[ archief ] Verjaringstermijn vorderingen op familie ?

[DiederikDupont]

Ongeveer 25 jaar geleden heb ik mijn dochter een bedrag geleend van Hfl. 125.000,= om een huis te kunnen kopen (ze was toen 19 en ongewenst in verwachting geraakt). Vorige week hoorde ik van haar ex-man dat zij het huis had verkocht voor Euro 480.000,= (destijds gekocht voor Hfl 227.000,=) en naar Portugal zou gaan vertrekken. Ik heb haar laten weten dat het nu het juiste moment was om de Hfl 125.000,= aan mij terug te betalen. Echter haar huidige echtgenoot stelde met klem dat ik dat kon vergeten omdat de vordering verjaard was. Nu hoorde ik echter dat er diverse jurisprudentie bestaat dat een vejaringstermijn door de rechters aan de kant wordt geschoven als het om leningen aan familie gaat. Heeft iemand hier enige ervaring mee ?

Dank
Diederik

[Auti-Mama]

Staat er iets op papier, is er iets over vastgelegd?? Als je geen bewijs hebt, ben je machteloos vrees ik. Anders zou je een incasso procedure kunnen starten denk ik. Vraag eens info bij een advocaat.

[tufima]

Uit het bericht op te maken heb je blijkbaar slecht contact met je dochter. Vervelend!

Een dergelijk onderwerp is overigens al eerder besproken hier op dit forum:
http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic.php?t=68721

Misschien heb je hier wat aan...

[DiederikDupont]

Het lijkt inderdaad verdacht veel op mijn zaak. Maar zoals altijd is het de toon die de muziek maakt. De ex-man van mijn dochter heeft nog onlangs een verklaring ondertekend dat hij deze schuld erkent en mij gevraagd of hij dit mocht terugbetalen met werkzaamheden (hij heeft een bouwbedrijf(je)).
Uiteraard is mijn dochter hier woest over en dreigt hem de omgang met de kinderen te verbieden. Kortom een zeer pijnlijke en complexe zaak en een dure les. Maar ik voel me ook vanwege het feit dat mijn zoon, in een soortgelijke situatie, wel alles netjes heeft terug betaald min of meer gedwongen het onderste uit de kan te halen. En adviezen zijn altijd welkom.

@ Auti-Mama

Mijn dochter onkent de lening niet maar laat via haar huidige man weten dat ze vind dat de lening het verjarings-termijn heeft overschreden.

Diederik

[aardjee]

Is het een renteloze lening (zou als schenking gezien kunnen worden)
De ex-man van je dochter neemt nu de lening over, dan is volgens mij je probleem opgelost. Hij tekent een verklaring dat hij de verstrekte lening terug zal betalen. Omdat er tussen de ex-man en je dochter verder geen band meer is, kan hij dit ook niet op haar verhalen, tenzij hij alimentatie zou moeten betalen, dan kan hij de betaling van de lening eventueel verrekenen met de te betalen alimentatie.

[Renske81]

Je zou advies bij en advocaat kunen vragen.

Een lening verjaard volgensmij niet, de rente daarover wel. Mag maar tot 5 jaar terug gerekend worden.

Bij mij in de familie ging het raar. Zoon overleden ( die had lening bij moeder), moeder woont samen met nieuwe vriend. Moeder overlijd, vriend erft inboedel.
Huis is van de vrouw van zoon.
Dan overlijd vriend van moeder. Inboedel is geerft door kinderen van vriend.
Het huis is nog steeds eigendom van vrouw.

Alle betrokkenen van de lening waren overleden. Tussen de geerfde inboedel kwam het kladje met de lening naar boven.
Destijds was het de bedoeling dat het huis langzaam werd overgedragen naar de zoon. Door het vroegtijdig overlijden is het nooit afgemaakt.

Deze zaak kwam voor de rechter. Uiteindelijk is er geschikt. Met de rente over 30 jaar!! werd korte metten gamaakt, dat kan dus maar tot 5 jaar terug.
Maar de lening was er en ook het erf recht!!

Dus zo onbenullig kan het lopen! Je hebt dus zeker wel een zaak, mocht je die willen aanvechten. Maar nogmaals vraag een advocaat, rechtsbijstand of het jurridisch loket

[alfatrion]

De verjaringstermijn is vijf jaar en deze begint te lopen op het moment dat er iets had moeten gebeuren. De verjaringstermijn is te stuiten door (aantoonbaar) een schriftelijke aanmaning te sturen.

De wettelijke rente is periodiek verschuldigd en begint om die reden ook periodiek te lopen. Voor de lening zelf is van belang wat er is afgesproken. Ik ga er vanuit dat er niets is afgesproken en daarom pas recent is gaan lopen.

Ik zou overwegen om via een advocaat beslag te laten leggen op diens rekeningnummer. Ik vertrouw er niet op dat je het later wel terug zult krijgen.

[DiederikDupont]

Beslag op een bankrekening is naar mijn ervarigen een nutteloze exercitie. Meestal wordt het geld van de ene rekening naar de andere rekening gesluisd en eindig je met alleen maar kosten en geen opbrengsten.

Het cruciale in deze zaak is (en ik weet dat hierover jurisprudentie is) dat deze jurisprudentie boven tafel komt. In deze jurisprudentie staat klip en klaar te lezen dat vorderingen op familieleden niet vatbaar zijn voor verjaring.

Ik heb het destijds gevonden op www.rechtspraak.nl maar kan het niet meer vinden.

Maar ik blijf natuurlijk zoeken.

Dank,

Diederik

[morundo]

Hup naar de notaris, testament laten maken.
Hierin opnemen dat je dochter een leninge heeft bij jullie en dat dit meegerekent word bij het verdelen van de erfenis en bij overlijden zij minder ontvangt dan je zoon.
Dan is dit in iedere gevaal eerlijke verdeelt bij de dood.

[alfatrion]

1. Een rechtsvordering tot nakoming van een verbintenis uit overeenkomst tot een geven of een doen verjaart door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de vordering opeisbaar is geworden.
2. In geval van een verbintenis tot nakoming na onbepaalde tijd loopt de in lid 1 bedoelde termijn pas van de aanvang van de dag, volgende op die waartegen de schuldeiser heeft medegedeeld tot opeising over te gaan, en verjaart de in lid 1 bedoelde rechtsvordering in elk geval door verloop van twintig jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waartegen de opeising, zonodig na opzegging door de schuldeiser, op zijn vroegst mogelijk was.

De lening is voor onbepaalde tijd omdat niet is afgesproken wanneer er terugbetaald zou worden. Daarom is lid 2 van toepassing.

[aardjee]

5.2 De verjaringstermijn is, anders dan [gedaagde] stelt, niet direct bij aanvang van de overeenkomst gaan lopen. In beginsel verjaart, op grond van artikel 3:307 lid 2 BW, in geval van een verbintenis tot nakoming na onbepaalde tijd, de rechtsvordering door verloop van twintig jaren na aanvang van de dag volgend op die waartegen de opeising, zonodig na opzegging door de schuldeiser, op zijn vroegst mogelijk was. Voor de aanvang van de verjaringstermijn is niet beslissend op welk tijdstip de crediteur de geldlening door opzegging heeft beëindigd, maar op welk moment hij had kunnen opzeggen. Echter, uit de aard van de overeenkomst en de redelijkheid en billijkheid kan voortvloeien dat niet terstond nakoming kan worden gevorderd, ook al is niet expliciet een tijd voor nakoming bepaald. Naar het oordeel van de rechtbank zal juist bij overeenkomsten in familieverband, zoals de onderhavige, waarbij voor onbepaalde tijd geld ter leen wordt verstrekt, gezien de aard van de overeenkomst en de eisen van redelijkheid en billijkheid, veelal niet terstond nakoming (terugbetaling) kunnen worden gevorderd, althans zal daarvan niet zonder meer kunnen worden uitgegaan. De geldsom is indertijd door [eiser] – zo stelt [gedaagde] zelf – verstrekt als bijdrage in de aankoop van de echtelijke woning. Mede gelet hierop moet naar het oordeel van de rechtbank er van worden uitgegaan dat de onderhavige lening niet onmiddellijk na verstrekking daarvan opeisbaar was. Subsidiair heeft [gedaagde] aangevoerd dat de verjaringstermijn is aangevangen op het moment dat de rentebetalingen zijn gestopt. Ook dit verweer faalt. Het stopzetten van die rentebetalingen, in 1984 dan wel in 1994, is - ook volgens [gedaagde] – geschied met toestemming van [eiser] en heeft derhalve geen verzuim tot gevolg. [gedaagde] heeft geen andere omstandigheden gesteld op grond waarvan de vordering thans zou zijn verjaard, zodat dit verweer faalt.

[alfatrion]

3.4.2 De tweede klacht (aangeduid met B) strekt ten betoge dat het Hof, indien het – zoals het had moeten doen – ervan zou zijn uitgegaan dat de verjaringstermijn een aanvang nam op de dag nadat het geldsbedrag feitelijk te leen was ontvangen, aan [overledene] het bewijs had moeten opdragen dat de verjaring om enigerlei reden was gestuit. De klacht mist feitelijke grondslag voor zover zij veronderstelt dat het Hof bij zijn verwerping van de tweede grief het oog had op stuiting van de verjaring: het Hof overwoog juist dat [eiser] in de uitspraak van de Rechtbank ten onrechte een tot hem gerichte bewijsopdracht ten aanzien van de stuiting van de verjaringstermijn had gelezen. ‘s Hofs oordeel omtrent de verdeling van de bewijslast had betrekking op de stelling van [eiser] dat [overledene] de lening vóór 19 september 1989 had opgeëist.
Voor het overige berust de klacht op de stelling dat de geldlening onmiddellijk opeisbaar was nadat het geldsbedrag feitelijk te leen was ontvangen. Ook in zoverre is de klacht tevergeefs voorgedragen. Het Hof heeft geoordeeld dat voor opeisbaarheid van de lening opzegging vereist was, welk oordeel berust op de aan het Hof als feitenrechter voorbehouden uitleg van de overeenkomst van geldlening, bij welke uitleg het kennelijk het bepaalde in art. 6:248 lid 1 BW in aanmerking heeft genomen. Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting.
Opmerking verdient nog dat, voor zover het middel mocht strekken ten betoge dat ’s Hofs oordeel strijdig is met art. 6:38 BW, inhoudende dat (terstond kan worden nagekomen en) terstond nakoming kan worden gevorderd indien “geen tijd voor de nakoming is bepaald”, het eraan voorbijziet dat het hier gebezigde woord “bepaald” blijkens de wetsgeschiedenis niet impliceert dat een uitdrukkelijk beding nodig is, maar mede verwijst naar de aanvullende bronnen voor de vaststelling van de inhoud van een overeenkomst (zie Parl. Gesch. Boek 6, blz. 171).

Als ik dit goed lees volgt hieruit dat het inderdaad verjaard is, omdat de verjaringstermijn van 20 jaar begint te lopen vanaf het moment dat de lening is ingegaan.

[aardjee]

Dit is een andere uitspraak die van mij is van het gerechtshof die van jou is van een lening die na overlijden wordt opgeëist en die vordering is afgewezen. Mij gaat het om het feit dat er bij familiebanden in verband met verjaring niet zo strikt naar verjaringstermijnen gekeken wordt.

[alfatrion]

Het betreft hier geen feit maar een mening. Het vonnis van de rechtbank (is iets anders dan een gerechtshof) is ongemotiveerd en verder gebaseerd op dezelfde wetsartikels als die toegepast zijn in het door mij aangehaalde arrest de Hoge Raad.

Een zwaluw in de lucht maakt nog geen zomer. Na een uitspraak van een rechtbank kun je in hoger beroep en daarna in cassatie. Verder blijkt nergens uit dat een andere kantonrechter dit oordeel zal volgen.

[DiederikDupont]

Dank allen,

Aardjee heb jij het LJN nummer van deze uitspraak ?

Diederik

[aardjee]

Zaak-/rolnummer: 266816 / HA ZA 06-2231

[DiederikDupont]

Zaak-/rolnummer: 266816 / HA ZA 06-2231

Gracias Amigo (of Amiga ?)

[aardjee]

Amigo

[DiederikDupont]

Nu het er naar uit begint te zien dat via minnelijke schikking geen oplossing aanstaande is denk ik erover het mede over een andere boeg te gaan gooien ergo een extra dimensie te gaan toevoegen aan de zaak. Om de schijnbaar onontkoombare advocaatkosten te kunnen dekken wil ik ook de rente over de lening in de strijd gooien dan wel het feit dat ik stille eigenaar ben van 70% van de woning. Enige kans ?

Diederik

[aardjee]

Je dochter heeft een lening gekregen
je dochter is getrouwd (gemeenschap van goederen?)
je dochter is gescheiden en verkoopt de woning heeft ze haar ex-man uitgekocht?
haar ex-man bevestigt de lening en wil deze aflossen
Is deze lening bij de echtscheiding meegenomen?
Misschien dat er op die manier iets terug kan komen van de lening.
De lening is niet gekoppeld aan de woning dus wat je nu voorstelt is een moeilijk verhaal