Akkoord, we zijn alle zelf verantwoordelijk voor eigen daden. Als je wordt belazerd en weigert in te zien dat mensen je een poot proberen te lichten, dan zullen de consequenties voor eigen rekening zijn. Wat dat betreft zijn we toch gezegend met persoonlijke alarmcentrales, het instinct.
Maar helaas, we leven in een tijd waar de (mentale) druk hoger is dan immer voorheen. Die mentale druk vereist focus op meer externe zaken, wat het ons moeilijker maakt een zelfbewustzijn te waarborgen, laat staan te ontwikkelen.
Het is één der vele redenen van toenemende onzekerheid (naast de actuele economische dip). Het is in staat de eenzaamheid te stimuleren, onzekerheid, depressiviteit etc., welk op zijn beurt excessief het verlangen prikkelt om überhaupt positieve prikkels te kunnen vinden. Aanvankelijk zal dit bij het gros worden vertaald in een hunkering naar een samenzijn, een partner - liefde. Maar dát vereist een minimum aan communicatieve vaardigheid, welk nogal lastig te behappen is als je niet lekker in je vel zit. En daar hebben we dan internet die zelfs de stilste willie in staat stelt iemand te vinden om te delen/uit te wisselen.
Punt is dat in onzekerheid het verlangen zo groot is naar dat stukje geborgenheid/vertier/afleiding dat je er erg veel voor over hebt om het te vinden.
Zóveel zelfs dat je je hoop op een hoger voetstuk plaatst dan het oog op de realiteit: weten, donders goed weten dat je belazerd wordt, maar je zó vastklampen aan dat ene sprankje hoop dat misschien, héél misschien, tóch het geluk brengen zal waar je naar smacht.....het zal leiden tot aan de grens, daar waar die hoop ter plekke om zeep wordt geholpen. Daar is dan pas het onomkeerbaar punt dat je beseft wat je eigenlijk al die tijd had geweten, maar niet wilde zien: hongerig smachtte je naar dat stuk brood aan de andere kant van de val. De honger zo groot biedt het voordeel van de twijfel, dat misschien, héél misschien de dekking er overheen je dragen kan..............
Ik heb het dus ook gehad, met een andere sms-dienst. 2323 is mij ook niet onbekend, maar die kon ik zonder al teveel heisa stopzetten.
Er zijn tal van dat soort diensten die perfect weten in te spelen op die onzekerheid van mensen. En ja, ik zat in een k**periode en was eenzaam en het verlangen naar liefde had zich intussen lang en breed vertaald naar een verlangen in seks: die stimulans is immers bereikbaarder.
'Hoi, ik ben een vrouw van vierendertig. Ik zag je profiel op lekkerdatepuntennel. Wil je graag beter leren kennen en wie weet........' sms klara 1234.
En ik
wist dat het laaienlichterij was! Het was de eerste keer, en ergens voelde het aan dat het niet klopte. Maar ja, ik had er echt veel voor over om wat afleiding te vinden en zou er een moord voor doen om wat liefde te vinden.
Ik denken:'stél nu toch dát.....stel dat dit nu net niét oplichterij is, stel je voor...., het zou toch geweldig zijn.....oké, een enkel smsje en dan stop ik.........'
De rest van het verhaal is reeds lang en breed herkauwd hier: eerst ophitsen, dan telkens afzeggen, en tegen de tijd dat het gevoel zóver gedaald is dat ook de voet weer gond vindt op Aarde, dán krijg je een fraaie rekening gepresenteerd. En gezien de verhalen hier mag ik nog van geluk spreken. De schade bleef bij mij 'beperkt' tot negenhonderd Euro. Maar ik had een mager salaris, één die bijna gelijk was aan de rekening hoog, en kon niet voorkomen dat het restje zekerheid/optimisme/hoop dat ik nog had ten grave ging: 'hoe kon ik zo dom zijn hier in te stinken? Een maand gewerkt om de oplichter te plezieren..........
Dit wilde ik even kwijt, gesteld in de context van eigen verantwoordelijkheid. De oplichters zijn slim. Ze wéten dat het vooral mensen zijn in onzekerheid of eenzaamheid of met andere stresssymptomen die dergelijke sites opzoeken. Mensen die het uiterste doen voor dat beetje plezier/geluk, en stellen er zelfs hun vertrouwen mee op de proef.
Dit geldt niet voor iedereen uiteraard. Sommige rollen erin en worden accidently een poot gelicht.
Ik heb mijn lesje wel geleerd, al mag ik mij een ezel noemen die zich tweemaal aan dezelfde steen heeft bezeerd. Maar de verleiding is nog zeker intact. Vandaag kreeg ik via een datingsite een berichtje van een dame, een dame met sprankelende uitstraling. Een heel verhaal was het eigenlijk waar ik wel een beetje warm voor liep. Maar toen ze kwam met de vermelding dat ze graag met mij verder wil, maar dan met 2323 (omdat de datingsite ontoegankelijk zou zijn), toen gingen er bellen rinkelen. Maar tóch........de verleiding om er op in te gaan was nog aanwezig in vol ornaat! Ik moest me echt inhouden om er niet op in te gaan. Echter dit lukte me en ging maar eens relativeren: als ze werkelijk zo graag met mij 'in zee wil gaan', dan moet het voor haar geen probleem zijn om een bericht te sturen via de site, gewoon, zoals ze nu had gedaan. Bovendien is het een site waarvan het lidmaatschap betaald dient te worden. Wat er ook maar achter zat, het klopte dus niet. Maar omdat ik het een wel erg leuke dame vond ben ik maar gaan opzoeken of 2323 idd zo laaielichterig is als ik veronderstelde. Zo kwam ik hier. En ik kan met
kwijt dat al de gevoelens lang en breed zijn geblust: als ze echt geïnteresseerd is in mij, dan mag zij van mij ook moeite doen, no problem. Doet ze dat niet, dan is het jammer. Maar ik weet wel waar ik sta, en haar gevoelens voor mij zijn dus dan eigenlijk tóch niet zo oprecht.......liever alleen maar wel gelukkig dan een onrechtvaardige rekening als partner.
