwerkelijke beperking daarin miskend worden.
RIbureau spreekt met de betrokkene en maakt een plan van aanpak op maat: zeker als dit betekent een plan maken met betrokkene, kan ik daar wel achter staan. Zoals gezegd, jouw fasenplan kan ik in grote lijnen wel ondersteunen.
Eerste fase, basisvragen:
Lijken me eerlijk gezegd nogal logisch in voorkomende gevallen.
Tweede fase, uitgangspunt:
Ook dit is vrij logisch vind ik. De wijze waarop naar eigenschappen en kwaliteiten van betrokkene gezocht word is denk ik van grote invloed op het succes ervan. Amateurconsulenten hebben hier geen plaats.
Derde fase, arbeidsmarkt orientatie:
Een redelijk vervolg op de vorige fase. Een consulent met substantiele relevante kennis kan hier betrokkene enorm vooruit helpen. Ook hier weer, geen plaats voor amateurconsulenten.
Vierde fase, sollicitatietraining: dit kan op betrokkenen al gauw betweterig overkomen. een sollicitatiebrief kan namelijk altijd anders uitgevoerd worden. De adviezen over het opstellen van een cv kunnen ook erg uiteenlopend zijn.
Een onkundige consulent kan hier schade berokkenen. Een consulent zonder duidelijke ervaring (dit betekent niet ook wel eens gesolliciteerd te hebben) met arbeidsmarktzaken kun je hiermee absoluut niet vertrouwen. Daarvoor is een sollicitatiebrief te belangrijk.

In grote lijnen vind ik je fasenplan dus niet slecht, je kunt natuurlijk altijd verder met de invulling stoeien al naar gelang de omstandigheden.

Maar toch sta ik niet te juichen over je verhaal. Je begint je verhaal met het voorkomen van veelvuldig frauderen en dat dit wordt opgevolgd met strengere regels waardoor meewerken aan reintegratie verplicht word.
Worden reintegratieclienten gezien als (potentiele) fraudeurs en als zodanig behandeld? Dit gezien vele klachten die onverschillig en antisociaal gedrag bij reintegratieconsulenten uiteenzetten.
Je verhaal is doospekt met erkenningen van allerlei negatieve emoties bij betrokkenen, en aan het eind van het traject zou betrokkene zijn kwaliteiten op de achtergrond moeten plaatsen ten behoeve van de (zoals ik dat interpreteer) snelscorewens van het RIB.
Eerlijk gezegd geeft dit alles mij een zeer naar gevoel. Het bevestigd namelijk het negatieve beeld van reintegratiebureaus.
Overigens realiseer ik me dat jij hebt geschreven dat jij toch liever wilt blijven kijken naar de kwaliteiten van betrokkene en dat pleit voor je. Toch neemt dit het nare gevoel niet weg.

Wat ik in je verhaal gemist hebt zijn de competentienormen voor reintegratiebureaus en consulenten. Hierdoor ontstaat de indruk dat je vind dat de kwaliteit daarvan buiten kijf staat. Ik vind namelijk niet dat dit buiten kijf staat.
Wanneer reintegratieconsulenten vanuit bijna elke denkbare richting (zelfs reintegratieclienten) zonder relevante arbeidsmarkt-ervaring gerecruteerd worden (en dat gebeurt) kun je geen hoge competentienormen bij reintegratiebureaus verwachten.
Hoe sta jij tegenover die competentienormen van RIB’s en hun consulenten?

Korte toevoeging, overigens of een traject goed of slecht is hangt voor mij van meer (inhoudelijke) zaken af dan de perceptie van de betrokken client, die belangrijk maar ook subjectief is.

Deze uitspraak zal wel meer mensen tegen de borst stuiten.

@tomaatje

Quote:

En dit is beslist geen klagersforum hier worden ervaringen gedeelt over reintegratie buro's.


Dacht het dus wel, want degene van wie het reintegratieproject goed is verlopen vind je hier niet terug.

@ schemering

Waarschijnlijk zijn het ook niet zo veel mensen van wie het reintegratieproject goed is verlopen.

En wat is een goed verlopen reintegratieproject ? Als men een baan heeft moeten accepteren van het reintegratieburo die men eigenlijk niet wil ? en men na een jaar of zo weer terug bij af is ?

Ik heb vaak genoeg baantjes afgewezen van reintegratieconsulenten uiteindelijk heb ik daardoor toch bereikt wat ik wilde en desnoods solliciteerde ik gewoon buiten hun medeweten om als het moest.

En reken er maar niet op dat ik enige medewerking kreeg van de diverse reintegratieburo's die ik al heb versleten.

Ik blijf erbij dat je beter eerst zelf naar een baan kunt gaan zoeken.

Mijn motto is dan ook: je kunt het beter zelf doen dan weet je zeker dat het goed gaat

ik denk dat het totaal aan de persoon ligt en het beoogde toekomstbeeld. Zelf dacht ik ook geen RIbureau nodig te hebben omdat ik alles zelf al had uitgezocht. Maar eenmaal met een stel te hebben gesproken kwamen er toch allerlei goede tips/ideeen naar voren waar ikzelf niet op had kunnen komen (mbt starten eigen bedrijf). En na het definitieve gesprek te hebben gehad met degene die mij gaan begeleiden heb ik er wel een goed gevoel over dat zij mij veel denkwerk uit handen kunnen nemen waardoor ik mij meer kan toespitsen op mijn opleiding.

Kijk behoef je geen opleiding of bijscholing dan denk ik ook wel dat je beter zelf kan solliciteren, maar helaas denkt niet iedereen daar hetzelfde over en zien de uitkering als een lekker rustpunt of zelfs helemaal als een gemakkelijke bron van inkomsten.

Toen ik nog in de bijlmer woonde had ik een buurman die 6 maanden en 1 dag werkte en daarna 6 maanden ww ving...en dat ging jaar in jaar uit zo...en om die mensen aan te pakken hebben ze nu de verplichte reintegratie in het leven geroepen. Persoonlijk kan ik het mij voor deze groep heel goed voorstellen...natuurlijk zijn er altijd individuen die hiervan het dupe zijn...maar ik denk toch wel dat er een groot (en belangrijk) percentage alleen door deze werkwijze weer aan het werk gaan.

Sorry dat ik het er niet helemaal mee eens ben met alle kritiek maar dat komt mede omdat ik heb moeten vechten om te mogen reintegreren, want als het aan het UWV had gelegen had ik nu nog achter de geraniums gezeten..en dat voor de rest van mijn leven...en ik vind 30 jaar nog iets te jong daarvoor.

Ik ben het met je eens schemering.

Alleen heb ik het moeilijk met de verplichte reintegratie.

Niet iedereen zit daar op te wachten of wil die hulp accepteren.
Soms heeft men de keuze niet eens op straffe van korting op je uitkering maak het die mensen niet nog moeilijker dan ze het al hebben.

Dat mensen die werkloos zijn weer aan het werk moeten ben ik volkomen met je eens. Het gaat mij alleen meer op de manier waarop.
en hoe sommige reintegratieburo's/consulenten dat aanpakken.

Helaas is het zo dat de meeste mensen al hun oordeel klaar hebben over werklozen. En dat vindt ik verkeerd. Er zijn er genoeg die best nog wel willen werken. Alleen krijgen ze niet de juiste middelen toegereikt en worden ze juist alleen maar dwarsgelegen door de uitkeringsinstantie's. (bv kinderopvang voor eenouder gezinnen) e.d.

ik ben meer de voorstander van opleiding of bijscholing zodat de kans op werk juist iets groter wordt.

@Koetjeboe, heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie.
Ik denk dat we helemaal niet zo ver van elkaar verwijderd zijn qua mening over hoe reïntegratie uitgevoerd zou kunnen worden. Ook met de rest van wat je schrijft ben ik het in grote lijnen wel eens. Paar reacties mijnerzijds:

een sollicitatiebrief kan namelijk altijd anders uitgevoerd worden. De adviezen over het opstellen van een cv kunnen ook erg uiteenlopend zijn.
Een onkundige consulent kan hier schade berokkenen. Een consulent zonder duidelijke ervaring (dit betekent niet ook wel eens gesolliciteerd te hebben) met arbeidsmarktzaken kun je hiermee absoluut niet vertrouwen. Daarvoor is een sollicitatiebrief te belangrijk.

En dat geldt natuurlijk voor het hele traject. Bijvoorbeeld al voor de eerste fase, waar een onoordeelkundige consulent meer kwaad dan goed zou kunnen doen! Voor wat betreft de brief deel ik je zorg eveneens. Ik moet erkennen dat ik collega's heb meegemaakt waarvan ik de brieven ook niet o.k. vond. En uiteraard is een brief persoonlijk en subjectief: de tips die ik heb gegeven in de jaren heb ik altijd gegeven als: Zie het als tips, passen ze bij je dan kun je ze toepassen, passen ze niet bij je dan niet! Om die reden heb ik ook altijd uitgelegd waaróm ik een bepaalde tip gaf, zodat de client zelf kon beslissen.
(Ik lees het nu terug en vind mezelf wat snoevend... Dit vertel ik niet om te zeggen hoe ík het deed, maar hoe het volgens mij het best gedaan zou kunnen worden .)
Maar ik ken net zo veel consulenten die een prima brief schrijven en dito training geven!

Je begint je verhaal met het voorkomen van veelvuldig frauderen en dat dit wordt opgevolgd met strengere regels waardoor meewerken aan reintegratie verplicht word.
Worden reintegratieclienten gezien als (potentiele) fraudeurs en als zodanig behandeld?

Wat ik hier beschreef is niet per se mijn eigen mening, maar ik denk dat dit een van de (belangrijkste) redenen is geweest voor de regering om met strengere regels te komen. Een beetje het "goeden lijden onder de kwaden" idee. Ik denk niet dat het grootste deel van de clienten "frauduleus" is. Ik denk eerder dat er sprake kan zijn van gewenning, onwetendheid, onzekerheid enzovoort, en natuurlijk van reële belemmeringen en beperkingen. Maar er zal inderdaad ook een deel te kwader trouw zijn. Ik vrees dat die het een beetje hebben verknald voor de meerderheid.
Antwoord is dus: Nee, zeker niet, ze (moeten) worden behandeld als volwaardige potentiële kandidaten voor de arbeidsmarkt, maar vooral als persoon.

Je verhaal is doospekt met erkenningen van allerlei negatieve emoties bij betrokkenen, en aan het eind van het traject zou betrokkene zijn kwaliteiten op de achtergrond moeten plaatsen ten behoeve van de (zoals ik dat interpreteer) snelscorewens van het RIB.

Kun je deze wat verder toelichten? Ik denk dat ik hem niet helemaal snap. Mijn mening is, als je dat bedoelt, dat JUIST niet gekeken zou moeten worden naar "snel scoren". Dat is nou juist mijn punt. Sneller is niet altijd beter. Okee, als iemand kán, er zijn geen belemmeringen en er is een passende en duidelijke beroepsrichting, dan kan een beetje tempo in de werkhervatting geen kwaad. Maar te vaak wordt door te snel "scoren" niet gekeken naar duurzaamheid van de nieuwe arbeidsrelatie. Te vaak worden belangrijke stappen in het traject overgeslagen. En ik geloof dat je juist in de eerste fasen van het traject succes kunt behalen voor iemand.

Eerlijk gezegd geeft dit alles mij een zeer naar gevoel. Het bevestigd namelijk het negatieve beeld van reintegratiebureaus.
Overigens realiseer ik me dat jij hebt geschreven dat jij toch liever wilt blijven kijken naar de kwaliteiten van betrokkene en dat pleit voor je. Toch neemt dit het nare gevoel niet weg.

Hoop dat ik het hierboven beter heb verwoord. En ik ontken zeker niet dat er veel bureaus zijn die niet goed werken. Maar juist daarom kijk ik liever naar hoe het wel moet en de bureaus/consulenten die het wel goed (willen) doen!

Niet alle clienten zijn fraudeurs, niet alle bureaus zijn slecht...

Wat ik in je verhaal gemist hebt zijn de competentienormen voor reintegratiebureaus en consulenten. Hierdoor ontstaat de indruk dat je vind dat de kwaliteit daarvan buiten kijf staat. Ik vind namelijk niet dat dit buiten kijf staat.

We komen er wel: ook hier ben ik het met je eens. Juist in een branche waar gewerkt wordt met mensen moeten normen zijn vastgesteld en vooral ook nageleefd en gecontroleerd! Een instituut als Borea kan hier veel meer in betekenen dan ze al doen, en ik ben ook voorstander van een orgaan waarin (oud)clienten zitting hebben.

De kwaliteit van geen enkel bureau staat buiten kijf, maar moet altijd kritisch worden gevolgd en getoetst..!

Wanneer reintegratieconsulenten vanuit bijna elke denkbare richting (zelfs reintegratieclienten) zonder relevante arbeidsmarkt-ervaring gerecruteerd worden (en dat gebeurt) kun je geen hoge competentienormen bij reintegratiebureaus verwachten.

Hier ben ik het niet met je eens. Ook een consulent die uit een heel andere richting komt zou het goed kunnen doen. Net als bij clienten moet je bij consulenten uitgaan van de persoon..!

Hoop zo iets meer toegelicht,

Groet AHW

@Tomaatje:

Alleen heb ik het moeilijk met de verplichte reintegratie.

Bedoel je dat je moeite hebt met verplichte reïntegratie of verplichte hulp bij reïntegratie?

Dat mensen die werkloos zijn weer aan het werk moeten ben ik volkomen met je eens. Het gaat mij alleen meer op de manier waarop.
en hoe sommige reintegratieburo's/consulenten dat aanpakken.

Zie de inhoudelijke posts.

Helaas is het zo dat de meeste mensen al hun oordeel klaar hebben over werklozen. En dat vindt ik verkeerd. Er zijn er genoeg die best nog wel willen werken. Alleen krijgen ze niet de juiste middelen toegereikt en worden ze juist alleen maar dwarsgelegen door de uitkeringsinstantie's.

"Best nog wel" is helaas niet goed genoeg gebleken, vandaar de hardere lijn van de regering.
Daarnaast hebben ook veel mensen hun oordeel al klaar over reïntegratiebureaus...

Enne: Niet de juiste middelen???? Sorry, maar daar ben ik het echt niet mee eens. Je krijgt geld terwijl je niet werkt, je kunt -mits onderbouwd- een opleiding doen op kosten van de gemeenschap, je krijgt een hulptraject aangeboden... wat wil je nou nog meer??

ik ben meer de voorstander van opleiding of bijscholing zodat de kans op werk juist iets groter wordt.

Een opleiding is helaas in veel gevallen geen middel om snel aan het werk te komen. Heb je geen opleiding dan vragen ze een diploma, heb je eindelijk een diploma dan mis je de ervaring. Daarbij moet, om de juiste en passende opleiding te bepalen, wel wat werk worden verzet. Is er vraag naar op de arbeidsmarkt? Waarom wil je het doen? Past het bij je? Hoe ga je solliciteren als je je diploma hebt? Enzovoort.

Tot slot vind ik ook wel dat je, NAAST het bepalen van de meest passende en duurzame oplossing, je ook wel mag verwachten dat mensen iets terugdoen voor de maatschappij en bijvoorbeeld tijdelijk ander werk doen, totdat de droombaan is gevonden.

Groet AHW

@ aan het werk!.

Ik ben van mening dat ongeschoolde werklozen / bijstandsgerechtigden juist een opleiding/scholing en werkervaring moeten krijgen zodat ze beter bemiddelbaar zijn op de arbeidsmarkt.

Het vergroot hun zelfvertrouwen en vermindert de kans op herhaling dat men terugvalt in een uitkering.

Naar mijn menig levert een reintegratieburo juist daar geen bijdrage aan en is het alleen maar belangrijk voor de uitkeringsinstantie/reintegratie buro om zo gauw mogelijk iemand aan het werk te krijgen. Daardoor zijn een hoop mensen na een jaar of zo weer terug bij af en komt men weer in de WW terecht en weer in de sociale dienst en weer in het zoveelste reintegratie traject.

Ik heb het dus over de zogeheten draaideurklanten van het CWI!


Er zijn genoeg sectoren waar men mensen tekort heeft en zit te schreeuwen om goed gemotiveerd geschoold personeel met de nodige werkervaring.

En waar halen we die mensen nu vandaan? uit het buitenland.

Ik heb inderdaad grote moeite met de verplichting om deel te nemen aan een reintegratieproject en de verplichte hulp die je daarbij krijgt.

Waarom? omdat jezelf bijna niets hebt in te brengen en er totaal niet naar je geluisterd wordt. Ook wordt er niet gekeken naar de kwaliteiten die iemand bezit.

Het gaat er alleen maar om dat de "werkloze" aan het werk is en dat die persoon na een jaartje weer werkloos gaat worden is niet belangrijk.

ongeschoolde werklozen (ook met werkervaring) zijn vaker terug bij af dan iemand met diploma's en werkervaring.

En trouwens ik denk dat de meeste mensen die werkloos worden of al zijn genoeg hun steentje hebben bijgedragen aan de "maatschappij" en dus best wel wat terug mogen verwachten.

MVG

tomaatje

En trouwens ik denk dat de meeste mensen die werkloos worden of al zijn genoeg hun steentje hebben bijgedragen aan de "maatschappij" en dus best wel wat terug mogen verwachten.

Wat dacht je dat re-integreren kost? En dat kunnen ze oa terugverwachten. En die uitdrukking van u gaat natuurlijk niet op voor de hele groep ww'ers misschien wel voor 50-55+ maar zeker niet voor degene daaronder, en dan ligt het er nog aan hoelang iemand gewerkt heeft.

@AHW

... niet per se mijn eigen mening

Toch vraag ik me nog steeds af of het een onderliggend beeld is dat door reintegratiebureaus/consulenten aangehangen word.

Kun je deze wat verder toelichten?

De drie genoemde aspecten: frauderen door betrokkene, negatieve emoties bij betrokkene en het op de achtergrond zetten van de kwaliteiten van betrokkene later in het traject zijn zaken geven te denken dat er een erg negatief beeld van betrokkenen word onderhouden welke door dezen ook daadwerkelijk ervaren kan worden.

Niet alle clienten zijn fraudeurs, niet alle bureaus zijn slecht...

Jammer dat je dit zegt. Overigens denk ik nog steeds dat veel bureaus wel erg slecht zijn. Ik denk dat er weinig daadwerkelijke professionaliteit te vinden is, wel een hele hoop 'lipservice'.

We komen er wel: ...

Waar precies?

... Borea ...

In mijn ervaring is Borea een club lafbekken, niets meer en niets minder. Ik heb nog nooit zo'n wegkruiperig zooitje meegemaakt, ik heb versteld gestaan.
Het beste wat Borea naar mijn mening kan doen is van het podium verdwijnen.

Ook een consulent die uit een heel andere richting komt zou het goed kunnen doen

Om de waarheid te zeggen, zou ik die mogelijkheid niet helemaal willen uitsluiten. Het hangt erg af van het niveau van de betreffende persoon. Ik vrees alleen dat reintegratiebureaus hier niet heel erg kieskeurig in zijn, om het eens eufemistisch uit te drukken.

Ik denk dat we helemaal niet zo ver van elkaar verwijderd zijn qua mening over hoe reïntegratie uitgevoerd zou kunnen worden.

Met betrekking tot specifiek deze uitspraak zou je zoals het nu lijkt mogelijk gelijk kunnen hebben, maar die indruk was al eerder gewekt meen ik.

Mvr Gr koetjeBoe

Wat dacht je dat re-integreren kost? En dat kunnen ze oa terugverwachten. En die uitdrukking van u gaat natuurlijk niet op voor de hele groep ww'ers misschien wel voor 50-55+ maar zeker niet voor degene daaronder, en dan ligt het er nog aan hoelang iemand gewerkt heeft

@ schemering

Ach dat de overheid geld pompt in nutteloze reintegratieprojecten is iets waar ze zelf op lange termijn maar achter moeten komen.

En dat iemand die gereintegreerd is naar werk en na een jaar of zo weer op straat staat is wel een geslaagd traject ?

Zodat hij weer aan het volgende reintegratietraject "moet" deelnemen ?

niet zo vreemd dat reintegreren zoveel kost.

@Tomaatje:
Omdat je de discussie weer een beetje naar inhoudsloze kreten (nutteloze, "moeten") tilt het volgende:

Ach dat de overheid geld pompt in nutteloze reintegratieprojecten is iets waar ze zelf op lange termijn maar achter moeten komen.

En dat iemand die gereintegreerd is naar werk en na een jaar of zo weer op straat staat is wel een geslaagd traject ?

Zodat hij weer aan het volgende reintegratietraject "moet" deelnemen ?

niet zo vreemd dat reintegreren zoveel kost.

Wat is dan duurder volgens jou: Een reïntegratietraject van 2000 euro of een jaar lang uitkering?

Groet AHW

Wat is dan duurder volgens jou: Een reïntegratietraject van 2000 euro of een jaar lang uitkering?

Wat levert een RIB meer op? Een begeleiding naar duurzame arbeid of een draaideurklant ã 2000 euro per traject?
Elke medaille heeft 2 zijden AHW.

@Kiz:

Wat levert een RIB meer op? Een begeleiding naar duurzame arbeid of een draaideurklant ã 2000 euro per traject?
Elke medaille heeft 2 zijden AHW.

Ik zie het verband niet met mijn vraag aan Tomaatje, maar ik had ook geen concreet antwoord op mijn vraag verwacht eerlijk gezegd...
Ik wil jouw vraag wel beantwoorden hoor: Bij het bureau waar ik heb gewerkt kwam het vrijwel nooit voor dat we dezelfde client na verloop van tijd "terug kregen", áls er al sprake was van kortdurende plaatsingen (zie mijn inhoudelijke stuk over passendheid en duurzaamheid) dan zullen die clienten wel naar een ander bureau zijn gegaan, vermoed ik.
Begeleiding naar werk leverde trouwens "bonussen" op als het bijvoorbeeld begeleiding naar een vast contract betrof. Het hele "draaideur"verhaal lijkt me dan ook sterk overtrokken.
Antwoord is dus: de duurzame plaatsingen leverden meer op, financieel maar vooral qua tevredenheid van de clienten.
Daarmee jouw vraag beantwoord..? Dan toch nog een (vergeefse?) poging mijnerzijds om míjn vraag beantwoord te krijgen...?

Groet AHW