Van de spaanstalige landen weet José wellicht meer.
Voor Zuid/Oost-Europa is het een mix van traditioneel wantrouwen in de overheid (wat de regering wil, moet je juist niet doen) plus te weinig geld in steunmaatregelen steken (er moet brood op de plank komen) plus een Duits exportproduct: personeelstekorten in de zorg, waardoor mensen thuis worden verzorgd en hun omgeving besmetten.
Duitsland heeft de afgelopen jaren heel veel 'handen aan het bed' uit landen als Tsjechië, Polen, Kroatië, Bosnië, Bulgarije gehaald en daarmee in die landen een personeelstekort veroorzaakt.
Ontkenning speelt ook een rol: Polen, Hongarije, Slovenië en Servië hebben geprobeerd de cijfers laag te houden door minder te testen, maar beelden uit de ziekenhuizen hebben de regeringen gedwongen realistisch te blijven.
In Oostenrijk ligt het iets anders. Ischgl bracht aan het licht, dat in Tirol alles samenkomt in 5 families (clans), die feitelijk deze deelstaat in handen hebben en boven alles geld willen verdienen. Maatregelen moeten soms met geweld worden doorgezet, dan sluiten leger en politie alle toegangswegen af.
Kroatië heeft momenteel geen geld voor een volgende ronde inkomenssteun (dankzij Polen en Hongarije staat de ca. 10 miljard euro uit de EU op losse schroeven). Gevolg: minder strenge maatregelen en schokkende cijfers. In Zagreb is al wekenlang 4 op de 10 testuitslagen positief, pas deze week loopt het terug.
Overeenkomst: Pas wanneer een thuisblijfplicht is ingevoerd, loopt het aantal besmettingen snel terug.
