Radar

Lindorff incassobureau gebruikt een door haar gedane wanbetalingmelding in een openbaar register van Focum als pressiemiddel om mij tot betaling van een vordering te bewegen. Pas na betaling van een door mij van meet af aan betwiste (medio 2010) vordering zal deze registratie uit het “kredietwaardigheidsregister” van Focum verwijderd worden, zo meldt Lindorff mij schriftelijk op 7 mei 2012..

• Het register van Focum is bedoeld voor kredietwaardigheidschecks, zodat bedrijven / organisaties zich kunnen wapenen tegen potentiële wanbetalers
• Lindorff weet (sinds overname van de vordering) dat ik geen wanbetaler ben, doch iemand die de rechtmatigheid van de oorspronkelijke vordering van Canal Digitaal betwist. Ik betaal niet, tenzij ik daartoe door een rechter gedwongen wordt.
• Van september 2010 tot nu heeft Lindorff, ondanks herhaalde verzoeken mijnerzijds en toezeggingen door Lindorff, nagelaten ‘mijn dossier’ in behandeling te nemen, onderzoek te doen of anderszins actie te ondernemen. Wel heeft Lindorff mij als wanbetaler geregistreerd bij Focum. Pas onlangs heeft Lindorff mijn dossier weer opgepakt, wakker geschud door mijn verzoek tot verwijdering van de onterechte kredietwaardigheidsregistratie.
• Ik concludeer dat Lindorff mij willens en wetens heeft geregistreerd, wetende dat ik geen wanbetaler ben, in een (of meer?) register dat tot doel heeft om andere bedrijven / organisaties te behoeden voor risico’s bij het aangaan van een nieuwe zakelijke relatie...
• Lindorff weigert deze registratie te verwijderen, tenzij het door hen gevorderde bedrag wordt betaald.
• Los van het (m.i. ongeoorloofde) gebruik als pressiemiddel tot betaling, is deze registratie eveneens aan te merken als smaad(schrift) / laster: mijn eer en goede naam is behoorlijk aangetast en dat wordt bevestigd door het gegeven dat energieleverancier Oxxio op basis van deze registratie zich genoodzaakt ziet een nieuwe overeenkomst met mij te ontbinden. Voor mij dus geen nieuwe iPad, omdat ik niet kan overstappen naar Oxxio, tenzij ik een belachelijk hoge waarborgsom betaal = schade... Ik durf als consument op dit moment geen nieuwe relatie met een dienstenaanbieder of andere organisatie / bedrijf aan te gaan.

Welke vordering betwist ik dan?: Canal Digitaal factureert mij 6 maanden abonnementsgeld extra na de opzegtermijn (conform Alg. Voorwaarden:1 maand). Men claimt dat ik in november 2009 ben ingegaan op een telefonisch aanbood tot zenderpakket-uitbreiding. Daardoor ben ik, aldus CD en Lindorff, akkoord gegaan met een nieuw contract van een jaar, tot november 2010.

Mijn opzegging in april 2010 leidde niet tot beëindiging in mei, doch november 2010.

Ter info: mijn zenderpakket was sinds jaren ongewijzigd, en in plaats van ingaan op een telefonisch aanbod tot gratis drie maanden “Eredivisie Live” door CD heb ik dit pertinent geweigerd. Ik ben geen voetballiefhebber. Toen ik Eredivisie Live toch kreeg toegevoegd in de vorm van een proefabonnement heb ik schriftelijk geklaagd over de gang van zaken en het proefabonnement per direct en ruim binnen de gestelde termijn van 1 maand) weer laten schrappen. Eredivisie Live is inderdaad snel weer uit het pakket gehaald.

Dit soort ‘cadeautjes’ (“u bent zo’n goede klant dat ik u 3 maanden gratis … mag aanbieden”) is onderdeel van “retentie marketing”: je beloont goede klanten met als doel ze te behouden als klant: een tevreden klant is minder snel geneigd over te stappen..

Canal Digitaal gebruikt “retentie marketing extended” zoals ik het maar noem: maak de klant blij met een cadeautje (gratis paar maanden zenderuibreiding) en als je daar nietsvermoedend op in gaat, dan wordt dat geregistreerd als een pakketwijziging op jouw verzoek, dus verbind je jezelf voor minimaal weer een jaar aan het abonnement. Zeer verwerpelijk, en ik wist het toen ik werd gebeld door een telewerker.

Ergo: een klacht én beëindiging van een ongevraagd en tegen mijn wil aangesmeerd proefabonnement op een voetbalzender wordt door CD en Lindorff gezien als contractverlenging. Uiteraard kan ik e.e.a. staven met bewijzen en heb ik deze op verzoek ook aangeleverd aan Lindorff, doch zij kiezen ervoor om deze vorderings-klucht in stand te houden en daarbij zeer discutabele wegen te bewandelen.

Als consument word je behoorlijk gemangeld en beledigd door een carrousel van bedrijven die allemaal naar elkaar wijzen.
• Oxxio die mij niet als klant wil vanwege een negatief kredietwaardigheidsadvies door Focum.
• Focum die geen oor heeft naar mijn motivatie en verzoek tot verwijdering van de registratie, ondanks voldoende argumentatie van misbruik en onrechtmatigheid door Lindorff.
• Canal Digitaal die aantoonbaar jokt over een onterechte vordering op basis waarvan Lindorff blijft vorderen en dreigen...
• Lindorff die halsstarrig en zonder oog voor rede blijft volharden in een vordering en daarbij discutabele pressiemiddelen gebruikt.

Ik hoor graag van anderen met soortgelijke ervaringen, zodat we wellicht in gezamelijkheid kunnen aansturen op een (ook strafrechtelijke) toetsing door een rechter.

Pas na betaling van een door mij van meet af aan betwiste (medio 2010) vordering zal deze registratie uit het “kredietwaardigheidsregister” van Focum verwijderd worden, zo meldt Lindorff mij schriftelijk op 7 mei 2012..

Gezamenlijke toetsing lijkt me niet wenselijk om dat elke zaak andere details kent.

U kunt zelf natruurlijk wel een verklaring van recht vorderen dat de registratie in Focum onterecht is, en binnen 14 dagen verwijderd moet worden, met dwangsom bij weigering, en een kostenveroordeling van Lindorff voor de gehele procedure.

Misschien is de dreiging hiervan al voldoende om de registratie ongedaan te maken

Lindorff en CD een ijzersterk duo,om mensen te koeieneren.
Bewaar alles ,leg een dossier aan.
Doe niets telefonisch,maar alles schriftelijk/mail en hou zelf een kopie.

snepke schreef:Lindorff en CD een ijzersterk duo,om mensen te koeieneren.
Bewaar alles ,leg een dossier aan.
Doe niets telefonisch,maar alles schriftelijk/mail en hou zelf een kopie.

Je begint te denken dat CD ondertussen net zoals Pretium Telecom is - met valse voorwendselen proberen mensen te binden, of anders gewoon maar te laten betalen.

Beste TS, de geschiedenis van een ander CD slachtoffer kennende, wens ik u veel succes - en volg vooral alle tips van Snepke op.

Van belang voor u is dat u kunt bewijzen wat u verzonden heeft, dus faxen, mailen of aangetekend verzenden - en vooral niet telefonisch, daar men u van alles kan beloven, maar u kunt het niet bewijzen (tenzij u van te voren kenbaar maakt dat alle gesprekken worden opgenomen).

Guardian72 schreef:(tenzij u van te voren kenbaar maakt dat alle gesprekken worden opgenomen).

Als deelnemer van een gesprek mag je dit altijd opnemen, of je daar nou voor waarschuwt of niet.

ArneLH schreef:

Guardian72 schreef:(tenzij u van te voren kenbaar maakt dat alle gesprekken worden opgenomen).

Als deelnemer van een gesprek mag je dit altijd opnemen, of je daar nou voor waarschuwt of niet.

Was het niet zo dat het niet zonder toestemming gebruikt kon worden, bij inbreng als bewijs etc.?

Guardian72 schreef:Was het niet zo dat het niet zonder toestemming gebruikt kon worden, bij inbreng als bewijs etc.?

Nee, rechters zijn vrij om dit als bewijs te gebruiken.

alfatrion schreef:

Guardian72 schreef:Was het niet zo dat het niet zonder toestemming gebruikt kon worden, bij inbreng als bewijs etc.?

Nee, rechters zijn vrij om dit als bewijs te gebruiken.

Dat wist ik niet,ik dacht ,dat opgenomen gesprekken niet gebruikt (rechter)mocht worden.

De rechter mag het materiaal gebruiken, zelfs wanneer een burger een wet heeft overtreden. Bijvoorbeeld een openbaar vervoersbedrijf die de privacy van de mensen schend door microfoons uit het zicht op te hangen. Dit is strafbaar omdat ze geen deelnemer zijn aan het gesprek noch opdracht van een van deze twee partijen hebben gekregen om dit te doen noch kenbaar hebben gemaakt op het openbare terrein.

Stel dat door de camera's niet en door de microfoons kan bewezen worden dat een persoon een ander heeft bedreigt dan kan de rechter deze persoon op basis van dit materiaal veroordelen tot een boete, taakstraf en/of celstraf. Echter, als de politie de microfoons heeft opgehangen dan is het materiaal niet toelaatbaar in de zaak tegen de verdachte.

Dank je ,weer wat wijzer

Wat mij vooral, bovenal en nog veel meer irriteert is dat die ellendige luizen zoveel mogelijk zaken aangaan en tot het gaatje gaan met rechtszaken in de hoop dat je een steek laat vallen, er geen zin meer in hebt, gewoon geen tijd meer hebt voor al die fli**ers die met dit soort wangedrochten van procedures de rechtelijke instituties gijzelen. Ik denk dat, als er aantoonbaar gemaakt kan worden dat er opzet dan wel grove nalatigheid van dit soort parasitaire/malafide ondernemingen in het spel is, het mooi zou zijn dat er een vergoeding voor de (verplicht door ons, consumenten) te maken uren geclaimd kan worden. Dan en dan alleen gaan ze wel stoppen met dit soort treiterij. Ook zou ik graag in een register staan die nooit op krediet ga kopen en nooit niet-schriftelijk iets afsluit en dan als laatste nooit en te nimmer met bedrijven die in een register door "de mondige consument" op te zetten malafide bedrijven register staan. Uiteraard graag een wettelijke basis voor een screening van de registers door ieder bedrijf die op krediet of andere sluwe praatjes zijn klanten (prooi) binnenhaalt. Zou een stuk beter zijn dan die koud-calling wet.