geofferd’ wordt om het (financieel) systeem te redden.
Geplaatst: 08 dec 2003 21:49
Q. Geachte Stichting,
Ik hoop op uw actie, cq info in zake de bijgevoegde brief.
Tevens ben ik een van de gedupeerden in zake de zaak met Legiolease.
Ik ben al lid van eegalease en leaseverlies.
Sta niet te trappelen om nu weer voor de 3e keer bij te dragen.
Kunt u mij helpen en de vragen gesteld in mijn brief beantwoorden? U heeft de vrijheid deze brief te gebruiken cq door te zenden.
groet
H. van Veen
Het Salm 27
1506 MV Zaandam
A. Geachte heer van Veen,
Dank voor uw mail met bijlage. Uw brief is zeer helder. Of u iets kunt of moet doen is de vraag.
Belangrijk is te wachten op een aantal uitspraken in lopende procedures. Maar zelfs als deze uitspraken positief uitvallen, dan bent u er nog niet, omdat de bankverzekeraars (daders) dergelijke zaken jaren kunnen en zullen ‘rekken’.
Diegene met de langste adem (geld), wint de strijd. U en ik weten wie van de twee partijen dat het meeste heeft. De bankverzekeraars zullen samen met hun ‘advocaten-vrienden’ een uitputtingsslag leveren. Wie stopt ze?
Eigenlijk is daarmee uw vraag beantwoord en kunt u zelf inschatten hoe groot de kans is op succes.
Het bestuur van onze stichting kent als geen ander de door u geschetste problematiek omdat wij deze als eerste en enige (private) partij, al vanaf 1999, tot in details hebben voorspeld.
Voor ons was het niet de vraag of er zich een financieel, moreel en sociaal drama zou voltrekken, maar wanneer. Het enige wat wij in die tijd konden doen was, via een door ons in 1999 opgerichte stichting Toezichthoudend Nederland (www.toezicht.nl), de ‘gemeenschap’ waarschuwen voor de hebzucht van tussenpersonen, banken en verzekeraars, de enge verwevenheden van de branche met makelaars, accountants en notarissen, de ‘foute’ connecties met de politiek, de dunne grens tussen onder- en bovenwereld, het ontbreken van regelgeving en toezicht en de naïviteit van de consument.
Duizenden brieven en rapporten zijn er verzonden, tientallen gesprekken gevoerd met pers, toezichthouders, politiek en brancheorganisaties.
Doorlopend hebben we gewezen op de risico’s van onjuiste en misleidende adviezen in combinatie met overbodige, te dure en risicovolle producten.
Tevergeefs. De meeste partijen, hadden om puur eigen belang, geen boodschap aan ons verhaal. Integendeel men probeerde juist onze activiteiten een halt toe te roepen, men irriteerde zich aan de luis in de pels. Een aantal ‘top’ mensen (namen bij het bestuur bekend en gedeponeerd bij derden) uit de branche, probeerden via een 'bevriende' officier van justitie (Henk de Graaf), de stichting Toezichthoudend Nederland het werken onmogelijk te maken. Dankzij de alertheid en scherpheid van één van onze externe adviseurs (advocaat), wisten we deze aanval te pareren. Voor ons toen ééns te meer reden om nog actiever te worden.
Natuurlijk ontmoeten wij veel ‘tegenwerking’ vanuit de branche en realiseren ons geen ‘vrienden’ te maken, maar één ding accepteren we echt niet en dat is door de overheid te worden tegengewerkt. Nooit!
Alles wat er in de branche en haar 'slachtoffers' is gebeurd of nog staat te gebeuren kunt u o.a. lezen in ons in mei 2002 verschenen rapport ‘Belastingramp 21e eeuw’. Hoewel de omschrijving niet geheel de inhoud/lading dekt, is wel alles benoemd. Op de site www.adviesverlies.nl onder ‘acties’ kunt u dit rapport lezen. Letterlijk alles is voorspeld. Het feit dat men een Commissie (Geschillen Commissie Aandelenlease) in het leven zou roepen, de slachtoffers aan 'het spit' werden geroosterd en vele andere zaken, worden in dit rapport omschreven.
Dit (abstracte rapport) is voor wie het wil lezen, akelig helder en geeft aan in welke situatie u zich bevindt. Dit rapport leest als een spoorboek, met een helaas sombere eindbestemming. Enkele reis, een cynisch relaas van schokkende feiten. Dit is Nederland anno nu!
Helaas is er na ‘Westerbork’ nog niet zoveel veranderd. Bestuurders (de macht) bepalen nog steeds het wel en wee van de gewone man/vrouw/kind/slachtoffer/gedupeerde. De huidige 1.000.000 gedupeerden kunnen zich zelfs de vraag stellen of niet alle toezichthouders, geschillencommissies, stichtingen en verenigingen niet precies dezelfde soort (valse) hoop geven als in de jaren ’40? Ook toen maakten 'de slachtoffers' zich wel zorgen, maar bleven hopen op een goede afloop. Men bleef ondanks alles toch vertrouwen op de bestuurders/overheid.
Niet voor niets werd ‘Westerbork' het ‘kamp van de hoop’ genoemd. Helaas, de realiteit was anders, 100.000 van hen vertrokken met onbekende bestemming en verdwenen in het niets. Enkele reis.
Misschien vindt u deze vergelijking misplaatst en luguber, toch zijn wij ervan overtuigd dat men dezelfde methoden hanteert in relatie tot de financieel gedupeerden. Misschien onbewust, maar toch!
Mensen die alles kwijt zijn, hun huis moeten verkopen, in de schuldensanering zitten, huwelijken ontwricht, men met zelfmoordplannen rond loopt etc.
Wij hebben de laatste jaren honderden gedupeerden gesproken en kunnen u mededelen dat de werkelijkheid nog schokkender is dan wij u hierboven hebben geschetst.
Wat nu? Er is zijn twee oplossingen. Of u komt als consument-gedupeerde collectief in verzet. Voert actie, creëert een rel, roept op tot een boycot van alle betrokken bankverzekeraars of u komt tot een vergelijk met alle partijen. Zo niet dan voorspellen wij dat u ‘geofferd’ wordt om het (financieel) systeem te redden.
Zet de bestuurders onder druk, ze zijn bang de grip te verliezen en weigeren daarom dit probleem echt op te lossen, men durft de bankverzekeraars (en overige partijen) niet rigoureus aan te pakken, verschuilt zich achter opmerkingen dat men juridisch niet kan ingrijpen (suggestie; trek de bankvergunning in) en kiest voor de bekende ‘polder (kolder)-oplossing’. Dat is dus rekken en er zeker niet bijblijven. Pappen en nathouden.
Enige tijd geleden bevestigde een mail van een lid van de Tweede Kamer onze vermoedens. De branche en de politiek zijn bang voor een financiële systeemcrisis.
Op zich begrijpelijk. We praten hier wel over een latente miljarden claim die voor een aantal ‘spelers’ w.o. Dexia, Aegon, Fortis en Levob, een enorme impact heeft. U kunt zich misschien wel voorstellen wat dit internationaal voor effect heeft en betekent voor onze zwakke economie.
Daarom doen wij een suggestie. Een oplossing zonder chaos.
Wanneer iedereen bereidt is om een deel van het verlies te dragen, dan kan dit ‘boek’ gesloten worden zonder verder ‘bloed vergieten’.
Een ‘tripartiete’ overeenkomst, waarbij de consument 1/3 deel van het verlies voor zijn rekening neemt, 1/3 deel door de overheid (schuldig omdat men dit heeft laten gebeuren, ondanks alle waarschuwingen) d.m.v. een éénmalige aftrekpost via de belastingen en 1/3 deel door de branche die dit debacle heeft veroorzaakt.
Zo eenvoudig is het.
Durven Balkende en Zalm deze uitdaging aan?, een Zalm die dit heeft laten gebeuren?. Of 'offert' men liever honderdduizenden consumenten ten voordele van een aantal bankverzekeraars die miljarden hebben verdiend aan deze 'foute' conctructies?
De tijd zal het leren.
Met vriendelijke groet,
A.E. Flipse
Terug naar de veelgestelde vragen
Ik hoop op uw actie, cq info in zake de bijgevoegde brief.
Tevens ben ik een van de gedupeerden in zake de zaak met Legiolease.
Ik ben al lid van eegalease en leaseverlies.
Sta niet te trappelen om nu weer voor de 3e keer bij te dragen.
Kunt u mij helpen en de vragen gesteld in mijn brief beantwoorden? U heeft de vrijheid deze brief te gebruiken cq door te zenden.
groet
H. van Veen
Het Salm 27
1506 MV Zaandam
A. Geachte heer van Veen,
Dank voor uw mail met bijlage. Uw brief is zeer helder. Of u iets kunt of moet doen is de vraag.
Belangrijk is te wachten op een aantal uitspraken in lopende procedures. Maar zelfs als deze uitspraken positief uitvallen, dan bent u er nog niet, omdat de bankverzekeraars (daders) dergelijke zaken jaren kunnen en zullen ‘rekken’.
Diegene met de langste adem (geld), wint de strijd. U en ik weten wie van de twee partijen dat het meeste heeft. De bankverzekeraars zullen samen met hun ‘advocaten-vrienden’ een uitputtingsslag leveren. Wie stopt ze?
Eigenlijk is daarmee uw vraag beantwoord en kunt u zelf inschatten hoe groot de kans is op succes.
Het bestuur van onze stichting kent als geen ander de door u geschetste problematiek omdat wij deze als eerste en enige (private) partij, al vanaf 1999, tot in details hebben voorspeld.
Voor ons was het niet de vraag of er zich een financieel, moreel en sociaal drama zou voltrekken, maar wanneer. Het enige wat wij in die tijd konden doen was, via een door ons in 1999 opgerichte stichting Toezichthoudend Nederland (www.toezicht.nl), de ‘gemeenschap’ waarschuwen voor de hebzucht van tussenpersonen, banken en verzekeraars, de enge verwevenheden van de branche met makelaars, accountants en notarissen, de ‘foute’ connecties met de politiek, de dunne grens tussen onder- en bovenwereld, het ontbreken van regelgeving en toezicht en de naïviteit van de consument.
Duizenden brieven en rapporten zijn er verzonden, tientallen gesprekken gevoerd met pers, toezichthouders, politiek en brancheorganisaties.
Doorlopend hebben we gewezen op de risico’s van onjuiste en misleidende adviezen in combinatie met overbodige, te dure en risicovolle producten.
Tevergeefs. De meeste partijen, hadden om puur eigen belang, geen boodschap aan ons verhaal. Integendeel men probeerde juist onze activiteiten een halt toe te roepen, men irriteerde zich aan de luis in de pels. Een aantal ‘top’ mensen (namen bij het bestuur bekend en gedeponeerd bij derden) uit de branche, probeerden via een 'bevriende' officier van justitie (Henk de Graaf), de stichting Toezichthoudend Nederland het werken onmogelijk te maken. Dankzij de alertheid en scherpheid van één van onze externe adviseurs (advocaat), wisten we deze aanval te pareren. Voor ons toen ééns te meer reden om nog actiever te worden.
Natuurlijk ontmoeten wij veel ‘tegenwerking’ vanuit de branche en realiseren ons geen ‘vrienden’ te maken, maar één ding accepteren we echt niet en dat is door de overheid te worden tegengewerkt. Nooit!
Alles wat er in de branche en haar 'slachtoffers' is gebeurd of nog staat te gebeuren kunt u o.a. lezen in ons in mei 2002 verschenen rapport ‘Belastingramp 21e eeuw’. Hoewel de omschrijving niet geheel de inhoud/lading dekt, is wel alles benoemd. Op de site www.adviesverlies.nl onder ‘acties’ kunt u dit rapport lezen. Letterlijk alles is voorspeld. Het feit dat men een Commissie (Geschillen Commissie Aandelenlease) in het leven zou roepen, de slachtoffers aan 'het spit' werden geroosterd en vele andere zaken, worden in dit rapport omschreven.
Dit (abstracte rapport) is voor wie het wil lezen, akelig helder en geeft aan in welke situatie u zich bevindt. Dit rapport leest als een spoorboek, met een helaas sombere eindbestemming. Enkele reis, een cynisch relaas van schokkende feiten. Dit is Nederland anno nu!
Helaas is er na ‘Westerbork’ nog niet zoveel veranderd. Bestuurders (de macht) bepalen nog steeds het wel en wee van de gewone man/vrouw/kind/slachtoffer/gedupeerde. De huidige 1.000.000 gedupeerden kunnen zich zelfs de vraag stellen of niet alle toezichthouders, geschillencommissies, stichtingen en verenigingen niet precies dezelfde soort (valse) hoop geven als in de jaren ’40? Ook toen maakten 'de slachtoffers' zich wel zorgen, maar bleven hopen op een goede afloop. Men bleef ondanks alles toch vertrouwen op de bestuurders/overheid.
Niet voor niets werd ‘Westerbork' het ‘kamp van de hoop’ genoemd. Helaas, de realiteit was anders, 100.000 van hen vertrokken met onbekende bestemming en verdwenen in het niets. Enkele reis.
Misschien vindt u deze vergelijking misplaatst en luguber, toch zijn wij ervan overtuigd dat men dezelfde methoden hanteert in relatie tot de financieel gedupeerden. Misschien onbewust, maar toch!
Mensen die alles kwijt zijn, hun huis moeten verkopen, in de schuldensanering zitten, huwelijken ontwricht, men met zelfmoordplannen rond loopt etc.
Wij hebben de laatste jaren honderden gedupeerden gesproken en kunnen u mededelen dat de werkelijkheid nog schokkender is dan wij u hierboven hebben geschetst.
Wat nu? Er is zijn twee oplossingen. Of u komt als consument-gedupeerde collectief in verzet. Voert actie, creëert een rel, roept op tot een boycot van alle betrokken bankverzekeraars of u komt tot een vergelijk met alle partijen. Zo niet dan voorspellen wij dat u ‘geofferd’ wordt om het (financieel) systeem te redden.
Zet de bestuurders onder druk, ze zijn bang de grip te verliezen en weigeren daarom dit probleem echt op te lossen, men durft de bankverzekeraars (en overige partijen) niet rigoureus aan te pakken, verschuilt zich achter opmerkingen dat men juridisch niet kan ingrijpen (suggestie; trek de bankvergunning in) en kiest voor de bekende ‘polder (kolder)-oplossing’. Dat is dus rekken en er zeker niet bijblijven. Pappen en nathouden.
Enige tijd geleden bevestigde een mail van een lid van de Tweede Kamer onze vermoedens. De branche en de politiek zijn bang voor een financiële systeemcrisis.
Op zich begrijpelijk. We praten hier wel over een latente miljarden claim die voor een aantal ‘spelers’ w.o. Dexia, Aegon, Fortis en Levob, een enorme impact heeft. U kunt zich misschien wel voorstellen wat dit internationaal voor effect heeft en betekent voor onze zwakke economie.
Daarom doen wij een suggestie. Een oplossing zonder chaos.
Wanneer iedereen bereidt is om een deel van het verlies te dragen, dan kan dit ‘boek’ gesloten worden zonder verder ‘bloed vergieten’.
Een ‘tripartiete’ overeenkomst, waarbij de consument 1/3 deel van het verlies voor zijn rekening neemt, 1/3 deel door de overheid (schuldig omdat men dit heeft laten gebeuren, ondanks alle waarschuwingen) d.m.v. een éénmalige aftrekpost via de belastingen en 1/3 deel door de branche die dit debacle heeft veroorzaakt.
Zo eenvoudig is het.
Durven Balkende en Zalm deze uitdaging aan?, een Zalm die dit heeft laten gebeuren?. Of 'offert' men liever honderdduizenden consumenten ten voordele van een aantal bankverzekeraars die miljarden hebben verdiend aan deze 'foute' conctructies?
De tijd zal het leren.
Met vriendelijke groet,
A.E. Flipse
Terug naar de veelgestelde vragen