U hebt dan recht op een gratis reparatie of een nieuw product.
Waar is dat dan op gebaseerd?
De winkelier en de consument beloven elkaar een bepaalde prestatie te leveren door de overeenkomst aan te gaan. De consument heeft de koopsom volledig betaald, terwijl de winkelier niet een product heeft geleverd dat aan de verwachtingen voldoet die de consument objectief mocht hebben.
De winkelier is niet de producent van dat product.
Daarnaast is het zo dat de fabrikanten en winkelieren de consument voorlichten wat ze wel en niet van dat product mogen verwachten.
Maar, achja, flikker die uitspraken maar weg en is niet van belang.
Wat de consument er zelf van denkt of verwacht, daar wordt alles op gebaseerd.
En als dan een laptop na 3 jaar kapot gaat, moet de winkelier alles kosteloos repareren, vervangen of het geld terug, omdat het product niet aan de verwachtingspatroon voldoet van de consument.
Maar zo werkt het dus NIET!!!!!
En volgens jullie werkt het dus zo wel.
Gedwongen herstel of vervanging tegen een vergoeding komt neer op gedwongen winkelnering. Dat kan echt niet als het de winkelier is die zich niet aan de overeenkomst heeft gehouden.
De winkelier heeft zich wel aan de overeenkomst gehouden, alleen willen jullie meer dan alleen wat er in die overeenkomst staat.
Als er in die overeenkomst staat dat de koper 1 jaar garantie heeft, dan heeft de koper maar 1 jaar recht op kosteloze reparatie of vervanging.
De rechter verklaard voor het recht dat de wetgever de wetgeving zo moet inrichten dat dat de winkelier geen kosten in rekening mag brengen voor het vervangen (lees: ook herstellen) van een niet-conform product.
Haha, wat leuk!
En op wie moet de winkelier dan dergelijke kosten gaan verhalen?????
Dacht je werkelijk dat de winkelier een geldboom in de tuin heeft staan??
Dacht je nu werkelijk dat de winkelier dermate veel verdient dat hij dergelijke kosten heel gemakkelijk kan betalen, terwijl hij die kosten nergens op kan verhalen??
Droom lekker verder.
De waarheid is totaal anders:
- De fabrikant produceerd een product. Aan dat product kent hij bepaalde kenmerken en eigenschappen toe.
- De winkelier koopt van de fabrikant dat product en verkoopt het weer door aan de klant.
De winkelier is dus geen fabrikant en mag dus ook niet als fabrikant worden beschouwd.
De winkelier heeft in het fabricageproces totaal geen invloed.
Oftwel, de winkelier heeft net zoveel over de producteigenschappen te zeggen als de consument.
Dat zijn de feiten.
Daarnaast is de uitspraak van die rechter in Duitsland over het Quelle arrest alleen in Duitsland van toepassing en niet in Nederland.
Dus haal toch niet steeds die uitspraken aan en ga er verdorie ook geen rechten aan ontlenen.
We zitten niet in Duitsland, maar in Nederland. En in Nederland is die uitspraak van die rechter niet van toepassing.
Misschien is het goed om dit nog even aan te stippen, want ik vraag me af of je wel de moeite hebt genomen om het goed te lezen. De rechter verklaard voor het recht dat de wetgever de wetgeving zo moet inrichten dat dat de winkelier geen kosten in rekening mag brengen voor het vervangen (lees: ook herstellen) van een niet-conform product.
Dat is de uitspraak van de Duitse rechter. Dat klopt.
