Radar

Inhoudsindicatie:

Effectenlease. Buitengerechtelijke vernietiging; art. 1:89 BW. Beroep op vernietigingsgrond als verweer tegen vordering bank; art. 3:51 lid 3 BW. Verjaring vernietigingsbevoegdheid; art. 3:52 lid 1, aanhef en onder d, en lid 2 BW. Het in art. 3:51 lid 3 bedoelde beroep kan alleen door ‘andere’ echtgenoot worden gedaan ter afwering van een op de rechtshandeling steunende, mede jegens deze echtgenoot gerichte, vordering. Deze ‘andere’ echtgenoot is bij onderhavige overeenkomsten evenwel geen partij en kan zich uit dien hoofde niet op grond van art. 3:51 lid 3 tegen vordering bank verweren. Verjaringstermijn loopt vanaf tijdstip waarop ‘andere’ echtgenoot met de overeenkomsten daadwerkelijk bekend is geworden; stelplicht en bewijslast rusten op bank. Door bank bepleite objectivering van eis van daadwerkelijke bekendheid, vindt geen steun in het recht; ook in gevallen als de onderhavige telkens concrete beoordeling van subjectieve bekendheid vereist. Kenbaarheid in beginsel af te leiden uit aan beide echtgenoten gerichte bankafschriften van “en/of”-rekening waarop betalingen uit hoofde van de leaseovereenkomsten staan vermeld. Aanbod tot leveren tegenbewijs ten onrechte gepasseerd; stellingen betreffen relevante omstandigheden van subjectieve aard. Oordeel dat stellingen “weinig geloofwaardig” zijn, geen grond om bewijsaanbod te passeren.

4.2.6 [Eiser] c.s. hebben hun betwisting van de stellingen van Dexia in het bijzonder daarop gebaseerd dat [eiseres 2] met de leaseovereenkomsten niet bekend was, omdat zij in het huishouden met de financiële zaken geen bemoeienis had en geen kennis heeft genomen van de desbetreffende bankafschriften. Zij hebben aangeboden hiervan bewijs te leveren.

Het hof heeft [eiser] c.s. niet toegelaten tot bewijslevering op de grond dat zij de gestelde bekendheid met de leaseovereenkomsten onvoldoende gemotiveerd hebben betwist. Aldus heeft het hof miskend dat het [eiser] c.s. ingevolge art. 151 lid 2 Rv. vrijstaat tegenbewijs te leveren en dat hun desbetreffende stellingen betrekking hebben op, voor de beslissing van de zaak relevante, omstandigheden van subjectieve aard, die ook zonder nadere feitelijke gegevens de stelling kunnen dragen dat [eiseres 2] niet reeds meer dan drie jaren voor 7 december 2004 bekend was met de overeenkomsten.

Het oordeel van het hof dat "weinig geloofwaardig" is dat [eiseres 2] van de naar het adres van de echtelijke woning gezonden bankafschriften van de "en/of"-rekening geen kennis heeft genomen, kan geen grond vormen om voorbij te gaan aan het bewijsaanbod, dat (mede) ertoe strekt de juistheid van dat feit te bewijzen, omdat een bewijsaanbod niet kan worden gepasseerd op grond van een prognose van de uitkomst van de bewijslevering.

In beide bovenstaande topics drukt Cortenraad behoorlijk zijn stempel in de uitspraak althans in de eerste van de twee omdat in de tweede de zaak is aangehouden.
Omdat Cortenraad dat regelmatig doet is het wellicht van belang om eens te recapatuleren wat Cortenraad zijn bemoeienissen in deze waren of zijn.

De belangrijke rol die raadsheer (thans vice-President) Mr. W. Cortenraad heeft gespeeld bij de totstandkoming van de aandelenlease-jurisprudentie van het Hof Amsterdam. Mr. Cortenraad was betrokken bij de totstandkoming van de meest-essentiele aandelenleasearresten van dit Hof en was rechter-commissaris bij het AFM-onderzoek naar de aankoop van effecten door Legio-Lease/Dexia. Uit publieke bronnen is bekend dat genoemde Mr. Cortenraad in de jaren omstreeks 1997-1998 toen veel nieuwe aandelenleaseproducten in opdracht van de toenmalige moedermaatschappij van Legio Lease, Aegon, werden ontwikkeld- werkzaam was op de afdeling Corporate Clients van het advocatenkantoor van Aegon, Loeff Claeys Verbeke (thans Allen & Overy). Loeff Claeys Verbeke heeft in die jaren als juridisch adviseur van Aegon bij de ontwikkeling van diverse aandelenleaseproducten opgetreden. In het licht van de Aanbevelingen 7 en 8 van de Leidraad Onpartijdigheid van de Rechter (NVvR) zou een verschoning door Mr. Cortenraad zeer voor de hand hebben gelegen; hetgeen echter niet heeft plaatsgevonden.

juwita schreef:Aangezien Dexia de vorderingen over uitblijvende betalingen (restschuld e.d.) steeds tegen de contractant zelf aanspant, ligt hier wel een behoorlijk probleem voor die contractant. Hoe dat gaat uitpakken is de grote vervolgvraag..........

De beide eegaleasearresten van de HR van vorige week zijn dus zeker niet alleen positief te duiden !

In het algemeen kan niet verlangd worden dat een partij (A) die over de gevolgen van een mogelijk door haar gepleegde wanprestatie onderhandelt, haar wederpartij (B) over B’s rechtspositie ten opzichte van haarzelf (A) informeert. Evenmin kan men die partij in het algemeen het recht ontzeggen haar rechtspositie rooskleuriger voor te stellen dan deze in werkelijkheid is.

Een ander oordeel is echter in de hier te berechten zaak op zijn plaats, indien de stellingen van Hendriks juist zijn, indien derhalve zou komen vast te staan dat Hendriks recht zou hebben gehad op een aanmerkelijk hogere schadevergoeding dan is overeengekomen. In dat geval verhindert immers de rol die de bank in het maatschappelijk verkeer vervult, te aanvaarden, dat de bank haar cliënt onjuiste informatie verstrekt over diens rechtspositie.”.

peewee schreef:Ik sluit mij aan bij de vorige bijdrage. Aandelenlease-gedupeerde krijgen langzaam zicht op de echte feiten. Volgens het aloude -in de ogen van velen oubollig- adagium: al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.