operatie hond
Geplaatst: 13 jan 2012 13:22
Op 28 december zijn wij met onze hond Maddog naar de dierenarts gegaan. Hij at slecht enz. Er werd verteld dat hij waarschijnlijk een ontsteking had en zij wisten niet waar. Voor 3 dagen ontstekingsremmer gehad en als het dan niet beter ging met Maddog, moesten wij terugkomen. Vrijdag 30 december at hij weer een klein beetje. Wij hadden de hoop dat het beter ging met Maddog. Maar zaterdag 31 december 2011 zijn wij om 9.00 uur naar de dierenarts gegaan. Onze hond ging steeds liggen buiten en at niet meer. Er werd bloed afgenomen en foto,s gemaakt. Wij hadden twee kleedjes in de gang waar hij op lag. Het was een Bullmastiff, dus een grote hond. Wij moesten steeds deze grote loebes met vieren op de tafel tillen. Zij hebben hem in zijn buik geprikt om te kijken of er bloed in zijn buikholte zat, en helaas was dat zo. Het bleek dat hij Tumoren op de milt had en de milt was bloed gaan druppelen in de buikholte. Hij moest geopereerd worden. Alles wat hier gebruikt werd was te klein voor onze hond. Na de opratie werd hij bij ons in de tochtige gang op de koude vloer gelegd. Want de kleedjes lagen niet goed onder hem en wij konden ze niet verplaatsen. Wel heb ik hem met een andere deken toegedekt. Ons werd verteld hem goed warm te houden en met kruiken te werken. Mijn verbazing was groot toen hij zo op de koude vloer werd gelegd.Hij had veel bloed verloren. Wij mochten hem mee naar huis nemen, maar zeiden dat dat niet kon omdat wij hem niet in en uit de auto konden halen samen, zonder hem pijn te doen. Er werd op ons verzoek een ambulance gebeld en zo werd hij naar een andere dierenarts gebracht,omdat hij nog een infuus moest hebben. Ik hield hem achter in de dierenambulance vast. Hij probeerde tijdens de rit meerdere malen op te staan. Hij was dus goed bij. Wij tilden hem uit de ambulance en brachten hem naar binnen bij de andere dierenarts voor een infuus met vocht. Maddog lag nog op de brancard van de ambulance in de deuropening. De vrouwen van de ambulance stonden aan weerzijde bij Maddog en de arts stond voor Maddog. Ik zag dat hij de infuus ging aansluiten. De naald zat er nog in zijn poot van de andere dierenarts. Ik ging dicht bij Maddog zitten en op het moment dat de arts het infuus aansloot zag ik dat mijn hond bewoog en ineens zag ik dat hij niet meer ademde. Ik vroeg de arts naar mijn hond te kijken, want hij ademde niet meer riep ik tegen hem. Wij hebben toen pas Maddog op de tafel getild. En na een paar minuten ging op maddogs bortst drukken. Er gebeurde niets.Na een paar minuten besloot hij Maddog zuurstof te geven. Naar mijn idee, is de reanimatie veelste laat op gang gekomen. Wij zijn onze lieve Maddog kwijt. Wij zijn er kapot van. Later hoorden wij dat de twee medewerksters van de ambulance hadden gezien dat er een luchtbel in het infuus zat en dat is zo de hond ingegaan. Ik ben er echt kapot van dat dit bij mijn lieve Maddog moest gebeuren. Ik zou zo graag iets doen, maar ik krijg mijn Maddog natuurlijk nooit meer terug. Ik wilde dit verhaal even kwijt.
Joan Schouten
Joan Schouten