[ archief ] Wat vind jij redelijk aan kostgeld per maand?

[Emmy75]

Hoe die ouders ze zien/zagen weet ik niet, ik vond en vind ze parasieten.

En ik vind het een beetje krom dat ouders dat van hun eigen kinderen vinden.

En die kinderen zijn als het gaat om kostgeld (jong) volwassenen, geen kleine hulpbehoevende baby's meer. En afhankelijk van de persoonlijkheid en het verantwoordelijkheidsgevoel van het "kind" in kwestie, kan een vorm van kostgeld een zeker leermoment zijn, of een rem op het gebrek aan verantwoordelijkheid.

Juist het zijn jong volwassenen. Met geld omgaan had ze al veel eerder geleerd moeten worden, juist omdat ze nu eenmaal in staat zijn zelf flink te lenen of een hypotheek af te sluiten en een huisje te kopen. enz.
Het "leermoment" zou in dit stadium niet meer nodig moeten zijn.

Ouders kunnen er ook voor zorgen dat de kids nog eventjes goed kunnen sparen en een startbedrag hebben voor ze de weide wereld ingaan. Ouders hoeven ook niet op hun kinderen te parasiteren dan kunnen ze ze net zo goed meteen de straat op schoppen zodra ze volwassen zijn. Is nog goedkoper.

[tenormin]

Emmy wil jij svp mijn oproep beantwoorden anders ga ik zo af op dit forum

http://forum.www.trosradar.nl/viewtopic ... 1&t=122194

Goed Idee en Per Direct.

[sjohie]

Hoe die ouders ze zien/zagen weet ik niet, ik vond en vind ze parasieten.

En ik vind het een beetje krom dat ouders dat van hun eigen kinderen vinden.

En die kinderen zijn als het gaat om kostgeld (jong) volwassenen, geen kleine hulpbehoevende baby's meer. En afhankelijk van de persoonlijkheid en het verantwoordelijkheidsgevoel van het "kind" in kwestie, kan een vorm van kostgeld een zeker leermoment zijn, of een rem op het gebrek aan verantwoordelijkheid.

Juist het zijn jong volwassenen. Met geld omgaan had ze al veel eerder geleerd moeten worden, juist omdat ze nu eenmaal in staat zijn zelf flink te lenen of een hypotheek af te sluiten en een huisje te kopen. enz.
Het "leermoment" zou in dit stadium niet meer nodig moeten zijn.

Ouders kunnen er ook voor zorgen dat de kids nog eventjes goed kunnen sparen en een startbedrag hebben voor ze de weide wereld ingaan. Ouders hoeven ook niet op hun kinderen te parasiteren dan kunnen ze ze net zo goed meteen de straat op schoppen zodra ze volwassen zijn. Is nog goedkoper.

Hoe kom je precies bij "die ouders" als ik zeg, dat de kinderen in mijn ogen parasiteerden? Ik heb de ouders er nooit een mening over horen verkondigen.

Tsja, dat leermoment kan beter laat dan nooit komen natuurlijk, en er kan in de periode van dat het kind geboren werd, en het een volwassene met baan werd, ook van alles in een gezin gebeuren qua financiën, en zo verder.

Het is gewoon niet zo zwart/wit als het om dit soort dingen gaat, maar het op voorhand uitsluiten (van beide kanten) vind ik dan weer wat kortzichtig, en al helemaal de keuzes hierover van anderen, op een forum ronduit van tafel vegen, zoals sommigen menen te kunnen doen.

[Jolijn]

Hoe die ouders ze zien/zagen weet ik niet, ik vond en vind ze parasieten.

En ik vind het een beetje krom dat ouders dat van hun eigen kinderen vinden.

En die kinderen zijn als het gaat om kostgeld (jong) volwassenen, geen kleine hulpbehoevende baby's meer. En afhankelijk van de persoonlijkheid en het verantwoordelijkheidsgevoel van het "kind" in kwestie, kan een vorm van kostgeld een zeker leermoment zijn, of een rem op het gebrek aan verantwoordelijkheid.

Juist het zijn jong volwassenen. Met geld omgaan had ze al veel eerder geleerd moeten worden, juist omdat ze nu eenmaal in staat zijn zelf flink te lenen of een hypotheek af te sluiten en een huisje te kopen. enz.
Het "leermoment" zou in dit stadium niet meer nodig moeten zijn.

Omgaan met het loon van een krantenwijk/vakantiebaan vind ik toch wel iets heel anders dan bijv.een CAO loon voor een fulltime baan.
Hoe daar mee om te gaan en wat alle kosten zouden zijn als een kind met dat geld geheel zelfstandig zou wonen, is weer een volgend leermoment.

[Emmy75]

Hoe die ouders ze zien/zagen weet ik niet, ik vond en vind ze parasieten.

En ik vind het een beetje krom dat ouders dat van hun eigen kinderen vinden.

En die kinderen zijn als het gaat om kostgeld (jong) volwassenen, geen kleine hulpbehoevende baby's meer. En afhankelijk van de persoonlijkheid en het verantwoordelijkheidsgevoel van het "kind" in kwestie, kan een vorm van kostgeld een zeker leermoment zijn, of een rem op het gebrek aan verantwoordelijkheid.

Juist het zijn jong volwassenen. Met geld omgaan had ze al veel eerder geleerd moeten worden, juist omdat ze nu eenmaal in staat zijn zelf flink te lenen of een hypotheek af te sluiten en een huisje te kopen. enz.
Het "leermoment" zou in dit stadium niet meer nodig moeten zijn.

Omgaan met het loon van een krantenwijk/vakantiebaan vind ik toch wel iets heel anders dan bijv.een CAO loon voor een fulltime baan.
Hoe daar mee om te gaan en wat alle kosten zouden zijn als een kind met dat geld geheel zelfstandig zou wonen, is weer een volgend leermoment.

Het zijn jong volwassenen en geen kinderen meer. Deze jong volwassenen zijn volledig handelingsbekwaam en bevoegd. Dat gaat gepaard met een zekere verantwoordelijkheid. Daar zouden ze al op voorbereid moeten zijn als ze 18 worden. Soms moeten ze dingen ook zelf leren ipv alles voorgekauwd te krijgen.

[Emmy75]

Hoe die ouders ze zien/zagen weet ik niet, ik vond en vind ze parasieten.

En ik vind het een beetje krom dat ouders dat van hun eigen kinderen vinden.

En die kinderen zijn als het gaat om kostgeld (jong) volwassenen, geen kleine hulpbehoevende baby's meer. En afhankelijk van de persoonlijkheid en het verantwoordelijkheidsgevoel van het "kind" in kwestie, kan een vorm van kostgeld een zeker leermoment zijn, of een rem op het gebrek aan verantwoordelijkheid.

Juist het zijn jong volwassenen. Met geld omgaan had ze al veel eerder geleerd moeten worden, juist omdat ze nu eenmaal in staat zijn zelf flink te lenen of een hypotheek af te sluiten en een huisje te kopen. enz.
Het "leermoment" zou in dit stadium niet meer nodig moeten zijn.

Ouders kunnen er ook voor zorgen dat de kids nog eventjes goed kunnen sparen en een startbedrag hebben voor ze de weide wereld ingaan. Ouders hoeven ook niet op hun kinderen te parasiteren dan kunnen ze ze net zo goed meteen de straat op schoppen zodra ze volwassen zijn. Is nog goedkoper.

Hoe kom je precies bij "die ouders" als ik zeg, dat de kinderen in mijn ogen parasiteerden? Ik heb de ouders er nooit een mening over horen verkondigen.

Tsja, dat leermoment kan beter laat dan nooit komen natuurlijk, en er kan in de periode van dat het kind geboren werd, en het een volwassene met baan werd, ook van alles in een gezin gebeuren qua financiën, en zo verder.

Het is gewoon niet zo zwart/wit als het om dit soort dingen gaat, maar het op voorhand uitsluiten (van beide kanten) vind ik dan weer wat kortzichtig, en al helemaal de keuzes hierover van anderen, op een forum ronduit van tafel vegen, zoals sommigen menen te kunnen doen.

Ik schrijf niet "die ouders" ik schrijf "ouders die" meer in algemeenheid. Ik stel enkel dat het argument ook net zo makkelijk omgedraaid kan worden dat de ouders parasiteren als er geld op tafel moet komen van de kinderen. Ouders hadden in een veel eerder stadium kunnen en ook moeten bedenken dat kinderen lang geld kosten.

Als de kinderen daadwerkelijk parasiteren heeft het ook niets met het opvoedkundige of leermoment te maken, maar gewoon met ordinair geld.

Overigens ben ik geen absoluut voorstander of tegenstander in deze discussie. Ik laat enkel een ander geluid horen en een andere benaderingswijze zien.

[Jolijn]

Juist het zijn jong volwassenen. Met geld omgaan had ze al veel eerder geleerd moeten worden, juist omdat ze nu eenmaal in staat zijn zelf flink te lenen of een hypotheek af te sluiten en een huisje te kopen. enz.
Het "leermoment" zou in dit stadium niet meer nodig moeten zijn.

Omgaan met het loon van een krantenwijk/vakantiebaan vind ik toch wel iets heel anders dan bijv.een CAO loon voor een fulltime baan.
Hoe daar mee om te gaan en wat alle kosten zouden zijn als een kind met dat geld geheel zelfstandig zou wonen, is weer een volgend leermoment.

Het zijn jong volwassenen en geen kinderen meer. Deze jong volwassenen zijn volledig handelingsbekwaam en bevoegd. Dat gaat gepaard met een zekere verantwoordelijkheid. Daar zouden ze al op voorbereid moeten zijn als ze 18 worden. Soms moeten ze dingen ook zelf leren ipv alles voorgekauwd te krijgen.

Ouders kunnen er ook voor zorgen dat de kids nog eventjes goed kunnen sparen en een startbedrag hebben voor ze de weide wereld ingaan

Verantwoordelijkheid - zelf leren...........maar wel met een gevuld spaarvarken.

[Emmy75]

Verantwoordelijkheid - zelf leren...........maar wel met een gevuld spaarvarken.

Het hoeft geen vermogen te zijn. Gewoon een bedragje om een beetje te kunnen beginnen. Dat ze niet meteen hoeven beginnen met lenen voor dit en koop op afbetaling van dat. Of dat nu helemaal in geld is of deels in goederen voor de uitzet is niet zo relevant. Iemand die straatarm moet beginnen, kan nog jaren "last" hebben van zo'n achterstand. Beginnen met een normaal buffetje voor onvoorzien en ze lopen ook vanzelf niet zo snel tegen financiële problemen aan.

[Radar]

Berichten aangepast en verwijderd door de Moderator wegens het herhaaldelijk plaatsen van off topic berichten.

[Fleurtjuh666]

Ik ben 'pas' 23, en woonde toen ik nog studeerde bij mijn ouders, aangezien de universiteit maar 20 minuutjes van m'n ouderlijk huis af lag.
Ik heb in die tijd altijd mijn stufi overgemaakt naar mijn ouders, eigenlijk al vanuit mezelf, omdat ze ook alles voor mij betaalden (kleding, eten, woning, zorgverzekering). Wat ik zelf verder wilde aan geld voor extra's moest ik zelf verdienen, hiervoor had ik een bijbaantje in een bioscoop.
Op het moment dat ik 'echt' ging werken en nog even thuiswoonde, heb ik (zo uit m'n hoofd) iets van 350 euro aan kostgeld betaald, ondertussen zo veel mogelijk gespaard, en ik woon nu al een tijdje op mezelf in een mooi appartementje.

Ik heb van mijn ouders gelukkig geleerd hoe ik met geld om moet gaan, en dat je niets voor niets krijgt.

Persoonlijk vind ik het nogal krom als jongeren thuis wonen, al een baan hebben, hun ouders niets betalen qua kostgeld, maar vervolgens wel 3x per week uitgaan en de mooiste dure telefoons en andere dingen kopen. Natuurlijk is het aan de ouders zelf om te beslissen hoe en wat, maar ik denk dat het niet verkeerd is als je ouders je op deze manier voorbereiden op het 'echte' leven, zeker omdat veel (let wel: niet álle) jongeren totaal geen benul hebben van het bedrag dat je per maand 'overhoudt' van een starterssalaris, ze zien alleen het bedrag op het loonstrookje en rekenen zich rijk.

[bianca82]

kan het alleen maar met fleur eens zijn..

ik was "voorbereid"(zover je dat voorbereid kan noemen) op de kosten en nog schrok ik op het eind.. (en dan was ik niet het type student die elke dag ging stappen en zuipen en had ook niet het nieuwste van het nieuwste )