Radar

In dit forum wordt nogal een geargumenteerd over het wel of niet verplicht sturen van een betalingsherinnering en/of ingebrekestelling. Laten we hier even buiten beschouwing laten de bedrijven die hier impliciet voorwaarden aan hebben gesteld in hun Algemene Voorwaarden. Ik kwam deze relevante (hoop ik!)art. tegen in het WB.
Art 6:82 lid 1
. Het verzuim treedt in, wanneer de schuldenaar in gebreke wordt gesteld bij een schriftelijke aanmaning waarbij hem een redelijke termijn voor de nakoming wordt gesteld, en nakoming binnen deze termijn uitblijft.

Het verzuim treedt zonder ingebrekestelling in:
Art 6:83 lid 1
a. wanneer een voor de voldoening bepaalde termijn verstrijkt zonder dat de verbintenis is nagekomen, tenzij blijkt dat de termijn een andere strekking heeft.
Wanneer is Art 6:83 lid 1 van toepassing? Ik hoop hier stiekem op een uitgebreide uitleg van adSolvendum!

sacredfour schreef:Wanneer is Art 6:83 lid 1 van toepassing? Ik hoop hier stiekem op een uitgebreide uitleg van adSolvendum!

Hier valt helaas niet zo heel veel over te zeggen.
6:83 a BW spreekt over 'een voor de voldoening bepaalde termijn'. Hier is sprake van wanneer een fatale termijn is afgesproken, dus precies datgene wat u buiten beschouwing wilt laten.
Dit betreft echter wel een situatie waarin iemand zonder verdere correspondentie in beginsel direct gedaagd kan worden. Dit zal in de praktijk echter niet snel voorkomen, rauwelijks dagvaarden ligt dan al snel op de loer, zeker wanneer de gedaagde een particulier is.

Een overweging mbt. verzuim van de Hooge Raad:

Wat verzuim is, geeft de wet nader aan in art. 6:81, 6:82 en 6:83 BW. Daaruit - en meer nog uit de wetsgeschiedenis, de doctrine en de jurisprudentie - blijkt, dat het verschijnsel van verzuim complex, en ook niet geheel eenduidig van aard is.

Een overweging vanuit de rechtsleer gemaakt is dat ook al is verzuim door een fatale termijn ingetreden, het nog niet duidelijk is wat de schuldeiser verlangt van de schuldenaar teneinde het verzuim te beeindigen. Dit kan zijn nakoming van het overeengekomene, nakoming dmv. iets anders dan overeengekomen, ontbinding van de overeenkomst, schadevergoeding. Dit impliceert berichtgeving vanuit de schuldeiser hieromtrent aan de schuldenaar.

Om een lang verhaal kort te maken, er zijn veel situaties te bedenken, zeker wanneer de schuldenaar een particulier is, dat een fatale termijn in rechte niet als verzuim aangemerkt zal worden. Evenzoveel als waar dit wel zal gebeuren.
Er valt dus niet te stellen 'een schuldeiser moet altijd een betalingsherinnering (of zelfs 2) versturen' zonder nadere motivatie vanuit de specifieke context. Het is dus niet regel, en zeker geen wet.

Wanneer de specifieke context is dat er geen fatale termijn is afgeproken, zoals u aangeeft, en de verplichting van de schuldenaar is niet van voortdurende aard (huur e.d.), en de schuldenaar is een particulier, is minimaal een ingebreke stelling obligatorisch, zonder ingebreke stelling immers geen verzuim.
Dus, hoewel niet met zoveel woorden in de wet gesteld, valt uit de wet af te leiden dat bij particulieren 1 brief verplicht is.
Bij niet particulieren, waarbij gebreke automatisch voortkomt uit het niet binnen 30 dagen na factuurdatum betalen, en verzuim hierna in rechte als vanzelfsprekend kan worden aangenomen bij verplichtingen van voortdurende aard danwel is overeengekomen, is minimaal 1 brief aanbevelenswaardig, teneinde aan te geven wat van de schuldenaar verlangt wordt verzuim te voorkomen danwel beeindigen.

Uit het bovenstaande zult u wellicht een beetje proeven dat correspondentie mbt. een schuld veelal wordt, althans zou moeten worden, verstuurd teneinde in een eventuele rechtsgang discussies en dus risico's uit te sluiten.

De nu volgende overwegingen zijn ter illustratie vanuit onze positie als incassobureau:
Gezien het feit dat wij voornamelijk in het zakelijke segment opereren, en invorderingen doen waarbij de belangen een factor 100 tot 1000 hoger liggen dan welke we op dit forum vaak zien, en de wederpartijen in overeenkomst van onze clienten navenant handelen, zal een handelswijze als gezien bij veel incasso-bureaus ons snel de nek breken. Punt is niet door bombarie en intimidatie de vordering geincasseerd te krijgen, dit werkt in voornoemde setting niet. Ook is het punt niet dmv. kunst en vlieg werk de buitengerechtelijke kosten toewijsbaar te krijgen, buiten dat dit veelal vanzelf plaats vindt door extensieve pogingen een zaak buiten rechte geregeld te krijgen, en de daarmee gepaarde onderhandelingen, is het oogpunt het verkrijgen van voldoening voor de client, binnen of buiten rechte. Hiermee gepaarde kosten, wanneer deze niet vallen onder 'no-cure-no-pay' werkzaamheden, vallen over het algemeen in het niet bij de vordering.
De benadering zou m.i. dus ten allen tijde moeten omvatten het op voorhand de juridische wind uit de zeilen van de opponent te nemen, met als motivatie het incasseren van de hoofdsom en datgene waar de opdrachtgever rechtens aanspraak op kan maken (rente en overeengekomen / uit de wet voortvloeiende schadevergoeding).
Dit leidt tot een voor velen tweede motivatie voor het versturen van correspondentie. Om buitengerechtelijke kosten welke niet expliciet zijn overeengekomen toegewezen te krijgen moet hiervoor conform de huidige rechtspraak het e.e.a. aan werk voor verricht zijn. Het versturen van correspondentie draagt hiertoe bij (is op zichzelf echter niet voldoende in rechte).

Enkel al het gegeven van invloed van context noodzaakt m.i. het uitsluiten van risico's. Tevens de aard van een eventuele overeengekomen fatale termijn, een algemene voorwaarde, draagt hier aan bij. Algemene voorwaarden zijn nog wel eens discutabel, danwel het niet (volgens de regeltjes) in bezit stellen van de debiteur hiervan resulteerd nog wel eens in het niet van toepassing zijn.

Conclusie, ook al is er een fatale termijn afgesproken, minimaal 1 brief is noodzakelijk, en in gevallen verplicht. Nu verzuim pas kan intreden na gebreke (welke ook overeengekomen kan worden, en om dezelfde redenen m.i. onbetrouwbaar is), dient dit dus een ingebrekestelling te zijn. Ook vanuit soiaal-maatschappelijk oogpunt igv. een particuliere debiteur acht ik dit wenselijk. Bij het bepalen wie als particulier aangemerkt dient te worden volg ik de wetgever, dus ook kleine bedrijven.
Wanneer de termijn in voornoemde ingebrekestelling is verlopen, en ontegenzeggelijk sprake is van verzuim, is het versturen van verdere post niet noodzakelijk, en kan direct tot dagvaarding worden overgegaan. Of dit wenselijk is vanuit voornoemd oogpunt igv. een particuliere debiteur is discutabel, m.i. niet. Veel particulieren zijn niet op de hoogte van mogelijke gevolgen van het niet gehoor geven aan een ingebreke stelling, dus een sommatie en een kennisgeving dagvaarding zijn veel gebruikte brieven, tenzij de debiteur aan geeft de rechterlijke weg te prefereren.

Om discussies te voorkomen, het hierboven geventileerde vanaf waar aangegeven zijn onze overwegingen vanuit de aangegeven motieven.

Om terug te komen op uw letterlijke vraag, 6:83 a BW is van toepassing bij een overeengekomen fatale termijn.
Het antwoord op uw impliciete vraag, moet een debiteur op een betalingsachterstand gewezen worden, en zo ja hoe vaak, is afhankelijk van de context. Is de debiteur een wat groter bedrijf, is de voorwaarde van de fatale termijn volgens de regeltjes ter hand gesteld aan de debiteur, en betreft het een voortdurende verplichting, dan is het antwoord 'in beginsel niet, wel aan te bevelen', in andere gevallen is het antwoord 'ja, minimaal 1 maal'.

Humor: je begint je proza met "hier valt niet zoveel over te zeggen"

Mocht de vraag weer eens voorkomen op dit forum dan kan er nu verwezen worden naar het bovenstaande. Bedankt adSolvendum!

Dan heb ik nog een vraag die betrekking heeft op het bovengaande:
Er is een betalingsregeling getroffen met het bedrijf waar de schuld loopt. Laten we zeggen dat deze schriftelijk is vastgelegd, en dat er geen verwijzingen zijn naar de algemene voorwaarden, en er wordt ook niet verwezen dat bij in- gebreke van betaling de vordering in een keer opgeëist kan worden zonder nadere mededeling. Ben ik correct om dit te zien als een nieuwe overeenkomst waarbij alleen de voorwaarden tellen die omschreven zijn? In dat geval zal het bedrijf mij een ingebrekestelling moeten sturen als er niet aan de voorwaarden worden voldaan zoals genoemd in de nieuwe overeenkomst. Ik neem aan dat er dan ook geen rente in rekening gebracht mag worden als dit niet impliciet is overeengekomen.
In dit geval gaat het over een incassomachtiging waar het bedrijf geen gebruik van maakt. Nu ben ik op het forum dit al een paar keer tegengekomen. Hoe kijkt de rechter hier tegenaan? Het is namelijk al tot een rechtszaak gekomen. Als ik het logisch bekijk (maar de uitleg van de wet is niet altijd logisch!) houdt dit in dat in de overeenkomst beide partijen iets toezeggen: Ik machtig ze om incasso, s te doen, zij dat dan de betalingsregeling akkoord is. Ik ben dus mijn gedeelte van de overeenkomst nagekomen. In dit geval zeggen ze drie maanden later dat ze geen machtiging hebben ontvangen! Ik heb wel een kopie brief van de machtiging opgestuurd met de toezegging dat ik de drie termijnen eventueel ook met een internetbetaling kan doen. Op deze brief is niet gereageerd. De volgende correspondentie is van een incassobureau. Ondertussen zit ik tegen de conclusie van repliek van de tegenpartij aan te kijken en moet dus met een behoorlijk verweer komen.

Dan rest nog de vraag: kan ik in dezelfde rechtszaak als gedaagde kosten claimen, zoals het incassobureau dat doet. Moet ik die eerst bij het incassobureau indienen zodat ik ze misschien nog kan meenemen in dezelfde procedure?

sacredfour schreef:Dan heb ik nog een vraag die betrekking heeft op het bovengaande:
Er is een betalingsregeling getroffen met het bedrijf waar de schuld loopt. Laten we zeggen dat deze schriftelijk is vastgelegd.

Ik machtig ze om incasso, s te doen, zij dat dan de betalingsregeling akkoord is. Ik ben dus mijn gedeelte van de overeenkomst nagekomen.

In de betalingsregeling is dus opgenomen dat dit dmv een machtiging zou gaan?
Die machtiging is los van deze schriftelijke overeenkomst verstuurd?

sacredfour schreef:In dit geval zeggen ze drie maanden later dat ze geen machtiging hebben ontvangen! Ik heb wel een kopie brief van de machtiging opgestuurd met de toezegging dat ik de drie termijnen eventueel ook met een internetbetaling kan doen. Op deze brief is niet gereageerd.

Jij hebt dus niet gemerkt dat er geen geld is afgeschreven?

1 In een brief laten weten dat ze geld mogen afschrijven en dat ik akkoord ga met de regeling.
2 klopt

Een betalingsregeling kan onderdeel zijn van een vaststellingsovereenkomst, welke ontbonden kan worden (geacht te zijn) na tekortkoming in de nakoming van de vaststellingsovereenkomst door een partij.
Een betalingsregeling kan ook enkel dat zijn, een regeling met als doel de zaak buiten rechte te regelen.
Hoe dan ook, een betalingsregeling laat het verschuldigd zijn van hetgene waarvan de regeling de betaling beoogt onverminderd van kracht, tenzij de evt. vaststellingsovereenkomst hieromtrent anders stelt (schikking lager bedrag bijvoorbeeld).
Over het algemeen houdt het aangaan van een betalingsregeling erkenning van de schuld in.
Het niet nakomen van de betalingsregeling zal doorgaans resulteren in het vervallen hiervan, en eventueel de vaststellingsovereenkomst waar de regeling deel van uitmaakte. Wanneer de regeling deel uitmaakte van een vaststellingsovereenkomst mag men wellicht een in gebreke stelling verwachten, aan de andere kant kan de hele vaststellingsovereenkomst worden ontbonden wegens het niet nakomen.
Over het algemeen houdt het niet nakomen van een betalingsregeling het einde van de regeling, en het begin van de rechtsgang in. In de regel zal die rechtsgang voor de schuldenaar in verlies resulteren, om redenen waarvan ik aanneem dat zij wel duidelijk zijn, tenzij de reden voor het einde van de betalingsregeling bij de schuldeiser ligt, althans de rechter hiervan overtuigd kan worden.

De vraag in deze lijkt mij dus of de schuldeiser aangerekend kan worden dat er geen betalingen op de regeling hebben plaats gevonden, ofwel dat beeindiging van de regeling door de schuldeiser onterecht is.
Wanneer automatische incasso van de in de regeling genoemde termijnbedragen in die regeling is overeengekomen zal het antwoord hierop mogelijk ja zijn, zonder dat dit u ontslaat van de betalingsverplichting, ofwel, het antwoord kan mogelijk van invloed zijn op de toewijzing van de proceskosten, niet op toewijzing van de hoofdsom, rente, en eventuele toewijsbare buitengerechtelijke kosten.
Nu u volgens eigen aangeven zelf heeft voorgesteld het mankement in nakoming van de regeling te herstellen dmv. overboeking ineens van de drie gemiste termijnen, maar hier kennelijk geen gevolg aan heeft gegeven, zal het mogelijke ja m.i. al wat dunner worden. U kunt niet meer motiveren dat u alles in het werk heeft gesteld de regeling niet te frustreren danwel een mankement in de nakoming te herstellen, er heeft immers geen herstel plaats gevonden. Nu de schuldeiser stelt dat er geen sprake was van een machtiging, en er van uitgaande dat u niet kunt aantonen dat deze door de schuldeiser ontvangen moet zijn, is het mogelijke ja tot waarschijnlijk nee verworden.

U heeft het over een repliek. De schuldeiser heeft dus inmiddels 2 proceshandelingen verricht, de dagvaarding en de conclusie van repliek. Het treffen van een betalingsregeling doet vermoeden dat de buitengerechtelijke kosten wellicht voor toewijzing in aanmerking kunnen gaan komen.
Aan de hand hiervan kunt u uitrekenen hoe groot de mogelijke schade uwerzijds is wanneer de eis van eiseres volledig wordt toegewezen.
U bevindt zich in een stadium waarin betalingen geen schadebeperking meer kunnen betekenen.
Het laten plaats vinden van een repliek / dupliek door de rechter vindt zijn oorzaak in het hoor en wederhoor principe. Ik vermoed dat in de dagvaarding ofwel geen gewag is gemaakt van een niet nagekomen betalingsregeling, ofwel niet van het invullen van die regeling middels automatische incasso. U zal in uw conclusie van antwoord deze informatie wel aan de rechter hebben aangeboden, waarbij het zwaartepunt van uw verweer bij de niet uitgevoerde automatische incasso zal heben gelegen. Bij repliek zal eiseres het overeengekomen zijn van automatische incasso dan wel hebben betwist. Uitgaande van de juistheid van het bovenstaande kan dit enige hoop bieden, afhankelijk van in hoeverre u kunt aantonen dat er wel degelijk sprake was van een overeengekomen automatische incasso. Doe er dan ook uw stinkende best voor dit op zijn minst aannemelijk te maken (dit is in beginsel uw laatste kans stukken in het geding te brengen welke uw beweringen kunnen staven). Vergeet niet terloops de goede reden (wanneer aanwezig) te vermelden waarom u het niet plaats vinden van de automatische incasso niet direct opmerkte, maar bestempel hoe dan ook de drie maanden als bekwame termijn waarin u dit redelijkerwijs onder gegeven omstandigheden had kunnen bemerken.
Stel voorop dat het niet nakomen van de betalingsregeling te wijten valt aan het handelen van de eiseres, nu u er van uit ging en mocht gaan dat de betalingsregeling automatisch op initiatief van eiseres uitvoering zou vinden, en u volledig te goeder trouw heeft gehandeld.
Wijs op het niet reageren op en dientengevolge niet aanvaarden van uw aanbod de door eiseres niet geincasseerde termijnen ineens te voldoen.
Betwist buitengerechtelijke kosten berekend door het incassobureau, op grond van het niet hebben verricht van werkzaamheden welke toewijzing zouden rechtvaardigen. De kosten bestonden voor bemoeienis van het incassobureau naar ik begrijp immers niet, en nu wel. En kunnen derhalve enkel de werkzaamheden betreffen gedaan door het incassobureau.
Verzoek om een verklaring in rechte welke de betalingsregeling hersteld voor zover noodzakelijk, en het onverminderd van kracht zijn van de regeling.
Eis veroordeling van eiseres in de kosten van het geding, nu het geding volstrekt onnoodzakelijk was.
Biedt de rechter aan ter eventuele comparitie of bij pleidooi uw standpunten verder toe te lichten.

Het kosten indienen bij het incassobureau ontbeert elke grond. Eventuele buitengerechtelijke kosten opvoeren is even zinloos, u heeft de vordering door het aangaan van de betalingsregeling erkend, zodat aan uw kant van schade welke voor vergoeding in aanmerking kan komen geen sprake kan zijn. Enkel kosten door u gemaakt gedurende het geding kunnen voor vergoeding in aanmerking komen wanneer eiseres wordt veroordeeld tot betaling hiervan. Er van uitgaande dat u in persoon procedeert zal de begroting van uw kosten, welke de rechter zal maken, zeer beperkt zijn. Wanneer er van substantiele kosten uwerijds prake is zal u deze moeten aangeven, daar de rechter ze anders niet in overweging zal nemen.
Me dunkt dat uw energie gericht moet zijn op het minimaliseren van schade welke in realiteit al bijna onontkoombaar is, in tegenstelling tot maximaliseren van vergoeding van kosten. Blijf met dit laatste reeel, dit zou enkel kosten mogen betreffen welke direct zijn veroorzaakt door het gedrag wat u in uw conclusie van antwoord en dupliek verwijtbaar betoogd te zijn aan de kant van de eiseres. Waarschijnlijk betreft het hier in alle realiteit enkele postzegels. Hoe dan ook, wees hier voorzichtig mee, de eis van eiseres (betaling van het verschuldigde) staat immers klaar voor toewijzing, nu dit primair aan u zelf te danken is (rekening niet betaald). U wilt geen gedrag aan de rechter tonen wat uitgelegd kan worden als hebberigheid, doch enkel positief en constructief gedrag, waar mogelijk met als motivatie de onnodige rechtsgang te voorkomen. Het negatieve is nu juist voor de eiseres weggelegd, dwz. wat als zodanig uitgelegd kan worden. Zaak is op zo veel mogelijk fronten de balans net even naar uw voordeel uit te laten slaan.

Let wel, voor de geinteresseerde lezer, betalingsregelingen behoren nagekomen te worden, net als de rekeningen die aan een dergelijke regeling ten grondslag liggen eigenlijk reeds betaald hadden moeten zijn. Het bovenstaande mag dan best overtuigend klinken voor velen, en naar klinkende zege rieken, de realiteit is hier echter verre van. Een handelswijze welke in de situatie van TS resulteerd valt absoluut niet aan te raden, en zal in de regel tot (veel) extra kosten leiden.

Het betreft hier een poging tot schadebeperking, niet meer dan dat, in een stadium waarin andere mogelijkheden reeds een gepasseerd station zijn.

Overigens lees ik net dat de automatische incasso een initiatief uwerzijds was, in de zin van u heeft de schuldeiser ongevraagd toestemming gegeven incasso te doen op uw rekening. Hieruit haal ik dat er bij de schuldeiser geen moment de intentie heeft bestaan de regeling middels automatische incasso tot uitvoering te brengen, en dat zij hiermee niet expliciet noch impliciet akkoord is gegaan. De schuldeiser heeft het automatisch incasseren op grond van de door haar aangeboden en door u geaccepteerde betalingsregeling kennelijk niet op zich genomen. Hierdoor kan zij hiermee ook niet in gebreke zijn geraakt. U bent echter wel in gebreke gekomen met de nakoming van de regeling.
Ik schat uw kansen hiermee weg te komen op basis van de (nu) beschikbare informatie zeer laag in.

@adSolvendum
Ik zal je uitgebreide reactie goed bestuderen.
[quote Overigens lees ik net dat de automatische incasso een initiatief uwerzijds was quote]
Nee, dit was het initiatief van de eiseres, waar ik schriftelijk mee akkoord ben gegaan. Ook heb ik gelijk aangeboden dat als het niet mogelijk was, voor wat voor reden dan ook, incasso te doen, ik de betalingen van 3 termijnen die niet geincasseerd waren alsnog met internet bankieren over zal maken en ik heb dat ook gedaan. Hierop is niet gereageerd, er is nu pas in de conclusie van repliek betwist dat de brief met bevestiging van de afbetalingsregeling met de incassomachtiging ooit was ontvangen. het is hier dus weer duidelijk een geval van een incassobureau dat niet volledig op de hoogte was van wat er speelde en nu pas serieus naar de zaak kijkt.

Voor alle duidelijkheid moet ik het volgende nog even toevoegen:
Bij het versturen van de brief waarin ik te kennen geef de incasso,s met internetbankieren te doen, was ook bijgevoegd een kopie van de bevestiging regeling/ incassomachtiging. Er is nooit geprotesteerd dat deze niet ontvangen was in het verleden.

11 aug 2011 10:32
In dit geval zeggen ze drie maanden later dat ze geen machtiging hebben ontvangen! Ik heb wel een kopie brief van de machtiging opgestuurd met de toezegging dat ik de drie termijnen eventueel ook met een internetbetaling kan doen.

Drie maanden later heb jij dus (voor ’t eerst) aangeboden) dat je de 3 termijnen in 1 keer met internetbetaling doet?

11 aug 2011 14:07
Nee, dit was het initiatief van de eiseres, waar ik schriftelijk mee akkoord ben gegaan.
Ook heb ik gelijk aangeboden dat als het niet mogelijk was, voor wat voor reden dan ook, incasso te doen, ik de betalingen van 3 termijnen die niet geincasseerd waren alsnog met internet bankieren over zal maken en ik heb dat ook gedaan.
En tegelijk bovenstaand aangeboden?? Of zit daar die 3 maanden tussen?


Jij schreef dat ze niet gereageerd hebben, naar aanleiding daarvan heb jij in 1 x die 3 termijnen overgemaakt? Voor dat je een schrijven van het incassobureau kreeg?

het is hier dus weer duidelijk een geval van een incassobureau dat niet volledig op de hoogte was van wat er speelde en nu pas serieus naar de zaak kijkt.

Ehm, net als jij. Na het toesturen van de machtiging heb jij niet geïnformeerd of ‘ie is aangekomen. Jij ging wellicht van het idee uit: eiseres stelt betalingsregeling (per autom. Incasso) voor, dan zal zij ook wel contact opnemen als ze de machtiging niet krijgt ?

sacredfour schreef:Voor alle duidelijkheid moet ik het volgende nog even toevoegen:
Bij het versturen van de brief waarin ik te kennen geef de incasso,s met internetbankieren te doen, was ook bijgevoegd een kopie van de bevestiging regeling/ incassomachtiging. Er is nooit geprotesteerd dat deze niet ontvangen was in het verleden.

En hoeveel tijd zit er tussen jouw betalingen in 1 keer + brief daarover en een schrijven van incassobureau of dagvaarding?

Vraag 1 Klopt Toen kwam ik er pas achter
Vraag 2 daar zitten dus ook die drie maanden tussen, immers toen kwam ik er pas achter
Vraag3 nee, eerst kwam het schrijven van het incassobureau waarna ik direct gereageerd heb, door te schrijven naar het bedrijf.
Vraag 4 Klopt ook
Vraag 5 enkele dagen

Oké sacredfour (ik kreeg eén ander ander niet op chronologische volgorde in m'n hoofd 't is nu duidelijk...geloof ik).

Na ca 3 maanden kreeg je een schrijven van een incassobureau dat je de betalingsregeling niet was nagekomen.
Daarop schreef je het bedrijf (eiseres) een brief:
( Ook heb ik gelijk aangeboden dat als het niet mogelijk was, voor wat voor reden dan ook, incasso te doen, ik de betalingen van 3 termijnen die niet geincasseerd waren alsnog met internet bankieren over zal maken en ik heb dat ook gedaan.
Kopie daarvan naar incassobureau?

Ca 4 dagen na bericht vh incassobureau kwam de dagvaarding.
Contact opgenomen met de deurwaarder?

Sorry Jolijn als het niet helemaal duidelijk is. Natuurlijk komt de dagvaarding niet al 4 dagen na het eerste bericht van het incassobureau.
Het incassobureau was totaal niet op de hoogte van de correspondentie met het bedrijf. Incassomachtigingen enz. Ik had dus ook weinig zin om ze daarvan op de hoogte te brengen! Het incassobureau doet waar het goed in is: sommaties sturen! (dit geld natuurlijk niet voor het incassobureau waarvan een medewerker(eigenaar?) juridisch advies geeft op dit forum )Maar het is ondertussen een rechtszaak en ik heb nu het probleem dat de eisende partij (het bedrijf)zegt geen brief te hebben ontvangen, waarin ik bevestig akkoord te gaan met hun regeling. adSolvendum geeft advies hierboven om mijn verweer zo goed mogelijk op te stellen. In de eerste instantie in de dagvaarding werd er dus ook geen melding gemaakt van de incasso afspraken. Het is pas nu in de conclusie van repliek dat ze de moeite hebben moeten doen om zich op de hoogte te stellen van wat er in werkelijkheid speelt.Maar bedankt voor je interesse. Ik zal jouw en de andere forumleden op de hoogte houden hoe dit afloopt.

sacredfour

Ik ben heel benieuwd hoe dit gaat aflopen.

Maxiem.

sacredfour,
wat denk je zelf?
Als je loon of uitkering te laat komt wat zeg je dan?
Niks en wacht tot ze genegen zijn te betalen of meldt je je meteen?
Als je een dienst of product af neemt moet je gewoon betalen.
En niet op een herinnering wachten.
Maar gewoon op tijd betalen.