pauwa2thapiepel schreef:Ik heb 2 jaar geleden een vrij ernstig auto-ongeluk gehad en dacht er goed aan te doen met de Palsgroep in zee te gaan, dat was het dus niet. Er kwam een man bij mij thuis langs en legde het no cure no pay systeem zo uit, dat alleen dat systeem voor mij zou werken. Ik heb hem allerhande informatie omtrent het ongeval en mijn situatie gegeven en toestemming gegeven voor het inwinnen van informatie bij het ziekenhuis etc. Vervolgens is het mij maandenlang niet gelukt contact te krijgen met die meneer, elke keer was er weer een excuus en elke keer was er weer een belofte dat ze contact met mij op zouden nemen. Nadat die lang genoeg had geduurd ben ik ontzettend boos geworden aan de telefoon en na lang aandringen kreeg ik de manager aan de lijn, ook deze beloofde mij terug te bellen. Dit gebeurde uiteraard niet en nadat ik zelf weer woedend aan de telefoon ben geworden heb ik mijn dossier teruggekregen van hen. Hierna was ik ik strijden moe, maar afgelopen september heb ik alle moed weer bij elkaar geschraapt en ben ik naar een 'echte' advocatenbureau. Dit bureau houdt mij nu van elke stap op de hoogte en is goede zaken voor me aan het doen. Ga nooit met een no cure no pay bureau in zee!!!
Het spijt me voor je dat alles zo gelopen is, maar ik denk dat sinds
de Hr. Pals Sr. niet meer in het bedrijf werkzaam is, alles een beetje
is veranderd.
Dat gebeurd soms en is niet altijd ten goede,
zoals je hebt bemerkt.
Je hoorde de Heer Pals sr. afgelopen maandag op tv zeggen, dat hij
het niet altijd meer eens kon zijn met no cure-no pay en daarom uit
zijn bedrijf is gestapt. Good for him.
Het was ooit in het leven geroepen, maar eigenlijk in deze tijd
niet meer zo nodig, voor wat hem betrof, volgens mij.
Goede beslissing van je om je spullen op te pakken en weg te gaan
Zelf denk ik dat er nu juist wordt gehandeld voor je.
Sorry dat ik niet eerder heb geantwoord, was even een beetje te druk.
De 300,00 euro heb ik uit eigen zak mogen betalen.
Maar heb al direct mijn beklag gedaan, want die gevraagde 300,00 euro wilde ik nooit niet betalen, veel teveel geld.
kreeg ineens een vermindering van het gevraagde geld per uur.
Maar was toch nog even boven de 200,00 euro.
De benaderde LSA letselschade advocaat, heeft vanaf het begin af aan alles heel mooi voorgespiegeld, het was zo klaar als een klontje, dit was een telefonisch onderhoud, hij had vragen aan mij, maar ook aan mijn vrouw.
Ik ben op 24 januari 2006 opgenomen in het ziekenhuis in Z-W Brabant, voor een herstel kijkoperatie aan een breukje in een operatiewond in mijn buik.
Ik was bezig een darmkanker te ontwikkelen, en heb daarom een operatie gehad in 1995, ze hebben de gehele dikke darm verwijderd, het kon echt niet anders, maar deze chirurg heeft zijn werk wel goed gedaan.
Zoals ik al zei, ik ben opgenomen op 24 januari 2006 voor de hersteloperatie in de buikwand.
Bij deze kijk operatie is werkelijk alles mis gegaan, ze hebben met de Verresnaald de dunnedarm en wat grote bloedvaten geperforeerd.
Na de operatie heb ik veel pijn aangegeven, maar werd behandeld met paracetemol, voor de pijn onderdrukking.
Dit hielp echt nietsen de artsen hebben na 2 dagen een scan gemaakt, toen bleek dat er meer dan 2 1/2 liter bloed en darmsappen in de buikholte aanwezig te zijn, ze hebben direct weer geopereerd, en gespoeld, daarna weer terug naar het IC, waar ze mij in diepe slaap hebben gebracht.
Ik wist echter nergens meer van, ook dat verhaal na de eerste operatie wist ik niet eens meer.
Ik ben in 10 dagen tijd 4 maal geopereerd, wat eigenlijk niet eens kon gezien mijn gezondheid, ik heb op sterven gelegen, ze gaven geen cent meer voor mijn leven.
Na 4 weken ben ik uit de diepe slaap gehaald, en begon te halucineren van die rotzooi die mij in de diepe slaap gehouden heeft, dat was een heel enge ervaring.
Toen ik bij kwam en weer helder was, kon ik helemaal niets meer, ik kon zelfs geen lucifer vast houden, herkende niemand meer, dat heeft mij heel erg geschokt.
Was een zeer nare ervaring achteraf.
Heb alles weer moeten leren doen, pakken ergens naar grijpen.
Zo ben ik dus weer helemaal van voor af aan weer opnieuw begonnen met alles te leren doen.
Wist nergens meer vanaf.
Ik merkte tot mijn grote schrik, dat ik een enorm gat in mijn buik had, er kon moeiteloos een voetbal door naar binnen vallen, zonder de wondranden aan te raken, nogmaals een grote schok.
Deze gapende wond werd om de 2 dagen opnieuw verzorgd door een vacuümplakaat aan te brengen, maar daar hebben ze ook weer een fout meegemaakt, ze waren vergeten een beschermgaas aan te brengen, en opnieuw is er door de vacuüm een perforatie ontstaan in de dunnedarm, weer een schok voor mij, het was fout op fout, dit heeft mij erg geraakt en geschokt.
Ik lag weer terug na die 4 weken op IC, terug op de gewone ziekenzaal.
Elke dag weer die artsen en chirurgen aan het bed, telkens weer die vragen, die mij heel veel hebben aangegrepen, want ik wist nergens vanaf, maar werd telkens weer met de feiten geconfronteerd.
Op een goede dag kregen de artsen het met elkaar aan de stok, stonden een beetje te bekvechten op de kamer, lekker proffessioneel trouwens, ik werd opeens ontzettend boos, en heb ze het een en ander toegeschreeuwd, waarna het stil werd, ik kreeg een blik van die artsen, van hoe duf je dat te doen.
Ik heb de behandelend arts gevraagd om een second opinion, hij zou er voor gaan zorgen, ze wisten volgens mij geen raad meer, ze kregen de wond volgens mij niet meer gesloten, want zei mijn vrouw, dat ze met dikke steundraden hebben getracht de buik te sluiten, dit ging echter niet, want de huis en het weefsel begon in te scheuren, ze hebben het plan gestakt, en daar lag ik met de gebakken peren.
In elk geval, kreeg ik van de behandelens arts te horen, dat ik welkom was en vooraal dat het heel goed was, dat ik naar een ander ziekenhuis ging, want waar ik lag, had ik geen kansen.
Dat werd al gezegd door de artsen van dat universitair ziekenhuis.
Ik mocht gelukkig weg uit dat rot ziekenhuis waar alles mis was gegaan.
Ik ben met een ambulance naar dat andere ziekenhuis vervoerd, en werd erg goed opgevangen al daar, kreeg direct veel onderzoeken, en kreeg te horen, dat alles weer goed kwam.
Maar, er was een maar, ik zou eigenlijk eesrt helemaal tot rust moeten komen, dus dat betekende eerst 5 weken stil blijven liggen, met die gapende wond in mijn buik, waardoor veel darmsappen naar buiten kwamen, ook het voedsel.
Het spijt mij heel erg, maar de lucht was niet te harden, neem dat van mij aan.
Ik kreeg medicatie om de darmen rustig te laten worden, maar na 2 weken werd er gelukkig gezegd, Ad, we gaan je opereren en de wond sluiten.
Dit was de mooiste zin van mijn leven, daar werd ik heel emotioneel van, maar dat mag wel even, na niets anders dan pech en gedoe aan mijn lijf.
De wond was gesloten toen ik weer wakker werd, ging haast dood van de pijn, maar had een mofinepomp aangesloten gekregen, en kon zelf beslissen of ik daar gebruik van wilde maken, dit was een uitkomst.
Ik mocht zelfs dezelfde dag nog eten, maar had daar geen zin in, was misselijk van de morfine.
Affijn, ik mocht na een aantal dagen weer een beetje met de voeten uit het bed bengelen, wat al vanaf 24 januari was geleden, het was nu haast april 2006.
Na weer een paar dagen moest ik er aan geloven, om weer opnieuw te leren lopen.
Dat was erg moeilijk, en zeer pijnlijk ook in mijn hart, haast 50 jaar, en opnieuw leren lopen, dat doet heel veel pijn.
Ik kreeg weer een flinke domper te verwerken, de wond die zio netjes gesloten was, het omliggende weefsel stierf af, tijdens het leren lopen drupte er waterig bloed op de grond, ik wist het niet meer wat ik daar van moest denken.
maar dat deed me weer geen goed in elk geval.
Ik kreeg dus te horen, dat het omliggende weefsel rond de wond aan het afsterven was, en moest dus verwijderd worden.
De chirurg kwam aan het bed, en verzekerde mij, dat het geheel pijnloos werd verwijderd, maar wel bij mijn positieven moest blijven.
Het afgestorven weefsel was pijnloos verwijderd, en weer een vacuümplak er op met de nodige sponzen er in, en natuurlijk het beschermende gaas er in, om het beschadigen van het buikvlies en de darmen te voorkomen.
Wat volgens de artsen in het eerste ziekenhuis een dag of 3 zou duuren, en weer naar huis mocht, heeft zeggen en schrijven 15 weken geduurd.
En u mag van mij gerust weten, ik heb wel om psychische bijstand gevraagd in het laatste ziekenhuis, want ik kon dit alles echt niet aan, ik was echt helemaal kapot na deze ervaring.
Ookl heb ik hulp gevraagd bij thuiskomst, want alles ging een beetje op hol in mijn hoofd, wat ik zelf echt niet begreep.
Toen kreeg ik die rot ervaring met die LSA jurist, hij zou het wel eens regelen.
Helemaal niets geregeld werd er.
Alleen rekeningen schrijven, dat kon hij erg goed, en mocht deze mooi betalen.
Zo klaar als een klontje, maar welk klontje heeft hij nooit vermeld, nadat ik het hem gevraagd heb per brief.
Zo kan ik ook 6 Ferarri's in mijn schuur plaatsen.
Ik had de pech dat ik met Medirisk te maken kreeg, ik had eerst mijn beklag gedaan bij de directie van het ziekenhuis, deze wimpelde alles gewoon af, wat ik heel asociaal en arrogant vind, terwijl de behandelend chirurg tegen mij, mijn vrouw en de kinderen vertelde, dat er fouten gemaakt zijn.
Maar dat kan de directeur en Medirisk niet schelen, als ze maar niet hoefden te betalen aan het leed wat ik heb mee moeten maken, door hun toe doen.
Ik kan er nog heel erg kwaad om worden, om dit onproffesioneel gedrag, kleuters zijn het.
Bij het behandelen van de schuldvraag van de LSA jurist, wat volgens mij een van de bekendste is van heel Nederland.
Heeft hij naar mijn inziens ook fouten gemaakt, maar als je daar nar vraagt, wimpelt hij ook alles af.
Zo ben ik nooit gezien bij een professor, die alles zou moeten onderzoeken, en mij in elk geval fient te zien voor onderzoeken of iets dergelijks, alles is administratief afgehandeld.
En dat kan ik ook niet begrijpen, en daar kan ik mij ook ontzettend kwaad over worden.
Wat ik in elk gaval wel vind, dat ze mijn hele leven totaal verwoest hebben, en ook dat van mijn vrouw en kinderen.
Ik knal soms ineens uit een van kwaadheid en heb door dit gedoe een heel kort lontje overgehouden, ben vaak niet erg leuk in de omgang meer, kan bijna nergens meer om lachen, en als ik dan moet lachen, dan doet het erg veel pijn, want die slagers in dat eerste ziekenhuis hebben mijn buikspieren doorgehaald, kort om, mijn leven is een zooitje geworden van die artsen en dat rotte ziekenhuis, ik zet er trouwens geen voet meer over de vloer, en ga dus voor alles naar een ander ziekenhuis.
Ik heb geen vertrouwen meer in artsen, behalve die mij wel goed geholpen hebben, en juristen, daar blijf ik ook voortaan ver bij uit de buurt.
Heb er geen vertrouwen in helemaal niets meer.
Ze naaien je een oor aan, en vertellen je een berg onzin, ze weten wel hoe snel ze je een vette rekening moeten toesturen, de aasgieren.
Mijn laatse toevlucht was dus Letsel.nl
Ik weet dus niet of dit een verstandige zet is, want ik heb de uitzending gemist, helaas.
Dus bij wie kun je nog terecht, om je gelijk te krijgen, ik weet het niet meer.
Wat ik nog wel erg graag zou willen, dat is die Medirisk eens een flinke hak te zetten, laat ze maar eens doen wat ze moeten doen, waar ze hun geld aan verdienen, het verzekeren.
Het enige wat die piassen doen, dat is de zaak traineren en de zaak onnodig ophouden.
En, dan hebben we de regering nog, tenminste degene die met zulke mooie woorden tevoorschijn kwamen, dat alles een beter en goed afgehandeld moest worden, wat de letselschade patienten betreft.
Het blijft echter maar weer bij veel beloftes en mooie en waardeloze beloftes en woorden.
Niets komt er van terecht.
De letselschade patienten zijn weer het haasje, er word totaal niets voor ze gedaan.
Wij staan weer mooi in de kou, ben miujn baan kwijt, omdat ik mijn werk niet meer kan doen, ben voor 100 % arbeidsongeschikt bevonden, en lijd daardoor ook nog eens een flinke schade door minder inkomsten en dan bedoel ik forse inkomsten minder.
Ik had volgens mij beter de zaak zelf in de hand kunnen.
Maar dan had ik waarschijnlijk in het kachot gezeten, wat eigenlijk ook niets uitmaakt, nu hebben wij ook levenslang.
Sorry beste mensen, voor dit lange verhaal, dat spijt mij enorm, maar wilde het eens onder de aandacht brengen, ik zal ongetwijfeld nog heel veel meer lotgenoten hebben, ik wilde u allen heel veel sterkte toe wensen, en beloof mij, dat u ook voor uw zaak zal blijven vechten, geef nooit op, doe ik ook niet.
Ad 56 schreef:Hallo beste forum bezoekers, hallo minister,
Sorry dat ik niet eerder heb geantwoord, was even een beetje te druk.
De 300,00 euro heb ik uit eigen zak mogen betalen.
Maar heb al direct mijn beklag gedaan, want die gevraagde 300,00 euro wilde ik nooit niet betalen, veel teveel geld.
kreeg ineens een vermindering van het gevraagde geld per uur.
Maar was toch nog even boven de 200,00 euro.
De benaderde LSA letselschade advocaat, heeft vanaf het begin af aan alles heel mooi voorgespiegeld, het was zo klaar als een klontje, dit was een telefonisch onderhoud, hij had vragen aan mij, maar ook aan mijn vrouw.
Ik ben op 24 januari 2006 opgenomen in het ziekenhuis in Z-W Brabant, voor een herstel kijkoperatie aan een breukje in een operatiewond in mijn buik.
Ik was bezig een darmkanker te ontwikkelen, en heb daarom een operatie gehad in 1995, ze hebben de gehele dikke darm verwijderd, het kon echt niet anders, maar deze chirurg heeft zijn werk wel goed gedaan.
Zoals ik al zei, ik ben opgenomen op 24 januari 2006 voor de hersteloperatie in de buikwand.
Bij deze kijk operatie is werkelijk alles mis gegaan, ze hebben met de Verresnaald de dunnedarm en wat grote bloedvaten geperforeerd.
Na de operatie heb ik veel pijn aangegeven, maar werd behandeld met paracetemol, voor de pijn onderdrukking.
Dit hielp echt nietsen de artsen hebben na 2 dagen een scan gemaakt, toen bleek dat er meer dan 2 1/2 liter bloed en darmsappen in de buikholte aanwezig te zijn, ze hebben direct weer geopereerd, en gespoeld, daarna weer terug naar het IC, waar ze mij in diepe slaap hebben gebracht.
Ik wist echter nergens meer van, ook dat verhaal na de eerste operatie wist ik niet eens meer.
Ik ben in 10 dagen tijd 4 maal geopereerd, wat eigenlijk niet eens kon gezien mijn gezondheid, ik heb op sterven gelegen, ze gaven geen cent meer voor mijn leven.
Na 4 weken ben ik uit de diepe slaap gehaald, en begon te halucineren van die rotzooi die mij in de diepe slaap gehouden heeft, dat was een heel enge ervaring.
Toen ik bij kwam en weer helder was, kon ik helemaal niets meer, ik kon zelfs geen lucifer vast houden, herkende niemand meer, dat heeft mij heel erg geschokt.
Was een zeer nare ervaring achteraf.
Heb alles weer moeten leren doen, pakken ergens naar grijpen.
Zo ben ik dus weer helemaal van voor af aan weer opnieuw begonnen met alles te leren doen.
Wist nergens meer vanaf.
Ik merkte tot mijn grote schrik, dat ik een enorm gat in mijn buik had, er kon moeiteloos een voetbal door naar binnen vallen, zonder de wondranden aan te raken, nogmaals een grote schok.
Deze gapende wond werd om de 2 dagen opnieuw verzorgd door een vacuümplakaat aan te brengen, maar daar hebben ze ook weer een fout meegemaakt, ze waren vergeten een beschermgaas aan te brengen, en opnieuw is er door de vacuüm een perforatie ontstaan in de dunnedarm, weer een schok voor mij, het was fout op fout, dit heeft mij erg geraakt en geschokt.
Ik lag weer terug na die 4 weken op IC, terug op de gewone ziekenzaal.
Elke dag weer die artsen en chirurgen aan het bed, telkens weer die vragen, die mij heel veel hebben aangegrepen, want ik wist nergens vanaf, maar werd telkens weer met de feiten geconfronteerd.
Op een goede dag kregen de artsen het met elkaar aan de stok, stonden een beetje te bekvechten op de kamer, lekker proffessioneel trouwens, ik werd opeens ontzettend boos, en heb ze het een en ander toegeschreeuwd, waarna het stil werd, ik kreeg een blik van die artsen, van hoe duf je dat te doen.
Ik heb de behandelend arts gevraagd om een second opinion, hij zou er voor gaan zorgen, ze wisten volgens mij geen raad meer, ze kregen de wond volgens mij niet meer gesloten, want zei mijn vrouw, dat ze met dikke steundraden hebben getracht de buik te sluiten, dit ging echter niet, want de huis en het weefsel begon in te scheuren, ze hebben het plan gestakt, en daar lag ik met de gebakken peren.
In elk geval, kreeg ik van de behandelens arts te horen, dat ik welkom was en vooraal dat het heel goed was, dat ik naar een ander ziekenhuis ging, want waar ik lag, had ik geen kansen.
Dat werd al gezegd door de artsen van dat universitair ziekenhuis.
Ik mocht gelukkig weg uit dat rot ziekenhuis waar alles mis was gegaan.
Ik ben met een ambulance naar dat andere ziekenhuis vervoerd, en werd erg goed opgevangen al daar, kreeg direct veel onderzoeken, en kreeg te horen, dat alles weer goed kwam.
Maar, er was een maar, ik zou eigenlijk eesrt helemaal tot rust moeten komen, dus dat betekende eerst 5 weken stil blijven liggen, met die gapende wond in mijn buik, waardoor veel darmsappen naar buiten kwamen, ook het voedsel.
Het spijt mij heel erg, maar de lucht was niet te harden, neem dat van mij aan.
Ik kreeg medicatie om de darmen rustig te laten worden, maar na 2 weken werd er gelukkig gezegd, Ad, we gaan je opereren en de wond sluiten.
Dit was de mooiste zin van mijn leven, daar werd ik heel emotioneel van, maar dat mag wel even, na niets anders dan pech en gedoe aan mijn lijf.
De wond was gesloten toen ik weer wakker werd, ging haast dood van de pijn, maar had een mofinepomp aangesloten gekregen, en kon zelf beslissen of ik daar gebruik van wilde maken, dit was een uitkomst.
Ik mocht zelfs dezelfde dag nog eten, maar had daar geen zin in, was misselijk van de morfine.
Affijn, ik mocht na een aantal dagen weer een beetje met de voeten uit het bed bengelen, wat al vanaf 24 januari was geleden, het was nu haast april 2006.
Na weer een paar dagen moest ik er aan geloven, om weer opnieuw te leren lopen.
Dat was erg moeilijk, en zeer pijnlijk ook in mijn hart, haast 50 jaar, en opnieuw leren lopen, dat doet heel veel pijn.
Ik kreeg weer een flinke domper te verwerken, de wond die zio netjes gesloten was, het omliggende weefsel stierf af, tijdens het leren lopen drupte er waterig bloed op de grond, ik wist het niet meer wat ik daar van moest denken.
maar dat deed me weer geen goed in elk geval.
Ik kreeg dus te horen, dat het omliggende weefsel rond de wond aan het afsterven was, en moest dus verwijderd worden.
De chirurg kwam aan het bed, en verzekerde mij, dat het geheel pijnloos werd verwijderd, maar wel bij mijn positieven moest blijven.
Het afgestorven weefsel was pijnloos verwijderd, en weer een vacuümplak er op met de nodige sponzen er in, en natuurlijk het beschermende gaas er in, om het beschadigen van het buikvlies en de darmen te voorkomen.
Wat volgens de artsen in het eerste ziekenhuis een dag of 3 zou duuren, en weer naar huis mocht, heeft zeggen en schrijven 15 weken geduurd.
En u mag van mij gerust weten, ik heb wel om psychische bijstand gevraagd in het laatste ziekenhuis, want ik kon dit alles echt niet aan, ik was echt helemaal kapot na deze ervaring.
Ookl heb ik hulp gevraagd bij thuiskomst, want alles ging een beetje op hol in mijn hoofd, wat ik zelf echt niet begreep.
Toen kreeg ik die rot ervaring met die LSA jurist, hij zou het wel eens regelen.
Helemaal niets geregeld werd er.
Alleen rekeningen schrijven, dat kon hij erg goed, en mocht deze mooi betalen.
Zo klaar als een klontje, maar welk klontje heeft hij nooit vermeld, nadat ik het hem gevraagd heb per brief.
Zo kan ik ook 6 Ferarri's in mijn schuur plaatsen.
Ik had de pech dat ik met Medirisk te maken kreeg, ik had eerst mijn beklag gedaan bij de directie van het ziekenhuis, deze wimpelde alles gewoon af, wat ik heel asociaal en arrogant vind, terwijl de behandelend chirurg tegen mij, mijn vrouw en de kinderen vertelde, dat er fouten gemaakt zijn.
Maar dat kan de directeur en Medirisk niet schelen, als ze maar niet hoefden te betalen aan het leed wat ik heb mee moeten maken, door hun toe doen.
Ik kan er nog heel erg kwaad om worden, om dit onproffesioneel gedrag, kleuters zijn het.
Bij het behandelen van de schuldvraag van de LSA jurist, wat volgens mij een van de bekendste is van heel Nederland.
Heeft hij naar mijn inziens ook fouten gemaakt, maar als je daar nar vraagt, wimpelt hij ook alles af.
Zo ben ik nooit gezien bij een professor, die alles zou moeten onderzoeken, en mij in elk geval fient te zien voor onderzoeken of iets dergelijks, alles is administratief afgehandeld.
En dat kan ik ook niet begrijpen, en daar kan ik mij ook ontzettend kwaad over worden.
Wat ik in elk gaval wel vind, dat ze mijn hele leven totaal verwoest hebben, en ook dat van mijn vrouw en kinderen.
Ik knal soms ineens uit een van kwaadheid en heb door dit gedoe een heel kort lontje overgehouden, ben vaak niet erg leuk in de omgang meer, kan bijna nergens meer om lachen, en als ik dan moet lachen, dan doet het erg veel pijn, want die slagers in dat eerste ziekenhuis hebben mijn buikspieren doorgehaald, kort om, mijn leven is een zooitje geworden van die artsen en dat rotte ziekenhuis, ik zet er trouwens geen voet meer over de vloer, en ga dus voor alles naar een ander ziekenhuis.
Ik heb geen vertrouwen meer in artsen, behalve die mij wel goed geholpen hebben, en juristen, daar blijf ik ook voortaan ver bij uit de buurt.
Heb er geen vertrouwen in helemaal niets meer.
Ze naaien je een oor aan, en vertellen je een berg onzin, ze weten wel hoe snel ze je een vette rekening moeten toesturen, de aasgieren.
Mijn laatse toevlucht was dus Letsel.nl
Ik weet dus niet of dit een verstandige zet is, want ik heb de uitzending gemist, helaas.
Dus bij wie kun je nog terecht, om je gelijk te krijgen, ik weet het niet meer.
Wat ik nog wel erg graag zou willen, dat is die Medirisk eens een flinke hak te zetten, laat ze maar eens doen wat ze moeten doen, waar ze hun geld aan verdienen, het verzekeren.
Het enige wat die piassen doen, dat is de zaak traineren en de zaak onnodig ophouden.
En, dan hebben we de regering nog, tenminste degene die met zulke mooie woorden tevoorschijn kwamen, dat alles een beter en goed afgehandeld moest worden, wat de letselschade patienten betreft.
Het blijft echter maar weer bij veel beloftes en mooie en waardeloze beloftes en woorden.
Niets komt er van terecht.
De letselschade patienten zijn weer het haasje, er word totaal niets voor ze gedaan.
Wij staan weer mooi in de kou, ben miujn baan kwijt, omdat ik mijn werk niet meer kan doen, ben voor 100 % arbeidsongeschikt bevonden, en lijd daardoor ook nog eens een flinke schade door minder inkomsten en dan bedoel ik forse inkomsten minder.
Ik had volgens mij beter de zaak zelf in de hand kunnen.
Maar dan had ik waarschijnlijk in het kachot gezeten, wat eigenlijk ook niets uitmaakt, nu hebben wij ook levenslang.
Sorry beste mensen, voor dit lange verhaal, dat spijt mij enorm, maar wilde het eens onder de aandacht brengen, ik zal ongetwijfeld nog heel veel meer lotgenoten hebben, ik wilde u allen heel veel sterkte toe wensen, en beloof mij, dat u ook voor uw zaak zal blijven vechten, geef nooit op, doe ik ook niet.
Met vriendelijke groet,
Ad
Beste Ad,
Verschrikkelijk verhaal. Ik ken MediRisk uit de praktijk. Laat ik het zo formuleren; je bent dubbel de klos. Geen prettige maatschappij om tegen je te hebben.
Wie is eigenlijk die hele bekende LSA-man? Je mag het me ook in een pb zenden, indien je het niet openbaar wil maken. Ik moet wel opmerken dat je overstap naar Letsel.nl geen gelukkige overstap is. Men werkt op basis van no-cure-no-pay en ik ken gevallen waarin het slachtoffer 25% van de schadevergoeding dient af te staan, nog te vermeerderen met 19% BTW. Daarnaast stuurt Letsel.nl de verzekeraar forse declaraties. Ook dit kantoor declareert dubbel, en weet op die manier de eigen kas wel heel dik te spekken. Het is een omissie van TrosRadar dat ze in de uitzending niet Letsel.nl genoemd hebben.
Ik heb inmiddels het filmpje gezien van Tros radar, ik vind dat zij een heel goed programma hebben, geven ons, de consumenten een goed beeld wat er allemaal loos is, en wat wel en niet mag.
Ik heb dus contact opgenomen met letsel.nl deze hebben mij ook gezegd, dat men 20% van het bedrag zullen vragen wat ik misschien zal krijgen, maar niet dat men nog meer geld zal krijgen van de tegenpartij, wany zo mag ik dit dus gewoon zien, eigenlijk van 2 walletjes eten, en dat is niet eerlijk, ik weet dus ook verder niet of zij dit met mij zullen verrekenen.
Of er een BTW bijtelling zal plaatsvinden, daar is ook niet over gesproken.
Maar neem gerust van mij aan, ik heb na het bekijken van het filmpje van Tros Radar een aantal aantekeningen gemaakt waar ik erg voor op mijn hoede zal zijn.
Ik zou best een PB willen sturen, maar weet niet hoe dit werkt, wel wil ik een hotmail adres geven waar u mij gerust een e-mail kan sturen, dat vind ik helemaal niet erg, daar mag iedereen een mailtje naar toe sturen, zolang er maar mensen mee geholpen worden, ik ben ook op diverse forums bezig om mijn medemens te helpen, dit gaat dan weer over andere onderwerpen.
Ik kan toch niet meer mijn werk doen, en een hele dag thuis zitten, helaas noodgedwongen, dan ga ik maar liever via de forums de medemens helpen waar ik maar kan.
Mij hotmail adres luid: [email protected] U mag mij daar gerust berichtjes naar sturen, u krijgt van mij altijd een antwoord retour.
Het frappante van de zaak, ik kreeg te horen van de heer die ik aan de telefoon had van letsel.nl dat hij de LSA jurist goed kende.
maar dat heb ik van de rechtsbijstand verzekeraar ook al gehoord, ik had deze echter te kort, en konden mij niet helpen wegens belangen verstrengeling en de wachttijd.
Ik hoop echter dat er op basis van de regering eens heel goed de bezem door de verzekeraars gehaald word, dat men nu een komaf maakt met al die dwalingene die er nu bestaan, dat de verzekeraars nu eens gaan doen waar ze eigenlijk voor staan, en niet hun snor drukken en de zaak maar eens gaan traineren en de letselschade patienten flink dwars gaan zitten en de zaak maar eens flink ophouden.
Ze moeste hun ogen uit hun kop schamen, ze moesten geroyeerd worden en op een manieer dat ze nooit meer werkzaam kunnen zijn bij een verzekeraar of een dergelijk kantoor op poten zouden kunnen zetten, royeren voor het leven dus.
Op deze manier gaan de mensen naar dergelijke kantoren zoals NoCure No Pay.
Mij kan het eigenlijk heel weinig schelen hoeveel ze verdienen, zoalang ik mijn gelijk maar krijg waar ik voor aan het strijden ben, en er misschien ook nog mijn schade vergoeding zal krijgen waar en hoeveel ik schade lijd.
Maar eigenlijk is dit bedrag wat ik eigenlijk genoeg vind altijd te weinig zijn vrees ik.
Mijn, ehhum, ons leven, want ik ben niet de enige waar het om gaat, het hele gezin heeft er onder geleden en lijd daar nog onder.
Ik ben de ergste schrik nu een beetje te boven, maar, een hele grote maar.
Ik moet nog eenmaal onder het mes, ik moet nog een keer, en ik hoop dat het daarbij blijft.
Ik moet nog eenmaal geopereerd worden, de buikspieren dienen hersteld te worden, en de chirurg heeft mij dus al verteld dat de operatie net zo riskant is als die ik al ondergaan heb, met dezelfde risico's.
Maar, als ik mij niet laat opereren, dan maak ik nog de kans dat er een gat ontstaat in de dunnedarm, en kan ik alsnog er aan overlijden, dit is nu al de derde maal dat ik geen keuze heb en kan beslissen of ik mij n u wel of niet zal laten opereren.
Gelukkig kan ik dit uit mijn gedachte verbannen, anders zou ik en mijn gezin geen leven hebben, ik ben er dus ook nooit mee bezig, gelukkig misschien.
Maar men kan dit ook zien, als je kop in het zand stoppen, maar wat is nu beter??
Ik blijf wel strijdbaar, en zal als het aan mij ligt mijn/ons doel bereiken, daar ga ik voor.
Gaarne wilde ik nog wel weten hoe ik het verder zou kunnen afhandelen, daar ben ik heel nieuwsgierig naar, waarvoor ik de minister heel dankbaar voor zou zijn.
Ik wens u allen een heel fijn weekend toe, ik dank u allen voor uw meedenken en uw hulp, dat is een waar genoegen, en het doet me echt deugd, dank u allen.
U had het over een tip, naar wie ik mogelijk zou kunnen gaan, ik houd mij altijd aanbevolen voor een tip.
Het zou ontzettend dom van mij zijn, om een goede raad in de wind te slaan.
Ik heb van thuis uit geleerd, om altijd naar tips te luisteren en als deze goed zijn, deze na te leven.
Met veel handen maak je veel en goed werk, zo is luisteren naar goede tips uitermate belangrijk, anders heeft het ook geen enkele zin, om op een forum te gaan schrijven.
U was ook geïnteresseerd in de naam van de LSA jurist, maar ik ga uiteraard geen namen via een forum geven, dat mag niet zo maar vind ik.
Ik ben er niet op uit om iemand te beschadigen, of in zijn eer aan te tasten.
Dat zou niet fair van mij zijn.
Ik heb ook mijn ere code die ik in mijn beroep moest hanteren, en daar blijf ik mij aan houden, ook al ben ik mijn baan kwijt door die medische missers.
Daarom had ik juist het hotmail adres in mijn bericht geschreven.
En uiteraard mogen andere forum bezoekers mij ook via deze hotmail schrijven.
Als het maar to the point blijft.
Wat mijn toe nadering naar Letsel.nl betreft ben ik het geheel eens met uw visie, het is niet erg slim van mij geweest, dat geef ik grif toe, maar ik had even geen andere keuze, en ik denk daarbij, beter wat geschoten dan helemaal niet geschoten.
Enkel ben ik het niet eens met de naderhand berekende BTW en de andere inkomsten die zij dan ook nog even incasseren, want dat hebben zij mij niet verteld, en dat is oneerlijk en achterbaks, dat zou eigenlijk ook mij toe horen.
Want zij eten wel van twee walletjes, en ook innen ze cash van mijn tegenstander waar ik al zo boos over ben, hoe ze mij behandeld hebben, ik zie het als een soort verraad, ze heulen wel in feite gezien met mijn vijand.
Ad 56 schreef:Hallo beste forum bezoekers, hallo minister,
U had het over een tip, naar wie ik mogelijk zou kunnen gaan, ik houd mij altijd aanbevolen voor een tip.
Het zou ontzettend dom van mij zijn, om een goede raad in de wind te slaan.
Ik heb van thuis uit geleerd, om altijd naar tips te luisteren en als deze goed zijn, deze na te leven.
Met veel handen maak je veel en goed werk, zo is luisteren naar goede tips uitermate belangrijk, anders heeft het ook geen enkele zin, om op een forum te gaan schrijven.
U was ook geïnteresseerd in de naam van de LSA jurist, maar ik ga uiteraard geen namen via een forum geven, dat mag niet zo maar vind ik.
Ik ben er niet op uit om iemand te beschadigen, of in zijn eer aan te tasten.
Dat zou niet fair van mij zijn.
Ik heb ook mijn ere code die ik in mijn beroep moest hanteren, en daar blijf ik mij aan houden, ook al ben ik mijn baan kwijt door die medische missers.
Daarom had ik juist het hotmail adres in mijn bericht geschreven.
En uiteraard mogen andere forum bezoekers mij ook via deze hotmail schrijven.
Als het maar to the point blijft.
Wat mijn toe nadering naar Letsel.nl betreft ben ik het geheel eens met uw visie, het is niet erg slim van mij geweest, dat geef ik grif toe, maar ik had even geen andere keuze, en ik denk daarbij, beter wat geschoten dan helemaal niet geschoten.
Enkel ben ik het niet eens met de naderhand berekende BTW en de andere inkomsten die zij dan ook nog even incasseren, want dat hebben zij mij niet verteld, en dat is oneerlijk en achterbaks, dat zou eigenlijk ook mij toe horen.
Want zij eten wel van twee walletjes, en ook innen ze cash van mijn tegenstander waar ik al zo boos over ben, hoe ze mij behandeld hebben, ik zie het als een soort verraad, ze heulen wel in feite gezien met mijn vijand.
Met vriendelijke groet,
Ad
Ik herb je in een PB twee namen doorgegeven van prima letselschadeadvocaten.
Vandaag kreeg ik een e-mail bericht van Letsel.nl
Zij hebben na het lezen van het medisch dossier besloten dat zij afzien van behandeling van mijn zaak.
Helaas, het is niet anders.
De LSA jurist die ik als eerste had ingeschakeld deed dit ook al, nu Letsel.nl ook al.
Dat zal voor mij helaas betekenen, dat ik er maar beter mee kan stoppen, dan heeft het volgens mij echt geen zin meer om mij verder kwaad en druk meer te moeten maken over deze zaak.
De volgende keer het heft zelf maar in de hand nemen, dat is mijn devies.
Ik begrijp overigens de juristen niet meer, ze beloven van alles en nog wat, maar verrichten echter mooi helemaal niets, maar kosten wel handen vol geld, en daar is het hun om te doen, dat idee krijg ik steeds meer, zich verrijken over een andermans rug.
@Ad
De minister had je toch 2 namen doorgegeven van betrouwbare
advocaten. Geef je het nu op? Zou toch nog eens1 van die 2 benaderen
die de minister heeft opgegeven, maar de keus is natuurlijk aan jou.
Vandaag kreeg ik een e-mail bericht van Letsel.nl
Zij hebben na het lezen van het medisch dossier besloten dat zij afzien van behandeling van mijn zaak.
Helaas, het is niet anders.
De LSA jurist die ik als eerste had ingeschakeld deed dit ook al, nu Letsel.nl ook al.
Dat zal voor mij helaas betekenen, dat ik er maar beter mee kan stoppen, dan heeft het volgens mij echt geen zin meer om mij verder kwaad en druk meer te moeten maken over deze zaak.
De volgende keer het heft zelf maar in de hand nemen, dat is mijn devies.
Ik begrijp overigens de juristen niet meer, ze beloven van alles en nog wat, maar verrichten echter mooi helemaal niets, maar kosten wel handen vol geld, en daar is het hun om te doen, dat idee krijg ik steeds meer, zich verrijken over een andermans rug.
Met vriendelijke groet,
Ad
Beste Ad,
Zie je verzoek aan Letsel.nl als een schoonheidsfoutje, en vraag eens een advies aan het kantoor waarvan ik je de naam heb gegeven. Als (ook) zij van mening zijn dat het geen haalbare zaak is, dan kan ik begrijpen dat je de zaak laat rusten. Maar niet na een advies van Letsel.nl. Kom op!
Eerder had je geschreven, dat je niet wist hoe een privé bericht werkte,
dus nu bestaat de mogelijkheid dat je de namen, die Minister aan je
heeft doorgegeven, niet hebt gelezen.
Als dat aan de orde is, doe dan het volgende:
Als je gewoon op het forum zit, zie je links bovenaan gebruikerspaneel staan.
Gelijk daarnaast staat: nieuwe berichten en daar klik je dan op.
Dan kom je op een scherm waar je links ziet staan: privé-berichten
en je klikt dan op postvak in, dan klik je op het bericht zelf, wat
je dan ziet staan en kun je lezen wat er staat geschreven.
Ik hoop het hiermee je wat duidelijker te hebben gemaakt.
gr. van Jeanne en ga er nog voor.
P.S Dat ben je eigenlijk aan jezelf verplicht na al die ellende
in het ziekenhuis, om er toch nog een voor jou acceptabel einde
aan te breien?
Ik zag het kleine icoontje niet zo goed staan, maar heb dus wel naar de minister een PB-tje gestuurd, het is dus helemaal in orde gekomen.
Maar heel hartelijk bedankt voor uw uitleg, ik vind dit reuze aardig van u.
En minister, ik ga maandag a.s. even contact zoeken met de door u gegeven namen, ik ben u erg dankbaar hier voor, ik laat me nog niet klissen door dat stelletje malloten van Medirisk, ze willen verzekeren, wel nu ze zullen verzekeren.
Maar weet je nu wat het eigenlijk ook nog is, ik heb aan die leuke aardige LSA al zoveel kosten gemaakt, ik kan dit niet nogmaals gaan doen.
Ik ga eerst eens even praten bij de gemeente, want dat is ook nog een megelijkheid waar haast niemand gebruik van maakt, ik ken die weg dus wel, en het is erg goed, dat ik dus heel veel gelezen heb over deze materie op het internet.
je kan namelijk een tegemoetkoming krijgen, maar vaak moet je daar wel een harde strijd voor leveren, ze proberen je altijd weg te wuiven, maar ik laat me soms niet zo snel uit het veld slaan.
Alhoewel ik nu best zo ver was.
Het doet soms zoveel hartzeer, dat je steeds alles weer moet oprakelen, en het stomme van het verhaal, ik weet er eigenlijk zelf niet eens wat van, ik was enkel lichamelijk aanwezig, de rest van het geetselijk vemogen was haast weg, maar niet bij mij aanwezig, en daar heb ik het heel erg moeilijk meegehad, nu is dat iets minder geworden, maar toch, als ik er weer over moet beginnen, dan heb ik een erge rotdag.
Ik heb er soms meer moeite mee, daan andere dagen, ik heb wel geleerd, dat er over praten beter is, dan er over zwijgen, want zwijgen lost helemaal niets op.
Ik ben ook erg blij, dat er dit soort forums bestaan, en daar vind je heel veel begrip en heel erg veel troost, zo ook van jullie, en daar ben ik jullie allen heel erg dankbaar voor.
Maar, ik ga er weer voor, maar eerst ga ik nog wat voorwerk plegen voor ik weer verder ga, eerst nog wat inlichtingen inwinnen, ik ga nooit over een nacht ijs.
Dus na het weekeinde ga ik weer van start, eerst nog even genieten met vrouw en kinderen met aanhang dit weekeinde.
Wij gaan regelmatig even er van tussen, dat heb ik inmiddels goed geleerd, veel genieten, want de tijd is soms kort, ik heb die nu even ervaren, dus ik neem het er lekker van.
Je weet toch dat het 1e gesprek vrijblijvend is, bij de genoemde namen van minister? Ikzelf heb ook zo'n gesprek gehad vandaag op advies van Minister
en ik heb gevraagd of dat vrijblijvend was bij het advocatenkantoor en dat klopte dus.
Geniet van je weekend en maandag er weer keihard tegenaan.
Graag wil ik toch even terugkomen op mijn reactie eerder hier op het forum wat betreft mijn letselschadezaak die behartigt wordt door Palsgroep.
Zoals ik eerder had aangegeven was ik zeer tevreden over mijn belangenbehartiging door de Palsgroep en ook de bejegening van mijn advocate. Begin deze week ben ik bij haar geweest om één en ander nog eens door te spreken en de huidige stand van zaken door te nemen en te bekijken hoe nu verder. Wederom een zeer prettig gesprek.
Ik voel me ontzettend door haar gesteund en heb echt alle vertrouwen in haar, niet alleen vanwege het feit dat de onderwerpen aangedragen tijdens de uitzending van Radar prima bespreekbaar waren (en op mij ook helemaal niet van toepassing zijn), maar ook door haar inzet voor mijn zaak.
Natuurlijk zijn er mensen die nare ervaringen hebben met letselschadebureaus, maar wil toch graag even benadrukken dat er zeer zeker ook letselschadebureaus zijn die wel oprecht zijn en eerlijk handelen en vooral menselijk zijn. Dat is mijn ervaring met Palsgroep en ik knijp mijn handen dicht bij zo'n dijk van een advocate!
Anita P schreef:Graag wil ik toch even terugkomen op mijn reactie eerder hier op het forum wat betreft mijn letselschadezaak die behartigt wordt door Palsgroep.
Zoals ik eerder had aangegeven was ik zeer tevreden over mijn belangenbehartiging door de Palsgroep en ook de bejegening van mijn advocate. Begin deze week ben ik bij haar geweest om één en ander nog eens door te spreken en de huidige stand van zaken door te nemen en te bekijken hoe nu verder. Wederom een zeer prettig gesprek.
Ik voel me ontzettend door haar gesteund en heb echt alle vertrouwen in haar, niet alleen vanwege het feit dat de onderwerpen aangedragen tijdens de uitzending van Radar prima bespreekbaar waren (en op mij ook helemaal niet van toepassing zijn), maar ook door haar inzet voor mijn zaak.
Natuurlijk zijn er mensen die nare ervaringen hebben met letselschadebureaus, maar wil toch graag even benadrukken dat er zeer zeker ook letselschadebureaus zijn die wel oprecht zijn en eerlijk handelen en vooral menselijk zijn. Dat is mijn ervaring met Palsgroep en ik knijp mijn handen dicht bij zo'n dijk van een advocate!
Dan heb jij een betere ervaring dan ik met de Pals-Groep.
Zie mijn topic hier op dit forum betreffende de laatste ca. 15 bladzijden over
de werkwijze van Pals-Groep in mijn zaak.
Als dit jou was overkomen, wat ik met de Pals-Groep heb mogen ervaren,
zouden je woorden hier denk ik, wel iets anders hebben geklonken.
Nogmaals, fijn van je te horen, dat het ook wel eens goed kan gaan.
Ik heb helaas andere ervaringen met de Pals-Groep. Mijn advies aan je is:
Kijk goed alles na en zorg dat je van alles op de hoogte bent, als je de
vaststellingsovereenkomst moet tekenen, want als ze je iets
vergeten te vertellen, heb je pech gehad en kun je dan, net zoals ik
momenteel doe, alleen is het nu 14 jaar na dato, de Pals Groep alsnog aansprakelijk stellen
voor een gemaakte beroepsfout, die je dan duizenden euro's
heeft gekost, maar ja, ze waren ook héél aardig tegen mij,
gedurende de behandeling van mijn zaak, maar daar ben ik achteraf
dus niets meer mee, toch?
Ik heb nog eens een mailtje gestuurd naar letsel.nl
Ik heb hun gevraagd naar het retour sturen van mijn medisch dossier.
Ik kreeg netjes antwoord retour, dat de contact persoon waar ik dus mee heb gecorrespondeerd, dat hij er zorg voor zou dragen om het dossier weer netjes bij mij terecht zou komen via de post.
Hij schreef ook dat hij het heel goed snapte, dat ik nog niet bij de pakken neer zou gaan zitten, dat begreep hij heel goed.
Hij waarschuwde mij er ook voor dat ik erg goed op moest passen bij wie ik terecht zou komen, vooral tegen die letselschade bureautjes zoals in dit forum al meer is beschreven, maar hij schreef ook, dat ik ook op mijn tellen moest passen bij de gewone juristen hij doelde dus ook op mijn eerste zaak waarbij die LSA jurist ook niets heeft verricht, hij schreef er ook bij, dit heeft ook al een aantal duizenden Euro's gekost, zonder iets te bereiken.
En ik vind het heel erg goed van deze persoon, dat hij toch wilde voorkomen dat ik nog eens mijn neus zou gaan stoten.
Ik denk dus, dat Letsel.nl nog niet zo'n slechte zaak is, zoals ik het nu kan inschatten, ze zijn er volgens mij niet echt op uit, om je een hak te zetten.
Terwijl die andere bureau's dit wel doen, willens en wetens.
Hij rade mij ook aan, om eens contact op te nemen met de Consumentenbond, daar deze dit soort zaken ook al in kaart aan het brengen zijn, maar hij gaf mij ook het advies, om eens contact op te nemen met het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, wat ik ook terharte heb genomen en eens een e-mail heb gestuurd naar dit Ministerie.
Ik heb hun ook gevraagd naar hun mening en of te nemen stappen tegen medirisk en het ziekenhuis.
Ik wacht dit dus even af, wat voor antwoord ik ga krijgen.
Ik zag afgelopen weekend ook nog een programma over dit onderwerp letselschade/medische missers, en zoals de minister al aangaf, de naam en een paar medewerkers van het juristenkantoor wat de minister aan mij had doorgegeven, kwam ook nog in beeld, dit vond ik een mooie aktie.
En, het zegt natuurlijk weer genoeg, dat dit dus het juiste adres is.
Maar zoals ik al zei, ik wacht even af wat ik retour ga krijgen van het Ministerie, en ga dan verder met mijn te bewandelen weg.
Nogmaals wilde ik Jeanne en de minister hartelijk danken.
Ik heb nog eens een mailtje gestuurd naar letsel.nl
Ik heb hun gevraagd naar het retour sturen van mijn medisch dossier.
Ik kreeg netjes antwoord retour, dat de contact persoon waar ik dus mee heb gecorrespondeerd, dat hij er zorg voor zou dragen om het dossier weer netjes bij mij terecht zou komen via de post.
Hij schreef ook dat hij het heel goed snapte, dat ik nog niet bij de pakken neer zou gaan zitten, dat begreep hij heel goed.
Hij waarschuwde mij er ook voor dat ik erg goed op moest passen bij wie ik terecht zou komen, vooral tegen die letselschade bureautjes zoals in dit forum al meer is beschreven, maar hij schreef ook, dat ik ook op mijn tellen moest passen bij de gewone juristen hij doelde dus ook op mijn eerste zaak waarbij die LSA jurist ook niets heeft verricht, hij schreef er ook bij, dit heeft ook al een aantal duizenden Euro's gekost, zonder iets te bereiken.
En ik vind het heel erg goed van deze persoon, dat hij toch wilde voorkomen dat ik nog eens mijn neus zou gaan stoten.
Ik denk dus, dat Letsel.nl nog niet zo'n slechte zaak is, zoals ik het nu kan inschatten, ze zijn er volgens mij niet echt op uit, om je een hak te zetten.
Terwijl die andere bureau's dit wel doen, willens en wetens.
Hij rade mij ook aan, om eens contact op te nemen met de Consumentenbond, daar deze dit soort zaken ook al in kaart aan het brengen zijn, maar hij gaf mij ook het advies, om eens contact op te nemen met het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, wat ik ook terharte heb genomen en eens een e-mail heb gestuurd naar dit Ministerie.
Ik heb hun ook gevraagd naar hun mening en of te nemen stappen tegen medirisk en het ziekenhuis.
Ik wacht dit dus even af, wat voor antwoord ik ga krijgen.
Ik zag afgelopen weekend ook nog een programma over dit onderwerp letselschade/medische missers, en zoals de minister al aangaf, de naam en een paar medewerkers van het juristenkantoor wat de minister aan mij had doorgegeven, kwam ook nog in beeld, dit vond ik een mooie aktie.
En, het zegt natuurlijk weer genoeg, dat dit dus het juiste adres is.
Maar zoals ik al zei, ik wacht even af wat ik retour ga krijgen van het Ministerie, en ga dan verder met mijn te bewandelen weg.
Nogmaals wilde ik Jeanne en de minister hartelijk danken.
Met vriendelijke groet,
Ad
Ik ben blij dat je vechtlust weer terug is, echt waar.
Ga ervoor, net zoals ik nu doe en het komt best wel goed voor ons
en daar vertrouw ik gewoon op.
